ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...

Η Ανάσταση πλησιάζει και μαζί της η ανθρωπότητα αγάλλεται, όποιο νόημα και εάν αποδίδει κανείς σε αυτή την επέτειο και με όποια έννοια την συνδέει ή παράδοση...
Ωστόσο, πέρα από την τυπολατρική διάσταση των γεγονότων και των επετείων, υπάρχει και η ουσιαστική, και εμάς μας ενδιαφέρει πρωτίστως και κυρίως αυτή...
Απέχει παρασάγγες το μυστηριακό μήνυμα που περικλείει το γεγονός της Αναστάσεως, από τις ευτελείς και χυδαίες επιδιώξεις των επαγγελματικών-δογματικών ιερατείων που έχουν εμπορευματοποιήσει τις λατρευτικές τελετές και έχουν επιχειρήσει, ανεπιτυχώς βεβαίως, να αποϊεροποιήσουν την Φύση και να διαπομπεύσουν τα πάναγνα μυστήρια της Αρχαιότητος... 

Απέχει παρασάγγες η μυστηριακή ιεροτελεστία, το δραματουργικό δρώμενο της αναπαραστάσεως του θνήσκοντος και ανασταινόμενου Θεού, από την παθητική παρακολούθηση ενός ακατάληπτου, για τις μάζες, δρωμένου, μιας και οι κατ΄επάγγελμα "ιερείς" αποφεύγουν να επεξηγήσουν την ουσία του τυπικού και εκτελούν μία ακατάληπτη για τις μάζες λειτουργία... 
Απέχει παρασάγγες ο βίος χλιδής, οι προκλητικές εμφανίσεις με πολυτελή άμφια, οχήματα, επαύλεις, τα λουκούλεια γεύματα και τα υπερπολυτελή τιμαλφή, με την απλότητα, την αγνότητα, την θεοσέβεια που κήρυξε ο Χριστός και κάθε μεγάλος μύστης προ αυτού, αρχής γεγομένης από τους Ορφέα και Πυθαγόρα...

Αυτοί οι οποίοι έχουν διασπάσει την ενότητα της Δημιουργίας, διαχωρίζοντας την Ύπαρξη σε "Κτιστό" και "΄Ακτιστο" Κόσμο, αυτοί οι οποίοι κατασκεύασαν "ενοχοποιητικούς μηχανισμούς" για να εγκλωβίσουν τη συνείδηση του ανθρώπου σε πλάνες και να αυτοχρισθούν σε "γεφυροποιούς" και άρα αναγκαίους στην λειτουργία της επικοινωνίας μεταξύ πιστού (θρησκευτή) και Θείου, με το αζημίωτο βεβαίως, ουδεμία σχέση μπορεί να έχουν με το Ωραίο, το Μεγάλο και το Αληθινό που εκπροσωπεί το αρχαίο πνεύμα το Αθάνατο... 
Ούτε βέβαια μπορούν να σχετίζεται προς οιονδήποτε Θεό, αφού ουδείς τους εξουσιοδότησε ή ανέθεσε να ομιλούν εξ ονόματος θείων δυνάμεων, παρά αυτοαναγορεύθηκαν σε θεϊκούς αντιπροσώπους επί της γης...

Από την άλλη πλευρά πάλι, από μηχανής Θεοί και κατά παραγγελίαν μεσσίες δεν υφίστανται! Ουδείς προφήτης, ημίθεος, θεός, αίρει τις "αμαρτίες" του κόσμου, αυτό είναι ένα σοφιστικό εφεύρημα των διαφόρων ιερατείων για να εξευμενίζουν τους πιστούς τους και να παρέχουν ψεύτικες ελπίδες για ανώδυνη εξιλέωση από την δύνη των κοσμικών τους παρεκτροπών.
Η εκπλήρωση των άθλων του Πατρώου Ηρακλή, δεικνύει ότι τα πάντα κερδίζονται με μόχθο, με θάρρος, με ειλικρινή προσπάθεια και ευστροφία, τίποτε δεν χαρίζεται, πόσο μάλλον η ψυχική ανάταξη και η αθανασία!

Ο Ιησούς δεν ενσαρκώθηκε σε γήϊνη μορφή, εάν δεχθούμε ότι αυτό συνέβη, για να "σώσει" τον οιονδήποτε.
Οι όποιες ευθύνες, τα όποια ατοπήματα, παρεκτροπές κλπ που βαρύνουν την προσωποποιημένη ψυχή η οποία δρά μέσω ενός φυσικού ενδιαιτήματος/σώματος δεν είναι μετακλητές, ούτε εκχωρητέες! Βαρύνουν την ίδια την ψυχική προσωπικότητα/ατομικότητα η οποία χρεώνεται, επισωρεύει θετικό ή αρνητικό έργο, αναλόγως των πράξεών της στο κοσμικό πεδίο, στο πλαίσιο της λειτουργίας του νόμου της Ανταποδοτικής Δικαιοσύνης ή Αντιπεπονθότος.
Οφείλει λοιπόν εκάστη ψυχή η οποία μπορεί να αποτελεί τμήμα της ενιαίας συμπαντικής ψυχής στα ουράνια πεδία, στη γη όμως όταν ενσαρκώνεται σε έναν φυσικό φορέα συνιστά μία εξατομικευμένη ψυχική προσωπικότητα, να εξαγνίσει εαυτόν από τα όσα δεινά έχει επωμισθεί και να ανελιχθεί προς το Φως, κρίνεται δε στο πλαίσιο της διαδικασίας της Ψυχοστασίας μετά την μετάσταση του θνητού της περιβλήματος...

