ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΛΙΟ...
Είναι γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων ότι ο έλεγχος των μαζών εστιάζεται στην χειραγώγηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Διυλίζοντας και ελέγχοντας τον πολιτισμό σε όλες του τις εκφάνσεις, μέσα από την λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, τα μμε, την εκπαίδευση εν γένει, διαμορφώνεται μία συγκεκριμένη νοοτροπία. Παγιώνονται στερεότυπα συμπεριφοράς, τα οποία ενσταλάζουν δογματισμό και αποστάγματα δηλητηριασμένης σκέψεως στα ενδόμυχα του νου του ανθρώπου...
Μία από τις πιο δόλιες μεθόδους ελέγχου της μάζας, είναι ο νοητικός έλεγχος, ο οποίος επιβάλλεται μέσω του μηχανισμού των μεσσιανιστικών θεοκρατικών δογμάτων. Και αναφερόμενοι σε μεσσιανιστικά θεοκρατικά δόγματα, να αποσαφηνίσουμε ότι η αληθινή θεοσέβεια και η υγιής θρησκευτικότητα απέχουν παρασάγγες από την αγκυλωτική-δογματική προσήλωση σε καταστάσεις πνευματικής δουλείας και αυτοεξευτελισμού της προσωπικότητας...
Καταστάσεις με ευκρινέστατες εξουσιαστικές προεκτάσεις, οι οποίες ενδύονται τον μανδύα της θρησκευτικής πίστεως, προκειμένου να εγκλωβίσουν και να καθυποτάξουν ολοκληρωτικά στις επιδιώξεις τους αφελείς ή ανήμπορους να σκεφθούν αναξιοπαθούντες...
Στο πλαίσιο αυτό, οι εκπρόσωποι του πνευματικού σκοταδισμού, απεχθάνονται και μισούν την απροκατάληπτη έρευνα, τη διερώτηση, την αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας, που οδηγεί στην κατακρήμνιση της δεισιδαιμονίας και του φόβου και στην καθοδήγηση στην ατραπό της τεκμηριωμένης γνώσεως, ακριβώς για να μπορούν να ασκούν εξουσία και έλεγχο νοητικό, και κατ΄ επέκταση οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, στις μάζες των εθελόδουλων θρησκευτών τους, που στην ουσία είναι σκλάβοι και "δούλοι" διεφθαρμένων κοσμικών ιερατείων με εξουσιαστικές επιβολές...
Αναγορεύοντες εαυτούς σε "εκπροσώπους του Θεού" (μιας και ουδεμία θεία δύναμη συνεδέθη μαζί τους), εμπαίζουν τις μάζες, διάγοντας βίο χλιδής και συναλλασόμενοι με την κοσμική εξουσία, στην βάση του ελέγχου και της καθυποταγής των μαζών στα κατευναστικά σχέδιά τους...
Καλλιεργώντας τεχνητά ενοχικά σύνδρομα και εσκεμμένα τύψεις συνειδήσεως στον άνθρωπο για δήθεν "προπατορικά αμαρτήματα" και για πλάνες τα οποία ουδέποτε υπήρξαν ή και να υπήρξαν ουδόλως ευθύνεται, μεθόδευσαν την αγελοποίηση των μαζών και καλλιέργησαν έναν δόλιο πειθαναγκασμό, επιστρατεύοντας κινδυνολογικά σύνδρομα και ενοχικά διλήμματα με απώτερο σκοπό τον εγκλωβισμό ψυχών, πνευμάτων και συνειδήσεων στην μέγγενη των ποταπών τους επιδιώξεων...
Στο πλαίσιο αυτό, ο πνευματικός Μεσαίωνας που επιθυμούν εσαεί να επικρατήσει, μπορεί να μην περιλαμβάνει στην εποχή που διάγουμε "Ιερές Εξετάσεις", όμως εξακολουθεί να ασπάζεται και να πρεσβεύει μεθόδους πνευματικής τρομοκρατίας και ηθικού εκμηδενισμού για όποιον αντισταθεί στα δογματικά κελεύσματά τους.
