Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΤΟΜΗΣ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας και ιδίως οι αριστοτελιστές, καθιέρωσαν την έννοια της "χρυσής τομής", γνωστή και ως νόμο των μέσων, αρχή η οποία είχε υϊοθετηθεί και από τους πυθαγορείους φιλοσόφους και μύστες. Το επίκεντρο αυτής της θεωρήσεως, έγκειται στην σύλληψη ότι είναι ανέφικτη η επαφή μεταξύ εναντίων και ο συγκερασμός τους, άνευ της επενέργειας της αρμονίας, η οποία πραγματώνεται δια της μεσότητος, δια της χρυσής τομής. Δια τούτο και Αρμονία, έχει καθιερωθεί να ισχύει ότι είναι η συμφωνία των εναντίων.
Αναγκαία προϋπόθεση προκειμένου να λειτουργήσει η αρχή της μεσότητος ή χρυσής τομής, είναι η ύπαρξη ενός ενοποιού παράγοντος μεταξύ αυτής και των δύο πόλων που συνδέει, αναδεικνύοντας παράλληλα όμως και τις ειδοποιούς τους διαφορές και οριοθετώντας την υπόστασή τους.
Στην διαλεκτική, μέσω της θέσεως και της εκφοράς της αντιθέσεως, π.χ. επέρχεται η σύνθεση. Αναλόγως, μέσα από αυτή τη διεργασία, οι πυθαγόρειοι είχαν αναδείξει πολλές τριάδες. ΄Ετσι αναδεικνύεται και ο νόμος του τριγώνου, που διέπει κάθε έκφανση της δημιουργίας, είτε σε μακροκοσμικό επίπεδο αναφερόμαστε, είτε σε μικροκοσμικό. Λ.χ. η ψυχή λειτουργεί συνδετικά μεταξύ πνεύματος και ύλης.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΙ
ΤΕΧΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΝΑΟΔΟΜΟΙ: Η Αληθινή Προέλευση του Τεκτονισμού"
Μία συγγραφική εργασία μοναδική στην ελληνική βιβλιογραφία, διαμέσω της οποίας καταγράφεται η ίδρυση, η πορεία και η δραστηριοποίηση της συντεχνίας των Διονυσιακών Τεχνουργών και εν γένει των Αρχαίων Ναοδόμων. Συντεχνία η οποία είχε εξ αρχής μυστηριακό/φιλοσοφικό προσανατολισμό συνυφασμένο προς την οικοδομική τέχνη της ανεγέρσεως ναών και δημοσίων οικοδομημάτων, άμεσα επηρεασμένη από την ορφικοπυθαγόρεια μυητική παράδοση.
Από τη συντεχνία αυτή, σταδιακά, μέσω των διωγμών των Μυστηρίων και των Φιλοσοφικών Σχολών κατά τα χρόνια του σκοτεινού Μεσαίωνα, απέρρευσαν αρχικά τα ρωμαϊκά κολέγια και οι συντεχνίες των μεσαιωνικών λιθοξόων και μετά την έλευση των μαθητών/απεσταλμένων του Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού στην Ιταλία και ευρύτερα στην Ευρώπη, προέκυψε σταδιακά ο φιλοσοφικός και μυητικός τεκτονισμός.
Ο μύθος του Χιράμ και οι Διονυσιακοί Τεχνίτες της Βύβλου, τα επτά θαύματα του κόσμου και η ιερή γεωδαισία, οι λαμπαδηφόροι του μυητικού φωτός και το ορφικό ρόδο, το άγιο δισκοπότηρο και το περιεχόμενο της ιπποσύνης, αυτά και τόσα άλλα θέματα αναλύονται μέσα από το ελληνικό πρίσμα μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, αποτυπώνοντας την ελληνική τους προέλευση...
Ποιός κατασκεύασε τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου; Ποιός ανήγειρε τον ναό του Σολομώντα όπως και τους περικαλλείς αρχαίους ναούς των Ελλήνων Θεών που είναι διάσπαρτοι στο Λίβανο, στην Παλαιστίνη, στην Ιωνία; Ποιός ανέπτυξε την Γεωμετρία και την ανήγαγε σε Επιστήμη τεκμηριωμένη, εφαρμόζοντας τις αρχές και τους κανόνες της στην αρχιτεκτονική και σε κάθε πρακτική δυνατή εφαρμογή;
Ποιός καθιέρωσε το μέτρο, το κάλλος, την αρμονία, την συμμετρία, την πλαστικότητα των μορφών στην γλυπτική, τον σχεδιασμό των κιόνων με γνώμονα το ανθρώπινο μέτρο και αναλογίες, επινοώντας τις τρεις μορφές κιόνων με βάση αισθητικές και φιλοσοφικές αξίες; Γιατί οι ΄Αγγλοι στην οροφή της Μεγάλης Στοάς τους απεικονίζουν τον Πυθαγόρα και τον Ευκλείδη και έχουν διακοσμήσει την οροφή με μαιάνδρους που υποδηλώνουν την εξελικτική συνέχεια και την αέναη ροή της δημιουργίας;
Ο πάστορας ΄Αντερσον που συνέταξε το πρώτο τεκτονικό σύνταγμα, στον πρόλογο αυτού, είναι εξόχως αποκαλυπτικός: Τα πάντα οφείλονται στον Πυθαγόρα, στον Αρχιμήδη, στον Ευκλείδη, στους Διονυσιακούς Τεχνίτες, είτε για τον Σκόπα και τον Δαμοφώντα πρόκειται, είτε για τον Φειδία, τον Λεωχάρη, τον Πραξιτέλη, τον Τροφώνιο και τον Αγαμήδη, τον Ικτίνο και τον Μνησικλή, τον Αρτέμιο και τον Ισίδωρο και τόσους άλλους που ανέδειξαν οι συντεχνίες των Διονυσιακών Τεχνουργών. Εκείνων που ως λαξευτές των λίθων-ναοδόμοι, είτε ως Δαιδαλίδες, είτε ως Ασκληπιάδες, είτε ως πυρομύστες-λειτουργοί του Ηφαίστου, μετουσίωσαν τον οικοδομικό τεκτονισμό σε φιλοσοφικό και μυστηριακό από αρχαιοτάτων χρόνων, συγκεράζοντας την οικοδομική και εν γένει κατασκευαστική τέχνη προς την βασιλική τέχνη των αρχέγονων Μυστηρίων... Επίσης, ο Βιτρούβιος είναι το ίδιο αποκαλυπτικός...
