ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΓΗ ΠΡΟΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!
Η αποικιακή εξάπλωση των Ελλήνων, αποτελεί ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο, αναγόμενο σε προκατακλυσμιαίες ήδη εποχές. Το ταξίδι του Πυθέα έως την απώτατη Θούλη, ο διάπλους των Κασσιτερίδων νήσων, η εξάπλωση πέραν των ορίων του Ευξείνου Πόντου, η ίδρυση ελληνικών πόλεων καθ΄ όλο το μήκος του Δουνάβεως αλλά και το ταξίδι του Διονύσου στην Ινδία που περιγράφει ο Νόννος ο Πανοπολίτης, η ελληνική καταλυτική επίδραση στην Αίγυπτο, είναι μερικές απειροελάχιστες ίσως πτυχές της ελληνικής απεραντοσύνης. Μία από τις εξαπλώσεις του πάντοτε ανήσυχου και φιλοτάξιδου Ελληνικού Κόσμου, ήταν και στον γεωγραφικό χώρο της Μέσης Ανατολής, ιδίως στα παράλια της Παλαιστίνης...
«Εμείς οι Παλαιστίνιοι καταγόμαστε από την Κρήτη. Φύγαμε από την Κρήτη και πήγαμε στην Παλαιστίνη. Ξαναγυρίσαμε στην Κρήτη και ξαναφύγαμε από την Κρήτη και ξαναπήγαμε και εγκατασταθήκαμε μονίμως στην Παλαιστίνη…». Όταν ο αποθανών Παλαιστίνιος Ηγέτης Γιασέρ Αραφάτ πρόφερε αυτά τα λόγια στο πλαίσιο τελετής ανακηρύξεώς του σε επίσημο δημότη των Αθηνων στις 15 Δεκεμβρίου 1981, προκαλούσε σε πολλούς μη γνωρίζοντες αίσθηση, ανασύροντας ένα μεγάλο “μυστικό”... Την Ελληνικότητα της Παλαιστίνης!
Η γη της Παλαιστίνης αποτελούσε από τα πανάρχαια χρόνια τόπο Ελληνικό. Σε ένα μεγάλο μέρος του ευρύτατου γεωγραφικού χώρου που καλείται σήμερα Μέση Ανατολή, οι Φιλισταίοι και εν γένει οι Ελληνο-πελασγοί ίδρυσαν πολύ πριν από το 3.000 π.Χ. αποικίες, εγκαθιδρύοντας βασίλεια που ακτινοβόλησαν το φως της δημιουργίας και του πολιτισμού στην άξενη Ανατολή.
Παλαιστίνη είναι η γη των “Παλαισάτι”, δηλαδή των Φιλισταίων, όπως αναφέρει σχετικά και ο Ηρόδοτος. Ετυμολογικώς η ονομασία Φιλισταίοι προκύπτει από την λέξη «φιλίστωρ» που σημαίνει τον φιλομαθή και κατ' επέκταση τον πολιτισμένο, χαρακτηρισμός που αποδιδόταν κατά το απώτατο παρελθόν κατά μείζονα λόγο, εάν όχι και κατ' αποκλειστικότητα, στους Έλληνες. Ακόμη και η ονομασία της περιοχής ως Παλαιστίνη είναι ελληνικής προελεύσεως και ως όρος απαντάται στο αρχέγονο ελληνικό παρελθόν.
Παλαιστίνος εξ άλλου ονομαζόταν μυθικός Θράκας βασιλιάς, γιος του Ποσειδώνα σύμφωνα με την μυθολογική παράδοση. Το όνομα Παλαιστίνος, από ετυμολογικής απόψεως, προέρχεται από τις λέξεις πάλλω και άϊστος (αόρατος), αποδιδόμενος ως “αόρατος παλμός”, απηχώντας την δόνηση της ψυχής. Μία μυθική μορφή με το όνομα Παλαιστίνος αναφέρει ο Πλούταρχος στο έργο του “Περί Ίσιδος και Οσίριδος” ( 357e), ισχυριζόμενος ότι οι Αιγύπτιοι τιμούσαν τον γιο του με την προσωνυμία “Μαν-έρως”, προσδιορισμός που παραπέμπει με τα όσα περιγράφει στις ιδιότητες του Διονύσου...
