ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ: ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΑ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΑ...

Γράφει ο Ιωάννης Θεμ. Χαραλαμπόπουλος 

Ο Ασκληπιός αποτελεί μία από τις σημαντικότερες θεραπευτικές μορφές της ελληνικής μυθολογίας και υπήρξε από τους πλέον αγαπητούς θεούς των αρχαίων προγόνων μας, στον οποίο κατέφευγαν για να τους ανακουφίσει από τους πόνους και τις ασθένειες. Η λατρεία του Ασκληπιού, είτε ως θεού είτε ως θεοποιημένου ήρωα, ανάγεται στο απώτατο παρελθόν. 

Ολόκληρη η Ελλάδα τον τιμούσε, ως πανελλήνιας εμβέλειας και σεβασμού θεότητα, ενώ αποτελούσε επίκεντρο πνευματικών έργων και καλλιτεχνικών δημιουργιών πολύ συχνά. Ο Ασκληπιός, εκτός από γιατρός κατείχε και χρησμοδοτικές ικανότητες. Γενικά αποτελούσε μία ευεργετική θεότητα, χαρίζοντας την υγεία και τη ζωή στους ανθρώπους. Πρόσφερε την αρωγή του σε κάθε άνθρωπο που είχε ανάγκη, υποδεικνύοντας κατ ́ αυτόν τον τρόπο στους θεράποντες ότι οφείλουν να αναλώνουν εαυτούς στον αγώνα για την θεραπεία των πασχόντων, μη διακατεχόμενοι από υστερόβουλα κίνητρα... 

Η αρχέγονη παράδοση αναφέρεται στον Ασκληπιό ως μία μορφή ιστορική που αντλεί θεραπευτική δύναμη και γνώση από τους πνευματικούς κόσμους, για να τα προσφέρει σε όσους έχουν ανάγκη. Ο Ασκληπιός αποτελεί έναν λειτουργό της Φύσης, που εκφράζει και υλοποιεί τις κοσμικές αρχές και νόμους σε σχέση με την ίαση και την ισορροπία της ύπαρξης. ́Ενας αρχέγονος θεσσαλικός μύθος, εξιστορεί τη γέννησή του από την ευγενούς καταγωγής, θνητή, Κορωνίδα, και τον πατέρας του τον θεό Απόλλωνα. Ο μύθος αναφέρει πως ο νεογέννητος Ασκληπιός οδηγήθηκε από τον Απόλλωνα στο όρος Πήλιο της Θεσσαλίας και παραδόθηκε στον ευσεβή και σοφό Κένταυρο Χείρωνα, για να τον μεγαλώσει και να τον εκπαιδεύσει. 

Ο Χείρωνας είναι σύμβολο μιας προαιώνιας σοφίας, που προϋπάρχει της θεϊκής τάξεως. Η σοφία του είναι εμφανής στη διάπλαση των ηρώων της ελληνικής μυθολογίας, καθώς υπήρξε εκπαιδευτής πολλών από αυτούς, όπως ο Αχιλλέας, ο Ακταίων, ο Ιάσων, ο Πάτροκλος, ο Πηλέας κ.α. 

Κοντά στον Κένταυρο Χείρωνα, στο δάσος της Φολόης στο Πήλιο, ο Ασκληπιός διδάχθηκε την ιατρική, καθώς και τον τρόπο συλλογής των θεραπευτικών βοτάνων. Έγινε μεγάλος γιατρός, που θεράπευε όλες τις ασθένειες μέσω φαρμάκων, εγχειρήσεων αλλά και επωδών. 

Στην εκπαίδευσή του Ασκληπιού δίπλα στον σοφό Χείρωνα, συμμετείχε μία επιπλέον αρχετυπική μορφή που προσωποποιούσε τη Μήτιδα, δηλ. τη Σοφία, η θεά Αθηνά, που πρόσφερε στον Ασκληπιό το πολύτιμο αίμα της αποκεφαλισμένης Γοργόνας, με διπλή ιδιότητα. Ηδύνατο να χρησιμοποιηθεί είτε για θεραπεία ανθρώπων και ανάσταση νεκρών, είτε για θάνατο και καταστροφή. 

