ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΕΟΔΟΥΛΕΙΑ. ΟΥΔΕΙΣ ΘΝΗΤΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΙΣ ΘΕΙΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ! Mπορεί η θεώρηση περί θείου να κατέχει υποκειμενική διάσταση, υπό την έννοια ότι άλλοι θεωρούν ότι υφίσταται μία θεότητα ενώ άλλοι πολλές θεότητες, όμως η μη εκπροσώπηση του θείου από κοινούς θνητούς, είναι μία διαπίστωση που κατέχει διάσταση αντικειμενική. Είναι γεγονός ότι ουδείς μύστης μετέφερε γραπτές διδαχές. Ουδείς μύστης ή θεός ή θεάνθρωπος ίδρυσε θρησκεία, εγκαθίδρυσε κοσμικές εκκλησίες, ιερατεία κλπ. Ουδείς μύστης επέβαλλε πειθαναγκαστικά τον συμμορφωτισμό και την ευθυγράμμιση προς τα λεγόμενά του. Ουδείς μύστης, θεός ή θεάνθρωπος εκήρυξε κάποια "Πίστη", επέβαλλε κάποια "πίστη", δογμάτισε κάποια πίστη. Ακόμη και ο Ιησούς είπε "όστις θέλει οπίσω μου ελθείν". Η εγκαθίδρυση κοσμικών ιερατείων και θρησκευτικών τύπων, είναι δημιουργήματα και επικερδείς επινοήσεις κατά πολύ μεταγενέστερες και ανάγονται σε ανθρώπινες διάνοιες που θέλησαν να οικειοποιηθούν και να ιδιοποιηθο

ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΙ ΤΕΧΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΝΑΟΔΟΜΟΙ" Κυκλοφορεί εμπλουτισμένο με εκατό νέες σελίδες και πολυάριθμα στοιχεία, το βιβλίο "ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΙ ΤΕΧΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΝΑΟΔΟΜΟΙ", αποκαθιστώντας την ιστορική διαστρέβλωση και διανοίγονται γνωστικούς ορίζοντες πρωτοφανείς. Ανάμεσα στα κεφάλαια που περιλαμβάνει, μπορεί ο αναγνώστης να εντρυφήσει στις ιστορικές απαρχές του ρεύματος των Διονυσιακών Τεχνουργών, στον μετασχηματισμό της συντεχνίας τους από οικοδομικό σε μυστηριακό και να παρακολουθήσει την μυητική συνέχεια και πορεία του φιλοσοφικού-μυστηριακού-οικοδομικού αυτού θεσμού μέσα από την κίνηση των θεουργών του Μυστρά, τους Κονιάτες του Βυζαντινού Μεσαίωνα και φθάνοντας στα νεοπυθαγόρεια και νεοπλατωνικά ρεύματα στην μετά την Αναγέννηση εποχή...  Μέσα από αυτό το βιβλίο, ρίχνεται φως στα ιπποτικά τάγματα και στη σχέση τους προς τα ομηρικά ιδεώδη, αναδύονται οι Αρχαίοι Δαιδαλίδες, οι Ορφικοπυθαγόρειοι Μύστες και οι Κελτοδ

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ... Η περίοδος που διανύουμε, ημερομηνιακά ταυτίζεται με την τεράστια σε σημασία ναυμαχία της Σαλαμίνας, η οποία δόθηκε στα ανοικτά του όρμου των Αμπελακίων Σαλαμίνος τον Σεπτέμβριο του 480 π.Χ., 2499 χρόνια πριν, κατά την οποία ο ελληνικός στόλος υπό τον ναυμάχο Θεμιστοκλή, κατατρόπωσε τον τεράστιο στόλο του Ξέρξη. Ο Θεμιστοκλής, κατόρθωσε να ερμηνεύσει ορθά τον αλληγορικό χρησμό της Πυθίας σύμφωνα τον οποίο οι Αθηναίοι θα σωθούν από τα "ξύλινα τείχη", αντιλαμβανόμενος ότι δεν πρόκειται περί κυριολεξίας, δηλ. περί κατασκευής ξύλινων αμυντικών τειχών, αλλά περί ναυπηγήσεως ισχυρού στόλου από τριήρεις, τομέας στον οποίο οι Αθηναίοι διέπρεπαν... Ο Θεμιστοκλής, απέστειλε κρυφίως στους Πέρσες τον παιδαγωγό του Σίκινο και υλοποίησε ένα στρατήγημα: Ο έμπιστός του παιδαγωγός, δήθεν "εκμυστηρεύτηκε" στους Πέρσες ότι οι Έλληνες ετοιμάζονται να αποπλεύσον από τον όρμο της Σαλαμίνας και

