ΤΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ REGIUS POEM, ΑΨΕΥΔΕΣ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ!

Το Regius Poem, είναι το παλαιότερο γνωστό μέχρι σήμερα έγγραφο το οποίο αναφέρεται άμεσα στον τεκτονισμό. Χαρακτηρίζεται Poem λόγω της έμμετρης μορφής του. Εντοπίστηκε το 1330, φυλάσσεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο και πιθανολογείται ότι έχει γραφεί από ιερωμένο της τότε εποχής, περιλαμβάνοντας και συνενώνοντας παλαιότερα κείμενα. Το Regius Poem χωρίζεται σε έξι μέρη.

Το πρώτο μέρος (στ. 1-86) αναφέρεται στην εξέλιξη της Γεωμετρίας, που ο Ευκλείδης ονομάζει Τεκτονισμό. Ενώ το τέταρτο μέρος (στ. 497-576) ξεκινά με τον θρύλο των Τεσσάρων Εστεμμένων Μαρτύρων, για να καταλήξει στον Ευκλείδη και τις Επτά Ελεύθερες Τέχνες και Επιστήμες. Χάρη στην συμβολή του Regius Poem, ως γραπτή πηγή, επιβεβαιώνουμε ότι ο αρχαιότερος και μοναδικός για πολλούς αιώνες τεκτονικός βαθμός ήταν αυτός του Εταίρου όπως με πανομοιότυπο σχεδόν περιεχόμενο του τυπικού με το σημερινό, που ανταποκρίνεται στον 2ο βαθμό μυήσεως του συμβολικού τεκτονισμού, ο οποίος είναι ο λεγόμενος "Ελληνικός Βαθμός", μεταλαμπαδεύοντας στις μεσαιωνικές αδελφότητες της Βρετανίας, τη μυστηριακή εκείνη κληρονομιά που αναδύθηκε από το λίκνο του Ελληνικού Φωτός... Εκτός αυτού, επιβεβαιώνει την αρχαία προφορική παράδοση σχετικά με τον Ευκλείδη, καταδεικνύοντας ότι ο Τεκτονισμός αφίκνυται στην Αγγλία προερχόμενος από την ηπειρωτική Ευρώπη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Άθλεσταν. Είναι γνωστό ακόμη ότι στη συνέλευση από την οποία απέρρευσε το Σύνταγμα της Υόρκης, όπως αναφέρεται στο χειρόγραφο Lansdowne του 1600, Τέκτονες συμμετέχοντες στις εργασίες του, προσκόμισαν αρχαία χειρόγραφα στην ελληνική, λατινική και γαλλική γλώσσα, από τα οποία συνέθεσαν το ανωτέρω Σύνταγμα.

Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι επιζήσαντες ναοδόμοι και διονυσιακοί τεχνίτες από τους διωγμούς του Θεοδοσίου και των λοιπών αυτοκρατόρων, δεν μπορούσαν να διασχίσουν τεράστιες αποστάσεις δια ξηράς. διότι αυτές ελέγχονταν από τους αυτοκρατορικούς διώκτες τους. Μετέβησαν δια θαλάσσης στα νότια παράλια της σημερινής Γαλλίας όπου τόσο η εκκλησία όσο και οι χριστιανοί βασιλείς δεν διέθεταν ιδιαίτερη δύναμη.  

Στο Regius Poem δεν υπάρχει σχεδόν καμία αναφορά σε Βιβλική Παράδοση. Η διαπίστωση αυτή επισημαίνεται και στο χειρόγραφο Κούκ του 1430 όπου υπάρχουν και οι πρώτες αναφορές για τον Πυθαγόρα και τον Ερμή τον Τρισμέγιστο. Με την σύσταση της πρώτης μεγάλης στοάς της Αγγλίας, το 1717, όλα αυτά τα στοιχεία και οι παραδόσεις θα εξαφανιστούν και σε όλους τους μύθους θα αποδοθεί βιβλική διάσταση. Διαδοχικά βασιλικά διατάγματα στην Αγγλία κατά τον 14ο και 15ο αιώνα έθεταν υπό αμφισβήτηση τη νόμιμη υπόσταση και λειτουργία των συντεχνιών. Σε εκείνους τους σκοτεινούς καιρούς, και μόνον η  αναφορά σε Έλληνες φιλοσόφους απηχούσε ένα «εθνικό» πνεύμα εγκυμονώντας τον άμεσο κίνδυνο επιρρίψεως κατηγοριών για αιρετικές παρεκκλίσεις με ολέθριες συνέπειες για τα μέλη τους. Η προβολή βιβλικών προσώπων και μύθων, ήταν ένας "ελιγμός τακτικής" ο οποίος επέτρεψε στη συγκεκριμένη συντεχνία να επιβιώσει ακόμα και μετά τη γενική απαγόρευση όλων των αδελφοτήτων που εξέδωσε αργότερα ο Ερρίκος ο 8ος. Η παράδοση του αρχέγονου τεκτονισμού διατηρήθηκε προφορικά και μεταβιβαζόταν δια ζώσης.