Σύμφωνα με τα όσα καταμαρτυρεί ο ́Ομηρος στην Ιλιάδα, η γέννηση του Ασκληπιού τοποθετείται στην Τρίκκη της Θεσσαλίας. Γιοί του υπήρξαν οι Μαχάων και ο Ποδαλείριος, γνωστοί περί των των ιαματικών ιδιοτήτων τους, ήρωες-γιατροί της θεσσαλικής Τρίκκης, που είχαν λάβει μέρος και στον Τρωικό Πόλεμο. 

Στην ελληνική μυθολογία ως γιοι του μνημονεύονται επίσης ο Αετός, ο Ευμαρίων (δηλαδή εκείνος που παρέχει την ευεξία), ο Άκεσις (από το ρήμα ακέομαι, δηλαδή εκείνος που θεραπεύει δι’ οξέως οργάνου), ο Ιανίσκος (από το ρήμα ιώμαι, δηλαδή εκείνος που θεραπεύει/θεραπεύεται), ο Τελεσφόρος (εκείνος που καθιστά μια θεραπεία αποτελεσματική) και ο Αλεξήνωρ (εκείνος που βοηθά τους ανθρώπους και αποτρέπει κάθε κακό). 

Σύζυγός του ήταν η Ηπιόνη, που λατρευόταν στην Αθήνα, την Κω και την Επίδαυρο. Κατείχε θεραπευτικές-νοσηλευτικές γνώσεις και γνώριζε πως να απαλύνει τους πόνους. Οι κόρες του Υγεία, Ιασώ, Ακεσώ και Πανάκεια συμβόλιζαν την υγεία και τη γιατρειά. Ως κόρη του αναφέρεται και η Αίγλη, που εκπροσωπούσε τη φωτοδότρα δύναμη του ίδιου του Ασκληπιού. Σαφέστατα αυτά τα παιδιά του Ασκληπιού δεν ήσαν αληθινά, αλλά επρόκειτο περί συμβολισμού, αναφερόμενου στις προσωποποιημένες ιδιότητες της ιατρικής τέχνης που κατείχε ο Θεός. 

Ο Ασκληπιός θεράπευσε τις μανιασμένες θυγατέρες του Προίτου και το βασιλιά της Επιδαύρου Άσκλη. Θεράπευσε ακόμη πολλούς ήρωες και έφτασε στο σημείο να αναστήσει και νεκρούς, όπως τον Τυνδάρεω, το Γλαύκο (γιο του Μίνωα), τον  Ιππόλυτο (γιο του Θησέα και αγαπημένο της θεάς Άρτεμης), τους Καπανέα και Λυκούργο (που σκοτώθηκαν στη διάρκεια του πολέμου των Επτά επί των Θηβών) και άλλους. 

Η ανάσταση νεκρών προκάλεσε ανησυχία στον βασιλιά του Άδη, που φοβήθηκε για την ερήμωση του βασιλείου του. Διαμαρτυρήθηκε στον αδελφό του Δία, ο οποίος έσπευσε να αποκαταστήσει την τάξη βάζοντας με τον κεραυνό του τέρμα στη ζωή του Ασκληπιού. Ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι ο Ασκληπιός μετά το θάνατό του αποθεώθηκε, έγινε δεκτός στη θεϊκή κατοικία του Ολύμπου, ταυτόχρονα με τον Ηρακλή. Η θέση του ωστόσο υπήρξε πάντοτε διφορούμενη μεταξύ θεού και ήρωα, για το λόγο αυτό του πρόσφεραν άλλοτε θυσίες θεού και άλλοτε εναγισμούς που άρμοζαν σε ήρωα. 

Πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο Ασκληπιός ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Διετέλεσε ιατρός θεσσαλικής καταγωγής, που δέχθηκε τιμές μετά θάνατον και σταδιακά απέκτησε πλήρη θεϊκή υπόσταση. Κατά μία άλλη εκδοχή ο Ασκληπιός παρουσιάζεται ως γήινη - χθόνια θεότητα. Κάποιοι συγγραφείς τον παρουσιάζουν ως θεό του αέρα, άλλοι της καταιγίδας ή της αστραπής και άλλοι του Ήλιου, υποδηλώνοντας τη σχέση του με τον Απόλλωνα και τις ανανεωτικές/αναγεννητικές δυνάμεις της φύσεως. 