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ: ΕΝΑ ΟΡΟΣΗΜΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ  ΜΥΣΤΗ... Η Φθινοπωρινή Ισημερία, σηματοδοτεί ουσιαστικά την έλευση του Φθινοπώρου, ενώ ως αστρονομικό φαινόμενο προσδιορίζει την ίση περίπου διάρκεια ημέρας και νύκτας.  Κατά  την  Φθινοπωρινή Ισημερία τελούνταν και τα Ελευσίνια Μυστήρια τα Μείζονα, που αποτελούν αναμφισβήτητα ένα από τους πιο ιερούς και μυστηριακούς θεσμούς. Αυτό το γεγονός, καταδεικνύει εμμέσως πλην σαφώς ότι οι αρχαίες  μυστηριακές τελετές, ήταν πάντοτε άμεσα συνδεδεμένες με συγκεκριμένα αστρονομικά φαινόμενα.  Η διάρκεια των Ελευσινίων Μυστηρίων ήταν ως γνωστόν 9 ημέρες και σηματοδοτούνται από της ενάρξεώς τους μέχρι την κορύφωσή τους στο στάδιο της Εποπτείας, από την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και την Φθινοπωρινή Ισημερία! Το σύμβολο του σταυρού, πέραν των πολλαπλών μεταφυσικών του ερμηνειών, υποκρύπτει και την εξισορρόπηση της αρνητικής και θετικής ενέργειας, της άρρενας και θήλεως αρχής, δια της διασταυρώσεως του οριζόντιου

ΕΘΝΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ... Κάθε δημιουργία στην φύση, διακρίνεται από το στοιχείο της διαφορετικότητας. Κανένα είδος στο φυτικό και στο ζωϊκό βασίλειο δεν είναι ίδιο με ένα άλλο. Ακόμη και ανάμεσα στις ομοειδείς υπάρξεις, υπάρχουν ειδοποιοί διαφορές, καθώς κάθε έμβια ύπαρξη, χαρακτηρίζεται από το στοιχείο της μοναδικότητας... Γι΄ αυτό και στον Εσωτερισμό, υφίστανται δύο ατραποί. Η μία η οποία πρεσβεύει κατά τα παραδοσιακά πρότυπα ότι ο άνθρωπος ανήκει σε μία οργανική βιολογική κοινότητα αίματος και πολιτισμού, το ΄Εθνος, και αυτός είναι ο Εθνοκεντρικός Εσωτερισμός και από την άλλη υφίσταται η οικουμενιστική τάση που πρεσβεύει την άποψη ότι είμαστε "πολίτες του κόσμου", που αναφέρεται σε παγκόσμια κοινότητα, που ονειρεύεται κατάλυση των κρατών και ανάμειξη λαών, εθνών, πολιτισμών, θρησκευτικών βιωμάτων, κατά τρόπο υβριδικό... Σεβασμός προς όλους τους ανθρώπους, λαούς, θρησκεύματα, πολιτισμούς, σημαίνει την διασφάλιση όμ

O ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΛΥΚΙΔΕΩΝ Ορισμένα μυσταγωγικά τάγματα, με προεξέχοντα τον Τεκτονισμό, έχουν θεσπίσει τον θεσμό των Λυκιδέων, που απευθύνεται σε τέκνα μελών τα οποία τυγχάνουν ανήλικα ακόμη και ουσιαστικά συνιστά μία προπαρασκευαστική διεργασία για την κατοπινή ένταξή τους στο τεκτονικό τάγμα, έχοντας αποκτήσει επίγνωση των αρχών και των σκοπών που επιτελεί... Διόλου τυχαία για τον χαρακτηρισμό των νέων αυτών, υϊοθετήθηκε ο όρος "Λυκιδείς", έχων σχέση προς τον λύκο, το συμβολικό αυτό ζώο... Λυκιδεύς αποκαλείται το νεογνό του λύκου, ο οποίος ετυμολογικά σχετίζεται προς την Λύκη=το φως... Στην αρχαιοελληνική γλώσσα υφίσταται μάλιστα και ο όρος "λυκάβας" (εκ του λύκη+βαίνω που σημαίνει την οδό του φωτός)... Παράγωγα αυτού αποτελούν οι όροι "Λυκόφως", "λυκαυγές", "Λυκώρεια" κ.α. Λύκειος (φωτοβόλος), προσαγορευόταν και ο Απόλλων, ο θεός του Φωτός, όπως επίσης Λύκειο (εστία φωτός), ήταν και η επωνυμία του γυμνασίου εκείνου που βρισ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΟΗΘΗΣ Ο ΚΡΟΥΩΝ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ... Ο Εσωτεριστής οφείλει ως άνθρωπος που, υποτίθεται, έχει υποστεί μία βαθειά ψυχική διεργασία, να είναι άτομο σεμνό, δίχως έπαρση και αλαζονία, χωρίς δογματικές αγκυλώσεις και αρνητικά, κατά το δυνατόν, στερεότυπα, ένα άτομο που να ερευνά, να εφαρμόζει τις αρχές του, στο μέτρο του εφικτού, βιωματικώ τω τρόπω, και να εκπέμπει τα ιδεώδη που τον διακατέχουν, σε επίπεδο σκέψεως, συμπεριφοράς και τρόπου ζωής.  Η λεκτική και μόνον επίκληση αρχών και ιδανικών, δίχως την έμπρακτη εφαρμογή τους, συνιστά υποκρισία και φαρισαϊσμό, αποτελεί προσποίηση και τέτοιες συμπεριφορές ούτε διακρίνουν ούτε και μπορούν να χαρακτηρίσουν αληθινούς εσωτεριστές, πολλώ δε μάλλον μύστες... Εργάζεται αδιαλείπτως για την ηθική και πνευματική του τελειοποίηση, ακολουθεί με απαρέγκλιτη συνέπεια τους φυσικούς νόμους και απουσιάζει από τη νοοτροπία του το στοιχείο της επιδείξεως, της μεγαλομανίας, του ψευδοεκλεκτικισμού, του ναρκικισμού και τόσα συναφή πάθη

