Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιανουάριος, 2020
ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΥΠΕΡΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ... 'Εχουμε συνηθίσει να περιορίζουμε την παρατήρησή μας σε ό,τι εμπίπτει στα όρια των πέντε αντικειμενικών μας αισθήσεων, γιατί κάτι άλλο φαντάζει για τον κόσμο που βασίζει τις προσλήψεις του στο πεδίο των αισθήσεων, πρακτικά αδύνατο... ΄Εχουμε φθάσει στο σημείο να ταυτίζουμε την Πραγματικότητα (το όντως όν), με την Αντιληπτότητα (με εκείνο δηλαδή το ενδεχομένως απατηλό ή έστω διαφορετικό ως προς την ουσία και την αληθινή του υπόσταση από αυτό που βλέπουμε), στηρίζοντας την πεποίθησή μας ότι αυτό που διαπιστώνουμε με τις αντικειμενικές μας αισθήσεις, ταυτίζεται με ό,τι το υπαρκτό στην συνολική του διάσταση... Πλανώμεθα όμως πλάνην οικτρά. Γιατί η επιστήμη έχει καταδείξει ότι η ανθρώπινη όραση συλλαμβάνει οπτικά ερεθίσματα από ένα συγκεκριμένης κλίμακας οπτικό φάσμα αφ΄ ενός, λειτουργώντας περιοριστικά, αφ΄ ετέρου η ακοή μας περιορίζεται σε μία συγκεκριμένη κλίμακα συχνοτήτων, το ίδιο σ
Ο ΑΡΧΕΓΟΝΟΣ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΕΔΡΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΟΜΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ... Ο Τεκτονισμός, έλκοντας την καταγωγή του από τις αρχαίες παραδόσεις, δεν μπορεί παρά να έχει άμεση συνάφεια προς τα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια. Δεν είναι μόνο τα στοιχεία από την τελετουργική του δομή και τη μυητική υπόσταση που το φανερώνουν, τα οποία στην σύγχρονή του μορφή/μετάλλαξη έχουν περιοριστεί κατά μείζονα λόγο στον 2ο συμβολικό βαθμό, αλλά η ίδια η κοσμοθεωρητική πεμπτουσία του και η φιλοσοφική του δομή που εκπηγάζουν από την αρχαιοελληνική μυστηριακή παράδοση. Τούτο δεν είναι άποψη του γράφοντος, είναι απόφανση σοβαρών μελετητών του Τεκτονισμού, όπως του Πάϊκ, του αποκαλουμένου και "Πλάτωνος του Τεκτονισμού", του Μάνλυ Χωλ και άλλων διαπρεπών Τεκτόνων, ερευνητών και συγγραφέων. Κατ΄ αρχήν τα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια βασίζονταν σε φιλοσοφικές αλληγορίες, συμβολισμούς και αρχέγονους μύθους που κωδικοποιούσαν και συμπύκνωναν κοσμικές γνώσεις και συμπαντικές αλήθειε
ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ: ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΑ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΑ... Γράφει ο Ιωάννης Θεμ. Χαραλαμπόπουλος  Ο Ασκληπιός αποτελεί μία από τις σημαντικότερες θεραπευτικές μορφές της ελληνικής μυθολογίας και υπήρξε από τους πλέον αγαπητούς θεούς των αρχαίων προγόνων μας, στον οποίο κατέφευγαν για να τους ανακουφίσει από τους πόνους και τις ασθένειες. Η λατρεία του Ασκληπιού, είτε ως θεού είτε ως θεοποιημένου ήρωα, ανάγεται στο απώτατο παρελθόν.  Ολόκληρη η Ελλάδα τον τιμούσε, ως πανελλήνιας εμβέλειας και σεβασμού θεότητα, ενώ αποτελούσε επίκεντρο πνευματικών έργων και καλλιτεχνικών δημιουργιών πολύ συχνά. Ο Ασκληπιός, εκτός από γιατρός κατείχε και χρησμοδοτικές ικανότητες. Γενικά αποτελούσε μία ευεργετική θεότητα, χαρίζοντας την υγεία και τη ζωή στους ανθρώπους. Πρόσφερε την αρωγή του σε κάθε άνθρωπο που είχε ανάγκη, υποδεικνύοντας κατ ́ αυτόν τον τρόπο στους θεράποντες ότι οφείλουν να αναλώνουν εαυτούς στον αγώνα για την θεραπεία των πασχόντων, μη διακατεχόμεν