Από πολύ νωρίς, η Παλαιστίνη απετέλεσε το σταυροδρόμι για το εμπόριο και τις μεταφορές, ανάμεσα στην Αίγυπτο και τη Συρία, την Βαβυλώνα και τις γύρω περιοχές. Σημαντικά ευρήματα όπως τάφοι κρητο-μυκηναϊκής τέχνης και πάμπολλα μνημεία πολιτισμού, επικυρώνουν την πανάρχαια ακμάζουσα ελληνική παρουσία στην γη αυτή.
Οι Φιλισταίοι έφεραν στην παλαιστινιακή γη έναν αξιόλογο πολιτισμό, όπως εμφαίνεται από τα διασωζόμενα αγγεία, κοσμήματα και τα λοιπά έργα τέχνης τα οποία προσομοιάζουν προς τα αντίστοιχα δημιουργήματα της Ρόδου, της Χίου, της Κύπρου και άλλων ελλαδικών περιοχών. Η θεολογική εξ άλλου παράδοση των Φιλισταίων δεν θα μπορούσε παρά να είναι αμιγώς Ελληνική. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στην Γάζα ετιμάτο ο Ζευς Κρητογενής, ενώ οι ναοί τους ανταποκρίνονται, από αρχιτεκτονικής απόψεως, στα σχέδια των ιερών της Κύπρου αλλά και των Μυκηνών.
Αρχικά οι Έλληνες ίδρυσαν στην παραλιακή ζώνη της χώρας, τη Γάζα, την Ασκαλώνα, την Άζωτο, την Ακκαρώνα και τα Γάδαρα, αποτελώντας την Δυτική Πεντάπολη των Φιλισταίων, ενώ η Ανατολική Πεντάπολη απετελείτο από τις πόλεις Γόμορα, Σόδομα, Γέραρα, Ιερουσαλήμ και Ιεριχώ.
Την ελληνικότητα της περιοχής μαρτυρούν και οι ετυμολογήσεις αλλά και οι ερμηνείες των ονομασιών των πόλεων που υπήρχαν σ' αυτήν. Γάζα στην ελληνική γλώσσα σημαίνει θησαυρός, η δε ομώνυμη πόλη απείχε 34 χιλιόμετρα από τη θάλασσα και ήταν κτισμένη κατά τρόπο ώστε να αποτελεί φυσικό φρούριο ελέγχου της περιοχής και των διαβάσεων. Πληροφορίες για τη Γάζα παρέχει ο Ηρόδοτος (Ιστ. Β 159) αλλά και ο Αρριανός, στο έργο του «Αλεξάνδρου Ανάβασις» (Β 26,1).
Ο Γεώργιος Τσορμπατζής, παρά το γεγονός ότι υπήρξε φιλοσιωνιστής διπλωμάτης, στο έργο του “Ηώς της Εβραϊκής Παλιγγενεσίας”, αναφερόμενος στα ευρήματα που προέκυψαν από τις ανασκαφές στη γη της Παλαιστίνης στις αρχές του 20ου αιώνα, σημειώνει ότι επιμαρτυρούν την Κρητογενή προέλευση των Φιλισταίων:
«Οι Φιλισταίοι ήσαν Έλληνες, Κρήτες ιδία, αποικήσαντες εις Παλαιστίνην κατά το 1500 ή 1800 π.Χ., ήτοι επί της εποχής του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Παρά την Βηθλεέμ ευρέθη μία των κυριωτέρων πόλεων ή η Μητρόπολις ίσως των Φιλισταίων εκτισμένη επί ερειπίων ετέρας πόλεως των αρχαίων ιθαγενών Χαναναίων ηττηθέντων προφανώς υπ’ εκείνων. Τα εν τοις τάφοις Φιλισταίων ευρεθέντα χαλκά ή αργυρά κοσμήματα και πήλινα αγγεία προδίδουν αριδήλως την Μυκηναϊκήν τέχνην των, αντιθέτως προς τα εν τοις συγχρόνοις εβραϊκοίς τάφοις ευρήματα πάντα ευτελούς και πρωτογόνου σχεδόν νεολιθικής εποχής, ενώ και τα οστά των τάφων Φιλισταίων καταδεικνύουν ομοίως την ανθρωπολογικήν διαφοράν της φυλής. (…) Περί των ανωτέρω ιστορικών αληθειών φαίνονται ομοφωνούντες πάντες οι εν Παλαιστίνη ειδικώς ασχολούμενοι αρχαιοδίφαι, εν οις και οι σοφοί Γάλλοι Μοναχοί του τάγματος των Δομινικανών…».
