Η ΜΥΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΤΡΑΠΟ ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ...

Η σταδιακή πνευματική και ηθική κατάπτωση την οποία επέφερε ο παραγκωνισμός του Πνεύματος και της Ιεραρχικής διαρθρώσεως των Κοινωνιών και η συνακόλουθη κυριαρχία των υλιστικών απαξιών, με  τραγική της αποκορύφωση την αποθέωση του "χρυσού μόσχου", προκάλεσε την απώλεια της Βασιλικής Τέχνης, είχε ως τραγική της συνεπαγωγή την απώλεια του Λόγου και κατ΄ επέκταση της μυητικής ισχύος και ικανότητος του εχέφρονος ανθρώπου. 

Πρόκειται για την είσοδο στην λεγόμενη "σκοτεινή εποχή", η οποία επήλθε ύστερα από τον παραγκωνισμό των αξιών και την απεμπόληση των αρχών που συνδέονταν με την λεγόμενη "Χρυσή εποχή", της κυριαρχίας δηλαδή του χρυσού γένους κατά Ησίοδον. 

Ωστόσο αυτή η κατάπτωση, η οποία είναι συνυφασμένη με την "σκοτεινή νύχτα της ψυχής", την απώλεια προσανατολισμού και του αντικειμενικού σκοπού της ζώσης υπάρξεως, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένα γεγονός αμετάκλητο, κι αυτό γιατί ο άνθρωπος είναι διφυής και τρισυπόστατος, κατέχει εκτός από την θνητή του υπόσταση και μία διάσταση ουράνια, ηλιακή, θεϊκή. Δεδομένου ότι κάθε άνθρωπος, ως επισημαίνει ο Πλάτων, έχει εν εαυτώ το θείον άρχον...

Θεματοφύλακες των αρχών της Αρχαίας Ελληνικής Παραδόσεως και της Αρχέγονης Κληρονομιάς, κτηθείσα είτε δια της μυητικής διαδοχής είτε δια της υπάρξεως καταλοίπων μνήμης από προγενέστερους κύκλους ζωής, σε κάθε εποχή υφίστανται απεσταλμένοι που εργάζονται αδιαλείπτως στο πνευματικό και ψυχικό επίπεδο με απώτερο σκοπό την «επιστροφή» του ανθρώπινου είδους στην αληθινή ατραπό πραγματώσεως του υψηλού έργου της ενώσεως προς το θείον...

Η υλοποίηση αυτής της ευγενούς όσο και υψηλόφρονος προοπτικής, πραγματώνεται μέσα από διαύλους συνδετικούς προς την μεταφυσική παράδοση και την θεϊκή ουσία, δια ορατών εκδηλώσεων και εκφάνσεων, όπως τα Αρχαία Μυστήρια και συναφείς τελετές μεταφυσικής ανατάσεως, αποσκοπώντας στο να φέρουν σε πέρας το έργο τους, υλοποιώντας στο ορατό πεδίο την πνευματική επαναγέννηση του ανθρώπου.   

Η Παραδοσιακή Μύηση συνίσταται στην αναγέννηση και αναγωγή και πάλι του ανθρώπου στα υψηλά επίπεδα της θεϊκής τάξεως εν μέσω αποθεώσεως της πνευματικότητος και της ηθικής τελειοποιήσεως με γνώμονα την αρχή του κατά φύσιν ζειν, εδραζόμενη απόλυτα και απαρέγκλιτα στους μυητικούς κανόνες και διδαχές.

Ο Ελληνοτεκτονισμός, ως μυητική παράδοση, δεν είναι δυνατόν να υποστεί παραμορφωτική προσαρμογή στην κοινωνία της κάθε εποχής, διότι σε αυτή την περίπτωση θα εξέτρεφε τις εγγενείς παθογένειες εκείνες που οδηγούν την κοινωνία αυτή στην αποσάρθρωση... Αντιθέτως, η αμύητη κοινωνία είναι εκείνη που οφείλει να αποδεχθεί τις μυητικές διδαχές των επιφορτισμένων να αναγεννήσουν την κοινωνία, ούτως ώστε να ανυψωθεί εκ νέου και να εμβαπτισθεί στις αρχές της πνευματικότητος...

Είναι γεγονός ότι η γη έχει δηλητηριασθεί συνεπαγωγικά από τον εκφυλισμό της ανθρωπότητας και τις παντοειδείς αρνητικές επιλογές της. Η ισχυροποίηση της αύρας της και η ανάδειξη του σημαίνοντος ρόλου της ως κοιτίδας κάθε αληθινής δημιουργίας, εναπόκειται στην ορθή λειτουργία των μυητικών οργανώσεων και ταγμάτων, τα οποία θα πρέπει να αποτελούν αγωγούς της Γνώσεως και της εμπειρικής κατηχήσεως και σε καμία περίπτωση ψευδοεκλεκτικιστικές λέσχες όπου οι βαθμοί και οι τίτλοι να απονέμονται με γνώμονα οικονομικές και κοινωνικές ή άλλες σκοπιμότητες που χαρακτηρίζουν τον αμύητο κόσμο. 

Μόνο τότε, θα επιτευχθεί η επάνοδος στην προοπτική του θεϊκού ανθρώπου, μόνο τότε οι μυητικοί οργανισμοί θα ανθίσουν και πάλι, επιδιδόμενοι στο πραγματικό έργο τους, που δεν είναι άλλο από την αναζωογόνηση της κοινωνίας με γνώμονα τις αρχές του Καλού Καγαθού...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