Ο Απόλλων-Ήλιος ήταν ανέκαθεν πηγή ζωής και ταυτόχρονα θεραπευτής. ́Εχοντας επίγνωση του χειρισμού της ηλιακής δυνάμεως, οι αρχαίοι ιερείς επικαλούνταν τους θεούς αυτούς και εκτελούσαν τις θεραπείες τους, καθώς και ηλιόλουτρα, αερόλουτρα κλπ επικουρικά. 

Στη σύγχρονη εποχή, η αποκοπή από την πνευματική και φυσική διάσταση ευθύνεται για την διαταραχή και την ανισορροπία που επικρατεί και οφείλεται στον ορθολογικό τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου νου. Η ανθρωπότητα δεν συνειδητοποιεί τη βαθύτερη αλληλεπίδρασή της με τη Φύση· παρεμποδίζει την ελεύθερη ροή του ζωικού μαγνητισμού και την επικοινωνία της με την ευρύτερη Δημιουργία. Έτσι, πολλά φυσικά στοιχεία απαραίτητα για την πνευματική μας ισορροπία απουσιάζουν και η ψυχική μας υγεία εξασθενεί. 

Στους αρχαίους χρόνους ο Ήλιος ως θεός ενσάρκωνε τις λειτουργίες του πνεύματος. Υπέρτατη θεότητα της υγείας θεωρούταν ο Απόλλωνας, που η αρμονία του αποτελεί την υπέρτατη αρχή όλων των θεραπειών. Είναι ο ηλιακός θεός που οι ακτίνες του επιδρούν ευεργετικά στο σώμα κάθε ανθρώπου και κάθε ζωντανής ύπαρξης γενικότερα. 

Στα αρχαία Ασκληπιεία θεωρούσαν τα ερπετά και τους σκύλους συνοδούς και βοηθούς του θεού στη θεραπεία. Η ράβδος με το φίδι είναι το έμβλημα του Ασκληπιού και καθιερώθηκε παγκοσμίως ως σύμβολο των γιατρών. Το φίδι συμβολίζει τη μακροβιότητα και την περιοδική ανανέωση, η δε ράβδος την υποστήριξη και την ανακούφιση των πασχόντων. Ένα κύπελλο γεμάτο με φάρμακο συμπεριλαμβανόταν επίσης στα σύμβολα του μεγάλου θεραπευτή Ασκληπιού. 

Οι Ασκληπιάδες είχαν σαφή επίγνωση του γεγονότος ότι οι ασθένειες είναι ψυχικές και σωματικές, ουσιαστικά όμως έχουν ψυχική προέλευση και οι γιατροί πρέπει να εμβαθύνουν στα αίτιά τους, προκειμένου να τις εξαλείψουν αποτελεσματικά στην πηγή τους. Ο Ασκληπιός διέθετε την απαραίτητη σοφία για μια τέτοια βαθύτερη προσέγγιση. 

Στα Ασκληπιεία συγκεντρώνονταν πολυάριθμοι πάσχοντες, προκειμένου να ικετέψουν τον θεό να τους θεραπεύσει από τις ασθένειές τους. Εκεί ο Ασκληπιός εφάρμοζε θεραπείες μέσω ονείρων ή έστελνε θεραπευτικούς χρησμούς, με τη μέθοδο της εγκοίμησης, κατά την οποία ο συμβουλευόμενος κοιμόταν στο έδαφος με το αυτί του να ακουμπά τη γη, για να λάβει το θεραπευτικό όνειρο από κάτω.    

“Μύστης με σιγάν όρκος, ουκ εα φράσαι και λοισθία θνήσκοντος εντολή πατρός¨. (Λουκιανός, Τραγοπ. Σελ. 673). Μόνοι δε οι πρεσβύτεροι αυτών ήσαν μεμυημένοι και κατείχαν τις απόρρητες διδασκαλίες (Ιπποκράτης, Νόμον. ΧΧΙ)።

Πρώτος ο Ιπποκράτης ασχολήθηκε με την λειτουργία των εσωτερικών οργάνων και ιδίως των ζωτικών για την εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού, ως το πάγκρεας, οι νεφροί, η καρδιά κ.α.. Ο Γαληνός πραγματοποίησε πειράματα, προεκτείνοντας ουσιαστικά την παρακαταθήκη του Ιπποκράτη, συναρτώντας την νεφρική λειτουργία προς το ουροποιητικό σύστημα. 