Ο νέος Μεσαίωνας δεν περιλαμβάνει πυρές όπως λίγους αιώνες πριν, όμως αποθεώνει θριαμβικά την δουλοπρεπή ταπείνωση, καταπολεμά τη χαρά της ζωής, το γέλιο, το φως, επιδιώκοντας να καταστήσει τα θύματά του κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση των μορφών που απεικονίζει στις αγιογραφίες του, πρόσωπα δηλαδή κατηφή, σκελετωμένα, παθητικά και άβουλα, πρόσωπα και μορφές υποταγμένες στο δόγμα και στην βιβλική πλάνη...
Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία ως και η μυσταγωγική παράδοση των προγόνων μας, δεν δογμάτιζαν το θείον, αποδείκνυαν και οδηγούσαν τον μύστη ή τον φιλοσοφούντα αυτοβούλως στην αποδοχή και αναγνώριση του θείου, προτάσσοντας τεκμήρια, φιλοσοφικά και άλλα επιχειρήματα και ουδόλως φόβο ή δογματικές πλάνες. Ιδού έγκειται και η τεράστιας σημασίας ειδοποιός διαφορά τους από τα δόγματα ή τις εκφάνσεις της δογματικής ανατολής...
Καθείς δύναται και δικαιούται να αναφέρεται στον Θεό της καρδιάς του, στον θεό της συνειδήσεώς του, με όποιο τρόπο αυτός τον αντιλαμβάνεται και τον κατανοεί, δίχως πειθαναγκαστικές μεθόδους, διατηρώντας την αξιοπρέπειά του, την ακεραιότητα της σκέψεως και της συνειδήσεώς του και το αυτόβουλο των ενεργειών του, καθ΄ ότι η θεοσέβεια αποτελεί μία έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου μεν, δύναται όμως να προσλάβει ατομική έκφραση αναγόμενη στην ιδιοσυστασία και στην αντιληπτότητα ενός εκάστου, πέραν πρακτικών εκφοβισμού όπως αυτές που προτάσσουν "εντολές", "υποχρεώσεις", η παραβίαση ή μη τήρηση των οποίων επισείουν την μήνη ενός μοχθηρού Θεού (κατά τα πρότυπα του Γιαχβέ) κ.α.
Αυτός είναι ο λόγος που ο μοναχός Χόρχε στο θαυμάσιο και έμφορτο συμβολισμών έργο του Ουμπέρτο Έκο "Το Όνομα του Ρόδου", δηλητηρίαζε τις σελίδες των κωμωδιών που είχαν γράψει αρχαιοέλληνες συγγραφείς, προκειμένου οι αναγνώστες αυτών στην βιβλιοθήκη της μονής, να βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο, ως τιμωρία για το "θανάσιμο αμάρτημά" τους να έρχονται σε επαφή με την ελληνική σκέψη, το φως, τη ζωή, το γέλιο, την ευθυμία, που αποτελούν εκφάνσεις του υγιούς και ισορροπημένου βίου... "Δεν θέλω οι άνθρωποι να γελάνε και να είναι χαρούμενοι" ομολογεί ο μοναχός Χόρχε στο ανωτέρω έργο και στην φράση αυτή-κλειδί, συνοψίζεται η μισόζωη αντίληψη του σκοταδιστικού δογματικού μεσσιανισμού...
Μόνο μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο ψυχικού καταναγκασμού, ευδοκιμούν κινδυνολογικά τεχνητά διλήμματα και οργιάζει ο φόβος, που οδηγεί κατά τρόπο πειθήνιο και δουλικό τους "πιστούς" ψυχικά "αλυσοδεμένους" στα εξουσιαστικά ιερατεία... Μόνο με την κατάλληλη χρήση του φόβου, επιτυγχάνεται η εκμετάλλευση των αφελών, από θεομπαίχτες και κατ΄ουσίαν ιερόσυλους, κατ΄ επίφασιν "ιερωμένους" των διαφόρων κοσμοπολιτικών "θρησκειών"...
