Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ-ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΖΗΤΗΤΩΝ...

Η ιστορία της ανθρωπότητος δεικνύει ότι ο άνθρωπος έχει επιτελέσει αληθινά θαύματα προόδου σε σχέση με την αρχέγονη αφετηρία του και τις πρωτοϊστορικές καταβολές του. Οι μύστες του αρχαίου κόσμου, πρέσβευαν την αντίληψη ότι η ανθρωπότητα οδεύει προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση ψυχοπνευματικής ωριμάνσεως και σταδιακής τελειοποιήσεως, εκκινώντας από το Χάος και οδεύοντας προς την Τάξη και την Αρμονία, με γνώμονα ένα αρχέγονο εξελικτικό σχέδιο. 
Έναν κοσμικό προορισμό, ένα σχέδιο το οποίο μπορεί να διαρκέσει για χιλιετηρίδες και έχει θεσπισθεί από ανώτερες και ανώτατες πνευματικές οντότητες, οι οποίες συγκροτούν στο αόρατο επίπεδο εκείνο το σώμα με το οποίο οι εσωτερικοί κύκλοι έχουν εξοικειωθεί αποκαλώντας το "Εσωτερική Ιεραρχία".
Το σχέδιο αυτό σχετίζεται με την ανάταξη της ψυχικής και πνευματικής προσωπικότητας και βρίσκεται σε εφαρμογή από εκείνες τις εκλεκτές προσωπικότητες οι οποίες μέσα από την πορεία τους προς το Φως καταξιώθηκαν και ανήλθαν στους Ανωτέρους Κόσμους, καταλαμβάνοντας μία περίοπτη θέση στην υφιστάμενη εσωτερική ιεραρχία των πνευματικών οντοτήτων... Ορφεύς, Πυθαγόρας, Ηράκλειτος, Εμπεδοκλής, Πλάτων, Σωκράτης, Απολλώνειος Τυανεύς, Τροφώνειος, Μελάμποδας, Μιχαήλ Ψελλός, Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός, Σπυρίδων Νάγος είναι μερικές μόνο από τις μορφές εκείνες που συγκροτούν αυτή την πνευματική ιεραρχία των αοράτων κόσμων, ευρισκόμενη στα Ηλύσια Πεδία της Ελληνικής Μυσταγωγικής Παραδόσεως απ΄όπου εκχέουν πνευματικό φως στο διηενεκές...
Η ιστορία της ανθρωπότητας συμπυκνωμένη, δεν είναι παρά η ανταπόκρισή της στις ιδέες που εκλύονται και εξωτερικεύονται σταδιακά προς τον κόσμο από τους Διδασκάλους της Σοφίας και της Γνώσεως, από τους Μυσταγωγούς της ένθεης ανατάσεως, ώστε να επιφέρουν εξέλιξη, προαγωγή του πολιτισμού και γνώση, με άξονες τις επιστήμες, τις τέχνες, τομείς οι οποίοι στις ορθές τους διαστάσεις ισοδυναμούν με Αληθινή Θρησκεία...
Είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο, ότι σε κάθε εποχή, από την εστία του πνευματικού φωτός που διαχέει τις ακτίνες του σε ολόκληρο τον Ελληνικό Κόσμο, από το Δελφικό Λίκνο και την μυσταγωγική παράδοση με την οποία συνδέεται, απέρρευσαν σοφοί, αναδύθηκαν διδάσκαλοι και μύστες οι οποίοι λόγω και έργω προσέφεραν στην ανθρωπότητα εκφάνσεις φωτός, συντελώντας στην εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας. Θεόσταλτες φυσιογνωμίες, ηρωϊκές και ένθεες μορφές (Πυθαγόρας, Απολλώνειος ο Τυανεύς, Απόλλων, Άβαρις, Διόνυσος, Πλάτων κ.α.), από τέλειοι άνθρωποι αναγορεύθηκαν σε ένθεες υπάρξεις, προάγοντας την έμφυτη θεία φύση που εμφώλευε μέσα τους. Όλοι τους, ο καθένας δια λόγου ή δια έργων, κατέστησαν ευκρινή, την προσήλωσή τους στην αθανασία της ψυχής και στην ύπαρξη κόσμων ανώτερων και πιο εσωτερικών, όπου επικρατούν ανώτερα επίπεδα συνειδητότητας και στους οποίους η ύλη δεν διαδραματίζει κανέναν πλέον ρόλο...
Οι ουράνιες αυτές μορφές, θεόσταλτες κατά κυριολεξίαν, αποτελούν τους θεματοφύλακες ενός μακρόπνοου και αθόρυβου Σχεδίου που αποσκοπεί στην εξέλιξη της ανθρωπότητας και στην ευημερία της φύσεως. Αυτό το Σχέδιο εκπληρώνεται με τη διαμεσολάβηση της Εσωτερικής Ιεραρχίας, ασκώντας στους μυσταγωγούς και στους αναζητητές ρόλο ιχνηλάτη της ένθεης πορείας προς το Φως... Οι πνευματικοί ταγοί της Εσωτερικής Ιεραρχίας, αποτελούν τις θνητές εκείνες υπάρξεις που αξιώθηκαν πριν από εμάς να πραγματοποιήσουν και να επιτύχουν το ταξίδι της εξελίξεως του Είναι, ανεβαίνοντας σε ουράνια δώματα τα οποία προσμένουν κάθε σεπτή και χρηστοήθη ύπαρξη να γίνει δεκτή άμα την τελειοποίησή της...
