ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

Η ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΥΨΙΛΟΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ... Τα γράμματα που πλαισιώνουν το ελληνικό αλφάβητο, δεν έχουν επινοηθεί ή επιλεγεί τυχαία, εκφράζουν αρχετυπικές καταστάσεις και έννοιες, υποδηλώνοντας ακόμη και σε επίπεδο συμβολισμού και σχηματικό αντιλήψεις και έννοιες οι οποίες απευθύνονται σε υποσυνείδητες λειτουργίες του ανθρώπου.... Χαρακτηριστικός είναι ο συμβολισμός και η σημασία που προσλαμβάνει το γράμμα Ύψιλον (Υ) στην ελληνική γλώσσα.  Το γράμμα Ύψιλον συνδέεται τόσο με το υγρό στοιχείο αλλά και την βροχή, υπομνείοντάς μας τα λόγια του Ιεροφάντη κατά την διεξαγωγή των μεγάλων Ελευσινίων Μυστηρίων στο τελεστήριο της Δήμητρος: Αναφωνούσε λοιπόν ο Ιεροφάντης-τελετάρχης, "Ύε-Κύε". Ο όρος "ύε" (βρέξε), απευθυνόταν στον Δία-ζευγνύοντα, στην ενοποιό και γενεσιουργό δύναμη των δύο πολικοτήτων, ενώ ο όρος "Κύε" (κυοφόρησε), απευθυνόταν στην Δήμητρα-Γή... Από σχηματικής απόψεως, το γράμμα ΄Υψιλον συμβολίζει την κοιλό

Η ΑΝΑΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ!  Είναι γνωστό και πρόδηλο ότι σε πλανητική κλίμακα, η Αρχαία Ελλάδα και οι πολιτισμοί που απέρρευσαν από αυτήν, αποτελούν διαχρονικά αντικείμενο θαυμασμού, προσδίδοντας στη χώρα μας και στον λαό που την κατοικεί, μία ιδιαίτερη αίγλη, μία ιδιαιτερότητα, που αγγίζει το στοιχείο της μοναδικότητας.  Ωστόσο στο σημείο αυτό διαπιστώνουμε μία παραδοξότητα, ή ορθότερα ένα αντιφατικό στοιχείο: Ενώ ο εγκωμιασμός της Ελληνικής Αρχαιότητας δεν γνωρίζει όρια, σε λεκτικό-φιλολογικό επίπεδο, ωστόσο διαπιστώνεται μία τεράστια απόκκλιση στα βιωτικά πρότυπα του σήμερα και στον τρόπο σκέπτεσθαι, από τα αντίστοιχα αρχαιοελληνικά... Και αυτό το φαινόμενο, προσλαμβάνει δύο ερμηνείες:  Η μία σχετίζεται με την άρνηση του σύγχρονου ανθρώπου να ακολουθήσει δοκιμασμένα βιοθεωρητικά πρότυπα, γιατί η εμβίωσή τους προϋποθέτει θυσίες και μόχθο που δεν είναι διατεθειμένος να επιδείξει, η άλλη πάλι έγκειται στο γεγονός ότι ο άνθρωπο

Η "ΚΡΙΣΗ" ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙ Α... Ουκ ολίγοι είναι εκείνοι που παραλληλίζουν τη σημερινή εποχή της "Κρίσεως" προς την μεταπολεμική περίοδο όπου κατά αντικειμενική παραδοχή ο Ελληνισμός βίωσε δύσκολες περιόδους από πάσης απόψεως... Όμως τα μέτρα δεν είναι συγκρίσιμα, γιατί τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά. Τότε, η Ελλάδα εξήλθε από μία σχεδόν δεκαετή πολεμική σύρραξη, κατοχή, που συνεπαγόταν καταστροφή του παραγωγικού της ιστού, δημογραφική εξασθένιση, κακουχίες κ.α. Τότε, πραγματικά υπήρχε έλλειψη βασικών προϊόντων διατροφής, υπήρχε ανεπάρκεια υποδομών, η χώρα ήταν σε κατάσταση εγκατάλειψης... Σήμερα, αντίθετα, η κρίση είναι "τεχνητή". Παρατηρείστε την επάρκεια των προϊόντων και τον πλούτο των αγαθών που προβάλλεται στα διάφορα καταστήματα και ιδίως στα πολυκαταστήματα.... Παρατηρείστε πως οι τιμές των προϊόντων ακριβαίνουν, η τιμολόγηση της παροχής υπηρεσιών κυμαίνεται στα ίδια, με προ κρίσεως, εάν όχι και υψη