Συγκεκριμένα, σε ζωντανά ζώα έδεσε τον έναν απ’ τους δυο ουρητήρες, διαπιστώνοντας ότι ο νεφρός, του οποίου είχε δεθεί ο ουρητήρας, παρουσίαζε διόγκωση. 

Τα ίδια ακριβώς συμπτώματα παρατήρησε ελευθερώνοντας τον πρώτο ουρητήρα και δένοντας τον άλλο. Τελικά έδεσε και τους δυο ουρητήρες, οπότε παρατήρησε ότι όχι μόνο παρουσίαζαν κι οι δυο νεφροί διόγκωση, αλλά και ότι η κύστη έμενε κενή από ούρα. Έτσι κατάληξε στο συμπέρασμα, ότι η λειτουργία των νεφρών έγκειται στην παραγωγή των ούρων. Οι ουσίες που συσσωρεύονται στον λιπώδη ιστό μας, εάν παραμείνουν στον οργανισμό, αποτελούν πηγή πολλών δεινών. Το σώμα μας προκειμένου να απαλλαγεί από αυτές, εφαρμόζει την λεγόμενη αποτοξινωτική λειτουργία, η οποία συντελείται δια της λειτουργίας των διαφόρων απεκκριτικών οργάνων, (κυρίως το συκώτι, το έντερο, τα νεφρά και το δέρμα) και τους μηχανισμούς που διαθέτει. 

Σήμερα, δυστυχώς, λόγω της κακής διατροφής, της ρύπανσης, του αυξημένου άγχους που διακατέχει τον σύγχρονο άνθρωπο, των τοξικών ουσιών που διαχέονται στο περιβάλλον και της ηλεκτρομαγνητικής επιβάρυνσης, η φυσική αυτή διαδικασία του οργανισμού επιβραδύνεται. 

Αντίδοτο φυσικό προς όλους αυτούς τους δυσμενείς παράγοντες, τους τόσο επιβαρυντικούς για την κατάσταση της υγείας μας, αποτελεί διαχρονικά η περίφημη δίαιτα του Ιπποκράτη, η οποία αναβίωσε και αναπτύχθηκε σε ένα διάστημα είκοσι και πλέον ετών στο Ιπποκράτειο Ίδρυμα της Ann Wigmore, ένα από τα πρώτα και πιο αξιόπιστα κέντρα ολιστικής υγείας. 

Στόχος, είναι να επιτρέψει στον οργανισμό να ανακάμψει από τα συσσωρευμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει, με φυσικό τρόπο και με το δικό του ρυθμό. 

Μέσω μιας διατροφής βασισμένης στα φρέσκα φρούτα, τα λαχανικά, τα δημητριακά και τους ξηρούς καρπούς αλλά και σε υπερ-θρεπτικές τροφές, όπως τα φύτρα και ο χυμός σιταρόχορτου, ο οργανισμός αποκαθιστά τις εσωτερικές του ισορροπίες. Καθώς το σώμα ανακτά τις δυνάμεις του, βελτιώνεται η ικανότητά του να διατηρεί το φυσιολογικό βάρος, να καταπολεμά τη νόσο και να αυτοθεραπεύεται. 

H δίαιτα του Ιπποκράτη είναι απλή βασισμένη σε απλά συστατικά. Παραταύτα, καθυστέρησε υπερβολικά ώσπου να αναγνωριστεί η αξία της. Όπως η διατροφή που επικρατούσε πριν από έναν αιώνα έτσι κι αυτή είναι πλούσια σε φρέσκα λαχανικά, δημητριακά, φρούτα και λαχανικά, περιλαμβάνει επιπλέον πήθος υπερθρεπτικών τροφών, όπως τα φύτρα, οι βλαστοί, τα φύκια, το πλούσιο σε χλωροφύλλη σιταρόχορτο, οι πλούσιες σε πρωτεΐνη τροφές που έχουν υποστεί ζύμωση και οι φρέσκοι χυμοί. Επιπλέον, τα τρόφιμα της δίαιτας του Ιπποκράτη προσλαμβάνονται ωμά. 

ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΑ... 

Παρά την παρακμή των καιρών και τις τεράστιες μεταβολές που έχουν συντελεστεί από την αρχαιότητα έως σήμερα, είτε στον τομέα τον τεχνολογικό και τον γνωσιολογικό, είτε στο επίπεδο της νοοτροπίας, υπάρχουν αξίες και αρχές που παραμένουν αναλλοίωτες. Ανάμεσα σε αυτούς του χώρους που παραμένουν, στο μέτρο του δυνατού, αλώβητοι, είναι και ο τομέας της δημόσιας υγείας, όπου παρά την ύπαρξη λίγων επιόρκων και ασυνείδητων ιατρών, η πλειοψηφία αυτών ασκεί λειτούργημα, σε πείσμα των καιρών, ακολουθώντας με ευλαβική συνέπεια τις επιταγές του ιπποκράτειου όρκου και την παράδοση του θεραπευτή Ασκληπιού... Μαζί με τους ιατρούς, το νοσηλευτικό προσωπικό, δίνει πραγματική μάχη υπό αντίξοες συνθήκες, με πενιχρά μέσα, να διατηρήσει σε αξιοπρεπές επίπεδο την παροχή των υπηρεσιών και την διασφάλιση του αγαθού της δημόσιας υγείας, παρά την πολεμική που υφίσταται ο θεσμός, στο πλαίσιο προφανών ωφελιμιστικών σκοπιμοτήτων... 

΄Ενα από τα Νοσοκομεία της Αττικής που συνεχίζει την αρχαία παράδοση της θεραπευτικής προσφοράς των Ασκληπιείων, είναι το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο των Αθηνών. Μαζί με τα υπόλοιπα νοσοκομεία του λεκανοπεδίου (Λαϊκό, Γεννηματά, Ευαγγελισμός, Τζάνειο, Νικαίας, Αττικό κ.α.), διασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό τη δημόσια περίθαλψη, έχοντας να αντιμετωπίσει το προσωπικό του συχνά, ιδίως στις ημέρες των εφημεριών, εκατοντάδες στην κυριολεξία έκτακτα περιστατικά, δίχως επάρκεια μέσων, με ελλείψεις έμψυχου δυναμικού, αλλά με θέληση ψυχής και αποφασιστικότητα. 

Το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο αρχικά ιδρύθηκε ως νοσοκομείο προσφύγων για την αντιμετώπιση περιστατικών και για την περίθαλψη θυμάτων της μικρασιατικής καταστροφής και ύστερα από λίγα χρόνια έλαβε την ονομασία που το συνδέει με τον Θεό της Ιατρικής. “Αιχμή του δόρατος” του Νοσοκομείου υπήρξε το καρδιολογικό τμήμα, στο πρώτο πρωτοπόρησε για τα ελληνικά δεδομένα. Το 1964 ιδρύθηκε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών το πρώτο καρδιοχειρουργικό τμήμα, ενώ λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1958, καθιερώθηκε η πρώτη έδρα της Καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, η οποία έδρευε και λειτουργούσε εντός του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου. 

Θέσπισε μάλιστα το Νοσοκομείο τον θεσμό του κινητού συνεργείου αιμοληψίας/αιμοδοσίας, πρωτοποριακό επίσης για τα ελληνικά δεδομένα. 

