ΙΣΤΟΡΙΑ

ΠΕΡΙ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΟΡΑΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΣΤΥΓΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Στην Ελλάδα ισχύει η αρχή του "είσαι ό,τι δηλώσεις". Με γνώμονα αυτή την αυθαιρεσία αναπτύχθηκαν πολλά καταχρηστικά μυθεύματα, με  πρώτιστο εκείνο το οποίο εκφέρεται από πολλούς που δηλώνουν "αμεσοδημοκράτες", υπέρμαχοι της "άμεσης δημοκρατίας" και πολλά ανάλογα βαρύγδουπα, δυστυχώς όμως, άνευ αντικρύσματος... Κι αυτό διότι διακατέχονται από μία μονομερή αντίληψη της "άμεσης δημοκρατίας", εννοώντας την υπό το πρίσμα ενός ακατάσχετου δικαιωματισμού... Ένα φαινόμενο το οποίο θέλει τους ανθρώπους να κατέχουν μόνο δικαιώματα άνευ υποχρεώσεων, γεγονός ουτοπικό και ανεδαφικό, μέσα σε μία κοινωνία όπου ο πολίτης έχει απωλέσει ουσιαστικά την ιδιότητά του αυτή, αφού πλέον δεν μετέχει στα της πόλεως ενεργά, ουσιαστικά, παρά περιορίζεται στο ρόλο του ψηφοφόρου, υπηκόου, φορολογούμενου, ιδιώτη. 
Για να λειτουργήσει η έννοια του Πολίτη, και κατ΄ επέκταση ο θεσμός της άμεσης δημοκρατίας, προϋποθέτει την ενεργοποίηση ενός εκάστου, την ανάληψη συνειδητού και ουσιαστικού ρόλου στα δημόσια πράγματα και τον επωμισμό αρμοδιοτήτων και ευθυνών. Προϋποθέτει αναγνώριση και εμπέδωση του συλλογικού Κοινοτικού πνεύματος και καταπολέμιση των ατομικιστικών/ωφελιμιστικών/προσωποκεντρικών αντιλήψεων. Όταν δεν λειτουργούν οι θεσμοί, δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθούν και οι ανάλογες διακηρύξεις. 

Ο βαθμός αξιοπιστίας ενός εκάστου όμως, δεν συναρτάται προς τις διακηρύξεις του, αλλά προς τον βαθμό εναρμονίσεως λόγων και έργων. Εάν εστιάσουμε στα πεπραγμένα της συντριπτικής πλειοψηφίας εξ αυτών, θα διαπιστώσουμε ότι διακατέχονται από μία μονομερή αντίληψη της άμεσης δημοκρατίας, η οποία εστιάζεται στην απαίτηση και διεκδίκηση ολοένα και περισσότερων δικαιωμάτων, δίχως την ανάληψη αντίστοιχων υποχρεώσεων. Προφανώς έχουν μία στρεβλή εικόνα περί "δημοκρατίας" θεωρώντας την ως ένα λαοκρατικό φέουδο στο οποίο θα απολαμβάνουν απεριορίστων δικαιωμάτων και εξουσιών, άνευ καταβολής οιασδήποτε μορφής μόχθου... Ουκ ολίγοι μάλιστα επικαλούνται αόριστα το "αρχαίο πνεύμα", επικαλούνται τους αρχαίους προγόνους μας, όμως απέχουν παρασάγγες τόσο από τη νοοτροπία τους, όσο πρωτίστως από τον τρόπο ζωής τους. Αρχαιολάτρης δεν γίνεσαι φορώντας απλά μία χλαμύδα και αναπέμποντας κάποιον ορφικό ή άλλο ύμνο, δεν γίνεσαι με την επίστεψη με ένα στεφάνι κισσού, δεν γίνεσαι καταφερόμενος απλά ή απαρνούμενος τις νεώτερες θρησκείες. Η εναρμόνιση προς τους αρχαίους προγόνους, προϋποθέτει την εμπέδωση του πνεύματος του "Καλού καγαθού", απαιτεί την εμπέδωση της ανθρωποπλαστικής κλασικής παιδείας και των διδαχών της, εστιάζεται στην εφαρμογή ενός συγκεκριμένου βιοτικού προτύπου, σύμφωνα με το οποίο Πολίτης είναι μόνον ο Οπλίτης, εκείνος δηλαδή που αναλώνεται, λόγω και έργω, στην προάσπιση των αρχών, των εδαφών και των καλώς νοούμενων συμφερόντων της Πολιτείας και της πατρώας γης. 