Η συντεχνία των Διονυσιακών Τεχνουργών, άντεξε στον χρόνο για περισσότερες από 2 χιλιετίες, έως ότου επήλθε κατακερματισμός και υπογειοποίησή της, όχι λόγω φθοράς και παρακμής, αλλά εξαιτίας των μεσαιωνικών διωγμών, τη σκοτεινή εκείνη περίοδο του Βυζαντίου όπου η τέχνη, οι επιστήμες, η φιλοσοφία, τα αρχαία μυστήρια και κάθε ελληνική έκφανση εν γένει τέθηκε υπό διωγμό και τα δημιουργήματά της ρίχθηκαν στην πυρά... Την εποχή που έκλεισαν οι φιλοσοφικές σχολές και τα μυστήρια εσίγησαν, την εποχή όπου άνοιξε το πρώτο στρατόπεδο συγκεντρώσεως, εξοντώσεως και μαρτυρίων ανά την οικουμένη, στην μεσανατολική Σκυθούπολη, όπου οδηγούνταν οι ΄Ελληνες Εθνικοί, την εποχή όπου η εντολή "Ες έδαφος φέρειν" κυριάρχησε και ο,τιδήποτε οδηγούσε στην αφύπνιση και στην Γνώση εθεωρείτο "διαβολικό" και διωκόταν, ή ρίπτονταν στην πυρά, είτε επρόκειτο για σύγγραμμα και έργο τέχνης, είτε για τον δημιουργό-φορέα του και όσους τον υποστήριζαν! Η περίπτωση των συγγραμμάτων του εστεμμένου φιλοσόφου Ιουλιανού και του Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού είναι πασίγνωστες, όπως και το κάψιμο του νεοπυθαγορείου φιλοσόφου Τζορντάνο Μπρούνο...
Υπό την καθοδήγηση της Σταθμίας και της Εργάνης Αθηνάς, του Διονύσου και του Απόλλωνος, οι Διονυσιακοί Τεχνίτες, εξαπλώθηκαν στον ευρωπαϊκό χώρο, μεταγγίζοντας την αρχαία γνώση στο μεσαιωνικό περιβάλλον της γηραιάς Ηπείρου, ανάμεικτο με την μυστηριακή αναζήτηση, τα υπαρξιακά ερωτήματα που σχετίζονταν με τα αρχαία μυστήρια και τις αρχέγονες παραδόσεις που εξέφρασαν από τις προκατακλυσμιαίες ήδη περιόδους. ΄Ετσι, μαζί με την αναγέννηση, η οποία εδράσθηκε αναντιρρήτως σε ελληνικές βάσεις, συντελέσθηκε στην Ευρώπη και ιδίως στην Αγγλία, στην Γαλλία και στην Γερμανία, αλλά και συνακόλουθα και στην Ιταλία, η μυστικιστική αναγέννηση, εκδηλωνόμενη με τη δημιουργία διαφόρων ταγμάτων ή οργανώσεων αρχικά που τελούσαν υπό την πυθαγόρεια επιρροή και επίδραση, αλλά και δια των περιφερόμενων συντεχνιών των Λιθοξόων και μεσαιωνικών ναοδόμων και Κτιστών, εκείνων που ανήγειραν τους καλλιεπείς λίθινους ναούς...
Πρόκειται για ένα σύγγραμμα που ανατρέπει κατεστημένες αναλήθειες και ρίχνει άπλετο φως στις απόκρυφες εκείνες παραδόσεις που επί αιώνες παρέμειναν ερμητικά κλειστές. Οι ΄Ελληνες οι οποίοι κυοφόρησαν την Αναγέννηση, υπήρξαν και οι διαμορφωτές του τεκτονισμού θεσμού και των ιπποτικών ταγμάτων κατά την ύστερη εποχή...
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον πνευματικό διδάσκαλο του συγγραφέως, Παναγιώτη Δημ. Αναγνώστου, διατελέσαντα μέλος του Υπάτου Συμβουλίου του 33ου Βαθμού του Φιλοσοφικού Τεκτονισμού και εκ των μαθητών της νεοπυθαγορείου ομάδος του μυσταγωγού Σπυρίδωνος Νάγου. Το βιβλίο "Διονυσιακοί Τεχνίτες και Αρχαίοι Ναοδόμοι: Η αληθινή προέλευση του Τεκτονισμού" ρίχνει φως στο σκότος της άγνοιας και της εσκεμμένης αλλοίωσης. Οι ενδιαφερόμενοι για το βιβλίο μπορούν να το προμηθευθούν από τις εκδόσεις "Τάδε Έφη", τηλ. 6909-75,33,72, ή να αποστείλουν e-mail στην ηλεκτρονική διεύθυνση: ionhellas@gmail.com.