ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ...

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας ήσαν πνευματόδοξοι και φυσιολάτρες. Στο πλαίσιο αυτό θεωρούσαν άρρηκτη την σχέση πανίδας και χλωρίδας μετά της ανθρώπινης υπάρξεως και τιμούσαν κάθε έκφανση της έμβιας και έμψυχης δημιουργίας. Ουκ ολίγες φορές μάλιστα απεικόνισαν θεϊκές ιδιότητες και δυνάμεις δια συμβολισμών ζώων, γεγονός που καταδεικνύει την υψηλή θέση στην οποία κατέτασσαν τις ένζωες υπάρξεις. Ανάμεσα στα είδη του ζωϊκού βασιλείου που κατέλαβαν σημαίνουσα θέση είναι και τα Δελφίνια.
Οι αναφορές στα δελφίνια, εντοπίζονται ήδη στο Ομηρικό έργο αλλά και και σε αυτό του Ησιόδου. Ο Απόλλων, έφερε τη λατρευτική επωνυμία "Δελφίνιος" και πολλάκις ελάμβανε τη μορφή Δελφινιού.

O Αριστοτέλης στο έργο "Των περί τα Zώα Ιστοριών", ασχολείται με τα δελφίνια, περιγράφει, το χαρακτήρα τους, τη συμπεριφορά τους, τον τρόπο ζωής τους, κατατάσσοντάς τα στα θηλαστικά είδη.

Άπειρες οι εξιστορήσεις παρ΄ ολίγον ανθρώπινων τραγωδιών στην θάλασσα, όπου οι ναυαγοί εσώθησαν από τα δελφίνια...  

Ο Απόλλωνας, η Δήμητρα, η Αφροδίτη και ο Διόνυσος είναι μερικοί από τους θεούς που συνδέονται με τα δελφίνια. Δελφύς, ελέγετο και η μήτρα, απ΄ όπου προέρχεται και κάθε μορφή ζωής... Καθόλου τυχαία λοιπόν, το δελφίνι υπήρξε από τα βασικά θέματα διακοσμήσεως οικιών αλλά και νομισμάτων...
Mε τον Απόλλωνα το δελφίνι μοιράζεται την αγάπη του για τη μουσική, γεγονός που αναγνωρίζουν οι ζωολόγοι, οι ναυτικοί και οι ποιητές.

Σύμφωνα με τα μυθολογικά δρώμενα, ο Απόλλων, θεός του φωτός και του πολιτισμού πάλεψε με τον Πύθωνα για να εγκαταστήσει στην δελφική γη τη λατρεία και το ναό του. Αφού τον νίκησε, έλαβε τη μορφή ενός κοπαδιού δελφινιών και οδήγησε ένα χαμένο πλοίο από την Κρήτη έξη μίλια από τον Παρνασσό. Οι ναύτες έκπληκτοι από το ρόλο που διαδραμάτισαν τα δελφίνια στην διάσωσή τους, ορκίστηκαν να υπηρετούν το ναό του Απόλλωνα, ονοματίζοντας την περιοχή όπου βρήκαν απάνεμο λιμάνι σε Δελφούς, αποδίδοντας την σωτηρία τους σε θεϊκή παρέμβαση του Απόλλωνος υπό τη μορφή δελφινιών... 
Τα δελφίνια, επίσης, προσέλαβαν την ιδιότητα του μεταφορέα του Θεού Διονύσου από το βασίλειο του Πλούτωνα στα επίγεια και αντιστρόφως... Μην λησμονούμε ότι ο Θεός Διόνυσος υπήρξε, ως αναφέρει και ο Πλούταρχος, κυρίαρχος του δελφικού μαντείου κατά την περίοδο όπου ο Απόλλων έλειπε στον Βορρά. Στην μεταφορά του Διονύσου, αποδίδουν πολλοί αρχαίοι συγγραφείς την "εξαφάνιση" των δελφινιών κατά την περίοδο του χειμώνα...
Όπως και νάχουν ωστόσο τα πράγματα, το βέβαιο είναι ότι τα δελφίνια, έχοντας αντιληπτότητα και έναν βαθμό νοημοσύνης, βρίσκονται "κοντά" στον άνθρωπο και αποτελούν αξιοσέβαστα θαλάσσια θηλαστικά για όποιον νοήμονα διαθέτει αληθινά αισθήματα...

Ν. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