ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

ΤΟ ΑΝΑΓΕΝΝΗΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΕΩΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ Η ΄Ανοιξη, η οποία ημερομηνιακά εισέρχεται αύριο στο προσκήνιο ως εποχή, αποτελεί ένα ορόσημο φυσικό που είναι συνυφασμένο με το ξαναζωντάνεμα της Φύσεως. Ο Κύκλος του Χειμώνα, του ερέβους και της παγωνιάς αρχίζει να υποχωρεί, και τα φυτά και τα λουλούδια ανθίζουν και πάλι.  Η Περσεφόνη έρχεται και πάλι στα ουράνια δώματα, από τον σκοτεινό Άδη, κομίζοντας καρπούς ροδιάς, σύμβολο ευτυχίας, ευδαιμονίας και αφθονίας, απελευθερωμένη από τον Διόνυσο Ελευθερέα και οι διεργασίες της ψυχοπνευματικής καλλιέργειας, σε μεταφυσικό επίπεδο, αρχίζουν να αποδίδουν εύοσμα αρώματα και αποχρώσεις... Είναι η εποχή τελέσεως των Ελασσόνων Ελευσινίων Μυστηρίων, τελουμένων στην περιοχή της Άγρας (Μετς), στην παραιλίσια ζώνη, εκεί όπου οι παραδόσεις των αρχαίων Λυκομηδών, της Δήμητρος, της Περσεφόνης και της Σαισάρας, αποκτούν "σάρκα και οστά" μέσα από δραματουργικά μυστηριακά δρώμενα με πρωταγωνιστές τους αρχαί

ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ... Σήμερα, σε μία εποχή κατά την οποία τα κατά συνθήκην ψεύδη και η υποκρισία κυριαρχεί, οι συμβατικότητες έχουν κυριεύσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής των ανθρώπων και η τυπολατρεία ανθεί, χάνοντας την ουσία, σήμερα λοιπόν υπό αυτές τις δυσμενείς συνθήκες και καταστάσεις, η έννοια της Αδελφότητος αποτελεί μία μοναδική πρόκληση στην παρακμή των καιρών... Διότι η αδελφότητα επιφέρει αρμονία, ένωση και ομόνοια, ως τριπλός δεσμός ακατάλυτος, ο οποίος ενώνει τους κρίκους της αδιάσπαστης ψυχικής μυητικής αλύσου... Μέσα σε έναν κόσμο χρησιμοθηρικό και σκοπιμοθηρικό, σε έναν κόσμο όπου δεσπόζει και η κυριαρχεί η ύλη και το ψεύδος, σε μία περίοδο όπου τα πάντα ερμηνεύονται με σχέσεις συμφέροντος και προοπτικές ωφελιμιστικές, η φλόγα της ανιδιοτελούς αγάπης, της πνευματικής σύμπνοιας και της εμπράκτου συμπαραστάσεως, αποτελούν μία ισχυρή αντίθεση στο έρεβος, αποτελώντας τη δάδα που σπινθηρίζει το φως... Από ετυμολογικής απόψεως, ο όρος

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΕΝΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΙ ΤΕΧΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΝΑΟΔΟΜΟΙ: Η Αληθινή Προέλευση του  Τεκτονισμού" Το Ελληνικό Πνεύμα ήταν ανέκαθεν συνυφασμένο με την έρευνα, την δημιουργική αναζήτηση, την πνευματική ανησυχία και την αμφισβήτηση. Τα πάντα ετίθεντο υπό έλεγχο, τεκμηρίωση και κριτική, μία μεθοδολογία η οποία περιόριζε δραστικά την εκτροπή σε δογματικές πλάνες και αδιέξοδα. Ακολουθώντας την τακτική των αρχαίων προγόνων μας, επιδοθήκαμε και εμείς σε μία συναρπαστική έρευνα για την εύρεση των αληθινών πηγών του Τεκτονισμού... Από την πραγματοποιηθείσα έρευνα, απέρρευσε μία συγγραφική εργασία μοναδική στην ελληνική βιβλιογραφία, διαμέσω της οποίας καταγράφεται η ίδρυση, η πορεία και η δραστηριοποίηση της συντεχνίας των Διονυσιακών Τεχνουργών και εν γένει των Αρχαίων Ναοδόμων. Συντεχνία η οποία είχε εξ αρχής μυστηριακό/φιλοσοφικό προσανατολισμό συνυφασμένο προς την οικοδομική τέχνη της ανεγέρσεως ναών και δημοσίων οικοδομ

H EΣΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΕΓΟΝΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ Από τον Ιωάννη Φαρίνη Πρώτη από όλους τους Ολύμπιους Θεούς γεννήθηκε η Θεά Εστία που εκφράζει το Ιερό Κέντρο του παντός. Μεγάλη εορτή σήμερα για την Θεά της Οικογενειακής Φωτιάς-Εστίας, η οποία έχοντας το Λευκό ως Ιερό της χρώμα, καθαγίαζε Ναούς και κατοικίες και μόνον με την παρουσία της ως Ελληνίδα Σεβάσμια Παρθένα Θεά. Οι όρκοι στο όνομά της θεωρούνταν οι πλέον ισχυροί και απαράβατοι ! Αυτές οι ημέρες ήταν αφιερωμένες στην ανανέωση των οικογενειακών δεσμών και στην λήξη των καυγάδων. Η Εστία (ρ ωμαϊκά Vesta) συμβολίζει τη συμμαχία μεταξύ των αποικιών και των μητέρων-πόλεών τους. Η εορτή αυτή πέρασε και στον Χριστιανισμό, γι’ αυτό η Αποκριά συνδέθηκε με την συγχώρεση. Φυσικά, όχι τυχαία, τοποθετήθηκε αυτήν την εποχή και το πρώτο Ψυχοσάββατο συγχώρεσης των κεκοιμημένων. Η Εστία συμβολίζει την Οικογένεια, την Φροντίδα, την Ασυλία, την Ελπίδα για συνέχιση των γενεών, τον Ιερό Κύκλο των συγκατοικούντων και συν-τρόφων. Γι’ αυτό κα

Ο ΜΕΤΑΣΤΟΙΧΕΙΩΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΜΥΗΤΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΜΥΟΥΜΕΝΟΥ... Άπασες οι μυστηριακές τελετουργίες, οι διδαχές, τα σύμβολα αλλά και οι αλληγορίες που συνθέτουν έναν μύθο που πλαισιώνει ένα δραματουργικό δρώμενο, αποτελούν συνεκτικά στοιχεία, χρησιμοποιούμενα για την Μύηση του Ανθρώπου. Και λέγοντας "Μύηση", εννοούμε το κλείσιμο των ματιών και τη σίγαση των αισθητηρίων οργάνων του, ώστε να κατορθώσει απερίσπαστος να εμπεδώσει τις μυστηριακές αποκαλύψεις... Η ειδοποιός διαφορά των αρχεγόνων Μυστηρίων από τα διάφορα θρησκεύματα, έγκειται στο γεγονός ότι τα μυστήρια, σε αντιδιαστολή προς τα θρησκευτικά ιερατεία, δεν αναφέρονται σε κάποιον Θεό, νοούμενο ως υπερβατικό και υπερλογικό, πολλάκις, ον, αλλά επίκεντρο των διδαχών τους καθίσταται ο ίδιος ο Άνθρωπος, προκειμένου να καταστεί αυτοκυρίαρχος και διαμέσω της διαφωτίσεως να επιφέρουν την συνειδητοποίηση και την αυτογνωσία, προκειμένου ο Άνθρωπος μία ημέρα να αναχθεί στην θεϊκή τάξη

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΔΡΑΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΜΥΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΑΣΗ... Ένα συγκεραστικό έργο τέχνης, όπως είναι η όπερα (μελόδραμα), δεν θα μπορούσε παρά να έχει ελληνικές καταβολές και προέλευση, αφού εδράζεται στην αρχαιοελληνική τραγωδία. Έργο που απαιτεί πολλαπλές ικανότητες και συνδυαστικές, η όπερα, εκφράζει και μεταφέρει όχι απλά μία παράδοση ή ένα μυθολογικό γεγονός, αλλά αποδίδει μία ηθοπλαστική ιστορία που συχνά διαθέτει μυητικό υπόστρωμα, αφού μέσα από την δοκιμασία, την κορύφωση και την Κάθαρση, επιφέρει τον εξαγνισμό και την λύση ενός δράματος που είχε διάσταση τραγική... Όποιος έχει ασχοληθεί με την ιστορία της όπερας, διαπιστώνει ότι οι όπερες οι οποίες έχουν γραφθεί σε θεματολογία ελληνική κλασική, είναι διπλάσιες στον 20ο αιώνα από όσες στον 19ο και οπωσδήποτε πολύ περισσότερες από όσες εγράφησαν κατά τον 17ο αιώνα. Λαμβανομένου μάλιστα υπόψιν του γεγονότος ότι από την αρχαιότητα έχουν σωθεί περί τις 33 τραγωδίες. Και είναι γνωστό ότι το μελλόδραμα βασ