Τι κι αν ο Ιησούς διεκήρυξε "όστις θέλει οπίσω μου ελθείν", τα δογματικά ιερατεία που εμπορεύονται το όνομά του διακηρύσουν "Έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία"... (Extra ecclesiam, nulla salus). Μόνο μεταξύ κατηφών υπάρξεων, ανάμεσα σε διακατεχόμενους από υπαρξιακά προβλήματα, από υποταγμένους στον φόβο, στην άγνοια, στην δεισιδαιμονία, μπορούν να ευδοκιμήσουν τέτοια συστήματα δογματικού και μεσσιανιστικού πειθαναγκασμού... Γι΄ αυτό το γέλιο και η χαρά της ζωής, η φύση και οι λειτουργίες της, αποτελούν θανάσιμο εχθρό τους... Αφού μόνο εν μέσω ναυαγίων, πόνου, ερέβους και άγνοιας, δύνανται να ασκήσουν το επαίσχυντο εμπόριο και την αισχρή λεηλασία των ψυχών που ονειρεύονται με σύγχρονης μορφής "συγχωροχάρτια"...
Όσο όμως γι΄ αυτούς τους σκοταδιστές και μισόζωους καταχραστές της θεοσέβειας και εκτροπείς της το Γέλιο και η Ζωή αποτελούν θανάσιμους αντιπάλους τους, τόσο περισσότερο για εμάς, τους θεματοφύλακες της Ελληνικής Θεοσέβειας και της Μυσταγωγικής Παραδόσεως των ενδόξων προγόνων μας, συνιστούν κατάφαση Δημιουργίας και σημείο αναφοράς για την ιχνηλάτηση του βιωματικού μας πλαισίου...
Μία από τις πιο δόλιες μεθόδους ελέγχου της μάζας, είναι ο νοητικός έλεγχος, ο οποίος επιβάλλεται μέσω του μηχανισμού των μεσσιανιστικών θεοκρατικών δογμάτων. Και αναφερόμενοι σε μεσσιανιστικά θεοκρατικά δόγματα, να αποσαφηνίσουμε ότι η αληθινή θεοσέβεια και η υγιής θρησκευτικότητα απέχουν παρασάγγες από την αγκυλωτική-δογματική προσήλωση σε καταστάσεις πνευματικής δουλείας και αυτοεξευτελισμού της προσωπικότητας...
Καταστάσεις με ευκρινέστατες εξουσιαστικές προεκτάσεις, οι οποίες ενδύονται τον μανδύα της θρησκευτικής πίστεως, προκειμένου να εγκλωβίσουν και να καθυποτάξουν ολοκληρωτικά στις επιδιώξεις τους αφελείς ή ανήμπορους να σκεφθούν αναξιοπαθούντες...
Αναγορεύοντες εαυτούς σε "εκπροσώπους του Θεού" (μιας και ουδεμία θεία δύναμη συνεδέθη μαζί τους), εμπαίζουν τις μάζες, διάγοντας βίο χλιδής και συναλλασόμενοι με την κοσμική εξουσία, στην βάση του ελέγχου και της καθυποταγής των μαζών στα κατευναστικά σχέδιά τους...
Καλλιεργώντας τεχνητά ενοχικά σύνδρομα και εσκεμμένα τύψεις συνειδήσεως στον άνθρωπο για δήθεν "προπατορικά αμαρτήματα" και για πλάνες τα οποία ουδέποτε υπήρξαν ή και να υπήρξαν ουδόλως ευθύνεται, μεθόδευσαν την αγελοποίηση των μαζών και καλλιέργησαν έναν δόλιο πειθαναγκασμό, επιστρατεύοντας κινδυνολογικά σύνδρομα και ενοχικά διλήμματα με απώτερο σκοπό τον εγκλωβισμό ψυχών, πνευμάτων και συνειδήσεων στην μέγγενη των ποταπών τους επιδιώξεων...
