ΜΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΤΕΡΤΙΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2002: ΠΑΡΑΜΕΝΩ ΣΤΟ ΚΕΛΙ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ....

Ήταν μία βροχερή ημέρα του Νοεμβρίου 2002 που ξεκίνησα να πάω στις φυλακές Κορυδαλλού. Η επίσκεψη αφορούσε τον έγκλειστο Στρατηγό Νικόλαο Ντερτιλή, ισοβίτη πολιτικό κρατούμενο της 21ης Απριλίου 1967, τον οποίο επισκεπτόμουν σχετικά συχνά για μία μεγάλη περίοδο. Μάλιστα, ο Στρατηγός με είχε τιμήσει και με την παραχώρηση συνεντεύξεώς του στο περιοδικό "Απολλώνειο Φως" που τότε εξέδιδα και η οποία δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου 2003...
Εκείνη την ημέρα λοιπόν, λόγω βροχής και παγωνιάς, ο Στρατηγός δεν είχε επισκέψεις και έτσι μείναμε οι δυό μας στο κελί, συζητώντας με τις ώρες, διάφορα θέματα. Δεν χόρταινες να ακούς τις συναρπαστικές αφηγήσεις του από την Κύπρο το 1963-64, από τις διάφορες πολεμικές του περιπέτειες σε προγενέστερους χρόνους, καθώς ο Στρατηγός Ντερτιλής δεν ήταν κανένας χαρτογιακάς, αλλά τα γαλόνια του τα είχε κερδίσει στο πεδίο της μάχης...

Αναφερόμενος στην 21η Απριλίου, μου αφηγήθηκε ότι επί μακρόν, κατά την προπαρασκευαστική περίοδο του κινήματος, κυκλοφορούσε στην Αθήνα, συνήθως βράδια, με πολιτική περιβολή και εξέταζε/επεσήμαινε στρατηγικά σημεία προς κατάληψη και στόχους... Όταν δε υλοποιήθηκε το στρατιωτικό εγχείρημα, ο Στρατηγός Ντερτιλής, ήταν από τους λίγους που δεν έβγαλε τη στολή και δεν έθεσε εαυτόν εκτός στρατεύματος, ακολουθώντας το παράδειγμα των Παπαδόπουλου, Λαδά, Μακαρέζου κ.α., αλλά παρέμεινε, όπως και ο Ταξίαρχος Δ. Ιωαννίδης στο στράτευμα. Έκριναν αμφότεροι ότι εκεί ήταν πιο χρήσιμοι και άλλωστε στον χώρο αυτό ανήκαν, οργανικά αλλά και ψυχικά...

Τότε ήταν που εισηγήθηκε στον Γεώργιο Παπαδόπουλο, λιτά και απέριττα, αποφάσεις-τομές που εάν εφαρμόζονταν θα είχαν καταλυτικό αποτέλεσμα και θα δρομολογούσαν άλλες εξελίξεις, πρωτόγνωρες στην ελληνική δημόσια ζωή. Ποιές ήσαν αυτές: 

1. Σύσταση Εκτάκτου Στρατοδικείου, το οποίο θα στεγαζόταν σε κάποιο νεοκλασικό κτίριο των Αθηνών και διεξαγωγή δικών με τη διαδικασία του κατεπείγοντος κατά πολιτικών, παραγόντων εν γένει του δημοσίου βίου, αλλά και ιδιωτών, οι οποίοι με συγκεκριμένες πράξεις, εσκεμμένες ενέργειες και παραλείψεις, υπεξαίρεσαν κρατικό χρήμα, υπονόμευσαν την Ελλάδα και προκάλεσαν βλάβη στην Πολιτεία ή/και ζημίωσαν την έκβαση των εθνικών θεμάτων... Τα στοιχεία υπήρχαν και τηρούνταν από την Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών, την Ασφάλεια και την Γενική Διεύθυνση Εθνικής Ασφαλείας, την μετέπειτα ΥΠΕΑ. 