Δημοκρατία ετυμολογικά σημαίνει το Κράτος του Δήμου. Και ως δήμο οι αρχαίοι πρόγονοί μας εννοούσαν τους ελεύθερους πολίτες, γηγενείς. Οι λοιποί Έλληνες ήσαν μέτοικοι, ελεύθεροι μεν άνθρωποι, αλλά δίχως πολιτικά δικαιώματα. Συνεπώς, ο δήμος θα πρέπει να περιλαμβάνει τους γηγενείς πολίτες-οπλίτες, δεν μπορεί τμήμα του δήμου να είναι οι διάφοροι Χασάν, Σολομόν και Χουσείν που ήρθαν παράνομα και εγκαταστάθηκαν καταχρηστικά στην πατρώα γη... 

Πολίτης στην αληθινή Δημοκρατία η οποία είναι συνυφασμένη με τον Πατριωτισμό (καθώς δημοκρατία είναι το κράτος του Δήμου, του λαού και λαός/λαϊκή κοινότητα είναι το σύνολο των γηγενών) είναι μόνον εκείνος που ενδιαφέρεται εμπράκτως για το κοινό καλό, όχι ο ατομικιστής, όχι ο ωφελιμιστής, όχι ο αδιάφορος για τα κοινά, εκείνος που μετέχει σε επιτροπές, που καταλαμβάνει αξιώματα, στρατιωτικά, ιερατικά, πολιτικά, εκείνος που μετέχει στην βουλή των Πεντακοσίων, παρίσταται ενεργά στις συναθροίσεις της εκκλησίας του δήμου, μετέχει στην Ηλιαία, αναλαμβάνει χορηγείες και τριηραρχίες, εάν είναι εύπορος και πρωτίστως είναι Οπλίτης, έτοιμος όσο είναι ικανός και δυνάμενος να φέρει όπλα, τουλάχιστον μέχρι τα 60 του έτη, να προασπίσει την ανεξαρτησία και κυριαρχία της Πολιτείας, να υπερασπιστεί τα όσια και ιερά των προγόνων του, να διαφυλάξει την πολιτισμική παρακαταθήκη του γένους του, να υπερασπιστεί αξίες και αρχές των οποίων τυγχάνει θεματοφύλακας. Τι σχέση αλήθεια έχει με τον δήμο ο σημερινός συρφετός των παθητικοποιημένων ανθρώπων των οποίων το ενδιαφέρον για τα κοινά αναλώνεται σε μία τυπική ψηφοφορία ανά 4 έτη, και αν.... αν λάβουμε υπόψη μας τα υψηλότατα πλέον ποσοστά αποχής που υπερβαίνουν ακόμη και το 50% του εκλογικού σώματος, είναι αδαείς και αδιάφοροι ως προς τα ζητήματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον του τόπου, που έχουν επιτρέψει σε μία δράκα εξουσιαστών χρηματανθρώπων, δια της αρχής της αντιπροσωπευτικότητας να τους υφαρπάξουν την εξουσία και να εκχωρήσουν την εθνική κυριαρχία σε ξένους πιστωτές (σύναψη εθνοπροδοτικών μνημονίων), εκποιώντας και εκχωρώντας κυριαρχικά δικαιώματα, δημόσιο πλούτο και υποδομές (ΟΤΕ, ΔΕΗ, Σιδηρόδρομοι, Αεροδρόμια, Λιμάνια, υπέδαφος κλπ), γεγονός το οποίο ισοδυναμεί με ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ; Αυτοί που πρόδωσαν λ.χ. την Κύπρο το 1974, εκείνοι που κατέστησαν ριψάσπιδες στα Ίμια το 1996, τι σχέση έχουν με τους αρχαίους αμεσοδημοκράτες Αθηναίους που όμωναν στο σπήλαιο της Αγραύλου τον όρκο "Ου καταισχυνώ όπλα τα Ιερά, την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω"; Τι σχέση έχει ο φιλόσοφος-Πολεμιστής Σωκράτης με τους θολοκουλτουριάρηδες του σήμερα; Μπορεί  να συγκριθεί ο βασιλέας Κόδρος που θυσιάστηκε υπέρ πόλεως με τον Κ. Σημίτη φερ΄ ειπείν που δήλωσε ανερυθρίαστα ότι την σημαία στα Ίμια την πήρε ο άνεμος, ή με τον Κ. Καραμανλή που δήλωσε το 1974 ότι η Κύπρος κείται... μακράν; Τι σχέση μπορεί νάχει ο Κυναίγειρος που συγκρατούσε το περσικό πλοίο στον Μαραθώνα με τα δόντια του όταν τούκοψαν οι Πέρσες τα χέρια με τον Μ. Βαρβιτσιώτη που δήλωσε ότι "είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να καίει την ελληνική σημαία"; 

