Στον Τεκτονισμό αλλά και στον Εσωτερισμό ευρύτερα, υφίστανται ορισμένα σύμβολα προερχόμενα από τον χώρο του φυσικού και ζωϊκού βασιλείου τα οποία διαθέτουν αρχετυπική σημασία. Ένα από αυτά, χιλιοειδωμένο ως σύμβολο που κοσμεί το πέτο μυημένων είτε πολλάκις αναφερόμενο σε τυπικό τελετουργικά, είναι η Ακακία. Τι είναι και τι συμβολίζει πραγματικά η Ακακία στον χώρο της μεταφυσικής παραδόσεως και των εσωτερικών αναζητήσεων;
Ο όρος «Ακακία» είναι σύνθετος και περιλαμβάνει το στερητικό «α» και τη λέξη «κακία» ως έκφανση του αρνητικού. Από ετυμολογικής απόψεως, η Α-κακία υποδηλώνει την κατάσταση εκείνη στην οποία κυριαρχεί η έλλειψη, η απουσία του κακού.
Ο όρος «Ακακία» είναι σύνθετος και περιλαμβάνει το στερητικό «α» και τη λέξη «κακία» ως έκφανση του αρνητικού. Από ετυμολογικής απόψεως, η Α-κακία υποδηλώνει την κατάσταση εκείνη στην οποία κυριαρχεί η έλλειψη, η απουσία του κακού.
Η Ακακία δεσπόζει, ως προανεφέρθη, ως σύμβολο στον Εσωτερισμό, υποδηλώνοντας την καθαρότητα και την αγνότητα της ψυχής, και σε επίπεδο καταστάσεως, συμβολίζει την ανάσταση και την αθανασία. Το δέντρο της Ακακίας, είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με τις απόκρυφες παραδόσεις, από την περιγραφή της δολοφονίας και συνακόλουθα της ταφής του Hiram Abiff, του βασιλέα της Τύρου και συμβολικά αρχιμάστορα του Ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ, υπό την καθοδήγηση Διονυσιακών Τεχνιτών Ελλήνων από τον Λίβανο. Την θέση του τάφου του Χιράμ, σύμφωνα με την μυθιστορηματική παράδοση, υποδήλωνε ένα φυτό ακακίας που φυτεύτηκε από τους επίορκους μαθητές-δολοφόνους του στο σημείο ακριβώς αυτό.
Στο σημείο ακριβώς αυτό, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι τμήματα (κυρίως φλοιός, ρίζα και ρητίνη) της Ακακίας χρησιμοποιούνται στη δημιουργία θυμιάματος για τελετές και ιερουργικά δρώμενα. Ο καπνός από τον φλοιό της Ακακίας θεωρείται πως λειτουργεί απωθητικά ως προς τις αρνητικές δυνάμεις, ενώ δημιουργεί ευαρέσκεια στις θείες δυνάμεις και τις προσελκύει ώστε να ευνοήσει τους αρμονικούς κραδασμούς.
Από το απώτατο παρελθόν, η ακακία ήταν συνυφασμένη, μεταξύ πολλών άλλων δένδρων του δάσους, με ιερούς σκοπούς και τελετές. Οι αρχέγονοι Τέκτονες, έχοντας επίγνωση απόλυτη αυτού του γεγονότος, οικειοποιήθηκαν αυτό το σεβαστό φυτό καθιστώντας το σύμβολο μίας μυστηριακής παραδόσεως, προκειμένου να υποδηλώνει μια σπουδαία θεϊκή αλήθεια στις επερχόμενες εποχές. ΄Ετσι, η ακακία, στο σύστημα του Τεκτονισμού, απετέλεσε το σύμβολο της Ψυχικής Αθανασίας.
Η εφήμερη/περιοδική διάρκεια της ανθίσεως των περισσοτέρων από τον πλούτο των λουλουδιών, κατά την ΄Ανοιξη, αλληγορεί την πρόσκαιρη φύση της ανθρώπινης ζωής, την εναλλαγή του θανάτου και της γεννήσεως. Στην Ακακία όμως, η αδιάκοπη ανανέωση του αειθαλούς δέντρου, αντιπροσωπεύει την νιότη και το σφρίγος, συμβολίζει την Αειζωία, υποδηλώνοντας με σαφήνεια την πνευματική ζωή, τη σύνδεση με τα προαιώνια αρχέτυπα, στην οποία η ψυχή, απελευθερωμένη από την φθαρτή υλική υπόσταση του σώματος, γνωρίζει μία ατελείωτη νιότη.
