ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

Ω ΦΥΣΗ, ΠΑΜ ΜΗΤΕΙΡΑ ΘΕΑ... Η Μαγεία της Γης... Η απεραντοσύνη της Φύσης. Το αστείρευτο της ενέργειας... Η αρμονία της Δημιουργίας... Η συμμετρία του Κόσμου... ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ... Ο άνθρωπος κάποτε ήταν εναρμονισμένος με την Φύση, αποκαλώντας την Φύση, Παμμήτειρα Θεά, όπως αναφέρεται επιγραμματικά και στους Ορφικούς΄Υμνους... Ζούσε και συντονιζόταν προς τους φυσικούς ρυθμούς και νόμους, εξισορροπώντας καταστάσεις και διάγονταν έναν βίο που στηριζόταν στο τρίπτυχο "Κατά φύσιν ζειν, πράττειν και σκέπτεσθαι".... Ανήγειρε τα ιερά του, τα χρηστήρια, τα τεμένη, δημιουργούσε τα άλση του, τα θέατρα και τα εγκοιμητήρια-Ασκληπιεία μέσα στα κατάφυτα τοπία, εξασφαλίζοντας ενάργεια φυσική, ψυχική και πνευματική. Ήταν πεπεισμένος ότι εντός της Φύσεως συντελείται η Επιφάνεια (Εκδήλωση) του θείου, γι΄ αυτό και εκτός από την Αρτέμιδα και τον Πάνα η λαϊκή ψυχή ήθελε στα δάση, στα ρυάκια και στα βουνά να ενοικούν Αμαδρυάδες, Νύμφες, Σειληνοί, εμψυχώνοντας και ιεροποιώντας την γη... Και ότα

Η ΤΡΙΣΗΛΙΟΣ ΘΕΟΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ Κατά την αρχαιότητα, διάχυτη ήταν η αντίληψη  ότι ο ορατός ήλιος αποτελούσε μια αντανάκλαση, παρά την ίδια την πηγή προελεύσεως της ηλιακής δυνάμεως. Αποτελούσε την αντανάκλαση ενός φυσικού και πνευματικού συνάμα ήλιου, αιώνιας πηγής της ζωής, του φωτός και της Δικαιοσύνης... Για την Ελληνική κοσμοαντίληψη ο ηλιακός δίσκος ταυτιζόταν με τον Δία όσο και με τον Απόλλωνα και τον Διόνυσο, ο οποίος, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, κάποιες φορές εξομοιωνόταν (Κισσεός Απόλλων, Βακχείος μάντης – Δελφικά), ενώ στην Αττική Φλύα λατρευόταν ο Απόλλων Διονυσόδοτος. Στο μουσείο του Ερμιτάζ εκτίθεται αγγείο στο οποίο παριστάνεται ο Διόνυσος να ανταλλάσσει συμφιλιωτική χειραψία με τον Απόλλωνα, αλληγορώντας το γεγονός ότι συνιστούν αλληλοσυμπληρωματικές αρχές. Ο Απόλλων φωτίζει το νου ενώ ο Διόνυσος την καρδιά, και εδώ έγκειται η δημιουργική συνύπαρξή τους καθώς και ο αρμονικός συγκερασμός λογικής και συναισθήματος που διαμορφώνουν μια υγιή συνείδηση.

Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΟΒΟΡΟΥ ΟΦΕΩΣ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ... Το φίδι αποτελεί ένα αρχέγονο σύμβολο το οποίο σε ουκ ολίγες περιπτώσεις έχει προσλάβει στην λαϊκή αντίληψη αρνητική σημασία. Κατά την αρχαιότητα όμως και για τα εσωτερικά τάγματα και οργανισμούς, είχε και σημασία θετική, όπως κάθε σύμβολο εξ΄άλλου, αποκτώντας θετικό ή αρνητικό πρόσημο και Είναι ο θεός της Ιατρικής, ο  Ασκληπιός, που κρατά ένα σκήπτρο (βακτηρία), γύρω στο οποίο είναι τυλιγμένο φίδι, ενώ ο Ερμής έχει ως σύμβολο το κηρύκειο, ένα ραβδί, γύρω από το οποίο περιπλέκονται δυο φίδια απεικονίζοντας το DNA. Ο συσχετισμός της ανθρώπινης υγείας με το φίδι μπορεί να εξηγηθεί εκ του γεγονότος ότι το φίδι γνωρίζει αφ΄ενός αυτοίαση, αφ΄ ετέρου επειδή χώνεται μέσα στο έδαφος γνωρίζει τις απόκρυφες δυνάμεις της γαίας και κατά τρίτον ανανεώνει και αποβάλλει το εξωτερικό του περίβλημα, ένδειξη αναγεννήσεως, αλλά και εκ του γεγονότος ότι το φίδι (παρίες) στα Ασκληπιεία είχε θεραπευτικές ιδιότητες και εκ του δηλητηρίου του

  Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΣ ΛΑΠΙΘΩΝ ΚΑΙ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ... Ο γλυπτός διάκοσμος του δυτικού αετώματος του Ναού του Ολυμπίου Διός, που παριστάνει την διεξαγωγή της μάχης μεταξύ Λαπιθών και Κενταύρων, θέμα το οποίο ο Φειδίας ανέπτυξε και στο αέτωμα του Παρθενώνα, πέραν του  ότι αποτελεί ένα καλλιτεχνικό αριστούργημα, συνιστά και ένα δρώμενο έμφορτο αλληγορικών και συμβολικών μηνυμάτων εσωτερικής υφής και σημασίας. Η καλλιτεχνική σμίλη θέλησε να αποτυπώσει και να μεταλαμπαδεύσει το μήνυμα που αντανακλάται μέσα από αυτή τη σύγκρουση στην αιωνιότητα, αποτελώντας αντικείμενο προβληματισμού και διδαχής. Κατά πρώτον μέσα από την παράσταση αυτή, αναδεικνύεται όλη η κλίμακα της ιεραρχίας κατά σειρά διαστρωματώσεως και ποιοτικών γνωρισμάτων της υποστάσεως κατά φορά κατιούσα, διακρινόμενος ο Θεός, ο ελεύθερος και αυτοκυρίαρχος άνθρωπος, η γυναίκα, ο δούλος, το κτήνος.  Ο θεός ίσταται στην μέση και κυρίαρχος, νηφάλιος, παρακολουθεί τα δρώμενα δίχως να ταράζεται. Μέσα

Η ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ... Μπορεί το μυητικό έργο να επιτελεσθεί ταυτόχρονα από μία ομήγυρη ανδρών και γυναικών αναμεμειγμένων; Η απάντηση δεν θα δοθεί από εμά ς, έρχεται από την μακρινή αρχαιότητα και είναι απόλυτη. Η αλήθεια είναι πώς όχι! Και αυτό διότι υπάρχει διαφορά ενεργειακή καθώς η ανδρική μύηση είναι ηλιακή, ενώ η γυναικεία σεληνιακή. Ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να συγχέουμε την ισότητα με την ομοιότητα, καθώς η εξομοίωση αναιρεί κάθε ειδοποιό διαφορά των φύλων και των πολικοτήτων που έχουν δοθεί από την ίδια την Φύση... Δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας το γεγονός ότι η μύηση, ως τελετουργικό δραματουργικό δρώμενο, συνιστά μία λειτουργία η οποία δεν πραγματώνεται στο υλικό επίπεδο, αλλά ανάγεται στον αόρατο κόσμο, το δε τυπικό που εκτελείται σε κάθε περίπτωση αποτελεί μία διαδικασία γεφυρώσεως και επικοινωνίας των μυστών με τον πνευματικό κόσμο. Κάθε μυούμενος, μετέχοντας σε ένα ιερουργικό-τελετουργικό έργο, παράγει έναν ρυθμικό κραδασμό, ο οπο

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ G ΣΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΓΝΩΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΗΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ... Πολλοί είναι εκείνοι οι Τέκτονες αλλά και οι ερευνητές του Τεκτονισμού, που έχουν αποπειραθεί να ερμηνεύσουν το "αινιγματικό" γράμμα G το οποίο εμφανίζεται εν μέσω του συμπλέγματος του Γνώμονος και του Διαβήτου. Ως γνωστόν ο Τεκτονισμός αποτελεί μία μυστηριακή και φιλοσοφική σχολή Συμβόλων και Αλληγοριών, στο πλαίσιο λοιπόν αυτό εφαρμόζει ακριβώς αυτές τις αρχές του. Κατά πολλούς, το γράμμα G αναφέρεται στον Θεό (God) είτε στην επιστήμη της Γεωμετρίας  (Geometry) , η οποία ένεκα των Διονυσιακών Τεχνουργών κατά την αρχαιότητα και σύμφωνα με την παράδοση των Λιθοξόων του Μεσαίωνος, είναι συνυφασμένη με την εξέλιξη του Τεκτονισμού. Το γράμμα αυτό υφίσταται και παριστάνεται και στην ελληνική εκδοχή του συμπλέγματος, παρουσιαζόμενο ως Γ. Το γράμμα-σύμβολο αυτό, θα μπορούσε κάλλιστα να συμβολίζει την Γεωμετρία, για την οποία τόσο λόγο κάνει ο πάστορας ΄Αντερσον, στον πρόλογο του πρώτου τεκτονικού