Συνεπεία του γεγονότος τούτου, ουδεμία θεία οντότητα, εν προκειμένω ο Χριστός, ή κάθε άλλος εξανθρωπισμένος θεϊκός απεσταλμένος, δεν προσήλθε στη γη για να "ξεχρεώσει" τα καρμικά χρέη των ανθρώπων, ούτε βεβαίως ενσαρκώθηκε για να φέρει την πολύ βολική "αυτόματη" σωτηρία σε φυγόπονους και ανεύθυνους θνητούς, οι οποίοι προσβλέπουν στην έλευση θεόσταλτων μορφών, "μεσσιών" και "σωτήρων", προκειμένου αυτοί να επωμισθούν τα δικά τους βάρη, να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες! Αυτό θα ήταν παράλογο και άδικο, αφού θα εξέτρεπε τον βίο από τη λειτουργία του φυσικού νόμου της θείας δικαιοσύνης και θα επέβαλλε ένα καθεστώς "ατιμωρησίας", άρα και μη συνειδητοποιήσεως της βαρύτητος των πράξεων ενός εκάστου... 
Κάτι τέτοιο, θα εξέτρεφε στο έπακρο το θράσος, την αλαζονία και την υστεροβουλία των πλέον ανεξέλικτων ψυχών, αφού θα υπολόγιζαν ότι μπορούν να διαπράξουν τα πάντα στο επίγειο πεδίο, δίχως να υπάρξει θεία δίκη, δίχως να αναγκασθούν να έρθουν αντιμέτωπες με τους απαρέγκλιτους σε ισχύ φυσικούς νόμους! 
Ο οιοσδήποτε θα μπορούσε να διαπράξει την πλέον ποταπή πράξη και κάνοντας εκ των υστέρων μία υποκριτική "εξομολόγηση" να αναμείνει εν συνεχεία υστερόβουλα και αμετανόητα μία θεία δύναμη να "άρει" τις αμαρτίες του και να του παράσχει "εξιλέωση"!

Η αντίληψη αυτή η τόσο ωφελιμιστική και υπολογιστική, επαφείει την σωτηρία σε μία υπερκόσμια οντότητα, καλλιεργώντας έναν εφησυχασμό, μία παθητική αδράνεια, και αυτή είναι η αρχή ενός νοσηρού μεσσιανισμού... Καθόλου τυχαία την ίδια τακτική που εφαρμόζει το ιερατείο (προτάσσοντας την θέση ότι ο Χριστός δια της σταυρικής θυσίας του αίρει τις αμαρτίες του ανθρώπου), υϊοθετεί και το πολιτικό κατεστημένο, προβάλλοντας την θέση ότι οι πολιτικοί φωστήρες θα... σώσουν τον λαό, δίχως ο ίδιος να χρειασθεί να κάνει ο,τιδήποτε...
Αυτή η εκ του πονηρού... μοιρολατρική εγκαρτέρηση, αποτελεί την αιτία της πλέον μεγάλης νωθρότητος, της αδράνειας, της μεθοδευμένης αδιαφορίας που αναστέλλει κάθε αφυπνιστική προσπάθεια και οδηγεί τον άνθρωπο στην καθήλωση και στην χαύνωση γιατί αυτό εξυπηρετεί τα οργανωμένα εξουσιαστικά ιερατεία, είτε είναι περιβεβλημένα με πολιτικό μανδύα, είτε με ιερατικό...

Ο κόσμος αυτός, ομοιάζει εν πολλοίς με την περιγραφή που απέδωσε ο Ιησούς στους Γραμματείς και στους Φαρισαίους, οι οποίοι εξωτερικά δίδουν την εντύπωση ολόλευκου τάφου, ενώ μέσα είναι γεμάτοι σκωλήκων βρώμα και δυσωδία.... Οι κοσμικοί νόμοι και ιδίως αυτός της μετενσαρκώσεως είναι σαφής: Ουδείς δύναται να εναποθέσει τα "χρέη" του σε κάποιον τρίτο, είτε θεό, είτε άνθρωπο, ουδείς δύναται να μετακυλήσει τις ευθύνες που τον βαραίνουν. Η ψυχική προσωπικότητα καθαίρεται και ανελίσσεται αφ΄ εαυτής, μέσα από την επιτέλεση θετικού έργου που "αντιλογίζει" το όποιο αρνητικό έχει διαπράξει στο παρελθόν...

