Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΥ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟΥ

Χειμερινό Ηλιοστάσιο: Μία αρχέγονη ιεροτελεστία, οι ρίζες της οποίας ανάγονται στις απαρχές της φυλετικής μνήμης, ένα φυσικό και συμβολικό ορόσημο στην μετάπτωση των εποχών, που συνδέθηκε άρρηκτα με την γέννηση επιφανών ηρώων όπως ο Ηρακλής, μυστών και φιλοσόφων όπως ο Πλάτων και ο Απολλώνειος ο Τυανεύς, αλλά και αθανάτων Θεών, όπως ο Διόνυσος Λικνίτης, ο Ερμής και ο Θεός Ήλιος.  Όλες αυτές οι εμβληματικές φυσιογνωμίες του Ελληνικού Κόσμου και της πατρώας θρησκευτικής παραδόσεως, έρχονται σε βιολογική εκδήλωση (φαινόμενο το οποίο συντελείται συχνότατα εάν όχι πάντα εντός σπηλαίου), από τη σύναψη θεϊκών μορφών προς μία θνητή παρθένα, είτε πρόκειται για την Περικτυνιώνη, είτε για τη Σεμέλη. Πρόκειται αναμφίβολα για αρχετυπικά δρώμενα της παρθενικής εμφανίσεως θεόσταλτων μορφών, τα οποία αντέγραψαν μεταγενέστερα αλλότριες θρησκευτικές δοξασίες, ως η ιουδαιοχριστιανική, αποδίδοντας σε ανάλογα αίτια και συνθήκες τη γέννηση του Χριστού...

Ενώ κατά τη διάρκεια του Χειμώνα η ημέρα φθίνει και αντιστοίχως η διάρκεια της νύκτας μεγαλώνει, καθώς ο ήλιος τρέπεται προς το νότιο ημισφαίριο, στις 21/22 Δεκεμβρίου σημειώνεται αστρολογικά το σταμάτημα/στάσιμο της πορείας του Ηλίου (εξ ου και Ηλιο-στάσιο), στον Αιγόκερω και τρέπεται εκ νέου προς το βόρειο ημισφαίριο, με αποτέλεσμα η ημέρα να αρχίζει και πάλι να μεγαλώνει και το φως να επεκτείνεται, περιορίζοντας σταδιακά το σκότος και το έρεβος της νύκτας. 

Το φυσικό αυτό φαινόμενο, δεν διέλαθε της προσοχής των αρχαίων προγόνων μας, ταυτίζοντάς το με την κατίσχυση του Φωτός, φυσικού και πνευματικού, που αντιπροσωπεύει ο Ήλιος-Απόλλων, έναντι του ερέβους...

Την χρονική περίοδο του Δωδεκαημέρου, που αρχίζει λίγες ημέρες προ του Χειμερινού Ηλιοστασίου και περατώνεται με την εορτή των Θεοφανείων (εκ του Θεός+φαίνω=θεϊκή εκδήλωση), η λαϊκή παράδοση θέλει τα σπίτια να "πολιορκούνται" από αρνητικές δυνάμεις, οι οποίες έχουν αναδυθεί από τα έγκατα της γης και υπό τη μορφή των καλικαντζάρων κυρίως, προσπαθούν να εισέλθουν στα οικήματα, βασικά από τις καμινάδες, ώστε να τα μολύνουν. 
Οι δυνάμεις αυτές, εξαφανίζονται μετά την παρέλευση του Δωδεκαημέρου, αλλά στο μεταξύ τα τζάκια σιγοκαίουν ασταμάτητα, ώστε η φωτιά να αποτελέσει αποτρεπτική μέσον για την εισβολή τους στις οικίες και να αποβεί καθαρτική έναντι της παρουσίας των αρνητικών αυτών δυνάμεων. Άλλες αρνητικές πάλι οντότητες, "πριονίζουν" την περίοδο αυτή τον κορμό του Κοσμικού Δένδρου, επί του οποίου στηρίζεται ο άξονας της γης, όμως με την παρέλευση της περιόδου αυτής, οι πληγές επουλώνονται...
Πρόκειται για μία αλληγορική εξιστόρηση της αρχέγονης αντιπαλότητος των δύο δυνάμεων του φωτός και του σκότους, που αντιπαλεύουν και τελικά η έκβαση οροσημαίνει την επικράτηση του Φωτός...

Την έλευση του Ηλίου, που προσωποποιείται στην μορφή ενός νεογέννητου που έρχεται σε φυσική εκδήλωση, οι μύστες πρόγονοί μας, τόσο στην πατρώα γη όσο και στον μακρινό βορρά που κυριαρχούσε ο Υπερβόρειος Απόλλων και ο ιερεύς του Άβαρις ή Άβαδις, την εόρταζαν με το άναμμα πυρών και τον στολισμό δένδρων με σφαιρίδια μεταλλικά και μπάλες, που υποδήλωναν τους πλανήτες, είτε με καρπούς δένδρων που συμβόλιζαν τα φυσικά προϊόντα και την ευφορία που μας παρέχει η Μητέρα Γη. 
Η εξαγνιστική πυρά που αντανακλά το διάπυρο φως και το κοσμικό δέντρο που συμβολίζεται από το στολισμένο δένδρο μέσα στο σπίτι ή στην αυλή, είναι κυρίαρχα στοιχεία αυτής της μεγάλης παραστατικής αλληγορίας του Χειμώνα. 

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ, ΚΑΛΟ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ και είθε το Φως το φυσικό αλλά και το πνευματικό, το ζωογόνο και πνευματογόνο να επικρατεί και να θριαμβεύει πάντοτε, τόσο στο φυσικό όσο και στο μεταφυσικό επίπεδο, καταυγάζοντας τη Δημιουργία και τη Ζωή!

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72