ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ...
Ζούμε σε μία εποχή απόλυτης παρακμής. Βιώνουμε τις μέρες της σκοτεινής νύκτας της ψυχής, μέσα στον κυκεώνα μίας υπερκαταναλωτικής, απόλυτα υλιστικής, πολυφυλετικής βαβέλ. Η σημερινή κοινωνία διέρχεται μία πρωτοφανή κρίση πολύπλευρη, η οποία απειλεί την ίδια την θεμελιακή της υπόσταση. Μία κρίση καίρια αξιακή η οποία εκκινεί εμφανώς από την απεμπόληση παραδοσιακών αρχών και προαιώνιων αξιών, γνωρίζοντας σταδιακά την παρακμιακή-εκφυλιστική της κορύφωση. Σε αυτό το τελματώδες σημείο οδήγησε την κατάσταση ο ενστερνισμός ατομικιστικών τάσεων, απόλυτα ωφελιμιστικών με συνάρτηση με την εμφανή απουσία κάθε ίχνους φυσικής ηθικής και ανθρωπισμού.
Αυτό που σήμερα βιώνουμε δεν είναι παρά η φυσική κατάληξη της ανατροπής του νόμου της αρμονικής συναρτήσεως πνεύματος και ύλης. Ο άνθρωπος κατήντησε μονοδιάστατος και αντί να εξισορροπεί το πνευματικό στοιχείο με τον υλικό παράγοντα, καθ΄ ότι διφυής και τρισυπόστατος, κατέστη απόλυτα υλιστής, ατομικιστής, χρησιμοθήρας και σκοπιμολάγνος. Αυτή η ανατροπή τον αποξένωσε από τον ανατασιακό υψιπετή του προορισμό τον οποίο καλείται να διαδραματίσει ως Άνω Θρώσκων και τον μετέβαλλε σε ένα χαυνωμένο καταναλωτικό ον, δίχως ανώτερες αξίες, ουσιώδη ιδανικά και έναν ευγενή προορισμό που να καταξιώνει την ύπαρξή του...
Αυτή η καταναλωτική παραζάλη και η αποπνευματοποίηση, επέφεραν με τη σειρά τους ηθική εξαχρείωση και μηδενισμό. Το πρόβλημα της παρακμής, που ανεδύθη λοιπόν αμείλικτο, έγκειται στο γεγονός ότι ο άφρων άνθρωπος του σήμερα εγκατέλειψε και απεμπόλησε κάθε ανώτερο ιδανικό, προκειμένου να αποδεχθεί μία ψευδο-ευδαιμονιστική μετριότητα, κι αυτή εφήμερου χαρακτήρα...
Η εγκόλπωση υγιών αρχών και ιδανικών, η απόκτηση ανθρωποπλαστικής παιδείας και η στροφή προς την αυτογνωσία, την εσωτερική φιλοσοφία και την ψυχοπνευματική εξέλιξη, η επάνοδος στον φυσικό τρόπο ζωής και η οργανική σύνδεση με τα ζείδωρα νάματα της προγονικής μας κληρονομιάς, είναι καθοριστικοί παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν και πάλι στην επανεύρεση της πηγής και κατ΄ επέκταση στην ανάταση. Εάν...
Αυτό που σήμερα βιώνουμε δεν είναι παρά η φυσική κατάληξη της ανατροπής του νόμου της αρμονικής συναρτήσεως πνεύματος και ύλης. Ο άνθρωπος κατήντησε μονοδιάστατος και αντί να εξισορροπεί το πνευματικό στοιχείο με τον υλικό παράγοντα, καθ΄ ότι διφυής και τρισυπόστατος, κατέστη απόλυτα υλιστής, ατομικιστής, χρησιμοθήρας και σκοπιμολάγνος. Αυτή η ανατροπή τον αποξένωσε από τον ανατασιακό υψιπετή του προορισμό τον οποίο καλείται να διαδραματίσει ως Άνω Θρώσκων και τον μετέβαλλε σε ένα χαυνωμένο καταναλωτικό ον, δίχως ανώτερες αξίες, ουσιώδη ιδανικά και έναν ευγενή προορισμό που να καταξιώνει την ύπαρξή του...
Αυτή η καταναλωτική παραζάλη και η αποπνευματοποίηση, επέφεραν με τη σειρά τους ηθική εξαχρείωση και μηδενισμό. Το πρόβλημα της παρακμής, που ανεδύθη λοιπόν αμείλικτο, έγκειται στο γεγονός ότι ο άφρων άνθρωπος του σήμερα εγκατέλειψε και απεμπόλησε κάθε ανώτερο ιδανικό, προκειμένου να αποδεχθεί μία ψευδο-ευδαιμονιστική μετριότητα, κι αυτή εφήμερου χαρακτήρα...
Η εγκόλπωση υγιών αρχών και ιδανικών, η απόκτηση ανθρωποπλαστικής παιδείας και η στροφή προς την αυτογνωσία, την εσωτερική φιλοσοφία και την ψυχοπνευματική εξέλιξη, η επάνοδος στον φυσικό τρόπο ζωής και η οργανική σύνδεση με τα ζείδωρα νάματα της προγονικής μας κληρονομιάς, είναι καθοριστικοί παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν και πάλι στην επανεύρεση της πηγής και κατ΄ επέκταση στην ανάταση. Εάν...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Σχόλια