Η ΒΡΑΥΡΩΝΙΑ ΑΡΤΕΜΙΔΑ ΚΑΙ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΚΤΟΥ H αρχέγονη θρησκεία των προγόνων μας, τυγχάνει πνευματόδοξη και φυσιολατρική. Στο πλαίσιο αυτό, θεοποιούσε οντότητες φωτεινές οι οποίες εφόρευαν του φυσικού πεδίο, ως η Αρτέμιδα, ο Πάνας, ο Διόνυσος, οι Νύμφες, οι Αμαδρυάδες και όχι μόνον... Εκείνη όμως η οποία είναι προστάτιδα των Δασών και της Φύσεως εν γένει, είναι η Θεά Αρτέμιδα. "Πότνια Θηρών" είναι η προσωνυμία που της αποδίδεται, δηλ. "Κυρά των Αγριμιών» καθ΄ ότι οι παραστάσεις της την θέλουν απεικονιζόμενη συχνά συντροφιά με σκύλους κι ελάφια. Παράλληλα όμως, εμφορείται από ενέργειες που την προσδιορίζουν ως "Κουροτρόφο", καθώς θέτει υπό την προστασία της τα παιδιά, ως επίσης ευλογεί τις γυναίκες κατά την κρίσιμη στιγμή της γέννας. Στα ιερά ζώα της Αρτέμιδος, συγκαταλέγεται και η Αρκούδα, η οποία από αρχέγονες περιόδους ήδη εθεωρείτο σύμβολο μητρότητος και γονιμότητος. Ένας τοπικός θρύλος αναφέρει πως στο ιερό της Αρτέμιδος στην Βραυρώνα, ζούσε μια

ΕΞ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟ ΦΩΣ! Η Ευρώπη, οφείλει την πνευματική και εν γ ένει την πολιτιστική της ταυτότητα στην Ελλάδα, στην ελληνική σκέψη, διανόηση, καλλιτεχνική σύλληψη και έκφραση. ΄Ησαν οι μαθητές του Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού, του έσχατου όσο και μέγιστου των Νεοπλατωνικών φιλοσόφων, οι πυρφόροι εκείνοι του πνεύματος, που μεταλαμπάδευσαν την πολιτισμική παρακαταθήκη των Ελλήνων στην Δύση, κατά τις εσχατιές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. ΄Ηταν το πνεύμα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, η μαθηματική σκέψη του Πυθαγόρα, του Ευκλείδη, του Αρχιμήδη, η ιατρική του Ιπποκράτη και του Γαληνού, η καλλιτεχνία του Φειδία και του Λεωχάρη, για να αναφέρουμε απλώς ενδεικτικά κάποιες πτυχές αυτής της κληρονομιάς, που ζωογόνησαν και τροφοδότησαν την ευρωπαϊκή σκέψη, δίνοντας ώθηση στις επιστήμες και στις τέχνες ανά την Γηραιά ΄Ηπειρο αλλά και παγκοσμίως. Και αυτό, σε μία χρονική συγκυρία που η Ελληνικότης χαροπάλευε υπό την δαμόκλειο σπάθη των εσωτερικών και εξωτερικών επιβουλών... Αυτά τα ρεύματα ήσ

ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΕΒΟΣ, Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΦΡΑ ΤΟΥ! Ο Τεκτονισμός, ως ένα φιλοσοφικό, μυσταγωγικό και κοσμοθεωρητικό σύστημα, έχει μεν παγκόσμιο χαρακτήρα, αλλά αυτό ουδόλως αναιρεί την εθνική του διάσταση και υπόσταση. Απτή απόδειξη περί αυτού, αποτελεί το γεγονός ότι οι ΄Αγγλοι εναρμόνισαν την εξάπλωση των στοών τους με την προώθηση της επιρροής τους ανά τον κόσμο, ο Μέγας Ναπολέων, που μαζί με τα αδέλφια του, άπαντες τέκτονες, εναρμόνισε το φιλοσοφικό, μυητικό και πολιτισμικό έργο του γαλλικού τεκτονισμού της εποχής του με την προώθηση των γαλλικών θέσεων, ο Μέγας Φρειδερίκος από την πλευρά του έπραξε το ίδιο κ.ο.κ.  Δίχως να υποκρύπτεται σε όλα αυτά κάποια "συνωμοσιολογία", για να κάνουμε αντιληπτή την ανωτέρω πραγματικότητα και διαπίστωση, θα μπορούσαμε, τηρουμένων αναλογιών και μέτρων, να παραλληλίσουμε την δράση των στοών των Μεγάλων Δυνάμεων των περασμένων αιώνων, ως έναν βαθμό, προς τα πολιτιστικά, αρχαιο