ΕΡΙΝΥΕΣ: ΟΙ ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΦΡΟΥΡΟΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΝΕΜΟΥΣΕΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ...

Η αρχαιοελληνική παράδοση, διέθετε ένα άκρως διαβαθμισμένο σύστημα Δικαιοσύνης, τόσο σε φυσικό όσο κυρίως σε μεταφυσικό επίπεδο, κυριαρχώντας η Θέμιδα, η ψυχοστασία με τους δικαστές του Κάτω Κόσμου (Αιακό, Ραδάμανθυ, αλλά και τις Ερινύες, νύμφες/θεότητες που κατ΄ ουσίαν ήσαν οι φρουροί της συνειδήσεως και οι αμείλικτοι τιμωροί των βεβήλων...
Κατά τον Ησίοδο, οι Ερινύες γεννήθηκαν από το αίμα που έσταξε η πληγή του Ουρανού, όταν τον ακρωτηρίασε ο γιός του Κρόνος.

Κατ΄ άλλη εκδοχή γονείς τους υπήρξαν ο Άδης και η Περσεφό­νη, ενώ ο Αισχύλος τις θεωρεί κόρες της Νύχτας και ο Σοφοκλής κόρες της Γης και του Σκοταδιού. Πρόκειται για την Αλικτώ, τη Μέγαιρα και την Τισικτόνη.

Οι Ερινύες ήταν φτερωτοί δαίμονες που κα­ταδίωκαν την λεία τους πετώντας. Είχαν παρόμοιες αναλογίες και με τις υπόλοιπες υποχθόνιες θεότητες τις Κήρες και τις Άρπυες.

Επίσης είναι γνωστές και ως Ευμενίδες, δίνοντάς έτσι το όνομά τους στην τρίτη τραγωδία της τριλογίας Oρέστειας του Αισχύλου.

Συνήθης απεικόνιση των Ερινυών ήταν με επιβλητική θωριά και απαστράπτον βλέμμα, φτερά και μαύρες εσθήτες. Ενοικούσαν στο βασίλειο του Άδη απ΄ όπου και αναλάμβαναν την εκτέλεση των ποινών που έθεταν οι κριτές του Άδη και της Δίκης στους ανθρώπους, ακόμα και στο επέκεινα, γι αυτό και αποκαλούνταν ως θεότητες "Επίκουροι της Δίκης".

Κρατούσαν αναμμένες δάδες για να διαλύουν τα σκότη που ευνοούσαν τη συγκάλυψη ως προς τα διαπραχθέντα εγκλήματα και ήσαν αμείλικτες και άτεγκτες. Η πνοή τους έβγαζε φλόγες και τα μάτια τους πετούσαν σπίθες.

Οι Ερινύες καταδίωκαν όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξεως, τους επίορκους, βέβηλους και εγκληματίες.  

Δια των Ερινυών οι αρχαίοι πρόγονοί μας συμβόλιζαν το αντίβαρο στις ενοχές και στην αδικοπραξίες που διαπράττονταν, εκπέμποντας το μήνυμα ότι η θεία δικαιοσύνη, παρακολουθεί τα πάντα και απονέμει στον καθένα δικαίως, εκείνη την αμοιβή που του αναλογεί... 

Στην Ιλιάδα του Ομήρου, βλέπουμε τον  θεό Άρη να τον καταδιώκουν οι Ερινύες επειδή βοήθησε τους Τρώες, αντίθε­τα προς την επιθυμία της μητέρας του Ήρας. 

Οι Ερινύες, παρουσιάζονται ως αμείλικτοι τιμωροί του ειδεχθέστερου εγκλήματος, της πατροκτονίας, γι΄ αυτό και επιστρατεύθηκαν από τους τραγικούς ποιητές της αρχαιότητος, προκειμένου να αποδώσουν το δράμα στην μυθολογική αφήγηση του Ορέστη και του Οιδίποδος.
Οι Ερινύες όμως δεν είναι μόνον τιμωροί, αλλά και αρωγοί. Οταν οι θνητοί τηρούν με σεβασμό τους φυσικούς νόμους, τότε οι Ερινύες μεταμορφώνονται σε Ευμενίδες, ευεργετικές δηλαδή θεότητες που προστατεύουν και συντρέχουν τους αδυνάτους και συμβάλλουν στην αποκατάσταση του δικαίου και στην επιβράβευση της Αρετής. Παράλληλα, οι Ευμενίδες απομακρύνουν αρνητικές καταστάσεις όπως την καταστροφή, τις αρρώστιες, την ξη­ρασία, τους βλαβερούς ανέμους και έφερναν την ευφορία, την υγεία και την ευημερία.
Διαπιστώνουμε από τα ανωτέρω, την ηθική διάσταση και την ευθικρισία με την οποία απένεμαν δικαιοσύνη σε μεταφυσικό επίπεδο, οι θεότητες/νύμφες αυτές, επικουρώντας το έργο της Θεάς Θέμιδος.

Από εμάς και τα έργα μας εξαρτάται εάν θα προσελκύσουμε την εύνοια των Ευμενίδων ή θα επισύρουμε την μήνη των Ερινυών!

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