Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ
Την περίοδο αυτή που διανύουμε, τελούνταν κατά την Αρχαιότητα τα Μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια. Τα Ελευσίνια Μυστήρια υπήρξαν η ιερότερη και η πλέον σεβαστή μυστηριακή θεσμοθεσία εξ όλων όσων τελούνταν στην αρχαία Ελλάδα.
Τα Μυστήρια διαρθρώνονταν σε Μικρά και Μεγάλα. Τα Μικρά τελούνταν στην Άγρα, προάστιο των Αθηνών πλησίον του Αρδηττού (αφού "κατέβηκαν" από τις πλαγιές του Υμηττού όπου τελούνταν από τους Λυκομήδες=φωτεινούς στην σκέψη μυσταγωγούς και την κόρη του βασιλέα Κελεού Σαισάρα, η οποία ονομάτισε και την περιοχή δια παραφθοράς του ονόματός της) και τα Μεγάλα επραγματοποιούντο στην Αθήνα και κορυφώνονταν στην Ελευσίνα.
Τα Μικρά αποτελούσαν προετοιμασία για τα Μεγάλα Μυστήρια και λάμβαναν χώρα το μήνα Ανθεστηρίωνα προς τιμήν της Περσεφόνης. Οι μύστες γίνονταν δεκτοί στα Μεγάλα Μυστήρια ένα χρόνο μετά την αρχική τους μύηση. Όφειλαν να ομώσουν όρκο εχεμύθειας και υφίσταντο σχετική προπαρασκευή μετά διδασκαλίας προκειμένου να κατανοήσουν τα δρώμενα και τα δεικνύμενα των Μεγάλων Ελευσινίων Μυστηρίων.
Τα Μεγάλα Μυστήρια τελούνταν κατά τον μήνα Βοηδρομίωνα και διαρκούσαν εννέα μέρες. Οι μύστες επαναλάμβαναν τον όρκο εχεμύθειας, αφού διέσχιζαν εν πομπή την Ιερά Οδό, υφίσταντο καθάρσεις και νέους εξαγνισμούς και αφού ελάμβαναν κατήχηση οδηγούνταν από το μυσταγωγικό ιερατείο της Ελευσίνος στο Τελεστήριο ενώπιον του Ιεροφάντου. Ο ύπατος ιεράρχης των Μυστηρίων, τους επεξηγούσε το μυστήριο της Δήμητρας και της Κόρης, τους απεκάλυπτε κοσμικές αρχές και νόμους περί της μεταμορφώσεως της ενέργειας και της μεταστοιχειώσεως της ύλης, παραλληλίζοντας τον θάνατο και την αναγέννηση της σποράς στο φυτικό βασίλειο προς το βιολογικό φαινόμενο της Ζωής.
Εντός του Τελεστηρίου, υφίστατο το ανάκτορο, ένα είδος βωμού επί του οποίου ο Ιεροφάντης τοποθετούσε την Ιερά Κίστη, την κάλαθο με τα ιερά και γονιμοποιά σύμβολα της Δήμητρος και της Κόρης... Η Κίστη αυτή των μυστηρίων, κατά τους αιώνες που ακολούθησαν μεταχριστιανικά, μεταπλάστηκε συμβολικά σε "Άγιο Δισκοπότηρο", αλληγορώντας ακριβώς αυτή την ιερά κάλαθο με ό,τι συμβόλιζε και υπέκρυπτε...
Ο ύψιστος βαθμός μυήσεως ήταν το στάδιο της Εποπτείας, όπου επιδεικνυόταν στους μυηθέντες ένας στάχυς θερισμένος εν μέσω σιωπής. Η επίδειξή του στους μυημένους, όπως επίσης και ο παραλληλισμός της κυοφορίας της γυναίκας προς την καρποφορία της γης, η επίκληση των φυσικών δυνάμεων (Ύε, Κύε), η διδασκαλία του ηλιακού ήρωος Τριπτολέμου περί της διαδικασίας της σποράς και της χρήσεως του σίτου (Τριπτόλεμος=τρις πολέω, οργώνω τρις, γνώρισμα αλληγορικό του μυσταγωγού) ως σύμβολο της δημιουργικής και αναγεννητικής δυνάμεως της Μητέρας Γης.