Η Ασκαλώνα, ήταν πόλη των Φιλισταίων κτισμένη ανάμεσα στην Γάζα και στην Άζωτο. Οχυρωμένο λιμάνι, διακρινόταν για τη λατρεία της Ουρανίας Αφροδίτης, όπως μας πληροφορεί ο Ηρόδοτος (Ι στ. A 105). Η ονομασία της πόλεως ανάγεται στην λέξη «Άσκαλος» που σημαίνει τον μη καλλιεργημένο τόπο, ονομασία που υποδήλωνε τον εμπορικό και όχι τον γεωργικό χαρακτήρα της.
Η πόλη Άζωτος έφερε μία ονομασία που δήλωνε τον ζωσμένο, τον περιτειχισμένο από οχυρωματικά τείχη. Υπό την ονομασία Άζωτος ήταν γνωστή πόλη που έκτισε ο Πελασγός Πελώρος στη Φθιώτιδα της Στερεάς Ελλάδας, και στην οποία έδωσε το όνομα του γιού του.
Η Ακκαρώνα υπήρξε επίσης πόλη με πολύ καλή οχύρωση, ευρισκόμενη μεταξύ της Αζώτου και της Ιόπης, κτισμένη στην κοιλάδα Σεφηλά. Τα Γάδαρα, παραδοσιακό οχυρό και πόλη των Φιλισταίων, είχαν ως σκοπό την προστασία πόλεων και χωριών όπως τα Γάμαλα, η Κανά, η Σαμάρεια κ.α., όπου υπήρχαν σημαντικές κοινότητες Ελλήνων. Ο Στράβων στα «Γεωγραφικά» (σελ. 759) μας πληροφορεί ότι εκ της πόλεως των Γαδάρων, ολόκληρη η περιοχή ονομάσθηκε Γαδαρίς. Κατά τη διενέργεια αρχαιολογικών ανασκαφών το 1909, η αγγλική αρχαιολογική αποστολή απεφάνθη ότι τα Γάδαρα κατοικούνταν τουλάχιστον από το 3.000 π.Χ.
Τα Σόδομα ετυμολογικώς ανάγονται στους όρους Σιός (Θεός) και δόμα (δώρο). Επομένως Σόδομα σημαίνει θεϊκό δώρο. Τα Γόμορα, τα οποία όπως και τα Σόδομα καταποντίσθηκαν από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, ετυμολογικώς ανάγονται στους όρους Γο =Γη και Μόρα=τάγμα στρατιωτικό. Τα Γέραρα είχαν ανεγερθεί στο δρόμο που κατευθυνόταν από την Παλαιστίνη στην Αίγυπτο. Ετυμολογικώς Γέραρα σημαίνει την πολεμική επιβράβευση που παρεχόταν στον ηγέτη.
Κατόπιν αυτών, και πολλών άλλων που θα επακολουθήσουν και θα εκπλήξουν, όσοι κινούνται σε μυστηριακούς χώρους και ισχυρίζονται ότι τα Μυστήρια προήλθαν από τους Ιουδαίους, ας είναι πολύ προσεκτικοί είτε εξ αμαθείας είτε εκ σκοπιμότητος κινούνται...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ionhellas@gmail.com
