Η ΤΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΩΝ ΚΑΙ Η ΑΡΧΕΓΟΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ...
Η αειπάρθενος Παλλάς Αθηνά, η Θεά της Νοήσεως και της Σοφίας, η προστάτιδα της πόλεως των Αθηνών και υπέρμαχος της Πολεμικής Αρετής, η γλαυκώπιδα και πεπλοφόρος, ετιμάτο υπό των Αθηναίων κατά την χρονική περίοδο την οποία διανύουμε, τελώντας τα κατανυκτικά Παναθήναια τελέσματα. Επρόκειτο περί πανδήμου θρησκευτικής εορτής με μυστηριακές προεκτάσεις, η οποία μεταξύ άλλων περιελάμβανε την περιφορά του Ιερού Ξοάνου της Θεάς επί τροχηλάτου άρματος, και την επικάλυψή του τελικά με τον μυστηριακό πέπλο που ύφαιναν μεθοδικά προς τιμήν της οι Αρρηφόρες Παρθένοι...
Η μεγαλοπρεπής εορτή των Παναθηναίων περιελάμβανε και αγωνίσματα μεταξύ άλλων δε και λαμπαδηδρομία η οποία αποτελούσε δρόµο ανδρών που κρατούσαν αναµµένες λαµπάδες. Η µεταφορά πυρσού, σχετιζόταν με το τελετουργικό άναμμα της πυράς βωµού. Η λαµπαδηδροµία των Παναθηναίων, διεξαγόταν την εσπέρα της 27ης Εκατοµβαιώνος και οι μετέχοντες εκκινούσαν από τον βωµό του Προµηθέως που βρισκόταν στην Ακαδηµία Πλάτωνος και τερµάτιζαν στη πόλη των Αθηνών.
Η τελετουργική πομπή των Παναθηναίων ξεκινούσε από το Δίπυλο του Κεραμεικού, με προεξάρχουσες τις «εργαστίνες», κορασίδες ευγενούς καταγωγής, οι οποίες είχαν επωμισθεί το καθήκον της υφάνσεως του πέπλου της Θεάς εν σιγή.
Ο πέπλος είχε κεντημένες σκηνές από τη Γιγαντομαχία (μάχη των θεών εναντίον των Γιγάντων), στην οποία είχε διακριθεί η θεά Αθηνά. Η πόλη, ως δείγμα ευγνωμοσύνης για την εργασία τους, έθετε επικεφαλής της πομπής αυτές τις κορασίδες. Η πομπή κατέληγε στον Ιερό Βράχο, όπου διεξαγόταν η παράδοση του πέπλου στην ιέρεια του ναού της Αθηνάς.
Η μεγαλοπρεπής εορτή των Παναθηναίων περιελάμβανε και αγωνίσματα μεταξύ άλλων δε και λαμπαδηδρομία η οποία αποτελούσε δρόµο ανδρών που κρατούσαν αναµµένες λαµπάδες. Η µεταφορά πυρσού, σχετιζόταν με το τελετουργικό άναμμα της πυράς βωµού. Η λαµπαδηδροµία των Παναθηναίων, διεξαγόταν την εσπέρα της 27ης Εκατοµβαιώνος και οι μετέχοντες εκκινούσαν από τον βωµό του Προµηθέως που βρισκόταν στην Ακαδηµία Πλάτωνος και τερµάτιζαν στη πόλη των Αθηνών.
Η τελετουργική πομπή των Παναθηναίων ξεκινούσε από το Δίπυλο του Κεραμεικού, με προεξάρχουσες τις «εργαστίνες», κορασίδες ευγενούς καταγωγής, οι οποίες είχαν επωμισθεί το καθήκον της υφάνσεως του πέπλου της Θεάς εν σιγή.
Ο πέπλος είχε κεντημένες σκηνές από τη Γιγαντομαχία (μάχη των θεών εναντίον των Γιγάντων), στην οποία είχε διακριθεί η θεά Αθηνά. Η πόλη, ως δείγμα ευγνωμοσύνης για την εργασία τους, έθετε επικεφαλής της πομπής αυτές τις κορασίδες. Η πομπή κατέληγε στον Ιερό Βράχο, όπου διεξαγόταν η παράδοση του πέπλου στην ιέρεια του ναού της Αθηνάς.
Μετά την ανέγερση του Παρθενώνα με το χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς Αθηνάς, το μέγεθος του πέπλου είχε αυξηθεί αναλόγως, έτσι ώστε η μεταφορά του από το Δίπυλο ως τα Προπύλαια να γίνεται με πλοίο πάνω σε ρόδες. Ο πέπλος απλωνόταν ως ιστίο στο κατάρτι του πλοίου της πομπής. Στη ζωοφόρο του Παρθενώνα απεικονίζονται οι ίδιοι οι Ολύμπιοι θεοί ως παρατηρητές της πομπής, παρόντες στην επιβλητικότερη και πιο μεγαλόπρεπη ημέρα της πόλεως. Εκτός των θεών παριστάνονται οι άρχοντες της πόλεως αλλά και οι συμμετέχοντες στην πομπή. Κυρίαρχη διάσταση θεματικά κατέχει η διαδικασία παραδόσεως του πέπλου, καταληκτικό γεγονός της πομπής. Ακολουθούν κοπέλες που φέρουν σκεύη για τη θυσία, ιππείς, ηλικιωμένοι με ανθισμένα κλαδιά ελιάς στα χέρια τους (οι «θαλλοφόροι»), μέτοικοι που κρατούσαν δίσκους με προσφορές καρπών και γυναίκες με αγγεία γεμάτα νερό για τον επιβεβλημένο καθαρμό πριν από την τέλεση της θυσίας.
Οι χρόνοι παρήλθαν και οι εποχές άλλαξαν, ξενόφερτα θρησκευτικά ρεύματα και ήθη επηρέασαν και τελικά κυριάρχησαν στην ζωή των Ελλήνων... 'Ομως τίποτε δεν ξέφυγε από την Παράδοση... Η Αθηνά μετεβλήθη σε Παναγία, η Δέσποινα-Λυκόσουρα έγινε Βρεφοτρόφος Μαρία, ο υπέρλαμπρος ναός της Παλλάδος στην Ακρόπολη των Αθηνών μετετράπη σε εκκλησία της Παναγίας της Αθηνιώτισσας, λαβούσα όλες τις ιδιότητες της Θεάς Αθηνάς...Τα πάντα λοιπόν περιστρέφονται γύρω από τον ίδιο άξονα, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η Αρχαία Ψυχή, Ζει μέσα μας, Αθέλητα Κρυμμένη...