ΘΑΝΑΤΟΣ, Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΕΠΟΝΘΟΤΟΣ... Είθισται οι άνθρωποι να έχουν προαιώνια διαμορφωμένο και κατασταλαγμένο έναν φόβο για το οριακό γεγονός του θανάτου. Η μετάσταση σε ένα άλλο πεδίο, το άγνωστο, τους προκαλεί δέος, ανησυχία, τους καθηλώνει. Κατά την αρχαιότητα στην Σπάρτη είχε εγκαθιδρυθεί ναός του ΄Αδη, όμως μετά από ένα χρονικό διάστημα παύθηκε η λειτουργία του, καθώς ουδέποτε είχε εισακούσει ο θεός του Κάτω Κόσμου παρακλήσεις... Ο Θάνατος όμως για τους γνωρίζοντες, για τους μύστες, δεν αποτελεί κάτι το επώδυνο. Καθώς το "πραγματικό είναι και πραγματικά αθάνατο που είμαστε ονομάζεται ψυχή", ως λέγει ο Πλάτων, ο θάνατος δεν μεταβάλλει κάτι ουσιαστικά από την αληθινή υπόσταση του ατόμου, παρά σηματοδοτεί τον διαχωρισμό σώματος-ψυχής, οδηγώντας το φθαρτό ενδιαίτημα στην διαδικασία της διαλύσεώς του στα εξ ων συνετέθη αφ΄ ενός, επιφέρει αφ΄ετέρου την απελευθέρωση της αθάνατης ψυχικής ουσίας και την επανένωσή της με την θεϊκή αρχή στα ο

27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1943: ΜΕΘΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΑΝΑΤΟΛΗ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΒΑΡΔΟΣ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΣΤΗΣ ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ...   27 Φεβρουαρίου 1943: Εν μέσω του ψύχους του Χειμώνος και της "παγωνιάς του πολέμου", ο Εθνικός βάρδος και Εσωτεριστής Κωστής Παλαμάς, λαμβάνει την ύψιστη Μύηση, εγκαταλείποντας το φθαρτό του περίβλημα και απελευθερωνόμενη η ψυχή του στα ουράνια...  Αρχαιολάτρης, δημοτικιστής, λογοτέχνης με έντονες εσωτερικές ανησυχίες, ο Παλαμάς θα πλαισιάσει την "Εθνική Εταιρεία" από το 1895 που συστάθηκε για την εκπλήρωση των σκοπών της Μεγάλης του Ελληνισμού Ιδέας και αργότερα, με τον Σικελιανό, τον Πολέμη και άλλους λογοτέχνες, θα συγκροτήσει μυστική εταιρεία η οποία θα έρθει σε επαφή με ανθρώπους του πνεύματος όπως τον Σουρή,τον Ν. Καζαντζάκη, τον Ν. Καρβούνη, εκφράζοντας το αρχαιολατρικό και μεγαλοϊδεατικό πνεύμα με παράλληλη πυθαγόρεια και πλατωνική μυστηριακή προσέγγιση των πραγμάτων... Από τα σπάργανα αυτής της μυστικής εταιρείας, θα γεννηθεί και η ιδέα της αναβ

