Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΘΕΩΡΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ...
Στην αρχαιότητα οι λεγόμενες θετικές επιστήμες ήσαν συνδεδεμένες με την φιλοσοφία και τη θρησκεία, επιστήμη, φιλοσοφία και θρησκεία δεν εναντιώνονταν η μία προς την άλλη, τουναντίον αλληλοσυμπληρώνονταν.
Αδιαμφισβήτητα, μαθηματικά και φιλοσοφία είναι δυο διαφορετικές επιστήμες, προς δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Ειδικότερα στην εποχή μας, όπου κάθε επιστήμη επικεντρώνεται στην εξειδίκευση, κάθε εμφανής συσχετισμός που μπορεί να υφίσταται μεταξύ θεωρητικών και πρακτικών επιστημών, έχει εξοβελισθεί ή ορθότερα έχει επισκιασθεί εντελώς.
Επιπροσθέτως, η επιβολή μίας παιδείας αμιγώς "τεχνοκρατικής" και "χρησιμοθηρικής" αντί μίας επιβαλλόμενης παιδείας ανθρωποπλαστικής, έχουν οδηγήσει σε τέτοιο καταμερισμό και εξειδίκευση, ώστε ο,τιδήποτε εκφεύγει του αμιγούς γνωστικού αντικειμένου κάθε κλάδου, δεν διερευνάται ή αγνοείται παντελώς από τους έχοντες πανεπιστημιακή παιδεία...
Ωστόσο, η κατάσταση δεν ήταν πάντοτε αυτή... Όταν ο Πλάτων εγκαθίδρυε την ακαδημία του στον Κολωνό το 387 π.Χ. και έθετε στο κεντρικό κτίριο των εγκαταστάσεών του τη ρήση "Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω", εμμέσως πλην σαφώς κωδικοποιούσε και την σχέση που κατέχουν οι θετικές επιστήμες, είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά, προς την φιλοσοφία και τον στοχασμό...
Η κοινή βάση θετικών και θεωρητικών επιστημών, έγκειται στο γεγονός ότι αμφότεροι οι κλάδοι εδράζονται στην έννοια της Λογικής. Άνευ λογικών συνειρμών και επαγωγών, ουδείς τομέας εξ αμφοτέρων δύναται να λειτουργήσει και να προαχθεί... Η μεθοδολογία που ακολουθείται σε αμφότερους τους κλάδους των επιστημών, υποκείμενες στην λογική των αποδείξεων και της τεκμηριώσεως, είναι κοινή. Οι πρακτικές διαπιστώσεις των μαθηματικών, παρέχουν εφαλτήριο στον φιλόσοφο για την διατύπωση αρχών και νόμων αλλά και για την εξαγωγή συμπερασμάτων, ενώ οι διαπιστώσεις του φιλοσόφου, αποτελούν ερέθισμα για τον μαθηματικό, ώστε να προχωρήσει στην πειραματική απόδειξη και επαλήθευση θεωρητικών αρχών και θεωριών. Η εφαρμογή κοινών νοηματικών κανόνων, καθιστά τις δύο επιστήμες συμπλέουσες κατά τρόπο αρμονικό.
Ο Πυθαγόρας καθόλου τυχαία αναφέρεται σε μαθηματικές σχέσεις, ων φιλόσοφος και μύστης, όπως και ο Πλάτωνας, καθ΄ ότι σε πρακτικό επίπεδο ζητήματα αρμονίας, ρυθμού, σχέσεων, κλιμάκων κ.α. υπόκεινται σε μαθηματικούς τύπους και σχέσεις...
Γι΄ αυτό και ο Πλάτων απεφάνθη ότι "αεί ο Θεός Γεωμετρεί", υπονοώντας ότι τα πάντα υπόκεινται σε έναν αρμονικό και μαθηματικό διακανονισμό...