Έχοντας επωμισθεί και αναλάβει συνάμα το καθήκον και το αξίωμα του να καταστούν Λαμπαδηφόροι αυτής της πορείας προς την Αρετή, οδηγούν, μέσα από μια βαθμιαία διεύρυνση της συνειδήσεως, τους επερχόμενους μύστες στο κατώφλι του Ναού της Αρετής. Η ψυχοπνευματική ανάταξη που προσφέρει την σταδιακή αποκάλυψη της θείας φύσεως η οποία εμφωλεύει σε κάθε άνθρωπο, στο άδυτο του Είναι του, συντελεί διαμέσω της λαξεύσεως του εαυτού και του επιτελούμενου μυητικού έργου, εάν τα πρότυπα είναι υγιή και αυθεντικά, στην ανύψωση κατά τα πρότυπα των Λαμπαδηφόρων-Καθοδηγητών του Πνευματικού Φωτός, "καθ΄ εικόνα και κατ΄ομοίωσιν"...
Η εσωτερική ψυχουργική διεργασία που από αρχαιοτάτων χρόνων έως και σήμερα καλείται "Μύηση", είναι η ατραπός και συγχρόνως το μέσον προς την τελειοποίηση, είναι η πρακτική μέθοδος για την εξεύρεση της πορείας, της ατραπού εκείνης μέσω της οποίας ο άνθρωπος ενώνεται και γίνεται ένα με την Πηγή του. Η ατραπός αυτή αναπόφευκτα είναι συνυφασμένη με βαθμίδες προόδου, προσκομμάτων και δοκιμασιών, ενίοτε και πολύ έντονων που σφυρηλατούν την κρίση, την συνείδηση, που αφυπνίζουν την ψυχή και σκιρτούν ολόκληρο το Είναι, φέρνοντας τον υποψήφιο μύστη ενώπιον καταστάσεων πρωτοφανέρωτων, καθιστώντας τον υπόλογο αλλά και γνώστη καταστάσεων που ουδέποτε μέσα στις ατέρμονες περιπλανήσεις του στον βέβηλο κόσμο της ύλης είχε φανταστεί...
Κάθε μύηση επιφέρει μια τεράστια διεύρυνση της συνειδητότητας, η οποία με τη σειρά της προκαλεί ολοένα και μεγαλύτερη διάνοιξη των ψυχικών οφθαλμών και συνειδητοποίηση της πραγματικότητας, παραγκωνίζοντας τις ψευδεπίγραφες και συχνά παραπλανητικές εκφάνσεις της αντιληπτότητας που προκαλούν οι κοινές αισθήσεις... Η απόφαση του μυημένου να ακολουθήσει με απαρέγκλιτη συνέπεια αυτή την ατραπό, υποδηλώνει τη θέλησή του για περαιτέρω ανέλιξη στο Φως και στην διεύρυνση των βιωματικών του εμπειριών με ακτίνες πνευματικής μυσταγωγίας...
Η μυητική πορεία της ψυχής του Εσωτεριστή εκτείνεται στο άπειρο και αναζητά, δίχως να θέτει όρια και φραγμούς στην αναζήτηση της Αλήθειας, τη γνώση, ειδωμένη όμως και αντιλαμβανόμενη υπό έναν τρόπο βαθύτερο, εσωτερικό. Δεν αρκείται στην εξωτερική θέαση των πραγμάτων, διότι είναι γνωστό ότι μεταξύ αντιληπτότητας και πραγματικότητας πολλάκις υφίσταται τεράστιο χάσμα. Γι΄ αυτό και μετερχόμεθα συμβόλων και αλληγοριών, τελετουργιών και συμβολικών δρωμένων τα οποία συνιστούν "γέφυρες" που δημιουργούν τους αναγκαίους εκείνους αναβαθμούς για την επικοινωνία του αναζητητή με τους θείους κόσμους...
Η Εσωτερική Ιεραρχία, η πνευματική ιεραρχία, όπως ανέφερε ο μύστης Πέτρος Γκράβιγγερ, εξωτερικεύεται όταν και όπου κρίνει πρόσφορο αλλά και επιβεβλημένο, κάνοντας χρήση των διαφόρων μυητικών συστημάτων ώστε να καθίσταται αντιληπτό το έργο της στο φυσικό επίπεδο. 
