ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΥ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ...

Οι 4 Φυσικές Εορτές που τελούνται ανά ισόχρονα διαστήματα κατά την διάρκεια του έτους, δεν αποτελούν απλά εθιμικά δρώμενα με θρησκευτικές προεκτάσεις. Απηχούν κοσμογονικές διεργασίες, εκφράζουν και συμβολίζουν νόμους της Φύσεως εν εκδηλώσει και αποτελούν ευκαιρία για εσωτερική ενδοσκόπηση, προβληματισμό και στοχασμό περί των ψυχικών διεργασιών που συντελούνται στο άδυτο του Είναι μας, παράλληλα προς τις μεταβολές του φυσικού γίγνεσθαι...

Στον σύγχρονο κόσμο, οι Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια παραπέμπουν σε "παγανιστικά δρώμενα", υπονοώντας ότι πρόκειται για τελέσματα άσχετα προς την ψυχοπνευματική πορεία και ανάταση του ανθρώπου...

Περί τις 25 Δεκεμβρίου, εκτός από τη γέννηση του Ιησού, οι αρχέγονες παραδόσεις ήσαν επικεντρωμένες στον εορτασμό της γεννήσεως κάποιας θεόσταλτης μορφής, ενός ηλιακού θεού ή ήρωος, είτε πρόκειται για τον Διόνυσο Λικνίτη, είτε για τον Πατρώο Ηρακλή, τον Απόλλωνα, τον μύστη Πυθαγόρα και όχι μόνον...
Η θεϊκή αυτή μορφή, γεννώμενη κατά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, θα μεταστεί και θα αναστηθεί εκ νέου κατά την περίοδο της Εαρινής Ισημερίας, αλληγορώντας τις "μεταμορφώσεις" της φύσεως και τις μεταβολές που συντελούνται στην ψυχοπνευματική υπόσταση εκάστου οργανισμού διαρκώς εξελισομένου προς το Φως...
Κατά το χειμερινό Ηλιοστάσιο επικρατεί η ημέρα με την μικρότερη διάρκεια του χρόνου. Ακολούθως, το φως ξεκινά την ανοδική του πορεία (γέννηση ενός Θεού ή μιας θεόσταλτης μορφής), το οποίο φως θα φτάσει στο ανώτερό του σημείο κατά την μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου στο Θερινό Ηλιοστάσιο, απ’ όπου θα αρχίσει την νέα κάθοδό του για να καταλήξει και πάλι στην μικρότερη σε διάρκεια ημέρα κατά το επόμενο Χειμερινό Ηλιοστάσιο.

Η πορεία αυτή του φωτός στην πορεία της, συναντά την Φθινοπωρινή και Εαρινή Ισημερία. Σε αυτούς τους ενδιάμεσους σταθμούς η ημέρα και η νύχτα έχουν ίση διάρκεια. Πρόκειται, αναμφίβολα, για μία εξελικτική πορεία του φωτός, συνυφασμένη με την ίδια την κοσμική επαναγέννηση κατά την οποία ο Ήλιος και το φως γεννώνται, γιγαντώνονται, φθίνουν, θνήσκουν και επαναγεννώνται ως και οι έμψυχοι και έμβιοι οργανισμοί. 
Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο αποτελεί την κατίσχυση του Φωτός έναντι του Σκότους, είναι μία νίκη του Ήλιου Απόλλωνος ενάντια στις δυνάμεις του Ερέβους που επιβάλλουν την σκοτεινή νύκτα της ψυχής, συντελώντας κατ΄ αυτό τον τρόπο στην επαναγέννηση και άνθιση του πνευματικού οργανισμού και στην θριαμβική αποθέωσή του κατά την περίοδο του Θερινού Ηλιοστασίου...
Στα Ηλιοστάσια και τις Ισημερίες, αντικατοπτρίζεται η αρμονία του Σύμπαντος μυστηριακά αποτυπωμένη. Μία κυκλική πορεία φωτός που σηματοδοτεί τη ζωή στη Γη, την οποία οι αρχαίοι μυσταγωγοί γνώριζαν και μας κληροδότησαν.
Οι 4 τροπές του έτους, στις οποίες οι μυητικοί οργανισμοί αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία, είναι σταθμοί της ετήσιας πορείας του Φωτός. Ιδίως τα δύο Ηλιοστάσια, σύμφωνα με τον μυσταγωγό και αρχιερέα των Δελφών Πλούταρχο, αποτελούν τις δύο κοσμικές πύλες από τις οποίες οι ψυχές των ανθρώπων εξέρχονται και εισέρχονται στην ζωή. Γι' αυτό τον λόγο, πάσα μυητική τελετουργία, οιουδήποτε μυστηριακού οργανισμού και εάν πρόκειται, περιλαμβάνει ένα συμβολικό θάνατο και μία συμβολική επαναγέννηση.  

