ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ: Η ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ....
Η Εαρινή Ισημερία, που ετυμολογικά σημαίνει την ισόρροπη διάρκεια ημέρας και νύκτας (μετά δε από αυτήν αρχίζει η ημέρα να ενισχύεται περιορίζοντας τη νύκτα), αποτελεί αναμφίβολα έναν από τους τέσσερις διαύλους μέσα από τους οποίους διανοίγονται οι πύλες των ανωτέρων κόσμων και επέρχεται ο εσωτερικός μετασχηματισμός, η εσωτερική ανάπλαση του ανθρώπου, αποβάλλοντας σταδιακά την θνητή/τιτανική φύση του με ό,τι το χθόνιο και το ατελές αυτή περικλείει, αναβιβαζόμενη προς τους ανωτέρους κόσμους... Στην Εαρινή Ισημερία “πεθαίνει και αναγεννάται” ο Διόνυσος Ζαγρέας και ανέρχεται εκ νέου από το βασίλεια του Πλούτωνα στην γη και στα ουράνια δώματα, η Θεά Περσεφόνη, κρατώντας στο χέρι το ρόδι, δώρο του Πλούτωνα, σύμβολο αφθονίας και γονιμότητας.
Διόλου τυχαία, την περίοδο αυτή που είναι συνυφασμένη με την Αναγέννηση της Φύσεως, ετελούντο τα μικρά Ελευσίνια Μυστήρια, τα εν Άγραις καλούμενα, τα οποία συνιστούσαν την προπαρασκευή για την μέθεξη των αναζητητών του φωτός στην μεγαλειώδη ελευσινιακή μυσταγωγία του Φθινοπώρου... Γι΄ αυτό και η Εαρινή Ισημερία ταυτίζεται με πολλές τελετές και εορτές γονιμικής λατρείας.
Είναι η περίοδος εκείνη κατά την οποία ο φωτοβόλος Απόλλων επιστρέφει από την Υπερβορρέα με το άρμα του που σέρνουν γρύπες, εγκαθιστάμενος εκ νέου στο λίκνο του, τη γη των Δελφών του, παραλαμβάνοντας την σκυτάλη από τον αδελφό του Διόνυσο, ο οποίος κυριαρχούσε στο μαντείο κατά την περίοδο του Χειμώνα, όσο ο Φοίβος Απόλλων έλειπε στην μακρινή γη του Βορρά... Το γεγονός αυτό καθιστά εφικτό τον συγκερασμό του απολλώνειου με το διονυσιακό στοιχείο οπότε και η εναρμόνιση των δύο αυτών παραγόντων επιφέρουν την εξισορρόπηση και ολοκλήρωση του εσώτερου εαυτού...
Καθόλου τυχαία, η περίοδος αυτή ταυτίζεται με την αναγέννηση της Ζωής και το ζωντάνεμα της Δημιουργίας σε κάθε έκφανση και επίπεδο... Στο εσωτερικό πεδίο, η Άνοιξη αποτελεί το εφαλτήριο εκείνο κατά το οποίο η ψυχή του μυσταγωγούμενου αναζητητή, αποβάλλει τα αρνητικά στοιχεία που την βαρύνουν και αποκτά σταδιακά την ωρίμανση και την κάθαρση, μέσα από τις ανάλογες μυητικές και βιωτικές διαδικασίες...
Είναι το εφαλήτριο όπου η φυσιολατρική ενατένιση των πραγμάτων συνενώνεται με την μυστηριακή κάθαρση και επιφέρει την ανάταξη του μύστη μέσα στον μεγάλο ναό της φύσεως, εκεί όπου συντελούνται τα πιο σεβαστά από τα άρρητα μυστήρια της Δημιουργίας, από καταβολών κόσμου...
Είναι η περίοδος συνάμα της μεγάλης ψυχικής, πνευματικής και σωματικής προετοιμασίας για την συνειδητοποίηση της σημασίας του τελετουργικού δρωμένου του Θνήσκοντος και Αναστάντος Θεού, που επακολουθεί, είτε Άδωνις καλείται, είχε Κεχρισμένος/Χριστός/Ιησούς των ψυχών θεραπευτής...
