ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

Η ... "ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ" ΤΗΣ ΙΑΣΕΩΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΚΟΣΜΟ... Στην ανωτέρω παρατιθεμένη γλυπτική παράσταση, απεικονίζεται ο Ασκληπιός και η Υγεία, έχοντας ανάμεσά τους τον Τελεσφόρο. Πρόκειται για την "τριάδα" της ιάσεως και της ανανήψεως στον αρχαίο Ελληνικό Κόσμο.  Αξίζει να επισημάνουμε ότι ο Τελεσφόρος, αποτελούσε αγαθοποιό πνευματική οντότητα, έναν δαίμονα του αρχαίου κόσμου, ο οποίος συνιστούσε τον συνδετικό κρίκο μεταξύ θνητών πασχόντων και του θεού της Ιάσεως, προκειμένου να "τελεσφορήσει", να οδηγηθεί δηλαδή στην εκπλήρωσή του το αίτημα για θεραπεία και ίαση... Βλέπουμε λοιπόν πόσο λεπτοφυείς έννοιες είχαν αναπτύξει οι αρχαίοι μας πρόγονοι, εξανθρωπίζοντας και προσωποποιώντας δε φυσικές ενέργειες, μορφές και δυνάμεις, εξοικείωναν τους κοινούς θνητούς με αυτές... Εκτός από την Υγεία, τους πάσχοντες συνέδραμε επίσης η Πανάκεια, ο Ιπποκράτης αλλά και ηρωοποιημένοι θεοί όπως ο Αμφιάραος, ο Μελάμποδας και πολλοί άλλοι ανά τόπο, προς τιμήν των οποίων λε

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ... Ζούμε σε μία εποχή απόλυτης παρακμής. Βιώνουμε τις μέρες της σκοτεινής νύκτας της ψυχής, μέσα στον κυκεώνα μίας υπερκαταναλωτικής, απόλυτα υλιστικής, πολυφυλετικής βαβέλ. Η σημερινή κοινωνία διέρχεται μία πρωτοφανή κρίση πολύπλευρη, η οποία απειλεί την ίδια την θεμελιακή της υπόσταση. Μία κρίση καίρια αξιακή η οποία εκκινεί εμφανώς από την απεμπόληση παραδοσιακών αρχών και προαιώνιων αξιών, γνωρίζοντας σταδιακά την παρακμιακή-εκφυλιστική της κορύφωση. Σε αυτό το τελματώδες σημείο οδήγησε την κατάσταση ο ενστερνισμός ατομικιστικών τάσεων, απόλυτα ωφελιμιστικών με συνάρτηση με την εμφανή απουσία κάθε ίχνους φυσικής ηθικής και ανθρωπισμού. Αυτό που σήμερα βιώνουμε δεν είναι παρά η φυσική κατάληξη της ανατροπής του νόμου της αρμονικής συναρτήσεως πνεύματος και ύλης. Ο άνθρωπος κατήντησε μονοδιάστατος και αντί να εξισορροπεί το πνευματικό στοιχείο με τον υλικό παράγοντα, καθ΄ ότι διφυής και τρισυπόστατος, κατέστη απόλυτα υλιστής, ατομικιστής, χρησιμο

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΑΛΑΝΘΑΣΤΗ ΠΥΞΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ... Δεν είναι λίγοι εκείνοι που στις μέρες μας αντιλαμβάνονται την έκταση του προβλήματος της Παρακμής. Μίας παρακμής πολύπλευρης την οποία διέρχεται σύμπασα η ανθρωπότητα. Διαπιστώνοντας το πρόβλημα, αντιλαμβανόμενοι τις διαστάσεις του, αναζητούν απεγνωσμένα τα αίτια στα οποία οφείλεται η πρόκλησή του... Κατ΄ αρχήν, η επικυριαρχία του Υλισμού, ως απότοκο της επικρατήσεως υλιστικών και ηδονιστικών θεωριών και κοσμοαντιλήψεων, επέφερε την υποχώρηση των πνευματικών αξιών, αποστερώντας από την κοινωνία ένα ζωτικό αντίβαρο στην υλιστική τελμάτωση.  Έπειτα, ο ατομικισμός και η απουσία κάθε εκφάνσεως ηθικής, κοινωνικής και πατριωτικής συνειδήσεως, το κυνήγι και η επιδίωξη της ψευδοευδαιμονίας προς χάριν του εαυτού και μόνον, δημιούργησε μία κατάσταση που εκφεύγει κάθε ηθικού και ανθρωπιστικού ορίου, παγιδεύοντας τον κόσμο σε μία κατάσταση υλιστικού παροξυσμού, μηδενιστικού εκφυλισμού, δίχως ίχν

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ ΤΟΥ... Πολλοί είναι εκείνοι που ιεροποιούν τη μορφή του Ιησού και άλλοι τόσοι είναι που την αποστρέφονται. Ουκ ολίγοι θεωρούν τον Χριστό "Έλληνα" και ισάριθμοι ενάντιοι τον αποκαλούν "Ιουδαίο". Είναι εμφανές ότι για πολλούς ο Χριστός είναι θεάνθρωπος, ενώ για άλλους ένας απλός φιλόσοφος ή ακόμη και ανακαινιστής του μωσαϊκού νόμου...  Οι απόψεις και οι τοποθετήσεις περί της μορφής και του έργου του Ιησού Χριστού δυίστανται και κυμαίνονται από την πλήρη αποθέωση έως την απόλυτη άρνηση, συναρτήσει του ιδεολογικού και ιστορικού προσανατολισμού των ασκούντων την εκάστοτε κριτική τοποθέτηση...  Πέρα όμως από οποιαδήποτε υποκειμενική παράμετρο, υπάρχει και η αντικειμενική διάσταση του ζητήματος. Η οποία σχετίζεται με τις ακόλουθες διαπιστώσεις, διαπιστώσεις αδιαμφισβήτητες: 1. Ο Ιησούς Χριστός, δεν ανακήρυξε κάποιο θρησκευτικό δόγμα, ούτε προέβη στην σύσταση επαγγελματικού ιερατείου, ή κοσμικού θεσμού. 2. Ο Ιησούς, ό