Οι δίκες θα ολοκληρώνονταν σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα εκδίδονταν, όπου κρινόταν, βάσει αποδεικτικού υλικού, καταδικαστικές αποφάσεις και θα επιβαλλόταν η εσχάτη των ποινών ή αυστηρές ποινές φυλακίσεως, ανά περίπτωση, με παράλληλη δημοσιοποίηση του αποδεικτικού υλικού και των τεκμηρίων των ατασθαλιών, της προδοσίας, των υπεξαιρέσεων, ώστε ουδείς να δυνηθεί να ισχυρισθεί ότι πρόκειται περί διώξεων πολιτικής σκοπιμότητος, εκπορευόμενες από αντιπαλότητα και εμπάθεια. Όσοι καταδικάζονταν σε θάνατο, οι εκτελέσεις θα πραγματοποιούνταν προς παραδειγματισμό και φρονηματισμό των υπολοίπων.

Αυτή η διαδικασία θα ολοκληρωνόταν σε σύντομο χρονικό διάστημα και θα έδιδε στην ελληνική κοινωνία την ηθική ικανοποίηση ότι συντελείται επιτέλους κάθαρση του δημοσίου βίου και κολασμός των διεφθαρμένων και των επιόρκων.

2. Συγκρότηση παραστρατιωτικής νεολαίας με μαύρη στολή, μπότες και οπλισμό, η οποία θα εκπαιδευόταν από τον στρατό και την αστυνομία και θα αποτελούσε τον σιδηρού βραχίονα του καθεστώτος. 

3. Εκπόνηση ιδεολογικού μανιφέστου και πολιτικής διακηρύξεως της Επαναστάσεως προς τον Ελληνικό Λαό, η οποία θα εδημοσιοποιείτο σε μεγάλη παλλαϊκή συγκέντρωση στο Καλλιμάρμαρο στάδιο, αφού είχε πραγματωθεί η Κάθαρση του Δημοσίου βίου και η συγκρότηση της χαλύβδινης παραστρατιωτικής νεολαίας. Στη συγκέντρωση αυτή, θα απευθυνόταν έκκληση προς κατευνασμό των παθών, για κατάλυση πολιτικών αντιθέσεων και διαφορών και πρόσκληση προς όλο τον λαό να εργασθεί συνειδητά υπό την σκέπη του καθεστώτος για την εθνική αναδιοργάνωση και την μεγαλοσύνη της Πατρίδας.

Ο Γ. Παπαδόπουλος, ακούγοντας όλα αυτά, σύμφωνα πάντοτε με τα όσα μου διηγήθηκε ο Νικόλαος Ντερτιλής, του είπε "Νίκο, εσύ θέλεις να σφάξεις με το μαχαίρι, ενώ εγώ με το μπαμπάκι". "Γιώργο και θα αποτύχουμε με την τακτική σου και θα πάμε φυλακή" του ανταπάντησε ο Ντερτιλής. Και τελικά η ιστορία τον δικαίωσε...

Και προσέθεσε στην αφήγησή του ο Ν. Ντερτιλής: "Ο Γιώργης (Παπαδόπουλος), ήταν καλός για ψάλτης σε ενορία, αλλά όχι για δικτάτωρ... Έγιναν λάθη πολλά και παραλείψεις...". 

Στο σημείο αυτό, του τόνισα ότι κάποιοι αποπειράθηκαν να κάνουν πολιτική σταδιοδρομία, συναλλαγές στην πλάτη τους και να εμπορευθούν την αποφυλάκιση των Αξιωματικών, κάποιοι άλλοι που ωφελήθηκαν από την 21η Απριλίου τους αποκήρυξαν με την πτώση τους, ενώ, τόνισα, ότι το καθεστώς αυτοϋπονομεύθηκε με την μη διεξαγωγή προγραφών κατά των αληθινών εχθρών του έθνους, με την άφεση των πολιτικών να διαφύγουν και με κατάργηση του στρατιωτικού νόμου τον Οκτώβριο του 1973 και το κάλεσμα όλου του παλαιού πολιτικού κόσμου από τον Παπαδόπουλο, ετοιμάζοντας εκλογές για τον Φεβρουάριο του ΄74. "Τα γνωρίζω, μου απάντησε ο Στρατηγός και σε όλα αυτά ήμουν ενάντιος". 

