ΘΕΟΔΟΥΛΕΙΑ Η΄ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ; ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ...

Έντονο παραμένει επί πολλούς αιώνες το ερώτημα εάν υφίσταται Θεός ή Θεοί και ποιος ο ρόλος τους στο κοσμικό γίγνεσθαι, ένα ερώτημα που απασχόλησε φιλοσόφους, μύστες και πνευματικούς ανθρώπους όλων των εποχών. Μέσα σε αυτή την την αναζήτηση, ελλοχεύουν κίνδυνοι όπως η διολίσθηση στον πλήρη μηδενισμό, ή η εκτροπή σε καταστάσεις θεοδουλείας και ολοκληρωτικής προσδέσεως σε θεοκρατικούς μύθους...

Το ζητούμενο είναι ότι υπάρχει μία τεράστια απόσταση μεταξύ θεοδουλείας και θεοσέβειας. Υπάρχει ένα τεράστιο κενό ανάμεσα στην ικανότητα του ανθρώπου να ερμηνεύσει το μεγάλο μυστήριο της Ζωής και της Δημιουργίας του Σύμπαντος και να κατανοήσει τους μηχανισμούς που δημιούργησαν τους νόμους που τον διέπουν και της τάσεως να υϊοθετήσει μία υπερφυσική πραγματικότητα, να αποδεχθεί ενδοκόσμιες ή εξωκόσμιες θεότητες που ρυθμίζουν τα κοσμικά δρώμενα κατά τρόπο καθοριστικό. 

Οι πρωτόγονοι άνθρωποι θεοποιούσαν, απέδιδαν δηλαδή ιδιότητες ανώτερων, υπερφυσικών όντων, στα φυσικά φαινόμενα όπως είναι οι κεραυνοί και οι βροντές, τα οποία αδυνατούσαν να ερμηνεύσουν κατά τρόπο ουσιαστικό. Toν φόβο αλλά και την άγνοια του ανθρώπου για το άγνωστο, ήρθαν και κάλυψαν στους ύστερους χρόνους ιερατικές κάστες, οι οποίες εξελίχθηκαν σε επαγγελματικά ιερατεία, εξέπεσαν δηλαδή ολοκληρωτικά και εμπορευματοποίησαν την λατρευτική ανάγκη του ανθρώπου ή την τάση του να αποδώσει τα του σύμπαντος σε υπερφυσικές αρχές, εγκλωβίζοντας τις μάζες νοητικά και αφαιμάζοντάς τις οικονομικά, καλλιεργώντας μία δεισιδαιμονία και ένα δέος...

Η μέθεξη στις μυστηριακές αλήθειες των αρχαίων προγόνων μας, απεκάλυψε ότι οι θείες δυνάμεις δεν είναι παρά ενεργειακές εκφάνσεις (εξ ου και ο όρος θεός προέρχεται εκ του θέω=τρέχω, υποδηλώνοντας την ρέουσα ενέργεια), οι οποίες επιμερίζονται και εκφράζουν κάθε πτυχή της υπάρξεως και της δημιουργίας. Απόδοση σεβασμού συνεπώς προς τους Φυσικούς Νόμους και Αρχές, σημαίνει την έκφραση της αληθινής θεοσέβειας. Η ιδιότητα των θείων αρχών και οι ποιότητες που τις διακρίνουν, δεν μεταβάλλεται. Η πρόσληψη του ανθρώπου έναντι αυτών αλλάζει, ανά εποχή, ανά τόπο, ανά συγκυρία και οι ιδιότητες που ο άνθρωπος αποδίδει στις θείες δυνάμεις.
Η ανθρωπομορφική εκδήλωση του θείου, σκοπό είχε να εξοικειώσει, στο επίπεδο της πάνδημης λατρείας, τους απλοϊκούς θρησκευτές προς μεγάλες κοσμικές αλήθειες, αρχές και νόμους, τους οποίους προσωποποιούσαν οι θεοί ως φυσικές ενέργειες... Κατά τα λοιπά, για τους αρχαίους μύστες, ολόκληρη η φύση είναι έμψυχη και ιερή, γι΄ αυτό και ο Ηράκλειτος είχε διακηρύξει ότι "θείον είναι το γίγνεσθαι"...

Καταλήγοντας, ας ενστερνισθούμε την διακήρυξη του Πλάτωνος όπως την εξέφρασε στον "Θεαίτητο", σύμφωνα με την οποία "κάθε άνθρωπος έχει εν εαυτώ, το θείον άρχον" και ας ανυψωθούμε δια των πράξεων, των σκέψεων και της συμπεριφοράς μας, στο επίπεδο του θεϊκού ανθρώπου, ωθούμενοι προς την τελειοποίηση, ψυχική και πνευματική, διεργασία η οποία μας φέρει εγγύτερα προς το Φως...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ionhellas@gmail.com