ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ, ΚΑΘΩΣ "ΕΝ ΟΙΔΑ ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ"...

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας ήταν έμφορτοι όχι μόνο Γνώσεων αλλά και Σοφίας. Οι δύο ανωτέρω ρήσεις, αποτελούν δικό τους πνευματικό απόσταγμα. Η μεν πρώτη, συνιστά καταστάλαγμα εμπειριών, καθώς ουδείς γνωρίζει τα πάντα, ουδείς εστί παντογνώστης ή "πολυτεχνίτης", πολυπράγμων και επαϊων, δεδομένου ότι άπαντα τα ζητήματα, είτε πνευματικής, είτε τεχνικής υφής, χρειάζονται εξειδίκευση και αυτή επέρχεται μόνο με την συστηματική ενασχόληση με συγκεκριμένα αντικείμενα και όχι με τον επιμερισμό σε πλείστους τομείς. 

Λαμβανομένου υπ΄ όψιν λοιπόν ότι το φάσμα της γνώσης είναι απεριόριστο και μη πεπερασμένο, καθώς καθημερινά και ολοένα η έρευνα, η επιστήμη, η τεχνολογία μας εισάγουν σε νέες ανακαλύψεις, επινοήσεις, μεθόδους και αντικείμενα διδαχής, κάθε μέρα που περνά και μακραίνει ο βίος μας, λογικό και επόμενο είναι να εμπλουτίζουμε και με κάτι καινούργιο το γνωστικό μας φάσμα... 

Γηράσκουμε λοιπόν, αεί διδασκόμενοι, καθώς απόλυτα αυτόφωτοι, παντογνώστες και μοναδικές αυθεντίες, δεν υφίστανται, τουλάχιστον στο πεδίο των κοινών θνητών...

Συμπληρωματική της πρώτης αυτής ρήσεως, είναι και η μεγάλη απόφανση του Σωκράτη, ότι "Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα" (ένα γνωρίζω ότι δεν γνωρίζω τίποτε). Φυσικά και δεν κυριολεκτούσε ο μεγάλος φιλόσοφος της Αρχαιότητος, αλλά ομιλούσε συμβολικά, αλληγορούσε...

Ασφαλώς και ήταν γνώστης πολλών πραγμάτων, μέσα από την δια βίου έρευνα και εμβάθυνση που είχε πραγματοποιήσει, έρευνα ανθρωποκεντρική και διεισδυτική. Δηλώνοντας όμως ότι "γνωρίζει πώς δεν γνωρίζει τίποτε", υπαινισσόταν ότι το φάσμα της γνώσεως είναι τόσο απεριόριστο, ώστε όσες γνώσεις και όση πληροφόρηση κι αν συγκεντρώσει κάποιος, πάλι αυτή είναι ανεπαρκής σε σχέση με την απεραντοσύνη των γνωστικών πεδίων και αντικειμένων που μένουν "ακάλυπτα" και άγνωστα για τον αναζητητή της γνώσεως. Κάτω από αυτό το πρίσμα, με την εγκράτεια που τον διακατείχε, ο Σωκράτης δήλωσε ότι "Εν οίδα ότι ουδέν οίδα". Και φυσικά, ήταν σοφότερος παντός άλλου, διότι ακριβώς είχε επίγνωση της άγνοιάς του και δεν κομπορρημονούσε όπως πολλοί σοφιστές ή άλλοι τινές "φιλόσοφοι" της εποχής του... Γι΄ αυτό και το δελφικό μαντείο έδωσε τον ακόλουθο χρησμό: «Σοφὸς Σοφοκλῆς, σοφώτερος δ' Εὐριπίδης, ἀνδρῶν δ' ἁπάντων Σωκράτης σοφώτατος».

Ο αληθινός γνώστης, είναι αιώνιος αναζητητής, είναι ισόβιος μαθητής...

Στην εποχή της άκρατης επάρσεως, της υπερπροβολής του εγώ, στην εποχή της επιδείξεως και της αλαζονίας που βιώνουμε και που διακατέχει την πλειοψηφία των ανθρώπων (η γνωστή ρήση "ξέρεις ποιός είμαι εγώ", είναι έκφανση αυτής της νοοτροπίας), είθε η εγκράτεια, η συνειδητότητα του Σωκράτη και η επίγνωση των ορίων και των δυνατοτήτων μας, να κυριαρχήσουν, χαλιναγωγώντας τα πάθη μας και ευθυγραμμιζόμενοι με τις επιταγές και τις σοφές συμβουλές των προγόνων μας, με σκοπό την σμίλευση ενός αλλιώτικου, ποιοτικού ήθους...

                            ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