Στο πλαίσιο αυτό, ο πνευματικός Μεσαίωνας που επιθυμούν εσαεί να επικρατήσει, μπορεί να μην περιλαμβάνει στην εποχή που διάγουμε "Ιερές Εξετάσεις", όμως εξακολουθεί να ασπάζεται και να πρεσβεύει μεθόδους πνευματικής τρομοκρατίας και ηθικού εκμηδενισμού για όποιον αντισταθεί στα δογματικά κελεύσματά τους.
Ο νέος Μεσαίωνας δεν περιλαμβάνει πυρές όπως λίγους αιώνες πριν, όμως αποθεώνει θριαμβικά την δουλοπρεπή ταπείνωση, καταπολεμά τη χαρά της ζωής, το γέλιο, το φως, επιδιώκοντας να καταστήσει τα θύματά του κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση των μορφών που απεικονίζει στις αγιογραφίες του, πρόσωπα δηλαδή κατηφή, σκελετωμένα, παθητικά και άβουλα, πρόσωπα και μορφές υποταγμένες στο δόγμα και στην βιβλική πλάνη...
Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία ως και η μυσταγωγική παράδοση των προγόνων μας, δεν δογμάτιζαν το θείον, αποδείκνυαν και οδηγούσαν τον μύστη ή τον φιλοσοφούντα αυτοβούλως στην αποδοχή και αναγνώριση του θείου, προτάσσοντας τεκμήρια, φιλοσοφικά και άλλα επιχειρήματα και ουδόλως φόβο ή δογματικές πλάνες. Ιδού έγκειται και η τεράστιας σημασίας ειδοποιός διαφορά τους από τα δόγματα ή τις εκφάνσεις της δογματικής ανατολής...
Καθείς δύναται και δικαιούται να αναφέρεται στον Θεό της καρδιάς του, στον θεό της συνειδήσεώς του, με όποιο τρόπο αυτός τον αντιλαμβάνεται και τον κατανοεί, δίχως πειθαναγκαστικές μεθόδους, διατηρώντας την αξιοπρέπειά του, την ακεραιότητα της σκέψεως και της συνειδήσεώς του και το αυτόβουλο των ενεργειών του, καθ΄ ότι η θεοσέβεια αποτελεί μία έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου μεν, δύναται όμως να προσλάβει ατομική έκφραση αναγόμενη στην ιδιοσυστασία και στην αντιληπτότητα ενός εκάστου, πέραν πρακτικών εκφοβισμού όπως αυτές που προτάσσουν "εντολές", "υποχρεώσεις", η παραβίαση ή μη τήρηση των οποίων επισείουν την μήνη ενός μοχθηρού Θεού (κατά τα πρότυπα του Γιαχβέ) κ.α.
Μόνο μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο ψυχικού καταναγκασμού, ευδοκιμούν κινδυνολογικά τεχνητά διλήμματα και οργιάζει ο φόβος, που οδηγεί κατά τρόπο πειθήνιο και δουλικό τους "πιστούς" ψυχικά "αλυσοδεμένους" στα εξουσιαστικά ιερατεία... Μόνο με την κατάλληλη χρήση του φόβου, επιτυγχάνεται η εκμετάλλευση των αφελών, από θεομπαίχτες και κατ΄ουσίαν ιερόσυλους, κατ΄ επίφασιν "ιερωμένους" των διαφόρων κοσμοπολιτικών "θρησκειών"...
Όσο όμως γι΄ αυτούς τους σκοταδιστές και μισόζωους καταχραστές της θεοσέβειας και εκτροπείς της το Γέλιο και η Ζωή αποτελούν θανάσιμους αντιπάλους τους, τόσο περισσότερο για εμάς, τους θεματοφύλακες της Ελληνικής Θεοσέβειας και της Μυσταγωγικής Παραδόσεως των ενδόξων προγόνων μας, συνιστούν κατάφαση Δημιουργίας και σημείο αναφοράς για την ιχνηλάτηση του βιωματικού μας πλαισίου...
ΦΩΣ ΚΑΙ ΖΩΗ, ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΒΑΡΟ ΣΤΟΝ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ!
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ionhellas@gmail.com