Κατά την αρχαιότητα, υφίστατο η Νέμεση και οι Ερινύες και όταν ο άφρων άνθρωπος υπερέβαινε τα όρια και προέβαινε στην ΄Υβρι, τότε παραδιδόταν στην κρίση των ανωτέρω θεϊκών οντοτήτων που απένεμαν δικαιοσύνη... Ουδείς Θεός και ουδείς άνθρωπος δύναται να αναλάβει "αντ΄ αυτού" τις ευθύνες και τις οφειλές άλλων... 

Κατά συνέπεια και συναρτήσει όλων των ανωτέρω, μόνο εκάστη ψυχική προσωπικότητα δύναται να υπερβεί εαυτόν και αφού κατανικήσει τα πάθη που την διακατέχουν (εγωϊσμός, υπεροψία, δολιότητα, πάθη που συσκοτίζουν το νου και την ψυχή, χυδαίες πράξεις και ανίερες σκέψεις) και τα αποβάλλει δια παντός, τότε μόνο δύναται να ανέλθει στον "σταυρό", συμβολικά ομιλούντες, και αφού υποστεί το τίμημα των επιλογών της να πεθάνει στην προτέρα μορφή της και εξαγνιζόμενη να αναγεννηθεί στον κόσμο της αθανάτου ζωής...

Ο Χριστός, αλλά και κάθε προγενέστερος μύστης και κάθε θεϊκή μορφή, ενσαρκώθηκε και υπέφερε προκειμένου να υποδείξει στο ανθρώπινο γένος ότι του θριάμβου προηγείται ο πόνος και η Κάθαρση. Συμβολικώς ομιλούντες, το Ρόδο ανθίζει επάνω στον Σταυρό... 

Η ατραπός που οδηγεί από το πεδίο της θνητότητας στο επίπεδο της θεώσεως, απαιτεί την διάνυση ανηφορικών μονοπατιών, δύσβατων και ακανθωδών, με πλείστα εμπόδια και δοκιμασίες... ΄Οποιος δεν θυσιάζει τα εφήμερα και δεν απεγκλωβισθεί από το βάρος και την ελκτική δύναμη αυτών που κρατούν τον άνθρωπο εγκλωβισμένο στην χονδροειδή ύλη, δεν θα καταφέρει να ανέλθει...  

Η πορεία του μύστη είναι δύσβατη ως και η ατραπός της Αρετής, δεν επιτυγχάνεται η ανύψωση ούτε με την παροχή βαθμών και αξιωμάτων, ούτε με την επί χρήμασι απονομή μυήσεων, ούτε με την εξαγορά συνειδήσεων και την υστερόβουλη παράκληση προς θείες δυνάμεις να επωμισθούν τις δικές μας τυχόν αθλιότητες και να άρουν πάσα δική μας "αμαρτία"!

Αυτή είναι η πραγματικότητα, είτε είναι αρεστή, είτε όχι! Τώρα εάν υπάρχουν κάποιοι έμποροι ελπίδων και θεομπαίχτες που διατείνονται ότι διαμεσολαβώντας σε πνευματικό επίπεδο ή τελετουργικό θα κατορθώσουν να "άρουν" τα κρίματα ενός εκάστου, εάν υφίστανται έμποροι που έχουν θρονιαστεί εντός του Ναού και όχι απλά στον περίβολό του, είναι βέβαιο ότι ο Ιησούς θα εξεδίωκε και αυτούς με το φραγγέλιο και μάλιστα πολύ πιο βάναυσα απ΄ ότι έπραξε με τους εμπόρους που είχαν μετατρέψει τον οίκο του Θεού σε οίκο εμπορίου...

Εάν δεν συνειδητοποιήσουμε την απλή πλην μεγάλη αλήθεια ότι ουδείς έτερος θα μας "σώσει" πλην του εαυτού μας, θα είμαστε δια παντός καταδικασμένοι να τυραννιόμαστε στον αέναο κύκλο των ενσαρκώσεων, μιας και δεν πρόκειται ποτέ να συντελεσθεί κατ΄αυτό τον τρόπο η ψυχοπνευματική μας ανέλιξη και κατ΄επέκταση άρση των συνεπειών που επιφέρει η διάπραξη ηθικών ανομημάτων... 
Οι θείες δυνάμεις και οι κοσμικοί νόμοι ούτε καταλύονται ούτε εξαγοράζονται με φθηνά τεχνάσματα τύπου "προσφορών", "ταμάτων", γονυκλισιών και προσποιητών ικεσιών. Λειτουργούν απαρέγκλιτα με γνώμονα την υπηρέτηση του ήθους, ήτοι του προτύπου του κατά φύσιν ζειν, της αρετής και της εφαρμογής των όσων η Φύση και η εξ αυτής απορρέουσα νομοτέλεια επιβάλλει... 
Ας συνειδητοποιήσουμε ότι ευκαιριακό εμπόριο... συγχωροχαρτιών οι θείες δυνάμεις δεν πράττουν. Η όποια σωτηρία είναι υπόθεση ατομική που πραγματώνεται μόνο με την εμβίωση της Αρετής και με κανέναν άλλο τρόπο, ούτε εξαγοράζεται, ούτε εκβιάζεται, ούτε παραχωρείται! Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν "Συν Αθηνά και χείρα κίνει"! Και ο νοών, νοείτω... ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

IΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72
ionhellas@gmail.com