ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ ΤΟΥ...

Πολλοί είναι εκείνοι που ιεροποιούν τη μορφή του Ιησού και άλλοι τόσοι είναι που την αποστρέφονται. Ουκ ολίγοι θεωρούν τον Χριστό "Έλληνα" και ισάριθμοι ενάντιοι τον αποκαλούν "Ιουδαίο". Είναι εμφανές ότι για πολλούς ο Χριστός είναι θεάνθρωπος, ενώ για άλλους ένας απλός φιλόσοφος ή ακόμη και ανακαινιστής του μωσαϊκού νόμου... 

Οι απόψεις και οι τοποθετήσεις περί της μορφής και του έργου του Ιησού Χριστού δυίστανται και κυμαίνονται από την πλήρη αποθέωση έως την απόλυτη άρνηση, συναρτήσει του ιδεολογικού και ιστορικού προσανατολισμού των ασκούντων την εκάστοτε κριτική τοποθέτηση... 

Πέρα όμως από οποιαδήποτε υποκειμενική παράμετρο, υπάρχει και η αντικειμενική διάσταση του ζητήματος. Η οποία σχετίζεται με τις ακόλουθες διαπιστώσεις, διαπιστώσεις αδιαμφισβήτητες:

1. Ο Ιησούς Χριστός, δεν ανακήρυξε κάποιο θρησκευτικό δόγμα, ούτε προέβη στην σύσταση επαγγελματικού ιερατείου, ή κοσμικού θεσμού.

2. Ο Ιησούς, όποια και αν ήταν η καταγωγή του, έδρασε, δίδαξε και έζησε στην Ιουδαία, απευθυνόμενος σε Εβραίους.

3. Ο Ιησούς Χριστός, ουδέν ηρωϊκότερο ενός Λεωνίδα έχει να επιδείξει, ουδέν φιλοσοφικότερο ενός Σωκράτη έχει διατυπώσει. 

Το βέβαιο είναι, ότι ο Ιησούς αντέγραψε σε πολλά τον προγενέστερό του Απολλώνειο τον Τυανέα, ενώ υϊοθέτησε ή αντέγραψε βασικά σημεία της φιλοσοφίας και θεολογίας των Αρχαίων Προγόνων μας. Από εκεί και πέρα, πολλά εξ εκείνων που αποδίδονται στον Ιησού μέσω των Ευαγγελιστών, εκκλησιαστικών "Πατέρων" κλπ, είναι διαστρεβλωμένα και παραχαραγμένα κατά το δοκούν, εξυπηρετώντας προφανείς, ανά περίπτωση, σκοπιμότητες...
Ο Σωκράτης, αν και θνητός, ευρισκόμενος ενώπιον του θανάτου, επέδειξε πρωτοφανή για κοινό θνητό στωϊκότητα, αποφασιστικότητα και αταλάντευτη συμπεριφορά, μη δεχόμενος τη βοήθεια που του προσέφεραν μαθητές του να δραπετεύσει και να διαφύγει τον θάνατο, ενώ ο Ιησούς, αν και θεάνθρωπος, όπως εθεωρείτο, επί του σταυρού του μαρτυρίου, ολίγον πριν ξεψυχήσει, ανεφώνησε "πατέρα μου γιατί με εγκαταλείπεις"... Διαπιστώνουμε δηλαδή μία ηθική ανωτερότητα και μία γενναιοψυχία του Σωκράτη απαράμμιλη. 

Στο όνομα του Χριστού, διαπράχθηκαν φρικαλεώδη εγκλήματα κατά τον Μεσαίωνα και στο πλαίσιο της Ιεράς Εξετάσεως, της Σκυθουπόλεως και των Σταυροφοριών, ένα ολόκληρο "Κυνήγι μαγισσών" είχε εξαπολυθεί ενάντια σε όποιον εξέφραζε στοχασμούς που δεν υποτάσσονταν στο εκκλησιαστικό δόγμα. Εν ονόματι του Χριστού, ο γαμπρός του αρχιραββίνου Γαμαλιήλ των Ιεροσολύμων, ο Παύλος ή Σαύλος, όργανο του μυστικού συμβουλίου των Ιουδαίων Σαχνεντρίν, ανέλαβε να κηρύξει ένα συμπίλημα απόψεων, τον διαβόητο ιουδαιοχριστιανισμό ή ιουδαιοπαυλικιανισμό για την ακρίβεια, προσηλυτίζοντας Εβραίους διάσπαρτους αρχικά και μετέπειτα προσελκύοντας κάθε καταφρονεμένο της ζωής...
Εν προκειμένω, οι Ιουδαίοι καπηλεύθηκαν τη μορφή του Χριστού και διαμόρφωσαν μία στρεβλωμένη "παράδοση" αποδίδοντάς του αντιφατικά γεγονότα και ισχυρισμούς που συνιστούν συρραφές που έγιναν σε διάστημα αιώνων γι΄ αυτό και είναι συχνά αντικρουόμενες, προκειμένου να αντιτάξουν τον Ιουδαιοχριστιανισμό/Ιουδαιοπαυλικιανισμό στην πραγματικότητα, στην ελληνική επίδραση στον χώρο της Ανατολής...΄Ηταν λοιπόν ο Ιουδαιοχριστιανισμός μία πλεκτάνη της ανθελληνικής κάστας των Μακκαβαίων, προκειμένου να αλώσουν τις εθνικές κοινωνίες και να καταλύσουν μέσω της ανατολίτικης επιδράσεως και του δογματικού σκοταδισμού τον Ελληνικό Πολιτισμό, αντιτάσσοντας την (άλογη) Πίστη στην (τεκμηριωμένη) Γνώση, το Σκοτάδι ενάντια στο Φως, το Δόγμα (που παρέχεται αξιωματικώ τω τρόπω από το ιερατείο) στην Έρευνα και στην Αναζήτηση που διακατείχαν τον ελληνικό τρόπο σκέψεως και ζωής. ΄Ετσι, ο πολίτης κατέστη υπηκόος δίχως κριτική και νοητική ικανότητα, ένα άβουλο άθυρμα στο δογματικό κοπάδι των "πιστών", γι΄ αυτό και απεκλήθη και "δούλος του Θεού", ενώ ο Θεός αναγορεύθηκε από το εκμεταλλευτικό και άκρως διεφθαρμένο ιερατείο σε "Κύριο", προκειμένου υποσυνείδητα να καλλιεργηθεί και να ριζώσει ο σπόρος της υποταγής...
Απορρίπτοντας αυτόν τον ιδιόμορφο πνευματικό μπολσεβικισμό της αρχαιότητας, που συνιστά ταυτόχρονα ένα δείγμα συγκρητισμού και παρακμής, εκδηλώνουμε την εναντίωσή μας προς κάθε μορφή θεοκρατικού σκοταδισμού καλλιεργούν τα νοσηρά και εκμεταλλευτικά ιερατεία, ανοίγοντας τον δρόμο για μία υγιή και αληθινά ένθεη θρησκευτικότητα που εκπηγάζει από την Φύση, την Αλήθεια και την συνειδητοποίηση των αρχών και των κοσμικών νόμων που διέπουν σύμπασα τη Δημιουργία...

Με δεδομένα τα ανωτέρω, όποια και εάν ήταν η καταγωγή του, όποιες και εάν ήσαν οι πεποιθήσεις και οι καταβολές του, απορίας άξιον είναι γιατί εμείς, οι Έλληνες, θα πρέπει να τον καταστήσουμε σημείο αναφοράς μας, πολλώ δε μάλλον λατρευτικής αποθεώσεως... 

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