ΦΙΛΟΖΩΪΑ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Ο Αρχαίος Κόσμος τα ζώα τα τιμούσε και τα σεβόταν! Η παράσταση του Ορφέως που σαγηνεύει με την επτάχορδη λύρα του τα είδη ολοκλήρου του ζωϊκού βασιλείου, η παράσταση του Άργου, που αν και υπέργηρος, αντιλαμβάνεται τον Οδυσσέα παρά την εξωτερική του μεταμόρφωση και αναπηδά πάνω του με αναφιλητά για να τον υποδεχθεί, η περίπτωση του σκύλου του Ξανθίππου που ακολούθησε τις αθηναϊκές τριήρεις κολυμπώντας μέχρι την Σαλαμίνα, όπου και ξεψύχησε, η περίπτωση του Βουκεφάλα, πιστού αλό γου του Μ. Αλεξάνδρου, προς τιμήν του οποίου ίδρυσε στην Ανατολή και πόλη ολόκληρη, είναι μερικές απειροελάχιστες και μόνο πτυχές, διαμέσω των οποίων αναδεικνύεται η αγάπη των αρχαίων προγόνων μας για τα ζώα, τους "κατώτερους" αυτούς (στην κλίμακα της ψυχικής εξέλιξης) αδελφούς μας... Αρκεί μία επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, αλλά όχι μόνον, όπου ο επισκέπτης θα έρθει αντιμέτωπος με παραστάσεις αλόγων, σκυλιών που συνοδεύουν σε αγρούς τα αφεντικά τους ή στέκο
Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΖΩΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ ΣΤΟΝ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΝΑΟ... Ο Ναός εντός του οποίου πραγματώνονται οι μυστηριακές εργασίες, είναι έμφορτος συμβόλων τα οποία απηχούν κοσμικούς νόμους και ακατάλυτες αρχές που διέπουν το σύμπαν τόσο στην μακροκοσμική όσο και στην μικροκοσμική του διάσταση, σκοπό δε έχουν την διερεύνηση προκειμένου να παρέξουν τα αναγκαία εκείνα ερεθίσματα τα οποία θα οδηγήσουν τους αδελφούς αναζητητές στην εύρεση και συνειδητοποίηση μεγάλων αληθειών, απλών στην σύλληψή τους, μεγαλειωδών όμως ως προς τη σημασία... Ευρισκόμενοι εντός του Ναού εάν κοιτάξουμε ψηλά παρατηρούμε τον ουράνιο θόλο, ο οποίος ευρίσκεται άνωθεν του τάπητα χαράξεως. Γνωρίζουμε πως ο Ναός συμβολίζει τον άνθρωπο. Ο ουράνιος θόλος που τον κοσμεί, αναφέρεται στην άμεση επιρροή των άστρων και της κοσμικής ενέργειας στο Είναι μας.   Ο Κρόνος αποτυπώνεται  στη δύση, προς την είσοδο του Ναού. Το χρώμα που τον διακρίνει είναι μαύρο. Αλληγορεί το σκοτάδι, την αμάθεια, καταστάσεις οι οποίες διακα
ΟΘΩΝ, Ο ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Από τον Ιωάννη Χαραλαμπόπουλο Η ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΟΣΚΑΠΤΕΙ ΤΟΝ ΟΘΩΝΑ Το πρώτο ουσιαστικά προειδοποιητικό κτύπημα της ξενοκρατίας κατά του ΄Οθωνα, υπήρξε με την αφανή υποκίνηση του λαού για απαίτηση συνταγματικών ελευθεριών. Ενώ ο Πάλμερστον, δύο χρόνια νωρίτερα, θεωρούσε τον ελληνικό λαό απαίδευτο και ανάξιο για σύνταγμα, τώρα, όπως αναφέρει και ο Τρ. Ευαγγελίδης («Ιστορία του ΄Οθωνος, εν Αθήναις, 1893), «Αι αίθουσαι της εν Αθήναιας αγγλικής πρεσβείας, εγένοντο εντευκτήριον πάντων των δυσαρεστημένων, οίτινες εμυούντο εις τα δόγματα των πολιτικών ελευθεριών». Παράλληλα, οι Αγγλογάλλοι ενισχύουν και υποθάλπουν τους εγχώριους ληστές, εξασφαλίζοντάς τους την ατιμωρησία, προκειμένου να δημιουργήσουν εσωτερικά προβλήματα και να κλονίσουν το οθωνικό καθεστώς. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις του στασιαστή Θ. Γρίβα, τον οποίο φυγάδευσε ο Άγγλος πρεσβευτής Λάϊονς το 1847 με αγγλικό πλοίο, όπως και του λήσταρχου Μερεντίνη, ο οποίος κατέφυγε σε