ΠΕΡΙ ΤΟΥ... ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΓΜΕΝΟΥ "ΣΚΩΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ" ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΠΝΕΥΣΤΕΣ ΑΥΤΟΥ.. Παρά τις σαφέστατες ελληνογενείς του καταβολές, ωστόσο εντός του Τεκτονισμού, υπάρχει μία τάση η οποία πρεσβεύει ιδέες και νοοτροπίες αντιπαραδοσιακές και αντιμυητικές. Νεωτεριστές ή αγεωμέτρητοι, αντί να αδράξουν και να εγκολπωθούν την αρχέγονη γηγενή παράδοση, αναζητούν εξ Ανατολών το φως, υποστηρίζοντας σολομωνολατρείες, χιραμολατρείες και άλλες ετερόκλητες δοξασίες οι οποίες παρεισέφρυσαν σε εποχές συγκρητισμού, συγχύσεως και διωγμών, αλλοιώνοντας καθοριστικά την αυθεντική, ιεραρχική δομή, παραδοσιακή συγκρότηση και μυητική παράδοση του Αρχέγονου Τεκτονισμού. Μη λησμονούμε ότι τα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια, εκ των οποίων απέρρευσε ο παραδοσιακός Τεκτονισμός, αναφέρονται μόνον σε ΄Ελληνες το γένος, χρηστοήθεις και διακατεχόμενος από ευρύτητα πνεύματος, όπως άλλωστε όλες οι αρχαίες ιερατικές θεσμοθεσίες του Ελληνικού Κόσμου (Ολύμπια, Πύθια, Νέμεα, κ.α.) και αργότερα μεταλαμπαδεύθηκαν σε λ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ Ο έλλογος άνθρωπος, δίκαια αποκαλούμενος ως το τελειότερο δημιούργημα της Φύσεως, εγκαταλείποντας τη νομαδική ζωή των προϊστορικών χρόνων, αντιλήφθηκε την αναγκαιότητα της συγκροτημένης ζωής και δημιούργησε οργανωμένες κοινωνίες. Η θεμελίωση των αρχέγονων κοινωνιών δομών υπαγορεύθηκε από την επιζητούμενη θέσπιση αρχών και νόμων που με τη σειρά τους απέρρευσαν από τα ισχύοντα ιδανικά, η διαφύλαξη των οποίων κρίθηκε απαραίτητη για τη μετέπειτα σφυρηλάτηση και εξύψωση των ηθικών, πολιτιστικών και Εθνικών παραδόσεων των λαών. Ανάμεσα στις πρωταρχικές ηθικές αξίες που αναδείχθηκαν στα οργανωμένα κοινωνικά σύνολα, εντάσσεται και αυτή του Ανθρωπισμού. Ο Άνθρωπος, βαρυσήμαντη έννοια με πολύπλευρο περιεχόμενο, οφείλει τη γένεσή της στην αρχαία Ελληνική σκέψη, αυτούσιο τέκνο της οποίας άλλωστε τυγχάνει. Αντιπαρερχόμενοι τους ισχυρισμούς διαφόρων συστημάτων θρησκευτικού αναχρονισμού, τα οποία ενώ καλλιεργούν έναν άλογο δογματισμό, παράλληλα δεν διστάζουν να ιδιοποιηθ