ΡΟΥΝΟΙ: ΑΡΧΕΓΟΝΑ ΜΑΓΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ… Οι Ρούνοι, αποτελούν τα αρχέγονα συμβολογράμματα των βορειοευρωπαϊκών λαών. Η χρήση της αρχαίας ρουνικής γραφής, θεωρείται ότι σχετίζεται προς μαγικές ιδιότητες και δυνάμεις, μαγικές υπό την έννοια της γνώσεως του χειρισμού των δυνάμεων της Φύσεως. Η λέξη ρούνος, στην βορειοευρωπαϊκή παράδοση, είναι συνυφασμένη με τον ψίθυρο, και κατ΄ επέκταση με το μυστικό. Και αυτό διότι η μετάδοσή τους ακολουθούσε μία παραδοσιακή μέθοδο μεταλαμπαδεύσεως από τον Δρυίδη-ιερέα προς τον νεόφυτο και μόνον προς αυτόν, είχε δηλαδή έναν τρόπον τινά "μυητικό χαρακτήρα" η "εμβάπτιση" στη γνώση τους.  Αποτέλεσμα αυτής της μυστικοπαθούς παραδόσεως, ήταν να παραμείνει η γνώση των ρουνικών συμβόλων ως μέσο απομνημονεύσεως και κωδικοποιήσεως των εννοιών, σε έναν κλειστό ιερατικό κύκλο. Φημολογείται ότι οι ρούνοι που χρησιμοποιούσαν στις τελετές γράφονταν σε ξύλο και καίγονταν με το πέρας της τελε­τής. Το σύνολο των ρούνων οι Δρυίδες αντιπρο

H IEΡΑ ΑΤΡΑΠΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ... Η Ιερά Οδός, η οποία κατά την αρχαιότητα οδηγούσε από το Δίπυλο στην Ελευσίνα, στο ιερό τελεστήριο των Μεγάλων Ελευσινίων Μυστηρίων, αποτελούσε μία ατραπό ψυχικής και πνευματικής, αλλά και σωματικής προετοιμασίας για την μέθεξη με το θείο, για την πραγμάτωση της υπερβάσεως του μυουμένου σε όλα τα δυνατά επίπεδα... Χιλιάδες χρόνια διανύθηκαν από τότε... Πολλά μεταβλήθηκαν, όμως η ουσία και η πρακτική προσεγγίσεως του ιδεατού προτύπου του θεϊκού ανθρώπου, ουδέποτε μεταβλήθηκε... Από το πλαίσιο αυτό, δεν ήταν δυνατόν να παρεκκλίνει ούτε ο ΑΑΣΤ, η πεμπτουσία του οποίου δεν δύναται παρά να εναρμονίζεται προς τις αρχαίες πρακτικές της ένθεης μυσταγωγίας... . Ο χώρος εντός του οποίου λαμβάνουν χώρα οι αδελφικές μυστηριακές-τελετουργικές συγκλίσεις, αποκαλείται «Ναός» καθώς και «Ιερό της σκέψεως», προσλαμβάνοντας μέσα από την αγνότητα των σκέψεων και ιδίως των πράξεων, την χρηστική αξία και ιδιότητα της ιερότητας της εργασίας και της