Στην άμεση δημοκρατία και μάλιστα επί Περικλέους, πολίτες ήσαν μόνον οι καταγόμενοι από πατέρα και μητέρα Αθηναίους. Πόσοι αλήθεια από αυτούς που διατείνονται ότι είναι "αμεσοδημοκράτες" το γνωρίζουν αυτό; Η αθηναϊκή δημοκρατία διέθετε δούλους και η ισχύς της προήλθε από τη συγκρότηση ισχυρού στόλου, ο οποίος κατασκευάστηκε με την εξαγωγή αργύρου από τα μεταλλεία της λαυρεωτικής γης, χάρη στην ακατάπαυστη εργασία χιλιάδων δούλων. Στην άμεση αθηναϊκή δημοκρατία η ανάληψη ευθυνών ήταν υποχρεωτική και με το πέρας της θητείας επήρχετο λογοδοσία και καταλογισμός ευθυνών. Προ της αναλήψεως πολιτικών αξιωμάτων, καταγραφόταν και το τελευταίο περιουσιακό στοιχείο των πολιτών αυτών που θα λάμβαναν τα αξιώματα και εάν κατά τη λογοδοσία κρινόταν ότι είχαν ζημιώσει με πράξεις ή παραλείψεις την Πολιτεία, επήρχετο δήμευση της περιουσίας τους. Οι Αθηναίοι καταδίκασαν τους Στρατηγούς γιατί στις Αργινούσες λόγω θαλασσοταραχής δεν περισυνέλλεξαν και δεν έθαψαν τους νεκρούς τους, φανταστείτε πώς θα αντιμετώπιζαν εκείνους που εσκεμμένα εκχώρησαν την εθνική κυριαρχία στους ξένους.... Πόσο λοιπόν πραγματικά επιθυμούν όλοι αυτοί οι ζητωκραυγάζοντες περί "άμεσης δημοκρατίας" ένα τέτοιο καθεστώς; Είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν ευθύνες; Είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν τους πατρώους νόμους; Είναι διατεθειμένου να αρθούν υπεράνω του προσωπικού συμφέροντος και να αποδυθούν σε αγώνα για το κοινό καλό; Πολύ αμφιβάλλουμε... Πολλώ δε μάλλον εάν εξετάσουμε και κρίνουμε τις μέχρι σήμερα επιλογές και πράξεις τους...

Το βέβαιο είναι ότι η κοινωνία αυτή οδηγείται σε βαθμιαία αποσύνθεση με καλπάζοντες πλέον ρυθμούς και εάν δεν ενστερνιστεί το πνεύμα του Ιωάννη Καποδίστρια, του Θ. Κολοκοτρώνη και του Σταματελόπουλου-Νικηταρά, του Γ. Καραϊσκάκη και τόσων άλλων ένδοξων μαχητών του Ελληνισμού, ευπατρίδων και αγωνιστών, δεν πρόκειται να έχει πολύ μέλλον... Εάν δεν ενστερνισθεί την αντίληψη του Ι. Μακρυγιάννη σύμφωνα με την οποία "είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ", δεν πρόκειται να υπάρξει ανάταση. Εάν δεν αντιληφθεί ότι καθένας από εμάς εκπροσωπεί την Πατρίδα και πώς εάν δεν καταληφθεί από το πνεύμα πώς εάν δεν σώσει εκείνος την Πατρίδα δεν θα τη σώσει κανείς, δεν πρόκειται να δει ο Ελληνισμός άσπρη μέρα... Όσο εκχωρεί την πολιτική εξουσία σε διεφθαρμένους εξουσιαστές, όσο επιτρέπει ξένα συμφέροντα και διαπλεκόμενοι φορείς να διαφεντεύουν τη χώρα του, είναι καταδικασμένος να αφανιστεί από την ιστορία... Αυτό είναι το πιο μεστό, το πιο αντιπροσωπευτικό μήνυμα με αφορμή την έλευση της επετείου της 25ης Μαρτίου....

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