Δια τούτο και οι σχέσεις Μαθηματικών και Φιλοσοφίας είναι αλληλοσυμπληρωματικές και όχι αντιθετικές, γι΄ αυτό και στην αρχαία Ελλάδα τόσο οι θετικές όσο και οι θεωρητικές επιστήμες, αποτελούσαν αντικείμενο επισταμένης μελέτης και διδαχής για την ολοκλήρωση και την ορθή διάπλαση του ατόμου... Η σημερινή "παιδεία" προάγει την αποσπασματική γνώση και την μονομέρεια, στο πλαίσιο των χρησιμοθηρικών σκοπών και στόχων στο οποίο είναι ενταγμένη, η παιδεία των αρχαίων προγόνων μας προήγαγε το πνεύμα και εξευγένιζε την ψυχή, καλύπτοντας σφαιρικά το "όλον" και διαμορφώνοντας μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα με ανεπτυγμένη την νοητική και κριτική ικανότητα, ιδού η ειδοποιός διαφορά του σήμερα από το προγονικό "χθες"...
Επιπροσθέτως, η επιβολή μίας παιδείας αμιγώς "τεχνοκρατικής" και "χρησιμοθηρικής" αντί μίας επιβαλλόμενης παιδείας ανθρωποπλαστικής, έχουν οδηγήσει σε τέτοιο καταμερισμό και εξειδίκευση, ώστε ο,τιδήποτε εκφεύγει του αμιγούς γνωστικού αντικειμένου κάθε κλάδου, δεν διερευνάται ή αγνοείται παντελώς από τους έχοντες πανεπιστημιακή παιδεία...
Ωστόσο, η κατάσταση δεν ήταν πάντοτε αυτή... Όταν ο Πλάτων εγκαθίδρυε την ακαδημία του στον Κολωνό το 387 π.Χ. και έθετε στο κεντρικό κτίριο των εγκαταστάσεών του τη ρήση "Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω", εμμέσως πλην σαφώς κωδικοποιούσε και την σχέση που κατέχουν οι θετικές επιστήμες, είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά, προς την φιλοσοφία και τον στοχασμό...
Η κοινή βάση θετικών και θεωρητικών επιστημών, έγκειται στο γεγονός ότι αμφότεροι οι κλάδοι εδράζονται στην έννοια της Λογικής. Άνευ λογικών συνειρμών και επαγωγών, ουδείς τομέας εξ αμφοτέρων δύναται να λειτουργήσει και να προαχθεί... Η μεθοδολογία που ακολουθείται σε αμφότερους τους κλάδους των επιστημών, υποκείμενες στην λογική των αποδείξεων και της τεκμηριώσεως, είναι κοινή. Οι πρακτικές διαπιστώσεις των μαθηματικών, παρέχουν εφαλτήριο στον φιλόσοφο για την διατύπωση αρχών και νόμων αλλά και για την εξαγωγή συμπερασμάτων, ενώ οι διαπιστώσεις του φιλοσόφου, αποτελούν ερέθισμα για τον μαθηματικό, ώστε να προχωρήσει στην πειραματική απόδειξη και επαλήθευση θεωρητικών αρχών και θεωριών. Η εφαρμογή κοινών νοηματικών κανόνων, καθιστά τις δύο επιστήμες συμπλέουσες κατά τρόπο αρμονικό.
Γι΄ αυτό και ο Πλάτων απεφάνθη ότι "αεί ο Θεός Γεωμετρεί", υπονοώντας ότι τα πάντα υπόκεινται σε έναν αρμονικό και μαθηματικό διακανονισμό...
Δια τούτο και οι σχέσεις Μαθηματικών και Φιλοσοφίας είναι αλληλοσυμπληρωματικές και όχι αντιθετικές, γι΄ αυτό και στην αρχαία Ελλάδα τόσο οι θετικές όσο και οι θεωρητικές επιστήμες, αποτελούσαν αντικείμενο επισταμένης μελέτης και διδαχής για την ολοκλήρωση και την ορθή διάπλαση του ατόμου... Η σημερινή "παιδεία" προάγει την αποσπασματική γνώση και την μονομέρεια, στο πλαίσιο των χρησιμοθηρικών σκοπών και στόχων στο οποίο είναι ενταγμένη, η παιδεία των αρχαίων προγόνων μας προήγαγε το πνεύμα και εξευγένιζε την ψυχή, καλύπτοντας σφαιρικά το "όλον" και διαμορφώνοντας μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα με ανεπτυγμένη την νοητική και κριτική ικανότητα, ιδού η ειδοποιός διαφορά του σήμερα από το προγονικό "χθες"...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72
