Η ΜΥΗΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΣΟΒΑΡΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ...

Πρόσφατα, αντιμετώπισε η μητέρα του υπογράφοντος μία δοκιμασία με την υγεία της, δοκιμασία η οποία την υποχρέωσε να νοσηλευθεί σε νοσοκομείο. Η δοκιμασία αυτή, στάθηκε αφορμή να συλλογιστώ και να συνειδητοποιήσω μία σειρά από γεγονότα και καταστάσεις, να οδηγηθώ σε κάποια συμπεράσματα και να επικεντρωθώ στην ουσία των πραγμάτων. 

Κατ΄ αρχήν, η είσοδος σε θεραπευτήριο για σοβαρή νόσο, συνιστά μία μυητική εμπειρία. Μία εμπειρία συνειδητότητας, καθώς τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου καθίστανται δυσδιάκριτα, καθώς τα πάθη, οι φιλοδοξίες, οι υλικοί στόχοι υποχωρούν και την θέση τους καταλαμβάνει η εναγώνια προσδοκία για το αύριο... 

Ο πάσχων, αλλά και ο στενός συγγενής που του συμπαραστέκεται και τον επικουρεί, βιώνουν μία εμπειρία η οποία υπερβαίνει κατά πολύ τα στενά και πεπερασμένα όρια του υλικού κόσμου και της "καθημερινής πραγματικότητας" που βιώνουμε. Ξεφεύγει από μία επιδερμική θεώρηση των πραγμάτων και εμβαθύνει σε πιο αληθινές καταστάσεις που οικοδομούν μία ψυχική εγρήγορση και μία συνειδητότητα διαφορετική.

Διόλου τυχαία, οι μύστες διαφόρων εποχών και διαφορετικών συστημάτων, διατείνονταν ότι ο θάνατος είναι ο καλύτερος σύμβουλος για τη ζωή μας. Διότι εάν έχουμε επίγνωση αυτού, τότε ρυθμίζουμε τη ζωή, τη σκέψη και τις πράξεις μας με σύνεση, με αρετή και με σωφροσύνη. Μόνον όταν κάποιος βρεθεί κοντά σε αυτή την λεπτή διαχωριστική γραμμή που διακρίνει το ζειν από το τεθνάναι, μπορεί να καταλάβει τη σημασία και την αξία που προσλαμβάνει ο συμβολικός, μυητικός θάνατος, στα Μυστήρια που τελούνται από αρχαιοτάτων χρόνων. 

Μόνο τότε συνειδητοποιεί τη συμβολική αξία του θανάτου και της επαναγεννήσεως σε έναν νέο Εαυτό, την κάθαρση και την ανακαίνιση του Είναι του, πνευματική, ψυχική και υλική... 

Σίγουρα δεν είναι ισοδύναμη των μεταθανατίων εμπειριών, όπως προσιδιάζει σε έναν κάποιο βαθμό, γι΄ αυτό και έχει ιδιαίτερη διδακτική αξία...

Αναμφίβολα, σε μία κατάσταση σοβαρής ιατρικής δοκιμασίας, ο πάσχων βιώνει την αγωνία, τον πόνο, την αμφιβολία για το άγνωστο και το επέκεινα... Είναι δοκιμασίες της ψυχής, αληθινές μυητικές εμπειρίες, που γαλβανίζουν την ύπαρξη και την καθιστούν πιο "προσγειωμένη" και με λιγότερα πάθη και μέταλλα στο υπόλοιπο της ζωής της, καταστάσεις που καταστρέφουν το φως...

Κάνοντας αυτούς τους συλλογισμούς, αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντική ήταν η ανθρωποκεντρική διάσταση που απέδιδαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι στην παιδεία τους, προτάσσοντας τον Άνθρωπο, την προσωπικότητά του και την διάπλαση της οντότητάς του, εστιάζοντας παράλληλα στο μεγάλο μυστικό της ψυχοσωματικής υγείας και της πνευματικής διαύγειας, διότι "Πάντων χρημάτων μέτρον Άνθρωπος".

Είθε ο Ασκληπιός και η Υγεία να παραμένουν πάντοτε μαζί μας, αρωγοί στο μεγάλο ταξίδι της ζωής...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