Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ ΑΓΡΟΤΕΡΑΣ...
Στις 20 Σεπτεμβρίου 490 π.Χ. 10.000 περίπου Έλληνες οπλίτες συγκρούονται με 100.000 Πέρσες στον Μαραθώνα. Οι Πέρσες, υπό τον Δάτι και τον Αρταφέρνη, αφήνουν στο πεδίο της μάχης 6.500 νεκρούς, ενώ οι απώλειες από την ελληνική πλευρά ανήλθαν μόλις σε 192, ανάμεσά τους και ο Καλλίμαχος, ο οποίος σκοτώθηκε κατά την διάρκεια της υποχώρησης των Περσών προς τα πλοία τους.
Επικεφαλής της αθηναϊκής δυνάμεως ήταν ο Μιλτιάδης, ο οποίος γνώριζε καλά τις περσικές τακτικές, γι' αυτό και οι Αθηναίοι αποφάσισαν να κλείσουν τις δύο εξόδους των στενών του Μαραθώνα. Για πέντε συνεχόμενες ημέρες, οι δύο στρατοί δεν αποφάσιζαν να επιτεθούν ο ένας στον άλλο. Τα πλευρά των Αθηναίων, ήταν καλά προστατευμένα από τους ψηλούς λόφους. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι κάθε ημέρα διοικούσε ένας στρατηγός, γι΄ αυτό, ο Μιλτιάδης αποφάσισε να επιτεθεί την ημέρα κατά την οποία διοικητής του στρατού θα ήταν ο ίδιος.Ούτε οι Πέρσες ούτε οι Έλληνες ήθελαν να διακινδυνεύσουν μάχη. Σύμφωνα με μια εκδοχή, οι Αθηναίοι είχαν μάθει από τους Ίωνες ότι οι Πέρσες είχαν μεταφέρει το ιππικό τους στα πλοία, ώστε να επιτεθεί στην Αθήνα όσο το πεζικό θα αντιμετώπιζε τους Αθηναίους στον Μαραθώνα. Οι Πέρσες διέθεταν κυρίως ελαφρύ πεζικό, το οποίο δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει σε μετωπική επίθεση, γι' αυτό οι Πέρσες ήταν διστακτικοί και απρόθυμοι να επιτεθούν. Ο Μιλτιάδης αντιλαμβανόμενος το στρατήγημα των Περσών, ότι δηλαδή κατά την διεξαγωγή της μάχης θα επιχειρούσαν αντιπερισπασμό στην Αθήνα με το ιππικό τους, το οποίο θα μεταφερόταν με τα πλοία τους στο μεταξύ, απεφάσισε, με αφορμή κάποιες περσικές κινήσεις, να δώσει το έναυσμα της μάχης...
Ο Κυναίγειρος, αδελφός του τραγικού ποιητή Αισχύλου, μυημένος όπως και ο αδελφός του στα αρχαία μυστήρια, επέδειξε έναν απαράμιλλο ηρωϊσμό που τον κατέταξε στους θρύλους της ιστορίας.
Επικεφαλής της αθηναϊκής δυνάμεως ήταν ο Μιλτιάδης, ο οποίος γνώριζε καλά τις περσικές τακτικές, γι' αυτό και οι Αθηναίοι αποφάσισαν να κλείσουν τις δύο εξόδους των στενών του Μαραθώνα. Για πέντε συνεχόμενες ημέρες, οι δύο στρατοί δεν αποφάσιζαν να επιτεθούν ο ένας στον άλλο. Τα πλευρά των Αθηναίων, ήταν καλά προστατευμένα από τους ψηλούς λόφους. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι κάθε ημέρα διοικούσε ένας στρατηγός, γι΄ αυτό, ο Μιλτιάδης αποφάσισε να επιτεθεί την ημέρα κατά την οποία διοικητής του στρατού θα ήταν ο ίδιος.Ούτε οι Πέρσες ούτε οι Έλληνες ήθελαν να διακινδυνεύσουν μάχη. Σύμφωνα με μια εκδοχή, οι Αθηναίοι είχαν μάθει από τους Ίωνες ότι οι Πέρσες είχαν μεταφέρει το ιππικό τους στα πλοία, ώστε να επιτεθεί στην Αθήνα όσο το πεζικό θα αντιμετώπιζε τους Αθηναίους στον Μαραθώνα. Οι Πέρσες διέθεταν κυρίως ελαφρύ πεζικό, το οποίο δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει σε μετωπική επίθεση, γι' αυτό οι Πέρσες ήταν διστακτικοί και απρόθυμοι να επιτεθούν. Ο Μιλτιάδης αντιλαμβανόμενος το στρατήγημα των Περσών, ότι δηλαδή κατά την διεξαγωγή της μάχης θα επιχειρούσαν αντιπερισπασμό στην Αθήνα με το ιππικό τους, το οποίο θα μεταφερόταν με τα πλοία τους στο μεταξύ, απεφάσισε, με αφορμή κάποιες περσικές κινήσεις, να δώσει το έναυσμα της μάχης...
Ο Κυναίγειρος, αδελφός του τραγικού ποιητή Αισχύλου, μυημένος όπως και ο αδελφός του στα αρχαία μυστήρια, επέδειξε έναν απαράμιλλο ηρωϊσμό που τον κατέταξε στους θρύλους της ιστορίας.