ΘΕΟΔΟΥΛΕΙΑ Η΄ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ; ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ... Έντονο παραμένει επί πολλούς αιώνες το ερώτημα εάν υφίσταται Θεός ή Θεοί και ποιος ο ρόλος τους στο κοσμικό γίγνεσθαι, ένα ερώτημα που απασχόλησε φιλοσόφους, μύστες και πνευματικούς ανθρώπους όλων των εποχών. Μέσα σε αυτή την την αναζήτηση, ελλοχεύουν κίνδυνοι όπως η διολίσθηση στον πλήρη μηδενισμό, ή η εκτροπή σε καταστάσεις θεοδουλείας και ολοκληρωτικής προσδέσεως σε θεοκρατικούς μύθους... Το ζητούμενο είναι ότι υπάρχει μία τεράστια απόσταση μεταξύ θεοδουλείας και θεοσέβειας. Υπάρχει ένα τεράστιο κενό ανάμεσα στην ικανότητα του ανθρώπου να ερμηνεύσει το μεγάλο μυστήριο της Ζωής και της Δημιουργίας του Σύμπαντος και να κατανοήσει τους μηχανισμούς που δημιούργησαν τους νόμους που τον διέπουν και της τάσεως να υϊοθετήσει μία υπερφυσική πραγματικότητα, να αποδεχθεί ενδοκόσμιες ή εξωκόσμιες θεότητες που ρυθμίζουν τα κοσμικά δρώμενα κατά τρόπο καθοριστικό.  Οι πρωτόγονοι άνθρωποι θεοποιούσαν, απέδιδαν δηλαδή ι

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΘΕΩΡΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ... Στην αρχαιότητα οι λεγόμενες  θετικές επιστήμες ήσαν συνδεδεμένες με την φιλοσοφία και τη  θρησκεία, επιστήμη, φιλοσοφία  και θρησκεία δεν εναντιώνονταν η μία προς την άλλη, τουναντίον αλληλοσυμπληρώνονταν. Αδιαμφισβήτητα, μαθηματικά και φιλοσοφία είναι δυο διαφορετικές επιστήμες, προς δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Ειδικότερα στην εποχή μας, όπου κάθε επιστήμη επικεντρώνεται στην εξειδίκευση, κάθε εμφανής συσχετισμός που μπορεί να υφίσταται μεταξύ θεωρητικών και πρακτικών επιστημών, έχει εξοβελισθεί ή ορθότερα έχει επισκιασθεί εντελώς. Επιπροσθέτως, η επιβολή μίας παιδείας αμιγώς "τεχνοκρατικής" και "χρησιμοθηρικής" αντί μίας επιβαλλόμενης παιδείας ανθρωποπλαστικής, έχουν οδηγήσει σε τέτοιο καταμερισμό και εξειδίκευση, ώστε ο,τιδήποτε εκφεύγει του αμιγούς γνωστικού αντικειμένου κάθε κλάδου, δεν διερευνάται ή αγνοείται παντελώς από τους έχοντες πανεπιστημιακή παιδεία... Ωστόσο, η κατ

Η ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΟΡΦΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΙΔΙΚΗΣ... Ο Ορφέας ή φωτεινός (πεφωτισμένος) υπήρξε ο πρώτος μεγάλος μυσταγωγός, ο πρώτος θεολόγος της Ελληνικής Θρησκείας, γι΄ αυτό και ο όρος "Θρησκεία" αποτελεί παράφραση της λέξεως "Θράκη", του μέρους δηλαδή εκείνου στο οποίο αναδύθηκε η θρησκευτικότητα κατά το αρχέγονο παρελθόν... Οι παραδόσεις θέλουν τον μυσταγωγό Ορφέα να διαθέτει την ικανότητα της επικοινωνίας με υπεραισθητούς κόσμους, αντλώντας την αληθινή γνώση από τα θεία υψίπεδα, πεδία στα οποία επέρχεται αποκάλυψη των θείων αρχών και των κοσμικών νόμων οι οποίοι διέπουν τη ζωή και εν γένει τη δημιουργία... Ο Ορφεύς, ήταν εκείνος που απεκατέστησε την Ηλιακή λατρεία σε όλη την μεγαλοπρεπή της διάσταση στο όρος Παγγαίο στην Ροδόπη, αλλά και αργότερα εξελόχευσε (εδίδαξε, εκ του εκλοχεύω=εκπαιδεύω, διδάσκω), τον "Ιερό Λόγο" στην χώρα υπτίως του Αιγαίου (Αίγυπτο). Μέσα από την μεγάλη αγάπη και την ερωτική έλξη που εκφράσθηκε από τον