Κατά την διάρκεια της Εαρινής Ισημερίας, και ιδίως στην περίοδο που έπεται αυτής, συντελείται η θανάτωση του Διονύσου του Ζαγρέως, ο οποίος αλληγορεί την θνητή, τιτανική υπόσταση του ανθρώπου και η αναγέννησή του ως Διονύσου Ανθίου, ζωογονημένου όπως οι καρποί των ανθέων και των λουλουδιών που αναφύονται και ανανεώνουν το βιολογικό φαινόμενο της Δημιουργίας και της Ζωής...
Κατά την τέλεση των Ιερών Μυστηρίων του Ελληνικού Κόσμου, οι μυούμενοι άκουγαν από τον Ιεροφάντη να τους αποκαλύπτει ότι την περίοδο των Ηλιοστασίων και των Ισημεριών, αποστέλλεται η θεία πνοή στη Γαία.
Η Ισημερία του Μαρτίου λοιπόν είναι το φυσικό εκείνο ορόσημο που προαναγγέλλει την έναρξη της Ανοίξεως στο βόρειο ημισφαίριο. Αυτή τη περίοδο ο Ήλιος ανακτά την ισχύ που απώλεσε κατά την διάρκεια του Χειμώνα, εκπέμποντας περισσότερο φως και θερμότητα, διαγείροντας τη γη, τον μεγάλο αυτό φυσικό οργανισμό, ώστε κυοφορηθούν οι αναγκαίες προς την διατήρηση της ζωής διεργασίες στο φυσικό και βιολογικό επίπεδο.
Οι θνητοί, εναρμονιζόμενοι με τους ρυθμούς του ζωικού και φυτικού κόσμου, ακολουθούν τον φυσικό ρυθμό...
Διόλου τυχαία, στα Ελευσίνια Μυστήρια γινόταν σιωπηρή επίδειξη ενός σταχιού θερισμένου από τον Ιεροφάντη, εν μέσω σιγής, συνδέοντας τα πνευματικά φαινόμενα προς τις φυσικές διεργασίες. Καθόλου τυχαίο δεν είναι επίσης το γεγονός ότι τα Μείζονα και τα Ελάσσονα Ελευσίνια Μυστήρια, ετελούντο ακριβώς στις ημερομηνίες της Φθινοπωρινής και της Εαρινής Ισημερίας...
Για τους ένθεους προγόνους μας, αυτή ήταν η ώρα επιστροφής της Περσεφόνης από τον Άδη στη Γη και τη μητέρα της, τη Δήμητρα, στα μικρά Ελευσίνια Μυστήρια.
Τα όσα αναφέρει επ΄ αυτού ο μύστης και εστεμμένος φιλόσοφος, αυτοκράτωρ Ιουλιανός, είναι αποκαλυπτικά:
«Υποστήριζα προηγουμένως ότι σημασία έχει και η εποχή την οποία επέλεξαν οι αρχαίοι για την τέλεση των μυστηρίων και το γεγονός ότι την όρισαν έτσι ώστε να έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σχέση με την πραγματικότητα.
Όταν λοιπόν ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς στο σημείο εκείνο του ισημερινού κύκλου, εκείνο διάλεξε η θεά για τον εαυτό της. Όταν δηλαδή βρίσκεται στο σημείο του Ζυγού, τελούνται τα μεγαλόπρεπα και απόκρυφα μυστήρια της Δήμητρας και της Κόρης.
Και πολύ σωστά. Γιατί τότε ακριβώς πρέπει πάλι να τελέσουμε τα μυστήρια προς τιμή του θεού που απομακρύνεται, για να αποφύγουμε τις καταστροφές που μπορεί να μας προκαλέσει ο θρίαμβος της ανόσιας δύναμης του σκότους.