Αποτελεί μυητική παράδοση σε κάθε παραδοσιακό μυστηριακό οργανισμό, να επέρχεται ο συμβολικός θάνατος και η επαναγέννηση του μυουμένου μέσω ανάλογων δρωμένων, ώστε ο αναγεννώμενος άνθρωπος, αποκαθαρμένος πλέον και αγνός από ό,τι τον βάρυνε στον πρότερο, βέβηλο, βίο του, να καταστεί ικανός να ακολουθήσει τα στάδια εξελίξεως της φύσεως, αγόμενος από τη μείωση στην σταδιακή αύξηση του φωτός μέχρι να επέλθει του μεσουράνημα! Ακριβώς δηλαδή ό,τι κάνει η ίδια η φύση που παράγει καρπούς οι οποίοι πέφτοντας στο έδαφος, δημιουργούν ένα νέο φυτό στη θέση του παλιού. 
Καθόλου τυχαία, ο Ιεροφάντης της Ελευσίνος έλεγε ότι δεν είναι η γη που μιμείται τη γυναίκα στην κυοφορία της, αλλά είναι η γυναίκα εκείνη που μιμείται τη γη. Αντίστοιχα, ο πνευματικός οργανισμός, ακολουθεί τους ρυθμούς του φυσικού κόσμου και ό,τι κάνουν τα φυτά που πέφτουν τα φύλλα τους για να ανανεωθούν λίγο καιρό αργότερα, προσφέροντας πολύτιμο λίπασμα στο φυτό, αντίστοιχα "πεθαίνει" ο παλιός εαυτός του ανθρώπου και γεννιέται μία νέα προσωπικότητα, αναδυόμενη μέσα από την χαλιναγώγηση των παθών και των ελαττωμάτων που παλαιού εαυτού...
Η πορεία του φωτός κατά τις τέσσερις τροπές, που ξεκινά κάθε χειμερινό ηλιοστάσιο μία νέα πορεία ανόδου και κάθε θερινό νέα πορεία καθόδου, διέρχεται από τις δύο ισημερίες όπου η ημέρα και η νύχτα έχουν ίση διάρκεια. Και αυτό, διότι ο άνθρωπος στην πορεία προς την αναγέννησή του, θα διέλθει από αυτή την κατάσταση ισορροπίας και μετεωρισμού, λαμβάνοντας τις οριστικές του αποφάσεις...
Τα Μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια περατώνονταν κατά τη Φθινοπωρινή Ισημερία, όλως συμβολικά. Ο Μυημένος στα Ελευσίνια Μυστήρια, είχε πλέον επιτύχει να εξισορροπήσει το φως και το σκότος εντός του, γαλβανιζόμενος από τις υψηλές διδαχές των Μυστηρίων και τις βιωματικές εμπειρίες της ίδιας της μυητικής τελετουργίας... 
O Tεκτονισμός, τιμά ιδιαίτερα το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, όπως επίσης και τις εορτές του Αγ. Ιωάννη του Βαπτιστή και του Κλήδονα που συνδέονται αφ΄ ενός με το φως, αφ΄ ετέρου με το στοιχείο του πυρός, υπομνείοντας δι΄ αυτού του τρόπου τις αρχαίες ηλιολατρικές του καταβολές.
Είθε να καταστούμε άξιοι προσεγγίσως του Φωτός υπό την καθοδήγηση του Ανίκητου ΄Ηλιου!

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ionhellas@gmail.com