Η ΕΠΙΦΥΣΗ ΚΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ
H επίφυση είναι ένας αδένας που βρίσκεται στο κέντρο προς το πίσω μέρος του εγκεφάλου, και ο οποίος είναι «άχρηστος» κατά την επιστήμη, αφού υποτίθεται πως δεν έχει εντοπισθεί η χρησιμότητά του. Ισχύει όμως αυτό; Φυσικά και όχι! Η Επίφυση, αποτελεί, θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε, ο παράγοντας εκείνος που διασφαλίζει την «ασύρματη σύνδεσή» μας με πεδία του πνευματικού κόσμου τα οποία η περιορισμένη συνειδητότητα που διαθέτουμε, μας εμποδίζει να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε (υπάρχει τεράστια απόκκλιση μεταξύ αντιληπτότητας και πραγματικότητας, κι αυτό γιατί οι 5 αντικειμενικές μας αισθήσεις έχουν προσλήψεις και περιορισμένες ως προς την έκταση και ενίοτε και εσφαλμένες ή ατελείς/αποσπασματικές).
Ο αδένας αυτός ονομάζεται και «κωνάριον» διότι μοιάζει σχηματικά με κουκουνάρι… Κουκουνάρι το οποίο ιστορικά συμβολίζει το λεγόμενο τρίτο μάτι. Ο αδένας αυτός παράγει το παράγωγο της σεροτονίνης, τη λεγόμενη μελατονίνη, που είναι μια ορμόνη η οποία επηρεάζει τη διαμόρφωση του ύπνου, καθορίζει τον βαθμό της εγρήγορσης, καθώς και τις εποχιακές λειτουργίες. Το σχήμα του θυμίζει κουκουνάρι ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου, μέσα σε έναν θύλακα.
Η επίφυση ή το «τρίτο μάτι» κάθε ανθρώπου, μπορεί να ενεργοποιηθεί ώστε να αντιλαμβάνεται συχνότητες του πνευματικού κόσμου και δίνει την αίσθηση της παντογνωσίας, μια θεϊκή ευφορία και την αίσθηση ότι είναι κανείς «ένα» με όλα τα γύρω του. Όταν η επίφυση ενεργοποιηθεί στις σωστές συχνότητες με τη βοήθεια διαλογισμού, ή διαφόρων εσωτερικών μεθόδων, ο άνθρωπος αποκτά τη δυνατότητα να «ταξιδέψει» σε άλλες διαστάσεις. Τέτοια ταξίδια, λέγονται αστρικά, ή αστρικές προβολές ή απόμακρη ενόραση.
Με πιο προχωρημένες πρακτικές και αρχαίες μεθόδους, υπάρχει επίσης η δυνατότητα να ελέγχονται οι σκέψεις και οι πράξεις ανθρώπων στον φυσικό κόσμο.
Αρχαίες παραστάσεις απεικονίζουν την επίφυση σαν κουκουνάρι. Οι αρχαίες κοινωνίες γνώριζαν τα οφέλη που προκύπτουν από την λειτουργία της επιφύσεως και το καταδείκνυαν αυτό στους συμβολισμούς τους, απεικονίζοντάς την με το σύμβολο ενός ματιού.
Αναφορές στο κωνάριο γίνονται και στο αμερικανικό χαρτονόμισμα (δολάριο), με αυτό που αποκαλείται «πανεπόπτης οφθαλμός», ο οποίος συμβολίζει τη δυνατότητα κάποιας αφυπνισμένης συνειδήσεως να χρησιμοποιήσει αυτόν τον αδένα αποκτώντας πρόσβαση στον πνευματικό κόσμο, και πιθανά να ελέγξει τις σκέψεις και τις πράξεις ανθρώπων στον φυσικό κόσμο, γνωρίζοντας τι σκέφτονται ανά πάσα στιγμή στον φυσικό πεδίο.
Οι έρευνες που έχουν γίνει μέχρι στιγμής, επιβεβαιώνουν ότι υπάρχουν κάποιες ώρες μέσα στη νύχτα, (μεταξύ 1 και 4 το πρωί) κατά τις οποίες απελευθερώνονται χημικά στοιχεία στον εγκέφαλο, τα οποία φέρνουν την αίσθηση της σύνδεσης κάποιου με την ανώτερη πηγή του.
Στα τέλη της δεκαετίας του 90, η ερευνήτρια Jennifer Luke πραγματοποίησε την πρώτη μελέτη για τις επιδράσεις του φθορίου στην επίφυση. Κατέδειξε ότι η επίφυση που βρίσκεται στη μέση του εγκεφάλου, ήταν ένας στόχος για το φθόριο. Η επίφυση απλά απορρόφησε περισσότερο φθόριο από οποιαδήποτε άλλη ουσία μέσα στο σώμα. Η επίφυση λειτουργεί σαν μαγνήτης για το φθόριο, το οποίο ασβεστοποιεί τον αδένα και του αφαιρεί τη δυνατότητα να εξισορροπεί την ορμονική διαδικασία μέσα στο σώμα. Το φθόριο κυριαρχεί στις τροφές, στα αναψυκτικά, και στο πόσιμο νερό μας.
Το φθόριο προστίθεται στο νερό και στα τρόφιμα, κατά κόρον, προκειμένου να αποβλακώνεται η μάζα, στην κυριολεξία!
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
