ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

Ο ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ "ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ" ΚΑΙ Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ     Καθώς ολοένα και περισσότερο διευρύνεται η αποδοχή που συναντά ο ιστότοπός μας "ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ", φθάνουν στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση μηνύματα συγχαρητήρια από αναγνώστες μας, δια των οποίων ζητούν παράλληλα να πληροφορηθούν το ιστορικό της ιδρύσεως του ιστοτόπου αυτού, καθώς επίσης και περί της ταυτότητας του βασικού αρθρογράφου και ιδρυτή του, Ιωάννη Χαραλαμπόπουλου. Δραττόμενοι λοιπόν της ευκαιρίας, αφού ευχαριστήσουμε από ψυχής το κοινό μας για την υποστήριξή του προς το έργο που επιτελούμε, θα παραθέσουμε ορισμένα στοιχεία προς πληροφόρησή τους. Ο Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα. Από μικρή ηλικία επέδειξε έφεση στην διερεύνηση της ιστορίας καθώς και στην ενασχόληση με  τον Εσωτερισμό.  Καθοριστικό  ρόλο στην διαμόρφωση της πορείας του στην εσωτεριστική ατραπό, διαδραμάτισε η γνωριμία του με τον Παναγιώτη Δ. Αναγνώστου, άνθρωπος ο οποίος διέθετε εσωτερική γνώση

ΑΡΧΕΓΟΝΑ ΕΘΙΜΑ ΚΑΛΟΤΥΧΙΑΣ... Είθισται κατά την περίοδο του Δωδεκαημέρου να ανταλάσσουμε δώρα και μαζί με αυτά και διάφορα "γούρια", είτε πρόκειται για ένα πέταλο, ένα ρόδι, κάποιο συμβολικό εν γένει στολίδι, το οποίο κρεμιέται με πολύχρωμες κορδέλες σε περίοπτη θέση, ώστε να εξασφαλίζει την ευημερία και την καλοτυχία στους ενοίκους του σπιτιού και στα αγαπημένα τους πρόσωπα.  Σύμφωνα με την ελληνική παράδοση το ρόδι που κυριαρχεί ως στολίδι αυτές τις ημέρες, συμβολίζει τη γονιμότητα, την ευφορία και την ευημερία. Σε προέκταση αυτής της αντιλήψεως, έχει καθιερωθεί το έθιμο να σπάζεται ένα ρόδι έμπροσθεν της θύρας για λόγους καλοτυχίας.  Για τους αρχαίους προγόνους μας, το ρόδι συμβόλιζε την αναγέννηση αλλά και την αφθονία, ενώ παράλληλα αποτελεί σύμβολο ομορφιάς και μακροζωίας, καθώς είναι γνωστό για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Για τον λόγο αυτό, σπόροι ροδιάς προσφέρονταν στους Θεούς, αφ΄ ης στιγμής οι Ιουλιανός και Γεώργιος Πλήθων καθιέρωσαν τις αναίμακτες θυ

ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ, ΘΑ ΑΝΕΛΘΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΟΣΟΙ ΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΑΝΑΖΗΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ... Μία πνευματική οργάνωση για να καλείται "Αδελφότητα" και να είναι πραγματικά τέτοια, θα πρέπει τα μέλη της να διαπνέονται από το πνεύμα και τα συναισθήματα της αληθινής αδελφοσύνης, κατά τρόπο πηγαίο, αυθεντικό, ανεπιτήδευτο και να μην επικαλούνται τον όρο "αδελφός" για τυπικούς και μόνον λόγους, αναλώνοντες εαυτούς σε μεμψιμοιρίες, κριτικές, αλληλουποβλεπόμενοι και προσερχόμενοι με αποκλειστικό γνώμονα την αποκόμμιση υλικών οφελών ή την ικανοποίηση συνδρόμων και παθών ως η ματαιοδοξία και η αρχομανία... Τα μετάλλια, οι τίτλοι, οι βαθμοί, τα αξιώματα, δεν είναι αντικείμενα προς έπαρση και κομπασμό, τουλάχιστον όχι σε έναν πνευματικό και πολύ περισσότερο μάλιστα μυστηριακό οργανισμό, αλλά θα πρέπει να υποδηλώνουν βαθμίδες προόδου και να είναι αποδεικτικά σημάδια αληθινής ψυχικής και πνευματικής ανελίξεως, ειδάλλως δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε άλλο παρά το μέγεθος της κενότ

