Η ΒΑΛΠΟΥΡΓΕΙΟΣ ΝΥΚΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ ΕΠΕΛΕΞΕ ΑΥΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ...

Η νύχτα της 30ης Απριλίου προς 1η Μαίου, κατέχει έναν ξεχωριστό συμβολισμό στην μυστηριακή παράδοση της Δύσεως και ειδικότερα της Ευρώπης. Σηματοδοτεί την μεγάλη παγανιστική εορτή για την έλευση της Ανοίξεως, για την αναγέννηση της ζωής, επέτειος η οποία εορτάζεται παραδοσιακά στις χώρες της Κεντρικής και Βόρειας κυρίως Ευρώπης.
Βασικό σημείο αναφοράς ωστόσο σε ό,τι αφορά την Βαλπούργεια Νύκτα είναι η Γερμανία. Σύμφωνα με τις τευτονικές παραδόσεις, την παραμονή της εορτής της Αγίας Βαλπουργίας, οι μάγισσες συγκεντρώνονται στο όρος Μπλόκεν της Σαξωνίας και οργιάζουν (ο όρος εν προκειμένω να εκληφθεί με την μυστηριακή του έννοια και όχι με την πάνδημη εκδοχή του την οποία έχει προσλάβει κατά τα νεώτερα χρόνια) και επιδίδονται σε τελετουργικά δρώμενα προκειμένου να υποδεχθούν την Άνοιξη.

Το βράδυ αυτό, σε πολλά μέρη της Γερμανίας, της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, ο κόσμος συγκεντρώνεται στην ύπαιθρο. Ανάβει μεγάλες φωτιές, τραγουδά και χορεύει για να τιμήσει την Αγία Βαλπούργη, αλλά και τον ερχομό της Ανοίξεως, έθιμο το οποίο παραπέμπει ευκρινώς στις φωτιές που ανάβονται προς τιμήν του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου στις 24 Ιουνίου.

Στον Φάουστ του Γκαίτε, ένα κεφάλαιο που τιτλοφορείται «Walpurgisnacht», περιγράφει σύναξη μαγισσών ενώπιον του Μεφιστοφελή και του Φάουστ να ιππεύουν τράγους ή σκουπόξυλα και πλανώνται μέσα στο σκοτάδι στις κορυφές των βουνών. 

Ένα κεφάλαιο του μυθιστορήματος του Τόμας Μαν  υπό τον τίτλο "Το Μαγικό Βουνό", επιγράφεται «Walpurgisnacht».  Ακόμη, πολλά επεισόδια του μυθιστορήματος του Τόμας Πίντσον "Το ουράνιο τόξο της βαρύτητας", εκτυλίσσονται τη Βαλπούργεια Νύκτα του 1945. Προφανώς ο συγγραφέας επηρεάστηκε από την αυτοκτονία του Αδόλφου Χίτλερ κατά την ημερομηνία αυτή (30η Απριλίου 1945), ενέχοντας έναν σαφή συμβολισμό... Τον συμβολισμό της επανόδου, αφού όποιος αναχωρεί από το πεδίο αυτό λαβούσα χώρα η αναγέννηση της φύσεως, δεν μπορεί παρά να αναγεννηθεί...
Σημαντική η έλευση της Πρωτομαγιάς. Και αυτό, τοποθετείται ανάμεσα στην Εαρινή Ισημερία και το Θερινό Ηλιοστάσιο, κορυφώνοντας την έλευση της Ανοίξεως, την αναγέννηση δηλαδή της Ζωής...

Με τον εκχριστιανισμό της Ευρώπης, πολλές γιορτές είτε απαγορεύτηκαν, είτε έλαβαν χριστιανικό χαρακτήρα, ενσωματώνοντας τις υφιστάμενες γιορτές και τα έθιμα. Σταδιακά, ο εορτασμός της πρωτομαγιάς απώλεσε την φυσιολατρική και μαγικοθρησκευτική του διάσταση, λησμονούμενα ή υποχωρώντας τα αρχαία έθιμα...
Για πολλές προ-χριστιανικές κοινωνίες της Ευρώπης η Πρωτομαγιά εορταζόταν ως η πρώτη ημέρα του καλοκαιριού. Έτσι το Θερινό Ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου σηματοδοτούσε την μέση του καλοκαιριού. 
Το μαγιάτικο στεφάνι, δεν ήταν αποτέλεσμα μίας απλής περισυλλογής λουλουδιών. Η κατασκευή του αποτελούσε ολόκληρη ιεροτελεστία, αφού κάθε άνθος που εμπεριείχε ενείχε τον δικό του συμβολισμό, έχοντας τις ρίζες του στην αρχαιότητα και παραπέμποντας στους συμβολισμούς της αρχέγονης φύσεως, της ίδιας της ζωής.

Οι πρόγονοί μας, περί τον μήνα Θαργηλιώνα, που αντιστοιχούσε χρονικά στον Μάιο, ενέτασσαν στα δρώμενά τους την κατασκευή ενός κλαδιού/στεφανιού ανάλογου με το μαγιάτικο.  

Τα Θαργήλια αποτελούσαν μία αγροτική γιορτή δια της τελέσεως της οποίας, οι πρόγονοί μας τιμούσαν την αναγέννηση της Φύσεως και την αύξηση της καρποφορίας. Στα δρώμενα αυτών των εορτασμών υφίστατο και μια καθαρτήρια τελετή αφιερωμένη στο Απόλλωνα, τον θεό της καθάρσεως και της μαντικής.  
Οπωσδήποτε, η Βαλπούργειος νύκτα με ό,τι περικλείει, αποτελεί μία σημαντική επέτειο στην μαγικοθρησκευτική παράδοση και λαογραφία των βορείων λαών, που αξίζει να τύχει μελέτης επισταμένης, γιατί μέσα από τέτοιες έρευνες,δύναται να προκύψει και η φυλετική συγγένεια με τους λαούς της λευκής ομοεθνείας...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