Είναι προφανές ότι στα Ελευσίνια Μυστήρια που τελούνταν στο Ράριο πεδίο (την πεδιάδα δηλαδή του Ηλίου), η μητρότητα παραλληλιζόταν προς τα μυστήρια της γήϊνης βλαστήσεως και της ψυχοπνευματικής ωριμάνσεως του όντος. Πολύ ορθά λοιπόν ο Μυσταγωγός Σπυρίδων Νάγος, αποκαλεί την Ελευσίνια "Δάδα" της ανθρωπότητος, τον πυρσό εκείνο που φωτίζει τον σκοπό της ζωής και αποκαλύπτει στους θνητούς την μεταθανάτιο ύπαρξη και την ατραπό προς την θέωση... Αυτός είναι και ο λόγος που την μυητική εισδοχή στα Ελευσίνια Μυστήρια επεζήτησαν από κοινοί θνητοί μέχρι φιλόσοφοι και βασιλείς, έως ότου η ύβρις και η βεβήλωση, η θρησκοληψία και ο άλογος φανατισμός κατακρήμνισαν το βάθρο αυτό του ανθρωπισμού και του πολιτισμού και επήλθε το σκότος στην οικουμένη... Τα πάναγνα ωστόσο Μυστήρια μπορεί να μην τελούνται επίσημα πλέον, ωστόσο δεν χάθηκαν. Όχι όσο τουλάχιστον η Αρχαία Ψυχή ζεί μέσα μας, αθέλητα κρυμμένη... Τελούνται αδιαλείπτως στον εσώτερο ναό της ψυχής μας, και όχι μόνον σε αυτόν, αποτελώντας καθοδηγητική πυξίδα σκέψεως και ζωής, αναμένοντας και πάλι τις κατάλληλες συγκυρίες για να αναδυθούν μεγαλόπρεπα, επιτελώντας την πολυχιλιετή, την διαχρονική υψηλή αποστολή τους...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72
Τα Μυστήρια διαρθρώνονταν σε Μικρά και Μεγάλα. Τα Μικρά τελούνταν στην Άγρα, προάστιο των Αθηνών πλησίον του Αρδηττού (αφού "κατέβηκαν" από τις πλαγιές του Υμηττού όπου τελούνταν από τους Λυκομήδες=φωτεινούς στην σκέψη μυσταγωγούς και την κόρη του βασιλέα Κελεού Σαισάρα, η οποία ονομάτισε και την περιοχή δια παραφθοράς του ονόματός της) και τα Μεγάλα επραγματοποιούντο στην Αθήνα και κορυφώνονταν στην Ελευσίνα.
Τα Μικρά αποτελούσαν προετοιμασία για τα Μεγάλα Μυστήρια και λάμβαναν χώρα το μήνα Ανθεστηρίωνα προς τιμήν της Περσεφόνης. Οι μύστες γίνονταν δεκτοί στα Μεγάλα Μυστήρια ένα χρόνο μετά την αρχική τους μύηση. Όφειλαν να ομώσουν όρκο εχεμύθειας και υφίσταντο σχετική προπαρασκευή μετά διδασκαλίας προκειμένου να κατανοήσουν τα δρώμενα και τα δεικνύμενα των Μεγάλων Ελευσινίων Μυστηρίων.
Τα Μικρά αποτελούσαν προετοιμασία για τα Μεγάλα Μυστήρια και λάμβαναν χώρα το μήνα Ανθεστηρίωνα προς τιμήν της Περσεφόνης. Οι μύστες γίνονταν δεκτοί στα Μεγάλα Μυστήρια ένα χρόνο μετά την αρχική τους μύηση. Όφειλαν να ομώσουν όρκο εχεμύθειας και υφίσταντο σχετική προπαρασκευή μετά διδασκαλίας προκειμένου να κατανοήσουν τα δρώμενα και τα δεικνύμενα των Μεγάλων Ελευσινίων Μυστηρίων.
Εντός του Τελεστηρίου, υφίστατο το ανάκτορο, ένα είδος βωμού επί του οποίου ο Ιεροφάντης τοποθετούσε την Ιερά Κίστη, την κάλαθο με τα ιερά και γονιμοποιά σύμβολα της Δήμητρος και της Κόρης... Η Κίστη αυτή των μυστηρίων, κατά τους αιώνες που ακολούθησαν μεταχριστιανικά, μεταπλάστηκε συμβολικά σε "Άγιο Δισκοπότηρο", αλληγορώντας ακριβώς αυτή την ιερά κάλαθο με ό,τι συμβόλιζε και υπέκρυπτε...
Ο ύψιστος βαθμός μυήσεως ήταν το στάδιο της Εποπτείας, όπου επιδεικνυόταν στους μυηθέντες ένας στάχυς θερισμένος εν μέσω σιωπής. Η επίδειξή του στους μυημένους, όπως επίσης και ο παραλληλισμός της κυοφορίας της γυναίκας προς την καρποφορία της γης, η επίκληση των φυσικών δυνάμεων (Ύε, Κύε), η διδασκαλία του ηλιακού ήρωος Τριπτολέμου περί της διαδικασίας της σποράς και της χρήσεως του σίτου (Τριπτόλεμος=τρις πολέω, οργώνω τρις, γνώρισμα αλληγορικό του μυσταγωγού) ως σύμβολο της δημιουργικής και αναγεννητικής δυνάμεως της Μητέρας Γης.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72