Πέραν του καρδιολογικού τμήματος, σημαντική είναι η δραστηριότητα που επιτελεί το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο και στον Νεφρολογικό τομέα. Σχετικά πρόσφατα, στην νεφρολογική κλινική του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Αθηνών, νοσηλεύθηκε στενά συγγενικό μου πρόσωπο. Η καθημερινή επαφή μου για 2 περίπου εβδομάδες με τον χώρο του νοσοκομείου και ιδίως με το συγκεκριμένο τμήμα, μου επέτρεψε να διαπιστώσω το υψηλό επίπεδο νοσηλείας, επιστημονικής καταρτίσεως και ευθύνης που διακατέχει τόσο το επιστημονικό όσο και το νοσηλευτικό προσωπικό, επίπεδο το οποίο θα ζήλευαν ακόμη και επώνυμα ιδιωτικά θεραπευτήρια... Παρά τα όσα ανεύθυνα και υποβολιμιαία “εκτοξεύονται” σε βάρος του θεσμού της δημόσιας υγείας, υποκινούμενα από ιδιωτικά καρτέλ και οργανωμένα συμφέροντα που επιδιώκουν να πλήξουν κάθε δημόσιο και κοινωνικό θεσμό με προφανείς στόχους και επιδιώξεις (άλωση και εκμετάλλευση των χώρων αυτών προς ίδιον όφελος), η δημόσια υγεία, παραμένει σε υψηλό επίπεδο ακόμη και σήμερα, σε πείσμα όλων όσων επιδιώκουν να μετατρέψουν την υγεία, από κοινωνικό αγαθό σε εμπορευματικό αντικείμενο στυγνής αγοραπωλησίας... 

Ο Διευθυντής του Νεφρολογικού Τμήματος του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Αθηνών, Δρ. Δημήτριος Πετράς, κατά τη διάρκεια σχετικής ημερίδας.

Μάλιστα, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω ότι το Νεφρολογικό Τμήμα του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Αθηνών, υπό την διεύθυνση του ακάματου Διευθυντή του Δρος Δημητρίου Πετρά, αναπτύσσει και επιστημονικές δραστηριότητες, οργανώνοντας ημερίδες και διημερίδες σε συνεργασία με αντίστοιχους ξένους φορείς. Όπως για παράδειγμα με το Ινστιτούτο Μελέτης, Έρευνας, Εκπαίδευσης και Θεραπείας Νοσημάτων Αγγείων, Καρδιάς, Εγκεφάλου και Νεφρών (Ι.Ν.Α.Κ.Ε.Ν.) και σε συνεργασία με το Διεθνές Νεφρολογικό Ινστιτούτο της Vicenza, διοργάνωσαν πρόσφατα Διημερίδα με θέμα την Οξεία Νεφρική Βλάβη (ΟΝΒ), στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα. 

Το Νεφρολογικό Τμήμα του Ιπποκρατείου περιλαμβάνει την κλινική, την Μονάδα Τεχνητού Νεφρού και την Μονάδα Περιτοναϊκής κάθαρσης Όπως πληροφορούμαστε, στο συγκεκριμένο τμήμα, μόνο το έτος 2018 νοσηλεύθηκαν 2420 ασθενείς και εξυπηρετήθηκαν άλλοι 2000 ασθενείς από τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία του τμήματος. Και μόνο αυτό το γεγονός, αναλογικά εξεταζόμενο, καταδεικνύει την έκταση της προσφοράς του Νοσοκομείου και εν γένει της δημόσιας υγείας σε μία εποχή αρκετά δύσκολη... 

Μία ωραία πρόταση θα ήταν το παλαιό κτίριο του Νοσοκομείου, να διαμορφωθεί σε μουσείο, στις αίθουσες του οποίου να “στεγασθεί” και να εκτίθεται η ιστορική διαδρομή της ιατρικής επιστήμης και τέχνης καθώς και η παράδοση του νοσοκομείου και των επιτευγμάτων που έχει να επιδείξει, όσο και να αναδεικνύεται η ζωή και το έργο/προσφορά διαπρεπών ιατρών και επιστημόνων που ανάλωσαν εαυτούς στις επάλξεις του καθήκοντος και της επιστήμης μέσα από την πορεία τους στον συγκεκριμένο χώρο...Καθ΄ ότι μάλιστα το κτίριο αυτό, όπως και η επωνυμία του νοσοκομείου του ίδιου άλλωστε, είναι συνδεδεμένη με το αρχαίο παρελθόν και μάλιστα στα προπύλαια του νοσοκομείου και στις μετώπες του αναπαρίστανται αρχαίες μυστηριακές παραστάσεις και όχι μόνον...