Η ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΦΥΛΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ Από τον Σπύρο Λυκούδη Η συμπεριφορά των Ελλήνων, διαφοροποιείται από τις συμπεριφορές των υπολοίπων φυλών της γης, από τους πανάρχαιους καιρούς και αυτό είναι εμφανές δια μέσου όλων των εποχών και όλων των αιώνων. Η Ελληνική φυλή έχει το προνόμιο, από την δημιουργική των πάντων αρχή, να είναι διαφορετική από τις υπόλοιπες φυλές της γης, και κατά συνέπεια παρουσιάζει το φαινόμενο όλοι οι Έλληνες λόγω άριστης παιδείας, να έχουν γνώμη και προτάσεις για την λύση όλων των προβλημάτων. Αυτό εκδηλώνεται με μία εικόνα διάστασης απόψεων και έντονης αντιπαράθεσης, σε όλα τα επίπεδα της ζωής των Ελλήνων. Είναι αναμενόμενο και φυσιολογικό, ένας λαός που έχει από την δημιουργία του, στο γονιδίωμα του το θείον δώρο, να έχει υπέρ αυξημένη νοημοσύνη, να παρουσιάζεται στα όμματα των άλλων φυλών σαν ένας λαός που έχει ανάμεσα του την διαφωνία, την διάσπαση, και την αλληλοεξόντωση. Αυτό

ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ ΜΕΘΕΞΗ ΚΑΙ "ΙΕΡΑ ΜΑΝΙΑ"... Oι αρχαίοι Έλληνες φρονούσαν ότι ο Ζευς/Ζευγνύων, επιχείρησε μέσω του Βάκχου-Διονύσου, να εισαγάγει το στοιχείο του ξέφρενου ενθουσιασμού και της μεταμορφωτικής εκείνης δυνάμεως που οδηγεί στην πνευματική αναγέννηση και στην μέθεξη με τη θεία ουσία... Ουκ ολίγοι και σήμερα επικαλούνται τον Διόνυσο, πλην όμως δεν αντιλαμβάνονται τη σημασία που προσλαμβάνει η "ιερά μανία" που αποκτούν, δια της πόσεως του οίνου, του ιερού όσο και εξόχως συμβολικού χυμού της σταφυλής... Ο Βάκχος αποτελεί τον θεό του Χειμώνα, ο οποίος συντελεί ώστε με τη βοήθεια του υγρού στοιχείου, να αναπτυχθεί ο σπόρος (ο φυτικός αλλά και συμβολικά και ο πνευματικός) που έχει ριφθεί στη γη, ώστε να ανθίσει την ευλογημένη ώρα της Ανοίξεως και μεταγενέστερα να καρπίσει. Επιδίδεται δηλαδή στην αθόρυβη και ανήλιαγη μεταμορφωτική διεργασία, προλειαίνοντας το έδαφος για την πνευματική ωρίμανση του μύστη, έως ότου αφιχθεί από την Υπερβορέα ο Απόλλων.  Γι’ αυ

ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΥ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ... Με αφορμή τη σημερινή Εορτή, θέση του ιστοτόπου μας ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ είναι ότι οφείλουμε να προσεγγίσουμε την ημέρα και να εξετάσουμε τον συμβολισμό της με μία ουσιαστικότερη ματιά, φρονώντας ότι τα Χριστούγεννα/Ηλιούγεννα αποτελούν ένα κομβικό σημείο στο κοσμικό γίγνεσθαι που σηματοδοτούν την εσωτερική αναγέννηση του πνευματικού Ήλιου. Παράλληλα όμως αποτελούν αφετηρία και για μία διεισδυτική αναζήτηση της προελεύσεως καθώς και του εσωτερικού συμβολισμού των χριστουγεννιάτικων εθίμων και παραδόσεων... Η μαγικοθρησκευτική ατμόσφαιρα του τελευταίου δεκαήμερου του Δεκεμβρίου, δίνει μία άλλη διάσταση στο κλίμα της εποχής και ασκεί αναμφισβήτητα μία ιδιαίτερη επίδραση σε όλους. Και αυτό διότι το μήνυμα των ημερών είναι τέτοιας σπουδαιότητας και σημασίας ώστε καταφέρνει και αγγίζει τα τρίβαθα της ψυχής μας, έχοντας την ικανότητα της μεταμορφωτικής αναπλάσεώς μας προς την κατεύθυνση της αθωότητας και της αγνότητ

ΗΛΙΑΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΜΕ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ... Μεγαλοπρεπή μνημεία που έχουν ανεγερθεί κατά την ιστορική αρχαιότητα, έχει διαπιστωθεί ότι δεν εξυπηρετούν απλά λειτουργικές ανάγκες, αλλά η χρήση και ύπαρξή τους υπόκειται σε έναν συμβολικό και τελετουργικό σκοπό. Καθόλου τυχαία, κατά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, οι ακτίνες του Ηλίου εισέρχονται στην αίθουσα του θρόνου στο ανάκτορο της Κνωσού. Στον θρόνο αυτό, απεικονίζονται ευδιάκριτα ο ήλιος και η σελήνη. Η βρετανίδα αρχαιολόγος Lucy Goodison εντόπισε ότι κατά την ημέρα του Χειμερινού Ηλιοστασίου, το ηλιακό φως εισέρχεται από τη νότια εξώθυρα και διερχόμενο από τη βόρεια εσώθυρα, "αγγίζει" τον θρόνο της Κνωσού, συνδεόμενος με τους κύκλους της Φύσεως και τη μεγάλη αναγεννητική δύναμη της Ζωής. Στον Τύμβο Καστά, όπου ευρίσκεται το μεγαλοπρεπές μνημείο της Αμφιπόλεως, την 21η Δεκεμβρίου και περί ώραν 14:22, οι ακτίνες του ήλιου καθώς εισέρχονται μέσα στο μνημείο, διερχόμενες ανάμεσα από τις Σφίγγες και τις Μαινάδες, καταφέρνουν ν

