ΥΠΑΤΙΑ, ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ...
Ασεβείς έναντι της ιστορικής μνήμης, προσέδωσαν σε ακραία καιρικά φαινόμενα την επωνυμία "Υπατία". Πρόκειται για πρόκληση και ύβρη, δεδομένου ότι η Υπατία, υπήρξε Ελληνίδα νεοπλατωνική φιλόσοφος, αστρονόμος και μαθηματικός, δολοφονηθείσα με πρωτοφανή αγριότητα (εγδάρη ζωντανή μετά οστράκων), από φανατικό πλήθος χριστιανών στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Η ζωή και το έργο της Υπατίας, περιεστράφη στην Αλεξάνδρεια. Θεωρείται ως η πρώτη γυναίκα που διακρίθηκε στα μαθηματικά. Η μάρτυρας του Ελληνισμού Υπατία, υπήρξε κόρη του μαθηματικού και αστρονόμου Θέωνα του Αλεξανδρέως (335-405). Σε αντίθεση προς ό,τι ίσχυε για την συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών της εποχής της, εκείνη έλαβε ολοκληρωμένη εκπαίδευση στην Αθήνα και στην Μεγάλη Ελλάδα. Στην Αθήνα παρακολούθησε μαθήματα στη νεοπλατωνική σχολή του Πλουτάρχου του Νεωτέρου, ενώ επίσης και επίσης διετέλεσε μαθήτρια δίπλα στον Πρόκλο και στον Ιεροκλή.
Μετά την επιστροφή της στην Αλεξάνδρεια, ανέλαβε την διεύθυνση της εκεί σχολής των Πλατωνιστών, πορευόμενη στο φιλοσοφικό ρεύμα του Πλωτίνου, ενός από τους πρώτους νεοπλατωνιστές φιλοσόφους. Η ευγλωττία και η ρητορική δεινότητα της Υπατίας, η μετριοφροσύνη της και το κάλλος που εξέπεμπε, σε συνδυασμό με τα πνευματικά της χαρίσματα, προσήλκυσαν μεγάλο αριθμό μαθητών, δημιουργώντας ένα έντονο πνευματικό ενδιαφέρον.
Η Υπατία αποτελούσε εμβληματική προσωπικότητα της Γνώσεως και της Επιστήμης, οι οποίες την εποχή εκείνη παρερμηνεύονταν από τους πρώτους φανατικούς χριστιανούς με "ειδωλολατρικές" εκφάνσεις...
Η έντονη φιλοσοφική δραστηριότητα που ανέπτυξε, γρήγορα την έθεσε στο στόχαστρο θρησκόληπτων φανατικών κύκλων, από τις οποίες σειόταν η Αλεξάνδρεια την συγκεκριμένη περίοδο, ως απότοκο της συγκρούσεως δύο διαμετρικά αντίθετων και αντίρροπων κόσμων...
Μετά την άνοδο του Κυρίλλου στον πατριαρχικό θρόνο της Αλεξανδρείας το 412, η Υπατία τέθηκε στο στόχαστρο του πατριάρχη, εξαιτίας των επαφών που διατηρούσε με τον Ορέστη, τον έπαρχο της πόλεως, ο οποίος ήταν Εθνικός.
Στις 8 Μαρτίου του 415 δολοφονήθηκε με διαμελισμό από μια ομάδα φανατισμένων χριστιανών, που την αποτελούσαν μοναχοί και οπαδοί του Κυρίλλου. Ο Επίσκοπος Αθανάσιος ο Κυρήνης, χαρακτηριστικά αναφέρει για την δολοφονία της Υπατίας, ότι “αιτία του προμελετημένου αυτής φόνου υπήρξεν ο ανδρικός φθόνος, ο μη ανεχόμενος την διάκρισιν των γυναικών υπέρ τους άνδρας και την ενασχόλησιν αυτών προς την Φιλοσοφίαν και την Επιστήμην, θεωρούμενην ανδρικόν προνόμιον…”.
Ο Επίσκοπος Αθανάσιος θα συμπληρώσει, “υπήρξεν Αγνή, Άψογος, αφιερωμένη τω Ελληνικώ τρόπο ζωής, εις έν και μόνον αποβλέπουσα, την μετάδοσιν της φιλοσοφίας…”.
Η δολοφονία της ήταν προμελετημένη και είχε αποτρόπαιο χαρακτήρα. Την κατέβασαν από την άμαξα στην οποία επέβαινε, την οδήγησαν στον ναό, την έγδυσαν και με όστρακα ξέσκισαν τις σάρκες της. Στη συνέχεια την κομμάτιασαν και έκαψαν τα μέλη της. Ο Επίσκοπος Κυρήνης Αθανάσιος θα παραδεχθεί ότι: “κατά την νυν ορολογίαν ο φόνος αυτής αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητος. Ισοδυναμεί προς φόνον του πνεύματος και της επιστήμης, του Πλάτωνος, του Αριστοτέλους και του Αϊνστάιν”.
Η Υπατία είχε την ατυχία να ζήσει στο προοίμιο του αναδυόμενου Μεσαίωνα... Σε μία ταραγμένη και συσκοτισμένη εποχή, όπου η σκέψη, η έρευνα, η επιστήμη, η εμβάθυνση, αποτελούσαν "αμαρτίες" και εκδηλώσεις "ασέβειας"... Στο πλαίσιο αυτό, κάθε ελεύθερη φωνή, επέσυρε την κατηγορία της "αιρετικής πλάνης"... Ομιλούμε για την εποχή της λειτουργίας της Σκυθουπόλεως, των μεγάλων διωγμών των Ελλήνων Εθνικών, της απαγορεύσεως τελέσεως των Μυστηρίων και του κλεισίματος των φιλοσοφικών σχολών. Σε μία τέτοια κατάσταση, μορφές όπως η Υπατία, ετίθεντο στο στόχαστρο διπλά, και για τις ελληνογενείς ιδέες της και τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις και γιατί όλα αυτά τολμούσε να τα διαπράξει μία γυναίκα...
Ας αποτελέσει αυτό το σύντομο αφιέρωμα, μία ελάχιστη απότιση τιμής στην μνήμη της φιλοσόφου και μύστριας του Ελληνισμού, μία ελάχιστη αναφορά στην Μάρτυρα του γένους μας και της πατρώας θρησκείας , προς αποκατάσταση του ονόματός της, το οποίο κατά τρόπο άφρονα και απερίσκεπτο, κάποιοι επικαλέστηκαν δίχως προβληματισμό, προκειμένου να περιγράψουν ακραία, αρνητικά, καιρικά φαινόμενα... Ασφαλώς το ό,τι αποδίδουν αρχαία ελληνικά ονόματα σε έκρυθμες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις της Φύσεως, δεν μπορεί να είναι τυχαίο... Αποσκοπεί στο να συνδέσει, υποσυνείδητα και συνειρμικά, ο αποδέκτης, τα ονόματα αυτά με αρνητικές καταστάσεις και φαινόμενα...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72