Όταν ο ειλικρινής αναζητητής του Φωτός καλλιεργήσει στο έπακρο τις ψυχοπνευματικές του δυνάμεις και αναδείξει το απόσταγμα του πνευματικού και ψυχικού του εαυτού, τότε θα έρθει η ώρα που οι θείες δυνάμεις και οι φορείς της εσωτερικής ιεραρχίας θα αποφασίσουν την αύξηση του φωτός του ώστε να διευρύνει τις δυνατότητές του στα εσωτερικά πεδία ολοένα και πιο εποικοδομητικά για τον ίδιο και για τον πνευματικό οργανισμό, κρίκος του οποίου αποτελεί, αλλά κατ΄επέκταση και για ολόκληρη την ανθρωπότητα...
Είθε η Πνευματική Ιεραρχία που συγκροτείται από τους ένθεους μύστες των Αρχεγόνων Ελληνικών Μυστηρίων να μας οδηγεί πάντοτε προς τον Μυητικό ΄Ολυμπο! Χαιρετισμούς σε όλες τις κορυφές του Τριγώνου!
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72



ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΝΕΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ!

Το βιβλίο "Διονυσιακοί Τεχνίτες και Αρχαίοι Ναοδόμοι: Η αληθινή προέλευση του Τεκτονισμού" ρίχνει φως στο σκότος της άγνοιας και της εσκεμμένης αλλοίωσης. Οι ενδιαφερόμενοι για το βιβλίο μπορούν να επικοινωνησουν είτε στο τηλέφωνο 6909-753372 είτε να αποστείλουν e-mail στην ηλεκτρονική διεύθυνση: ionhellas@gmail.com και μαζί με αυτό, θα λάβουν δώρο ένα ακόμη βιβλίο μυστηριακού περιεχομένου!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες προσελάμβαναν τον συμβολισμό των Ψυχών, θεωρώντας ότι απεικονίζουν τις ψυχές των μεταστάντων που ακολουθούν, εξερχόμενες των σωμάτων, την πορεία προς τα ανώτερα πεδία... Ανάλογο συμβολισμό προσελάμβαναν και τα τζιτζίκια...  Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο (στάδιο μεταμορφώσεώς της από την κάμπια) «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού». Στην ελληνική αλλά και στη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, υπήρξε μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας.  Απελευθερωμένο από τα δεσμά του θενάτου, το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, ξεφεύγοντας από τα ασφυκτικά δεσμά της χρυσαλίδας .  Σε επίπεδο μυθολογικού συμβολισμού, με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί κατόρθωσε να μαγέψει και αυτόν τον ...

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟ “ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ” ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ; Ο ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΘΕΡΙΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ! Παρήλθαν δύο έτη από την πολύνεκρη πρόσκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη, ένα ζήτημα το οποίο έχει πολλές πτυχές και που προσλαμβάνει πολλές παραμέτρους και η διαλεύκανση της τραγωδίας δεν έχει επέλθει... Τι συνέβη όμως πραγματικά στα Τέμπη και γιατί συνέβη εκεί; Ήταν πράγματι ατύχημα, οφειλόμενο στα απηρχειωμένα συστήματα ασφαλείας του ΟΣΕ και στον ανθρώπινο παράγοντα, ή μήπως κάποιοι το “προκάλεσαν” με σκοτεινές σκοπιμότητες; Πολύ περίεργοι είναι και δύο θάνατοι που προκλήθηκαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετά το συμβάν στα Τέμπη. Του Διευθυντή Κυκλοφορίας του ΟΣΕ και ενός σταθμάρχη από τον σταθμό του Βόλου... Κατά γενική ομολογία, τα Τέμπη, αν και από αισθητικής απόψεως είναι μία όμορφη τοποθεσία, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι κρύβει κάτι “παράξενο”, απόκοσμο, μυστηριακό... Το “στοίχειωμα” των Τεμπών δεν είναι κάτι νέο. Οι Θεσσαλοί στην αρχαιότητα, ανά 9ετία, πραγματοποιούσαν εξαγνιστικές τ...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΡΩΗΝ ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΜΣΤΕ: ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΑΠΕΡΡΕΥΣΑΝ ΟΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ & Η  ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ! Εν έτει 1990, ο τότε Μέγας Διδάσκαλος της αυτοαποκαλούμενης "Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος" Ευστάθιος Λιακόπουλος, είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο περιοδικό "Έρευνα", όπου μεταξύ των άλλων θεμάτων, είχε αναφερθεί στην επίδραση που άσκησε ο τεκτονισμός ως προς την υϊοθέτηση και εφαρμογή των κοινοβουλευτικών διαδικασιών στην πολιτική λειτουργία. Ο τότε Μ.Δ. της ΕΜΣΤΕ ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ο κοινοβουλευτισμός υπήρξε απείκασμα των τεκτονικών διαδικασιών-συνελεύσεων των τεκτόνων/οικοδόμων, εισάγοντας την αρχή της αντιπροσωπευτικότητας... Το ερώτημα που τίθεται κατόπιν αυτού, έχει δύο σκέλη: Κατά πόσο ισχύει η αντιπροσωπευτικότητα, υπό την έννοια ότι η ανάδειξη εκπροσώπων έχει τον δεσμευτικό χαρακτήρα της αναθέσεως μίας συγκεκριμένης εντολής και τι δικλείδες ασφαλείας υπάρχουν ως προς την τήρηση των κατευθυν...