Η ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ... Η θεραπευτική επίδραση της μουσικής έχει τις ρίζες της στην αρχαία ελληνική παράδοση και μυσταγωγία. Πρώτοι οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι εξέτασαν την σχέση μουσικών ήχων και αριθμών και διαπίστωσαν ότι οι αριθμοί που διέπουν την αρμονία του υλικού κόσμου διαδραματίζουν τον ίδιο ρόλο και στην τέχνη της μουσικής. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι ίδιοι μαθηματικοί λόγοι που διέπουν τα βασικά (πυθαγόρεια) μουσικά διαστήματα, τα οποία προέρχονται απο την αρμονική διαίρεση του μονοχόρδου (1:2-διάστημα ογδόης, 2:3-διάστημα πέμπτης, 3:4-διάστημα τετάρτης), διέπουν και τις σωματομετρικές αναλογίες του ανθρώπινου σώματος αλλά και άλλων φυσικών κατασκευών όπως πχ ο κοχλίας, τα φύλλα των δένδρων, τα φτερά της πεταλούδας και πλείστες άλλες φυσικές δομές. Υπάρχουν μαρτυρίες ότι η σχολή των Πυθαγορείων χρησιμοποιούσε μουσικούς ήχους για θεραπεία ασθενών με γνώμονα το γεγονός ότι η αρμονία της μουσικής μπορεί να αποκατασ

ΤΟ ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΥ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟΥ, ΑΣ ΚΑΤΑΥΓΑΣΕΙ ΤΗΝ ΓΗ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ! Εφέτος καλούμαστε για μία ακόμη χρονιά να εορτάσουμε την επέτειο του Χειμερινού Ηλιοστασίου, μίας κομβικής ημερομηνίας μέσα στην καρδιά του Χειμώνα. Καλούμαστε να αναλογισθούμε τις συνέπειες από την επικράτηση του Φωτός και να φανούμε αντάξιοι της υπηρεσίας που έχουμε επωμισθεί ως λαμπαδηφόροι του πνευματικού φωτός. Γιατί, και αν ακόμη τα αρχέγονα μυστήρια στην αρχική τους μορφή εσίγησαν, ωστόσο η ουσία και ο πυρήνας των ιερών αυτών θεσμοθεσιών, ουδέποτε χάθηκε... Οι Κήρυκες και οι Δαδούχοι των Αρχέγονων Μυστηρίων, ουδέποτε έπαυσαν να υπάρχουν και να λειτουργούν τα άχραντα Μυστήρια, σε όλες τις εποχές, εφελκύοντας τους ενάρετους ανθρώπους και τους χρηστοήθεις αναζητητές προς το Φως. Σε μια εποχή κατά την οποία επικρατεί η αποτελμάτωση των πάντων, εμφαίνεται ξεκάθαρα ότι το "πείραμα" του "υλικού πολιτισμού" κατέρρευσε, εν μέσω ανθρωπίνων τραγωδιών, διαφθοράς και ποδοπα

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΥ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ... Οι 4 Φυσικές Εορτές που τελούνται ανά ισόχρονα διαστήματα κατά την διάρκεια του έτους, δεν αποτελούν απλά εθιμικά δρώμενα με θρησκευτικές προεκτάσεις. Απηχούν κοσμογονικές διεργασίες, εκφράζουν και συμβολίζουν νόμους της Φύσεως εν εκδηλώσει και αποτελούν ευκαιρία για εσωτερική ενδοσκόπηση, προβληματισμό και στοχασμό περί των ψυχικών διεργασιών που συντελούνται στο άδυτο του Είναι μας, παράλληλα προς τις μεταβολές του φυσικού γίγνεσθαι... Στον σύγχρονο κόσμο, οι Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια παραπέμπουν σε "παγανιστικά δρώμενα", υπονοώντας ότι πρόκειται για τελέσματα άσχετα προς την ψυχοπνευματική πορεία και ανάταση του ανθρώπου... Περί τις 25 Δεκεμβρίου, εκτός από τη γέννηση του Ιησού, οι αρχέγονες παραδόσεις ήσαν επικεντρωμένες στον εορτασμό της γεννήσεως κάποιας θεόσταλτης μορφής, ενός ηλιακού θεού ή ήρωος, είτε πρόκειται για τον Διόνυσο Λικνίτη, είτε για τον Πατρώο Ηρακλή, τον Απόλλωνα, το