Τότε, ήταν που του απηύθηνα το ερώτημα, σε σχέση πάντοτε και με την σταθερή απόφασή του να μην υποβάλλει αίτηση χάριτος αλλά να παραμείνει στο δεσμωτήριο, "γιατί εσείς τότε παραμένετε εδώ"; Η απάντηση που έλαβα, ήταν συγκλονιστική, περισσότερο όμως συγκλονιστικός και συγκινητικός, ήταν ο τρόπος με τον οποίο μου εδόθη: "Παραμένω στο κελί για την τιμή της 21ης Απριλίου" μου απάντησε ο Στρατηγός Ντερτιλής και για πρώτη φορά τον είδα να τρέμει από συγκίνηση και να κυλά ένα δάκρυ από τα μάτια του... Προφέροντας αυτά τα λόγια, το τραχύ και αυστηρό πρόσωπο του Στρατηγού κάμφθηκε από τη συγκινησιακή φόρτιση και έδειξε πόσο τιμά και σέβεται τον ρόλο που του είχε επιφυλάξει η Ειμαρμένη...

Μπορεί η ιστορία να μην γράφεται με εικασίες και υποθέσεις, το μόνο βέβαιο όμως είναι πώς εάν είχαν υλοποιηθεί τα όσα είχε εισηγηθεί ο Νικόλαος Ντερτιλής, τα οποία συμμεριζόταν και ο Δημήτριος Ιωαννίδης και η "σκληρή" τάση του Καθεστώτος, η εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα θα ήταν εντελώς διαφορετική, η 21η Απριλίου δεν θα καταλυόταν και η "γενιά του Πολυτεχνείου" που οδήγησε την Κύπρο στην προδοσία και την Ελλάδα ολόκληρη στην πολύπλευρη χρεοκοπία και στην εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας με τα εθνοκτόνα μνημόνια από το 2010 και εντεύθεν, δεν θα είχε ποτέ της υπάρξει... Για τον απλό λόγο ότι ουδέποτε θα είχαν κυοφορηθει τα αίτια που την ανέδειξαν και έδωσαν νόημα στην ύπαρξη της...

Βεβαίως, στο ερώτημα γιατί το καθεστώς δεν εφάρμοσε τα όσα πρότεινε ο Στρατηγός Ντερτιλής, υπάρχουν πολλά επιχειρήματα, ωστόσο δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας και το γεγονός των παρεμβάσεων του ξένου παράγοντα (Αμερικανοί), όπως στην περίπτωση του Λοχαγού Ροϊδοδήμου που ενώ είχε ξεκινήσει για την σύλληψη του Α. Παπανδρέου, ελήφθη εντολή από τον Στ. Παττακό "επιθυμία του Προέδρου Τζόνσον είναι να τον αφήσουμε να φύγει στο εξωτερικό"... Εάν η 31,η Απριλίου είχε τη δύναμη και πρωτίστως τη θέληση να πραγματοποιήσει κάθαρση σε βάθος, ανταποκρινόμενη στην αποστολή ενός αυθεντικού επαναστατικού κινήματος (καθώς η αληθινή Επανάσταση προϋποθέτει την εκ βάθρων εκθεμελίωση των προϋπαρχόντων σαθρών δομών, συμπεριλαμβανομενης της βιολογικής εξαλειψεως της γαγγραινας που κατέτρωγε τον τόπο, το αγος της Μεταπολίτευσης ουδέποτε θα είχε συντελεσθεί και οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας θα διαδραματιζαν ρόλο εγγυητή της σταθερά αναπτυσσόμενης πορείας της χώρας, επί μακρό χρονικό διάστημα. Ως εκ τούτου, φαινόμενα όπως η εκτεταμένη διαφθορά του δημοσίου βίου, η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας σε ξένους πιστωτές, η Αξιακη κρίση, η εκποίηση των εθνικών υποδομών και του δημοσίου πλούτου, η κοινωνική αποσύνθεση, η ένδεια, η μετατροπή της χώρας σε πολυφυλετική χοάνη, θα ήσαν φαινόμενα παντελώς άγνωστα....

Συνεπώς, οι απριλιανοι ιθύνοντες φέρουν ευθύνη τεράστια για το γεγονός ότι δεν προχώρησαν, ενώ κατέλαβαν την εξουσία, στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και λύσεις, στρώνοντας τον δρόμο και πάλι στην επάνοδο των εξωνημενων πολιτικών μαριονετών....

Αιωνία η μνήμη σου Στρατηγέ, ήταν τιμή μου και σπάνια ευκαιρία που σε γνώρισα... 

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