ΕΙΜΕΘΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΝΑΣΤΡΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ...
Η ορφική διακύρηξη "Γης παις ειμί και Ουρανού ἀστερόεντος, αυτάρ εμοί γένος ουράνιον», που έχει ανευρεθεί σε νεκρική πινακίδα στην Πετέλια και αποτελεί χαρακτηριστική άποψη των θιασωτών της ορφικής διδασκαλίας, συνιστά σαφή υπαινιγμό περί του διφυούς και τρισυπόστατου του ανθρώπου. Ο άνω θρώσκων/άνθρωπος, όπως και κάθε έμβια και έμψυχη δημιουργία ανά τον πλανήτη, δεν συντίθεται εξ ολοκλήρου από ύλη, αλλά και από ψυχή/πνεύμα.
Η μητέρα Γη, η Δη μήτηρ/Δήμητρα αποτελεί παμμήτειρα θεά, συνιστά "μητέρα θεών και ανθρώπων", διότι εξ αυτής απέρρευσε κάθε μορφής δημιουργία ζωής, βροτών και αθανάτων.
Σύμφωνα με αρχέγονες μυθολογικές αντιλήψεις, το ανθρώπινο είδος προήλθε απευθείας από τη γη, είτε πλάστηκε από πηλό, είτε προέκυψε από τους λίθους που πετούσαν πίσω τους ο Δευκαλίων και η Πύρρα, είτε απέρρευσαν από τα δένδρα, τα οποία ανεφύησαν επίσης από την μητέρα γη. Όποια εκδοχή και εάν κάνουμε αποδεκτή, η οργανική σύνδεση ανθρώπου και μητέρας γης, είναι δεδομένη.
Ο άνθρωπος έχει τα πόδια του στη γη, ενώ η κεφαλή του και τα άνω άκρα του τείνουν προς τον Ουρανό. Αυτή είναι η δεύτερη πηγή προελεύσεώς του. Και αυτό, διότι δύο κυρίαρχες ουσίες συγκεράζονται κατά την συγκρότηση του ανθρώπινου όντος, η θεϊκή/ουράνια και η τιτανική/χθόνια/γήϊνη. Η πρώτη εξ αυτών είναι αθάνατη ως προς την υπόστασή της, ενώ η δεύτερη εδράζεται σε τιτανικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους βροτούς και γι΄ αυτό έχει εφήμερο χαρακτήρα... Σαφώς και αυτή, η δεύτερη φύση, είναι απαραίτητη για την διάνυση της μυητικής/εκπαιδευτικής διαδρομής μας στον πλανήτη γη κατά τον εκάστοτε κύκλο ενσαρκώσεως, όμως όσο εύρωστο, όμορφο και σφριγηλό και εάν είναι ένα σώμα, όσο σθεναρός και εάν είναι ο ναός αυτός της ψυχής, πέπρωται αργά ή γρήγορα να υποστεί τον νόμο της φθοράς και της εξελίξεως και να επιστρέψει στην γη για να μετέλθει της μεταστοιχειωτικής διαδικασίας.
Το πνευματικό όμως στοιχείο που διαθέτει θείες καταβολές, παραμένει αθάνατο και γι΄ αυτό απεκλήθη ορθώς από μυσταγωγούς του παρελθόντος ως το αείζωο άνθος της ψυχής.
Η θεϊκής προελεύσεως ψυχή, κατά την ενσάρκωσή της στο γήϊνο πεδίο, ανεμείχθη με γήϊνα/χοϊκά στοιχεία, περιεβλήθη με πάθη και υλικές ροπές, στοιχεία τα οποία λειτουργούν ανασταλτικά ως προς την ανθρώπινη ανέλιξη στην αρχέγονη κοιτίδα, στον βαθμό που η φιληδονία καθίσταται κυρίαρχη επιλογή, όμως ο αληθινός μυσταγωγός κατορθώνει να καθυποτάξει και χαλιναγωγήσει τα πάθη αυτά, να τιθασεύσει τα τιτανικά στοιχεία και δια αυτού του τρόπου να ανέλθει στην κλίμακα της εξελίξεως, προσεγγίζοντας τα θεία δώματα στον μυητικό Όλυμπο... .
Είθε να καταστούμε άξιοι να διαβούμε μία μέρα τις ουράνιες πύλες, εκπληρώνοντας στο ακέραιο την αποστολή μας, ανυψώνοντας και πάλι την ψυχή, στο πρωταρχικό βάθρο που της αρμόζει, καταξιώνοντας το περιεχόμενο της εννοίας του Ανθρώπου... Αυτή είναι και η πεμπτουσία της μυητικής μας πορείας, αυτό είναι το επιστέγασμα των προσπαθειών μας ως ειλικρινείς αναζητητές και πυρφόροι του φωτός...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Σχόλια