Πάντως οι Αθηναίοι τελούσαν δυο μυστήρια προς τιμήν της Δήμητρας, τα Μικρά Μυστήρια, όπως τα έλεγαν, όταν ο ήλιος βρίσκεται στο σημείο του Κριού, και τα Μεγάλα Μυστήρια, όταν μπαίνει στον Ζυγό για τους λόγους που ανέφερα.
Όσο για την ονομασία Μεγάλα και Μικρά Μυστήρια, νομίζω πως εξηγείται με την απομάκρυνση του θεού, όπως ταιριάζει άλλωστε, και όχι με το πλησίασμα του προς την γη.
Έτσι τα Μικρά Μυστήρια αποτελούν απλώς υπόμνηση, δεδομένου ότι ακριβώς την στιγμή που είναι παρών ο θεός που μας τράβηξε κοντά του, τότε αρχίζουν τα προκαταρκτικά στάδια της μυήσεως και λίγο αργότερα επακολουθεί η κάθαρση και οι επίσημες θρησκευτικές τελετές.
Όταν ο θεός φεύγει προς την αντιχθόνα ζώνη, τελείται το σπουδαιότερο μέρος των μυστηρίων, που αφορά την διαφύλαξη και την σωτηρία μας.
Κοιτάξτε! Όπως και στην προκειμένη περίπτωση, αποκόπτεται το όργανο της γονιμοποίησης, έτσι και όσοι Αθηναίοι παίρνουν μέρος στις μυστικές τελετές πρέπει να είναι τελείως αγνοί, και στον ταγό τους, τον ιεροφάντη, απαγορεύεται η γονιμοποίηση, επειδή δεν μπορεί να συνεχίζει την πορεία προς το άπειρο -αφού η περιορισμένη και μόνιμη ουσία που περικλείεται στο Ένα είναι αμιγής και καθαρή. Αλλά αρκετά μέχρις εδώ, σχετικά με αυτά». (Ιουλιανός, «Εις την μητέρα των Θεών», 173).
Η περίοδος που διανύεται από την έλευση της Εαρινής Ισημερίας έως και το Θερινό Ηλιοστάσιο, στο πνευματικό επίπεδο συμβολίζει την περίοδο της μεταμορφωτικής αναγεννήσεως των ανθρωπίνων ψυχών, κατ’ αντιστοιχία της μεγαλειώδους διαδικασίας ανθοφορίας και αναγεννήσεως της φύσεως.
Στην Εαρινή Ισημερία περισσότερο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ιερή παράδοση που μας κληροδότησαν οι αρχέγονοι Ιεροφάντες/Γεφυροποιοί προς τους πνευματικούς κόσμους, διανοίγονται οι πύλες του Ηφαιστειακού Πυρός και ενσαρκώνονται πυρφόρες οντότητες, ακολουθώντας τις υπαγορεύσεις του κοσμικού... Είναι μία πύλη για την "κάθοδο" του πνεύματος και της ψυχής στην ύλη...
Μέσα σε αυτή την φυσική εορτή, πραγματώνεται η αναγέννηση της Φύσεως και συνάμα με αυτήν, η επερχόμενη απελευθέρωση των αγνών ψυχών από τον Διόνυσο τον Ελευθερέα και η ανύψωσή τους στα ουράνια δώματα...
Εν κατακλείδι, η Εαρινή Ισημερία συνιστά την λατρευτική αποθέωση της Φύσεως και της Δημιουργίας, αντιπροσωπεύοντας την θριαμβική κατίσχυση του Φωτός έναντι του Σκότους, ούσα η περίοδος εκείνη για το ξαναζωντάνεμα της Πλάσεως και όλων των εκφάνσεων που τη συγκροτούν και την περιβάλλουν. Και αυτή είναι μία ιερή διαδικασία, που μόνο με αρχέγονα τελέσματα θα μπορούσε να τιμηθεί...
Ας αποθεώσουμε λοιπόν την έλευση της Ανοίξεως, όπως οροσημαίνεται από την Εαρινή Ισημερία, καθώς θείον είναι το Γίγνεσθαι κατά Ηράκλειτον...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Σχόλια