Προσπαθώντας να εμποδίσει ένα πλοίο να αποπλεύσει, το άρπαξε με το δεξί χέρι του. Όταν ένας Πέρσης του ακρωτηρίασε το χέρι, τότε εκείνος έπιασε το πλοίο με το άλλο του χέρι. Όταν του έκοψε και το δεύτερο, ο Κυναίγειρος προσπάθησε να συγκρατήσει το πλοίο με τα δόντια του. Ξεψύχησε όταν ο Πέρσης του έκοψε το κεφάλι. Ο ζωγράφος Πολύγνωτος τον απαθανάτισε στην απεικόνιση της μάχης που την απέδωσε εικαστικά στην Ποικίλη Στοά της Αθήνας.
Μετά την καταδίωξη των Περσών έως τη θάλασσα και τη βεβιασμένη αναχώρηση των πλοίων από την παραλία του Σχοινιά, η μάχη στην πεδιάδα του Μαραθώνα είχε ουσιαστικά τελειώσει. Ο Μιλτιάδης έστειλε αμέσως έναν αγγελιοφόρο για να αναγγείλει στους Αθηναίους το γεγονός της νίκης. Ο στρατιώτης αυτός, φορώντας την πανοπλία του, κάλυψε την απόσταση που χωρίζει τον Μαραθώνα από την Αθήνα σε χρόνο ρεκόρ. Ο Φειδιππίδης, όντας τραυματίας, φθάνοντας στον προορισμό του, το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει, προτού πέσει νεκρός από την εξάντληση, ήταν η λέξη «Νενικήκαμεν»....
Οι Αθηναίοι, προκειμένου να ευχαριστήσουν την θεά Αρτέμιδα και τον Πάνα για την συμβολή τους στην νικηφόρο έκβαση του Αγώνα, καθιέρωσαν στον ναό της Αρτέμιδος Αγροτέρας στην Άγρα (Μετς), ειδικά τελέσματα, της αφιέρωσαν όπλα και λάφυρα από την μάχη και θέσπισαν θυσίες με εκατόμβη ζώων προς τιμήν της.
Μάλιστα, η Μάχη του Μαραθώνος, των Θερμοπυλών, των Πλαταιών ως και η Ναυμαχία της Σαλαμίνος, εορτάζονταν ως πανελλήνιες εορτές κατά την αρχαιότητα έως και την ύστερη εποχή. Όμως η λήθη επήλθε με την παρακμή και την έλευση της νέας θρησκείας, νέα ήθη καθιερώθηκαν, τα ιερά των Ελλήνων υπέστησαν ισοπέδωση και οι διδαχές τους διωγμό, έτσι επήλθε μαρασμός και ο ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδος καταστράφηκε, για να ανεγερθεί στη θέση του η "Παναγία της Πέτρας" και αργότερα να δημιουργηθεί εκεί χριστιανικό νεκροταφείο...
Σήμερα, τίποτε δεν θυμίζει τις ένδοξες εκείνες εποχές, όπου οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν και υπερασπίστηκαν την πατρώα γη από την ασιατική πλημμυρίδα και τον βαρβαρικό δεσποτισμό της ανατολής...
Λησμονήθηκαν και οι ναοί, και το αρχαίο κλέος και η τιτάνια προσφορά των Προπατόρων μας. Βεβηλώθηκε η παραιλίσια περιοχή όπου ετελούντο μυσταγωγικά δρώμενα και ελάμβανε χώρα η μύηση στα μικρά Ελευσίνια Μυστήρια, ξεχάστηκαν και παραγκωνίστηκαν όλα στον βωμό του κέρδους, της ιστορικής λήθης και της σκοπιμότητας...
Όχι όμως από τους γνήσιους ΄Ελληνες, όσους τιμούν τις πατρώες παραδόσεις και ίστανται αγέρωχοι θεματοφύλακες της μυστηριακής κληρονομιάς και των παρακαταθηκών των προγόνων μας...
Τα πάντα ρει, και με αγώνα πνευματικό αλλά και την έμπρακτη στάση ζωής μας, μία μέρα η κατάσταση αυτή, η τόσο νοσογόνα και ανθελληνική, θε να ανατραπεί...
Οι Αθηναίοι, προκειμένου να ευχαριστήσουν την θεά Αρτέμιδα και τον Πάνα για την συμβολή τους στην νικηφόρο έκβαση του Αγώνα, καθιέρωσαν στον ναό της Αρτέμιδος Αγροτέρας στην Άγρα (Μετς), ειδικά τελέσματα, της αφιέρωσαν όπλα και λάφυρα από την μάχη και θέσπισαν θυσίες με εκατόμβη ζώων προς τιμήν της.
Λησμονήθηκαν και οι ναοί, και το αρχαίο κλέος και η τιτάνια προσφορά των Προπατόρων μας. Βεβηλώθηκε η παραιλίσια περιοχή όπου ετελούντο μυσταγωγικά δρώμενα και ελάμβανε χώρα η μύηση στα μικρά Ελευσίνια Μυστήρια, ξεχάστηκαν και παραγκωνίστηκαν όλα στον βωμό του κέρδους, της ιστορικής λήθης και της σκοπιμότητας...
Τα πάντα ρει, και με αγώνα πνευματικό αλλά και την έμπρακτη στάση ζωής μας, μία μέρα η κατάσταση αυτή, η τόσο νοσογόνα και ανθελληνική, θε να ανατραπεί...
ΔΟΞΑ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΤΙΜΗ, ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΩΑΣ ΓΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΗΔΙΚΑ ΣΤΙΦΗ, ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΤΡΩΑ ΓΗ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΑ ΕΚΠΟΙΟΥΝ ΚΑΙ ΕΚΧΩΡΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΚΑΙ ΝΕΝΕΚΟΙ...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72