Όμως με την πάροδο των αιώνων, αλλοιώθηκε και τελικά εξαλείφθηκε... Είναι η εποχή όπου η Αγγλία καθίσταται κοσμοκρατορική/θαλασσοκράτειρα δύναμη και επιστρατεύει τον τεκτονισμό για την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών στρατηγικών και βλέψεών της. Σε αυτό το πνεύμα επεβλήθη και η καθιέρωση της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας αργότερα, ως της "μητέρας στοάς" ανά τον κόσμο που πραγματοποιεί "αναγνωρίσεις" Μεγάλων Στοών και καθορίζει εάν αυτές διέπονται από "κανονικότητα" ή μη, προδιαγραφές που καθορίζονται από το εάν ακολουθούν το σκωτικού τύπου θεσμικό πλαίσιο και τις δικές της θεσμικές υπαγορεύσεις... Αυτοί οι οποίοι κυριάρχησαν εγκαθιδρύοντας αποικίες και κλέβοντας αρχαιότητες, ποδηγετώντας λαούς και πολιτισμούς, δεν είχαν ιδιαίτερους ενδοιασμούς στο να καπηλευθούν και μία μυστηριακή-πνευματική παράδοση, πόσο μάλλον όταν οι δικαιωματικοί κληρονόμοι της την αγνοούσαν και την είχαν απεμπολήσει...

Ωστόσο μορφές της τεκτονικής έρευνας όπως ο Mackey, o Pike, o Da Costa, o Manly Hall αναφέρονται με ιδιαίτερο σεβασμό σε όποιο ελληνικό στοιχείο συνέχει τον Τεκτονισμό...

Κάτω από αυτό το πρίσμα, και υπό την πίεση της κοσμικής εξουσίας και της εκκλησίας, ο Τεκτονισμός μετασχηματίσθηκε και προσέλαβε ιουδαιοχριστιανική χροιά, δεχόμενος παράλληλα εξωγενείς "παρεισφρύσεις" που τον απομάκρυναν από τις αρχέγονες ελληνικές ρίζες του, διαποτίζοντάς τον με ξένες προς την αυθεντική σύστασή του παραδόσεις...

Ήρθε πλέον η ώρα οι Ελληνικές Τεκτονικές Δυνάμεις, να επιδείξουν ενδιαφέρον και να αναδείξουν την μεγάλη αυτή Αλήθεια, την Ελληνική Προέλευση του Τεκτονισμού, αποκαθιστώντας μία ιστορική πλάνη, μέσα από την απόδειξη της οποίας θα αναβαθμισθεί τα μέγιστα ο Ελληνικός Τεκτονισμός και η χώρα μας. Ερευνητικές στοές με αντικείμενο ακριβώς την απόδειξη της Ελληνικότητος του Τεκτονισμού θα πρέπει να συσταθούν, εργαζόμενες με μεθοδικότητα και επιδιδόμενες σε σοβαρή επιστημονική έρευνα, επίσημες επιστολές θα πρέπει να απευθυνθούν προς βρετανικά μουσεία και την Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας προς συγκέντρωση άγνωστου αρχειακού υλικού, ώστε να περιέλθει σε γνώση των Ελλήνων Τεκτόνων, και να διευκολυνθεί η έρευνα. 

Μία έρευνα που εάν γίνει, θα καταλήξει ακριβώς στα συμπεράσματα που οδηγεί αβίαστα η έκδοση του βιβλίου του υπογράφοντος "Διονυσιακοί Τεχνίτες και Αρχαίοι Ναοδόμοι". Ήρθε η ώρα για να λάμψει η Αλήθεια, καθ΄ότι ο Τεκτονισμός, ως αναφέρουν και τα τυπικά του, μηδέν όριον θέτει εν τη αναζητήσει της αληθείας...
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να αναφέρουμε για δεοντολογικούς λόγους αλλά και για λόγους ηθικής αναγνωρίσεως, ότι πρωτοπόρος στο ερευνητικό αυτό έργο, εντοπισμού και έρευνας των αρχαίων τεκτονικών χειρογράφων, υπήρξε ο συγγραφεύς-ερευνητής του Τεκτονισμού Ιορδάνης Πουλκούρας, ο οποίος μάλιστα συνέγραψε και το ομώνυμο βιβλίο, παρέχοντας πνευματική τροφή, αλλά και πηγές για προβληματισμό και πρόσθετη αναζήτηση εφ΄ εξής σε όλους εμάς τους νεώτερους ερευνητές και μελετητές της ιστορίας και των απαρχών του Τεκτονισμού. H έρευνά του αυτή, άνοιξε νέους ορίζοντες, δίνοντας ερευνητική ώθηση, σε χαλεπούς καιρούς, σε μία ιστορική πτυχή, η οποία βρισκόταν στην κυριολεξία στο σκοτάδι, παρέχοντας έτσι το εφαλτήριο στους νεώτερους, μυημένους και μη, ιστορικούς ερευνητές του Τεκτονισμού και των ριζών του, για πρόσθετη αναζήτηση...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72