ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ...

Η έννοια του Πνεύματος, υφίσταται από αρχαιοτάτων χρόνων, όμως μόνον με την συμβολή του πανεπιστήμονος Αριστοτέλη, επήλθε η διάκρισή του σε δύο εκφάνσεις: Από τη μία πλευρά υφίστατο το ζωτικό πνεύμα, συνυφασμένο με την ζωϊκή ζωτική δύναμη, εδρεύον στην καρδιά και επιφέρει τις ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού και από την άλλη πλευρά, υφίστατο το ψυχικό πνεύμα, εδραζόμενο στον εγκέφαλο, το οποίο δια του νευρικού συστήματος κινητοποιεί τις αισθήσεις, την βουλητική ιδιότητα του ανθρώπου και όλες τις γνωστικές λειτουργίες που επιτελεί το ανθρώπινο ον. 

Προεκτατικές θεωρίες επί της προελεύσεως και λειτουργίας του Πνεύματος, προέκυψαν από τους Νεοπυθαγορείους μύστες και φιλοσόφους, μερίδα των οποίων εξέφρασε την αντίληψη ότι το πνεύμα συνιστά φορέα της ψυχής, κατερχόμενο από τα ουράνια πεδία και αποτελεί το προοίμιο της διεργασίας εκείνης συζεύξεως πνεύματος και ψυχής, προτού εισέλθει στο ανθρώπινο σώμα και το καταστήσει έμψυχο.
Σύμφωνα προς τις διδαχές του Πορφυρίου, το πνεύμα αποτελεί μία αιθέρια ουσία κατερχόμενο από τις σφαίρες των άστρων και αποτελεί όχημα της ψυχής. 
Το πνευματικό σώμα, έχει κι αυτό ανάγκη από τροφή, και αυτή η τροφή δεν είναι παρά η πρόσληψη της Γνώσεως, ασκώντας καθοδηγητικό ρόλο, ανάλογο προς εκείνη τη λειτουργία που επιτελούν τα μάτια για το σώμα, σύμφωνα με τον μυσταγωγό Πλούταρχο.

Ο Εσωτεριστής, δεν μπορεί παρά να αποζητά την πνευματική ηδονή, εκείνη που διευρύνει τους γνωστικούς του ορίζοντες σε απεριόριστο βαθμό. Εξ άλλου, η πεμπτουσία του Μυστικισμού έγκειται στην αποδέσμευση από τα πεπερασμένα όρια του υλικού φορέα και όσων παραμέτρων συγκρατούν τον άνθρωπο στα όρια των απατηλών αισθήσεων και στην αναρρίχηση σε επίπεδα συνειδητότητας που προάγουν την επικοινωνία με τους πνευματικούς, ανωτέρους κόσμους, με τα πεδία του Πνεύματος και της Ψυχής...
Πνεύμα και Ύλη, συνέχουν το φαινόμενο της Δημιουργίας, επιφέρουν την αρμονία και τη σύζευξη των εναντίων, γι΄ αυτό και είναι εξ ίσου σημαντικά, αν και το πνεύμα προεξάρχει της ύλης γι΄ αυτό και θα πρέπει να του αποδίδεται καθοδηγητικός και σημαίνων ρόλος, δίχως όμως σε καμία περίπτωση να παραβλέπεται η επίδραση της ύλης... 
Σε μία εποχή πνευματικού σκοταδισμού, μιμιτισμού και απονεκρώσεως της κριτικής και νοητικής ικανότητας, συμπτώματα άκρως ανησυχητικά που διακατέχουν πλείστους συνανθρώπους μας, είθε να καταστούμε άξιοι να αποτελέσουμε θεματοφύλακες των πνευματικών υψιπέδων που δημιούργησαν και μας κληροδότησαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, φιλόσοφοι και μύστες...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