Καθόλου τυχαία, σε τελετουργικό τυπικό του τεκτονικού τάγματος, γίνεται μνεία στην Ακακία και στον συμβολισμό της, αναφέροντας επιγραμματικά: «Αυτό το αειθαλές, είναι έμβλημα της πίστης μας στην αθανασία της ψυχής. Με αυτό υπενθυμιζόμαστε ότι έχουμε ένα αθάνατο κομμάτι μέσα μας, που θα επιβιώσει του τάφου, και που ποτέ, ποτέ, ποτέ, δεν θα πεθάνει»...
Η Ακακία αναγνωρίζεται όμως και ως σύμβολο αγνότητος. Στο πλαίσιο αυτό, το σύμβολο αναφέρεται σε εκείνον που στον απομονωμένο/απόκρυφό του τάφο, φυτεύτηκε η ακακία, και του οποίου η ενάρετη διαγωγή, η ακεραιότητα και η σταθερότητα στις πεποιθήσεις του, είχαν αναδειχθεί ως πρότυπα για το τάγμα, και με αυτή την ερμηνεία του συμβόλου, οι μυούμενοι καλούνται να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
Από το απώτατο παρελθόν, η ακακία ήταν συνυφασμένη, μεταξύ πολλών άλλων δένδρων του δάσους, με ιερούς σκοπούς και τελετές. Οι αρχέγονοι Τέκτονες, έχοντας επίγνωση απόλυτη αυτού του γεγονότος, οικειοποιήθηκαν αυτό το σεβαστό φυτό καθιστώντας το σύμβολο μίας μυστηριακής παραδόσεως, προκειμένου να υποδηλώνει μια σπουδαία θεϊκή αλήθεια στις επερχόμενες εποχές. ΄Ετσι, η ακακία, στο σύστημα του Τεκτονισμού, απετέλεσε το σύμβολο της Ψυχικής Αθανασίας.
Η εφήμερη/περιοδική διάρκεια της ανθίσεως των περισσοτέρων από τον πλούτο των λουλουδιών, κατά την ΄Ανοιξη, αλληγορεί την πρόσκαιρη φύση της ανθρώπινης ζωής, την εναλλαγή του θανάτου και της γεννήσεως. Στην Ακακία όμως, η αδιάκοπη ανανέωση του αειθαλούς δέντρου, αντιπροσωπεύει την νιότη και το σφρίγος, συμβολίζει την Αειζωία, υποδηλώνοντας με σαφήνεια την πνευματική ζωή, τη σύνδεση με τα προαιώνια αρχέτυπα, στην οποία η ψυχή, απελευθερωμένη από την φθαρτή υλική υπόσταση του σώματος, γνωρίζει μία ατελείωτη νιότη.
Καθόλου τυχαία, σε τελετουργικό τυπικό του τεκτονικού τάγματος, γίνεται μνεία στην Ακακία και στον συμβολισμό της, αναφέροντας επιγραμματικά: «Αυτό το αειθαλές, είναι έμβλημα της πίστης μας στην αθανασία της ψυχής. Με αυτό υπενθυμιζόμαστε ότι έχουμε ένα αθάνατο κομμάτι μέσα μας, που θα επιβιώσει του τάφου, και που ποτέ, ποτέ, ποτέ, δεν θα πεθάνει»...
Η Ακακία αναγνωρίζεται όμως και ως σύμβολο αγνότητος. Στο πλαίσιο αυτό, το σύμβολο αναφέρεται σε εκείνον που στον απομονωμένο/απόκρυφό του τάφο, φυτεύτηκε η ακακία, και του οποίου η ενάρετη διαγωγή, η ακεραιότητα και η σταθερότητα στις πεποιθήσεις του, είχαν αναδειχθεί ως πρότυπα για το τάγμα, και με αυτή την ερμηνεία του συμβόλου, οι μυούμενοι καλούνται να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
΄Οταν λοιπόν ένας Τέκτων διατείνεται ότι "η Ακακία μου είναι γνωστή", αναφέρεται στην αγνότητα των σκοπών, στην χρηστοήθεια που τον διακατέχει και στην προσήλωση στο έργο, το ατομικό και συλλογικό, που δεν είναι άλλο από την οικοδόμηση του Ναού της Αρετής...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72