Ο Σταυρός, αποτελεί ένα αρχετυπικό σύμβολο που ανακαλεί αρχέγονες μνήμες, καθ΄ ότι ενέχει έναν συμβολισμό, προκατακλυσμιαίο. Δεν είναι χριστιανικό σύμβολο όπως εσφαλμένως πιστεύεται, υπό την έννοια ότι δεν εισήχθη από χριστιανούς, αλλά προϋπήρχε χιλιετηρίδες πριν την έλευση της θρησκείας ιουδαιοπαυλικιανισμού.
Από τη Χοιροκοιτία και την Πάφο της Κύπρου και τον μυστηριακό συμβολισμό του στα ανάκτορα της Κνωσσού, μέχρι τον Εσταυρωμένο Ορφέα, ο ισοσκελής Ελληνικός Σταυρός απηχεί την προσήλωση στην αθανασία της ψυχής και στην διαδικασία της παλιγγενεσίας.
Η κάθετη γραμμή συμβολίζει τον μακρόκοσμο, ενώ η οριζόντια τον μικρόκοσμο, καθώς επίσης οι τέσσερις ορθές γωνίες που σχηματίζονται από την τομή των δύο γραμμών, απηχούν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ή τα τέσσερα στοιχεία που συνθέτουν τη Δημουργία (αέρας, γη, νερό, φωτιά).
Υποδηλώνει επίσης την σύζευξη της αρσενικής, άρρενας, ηλιακής αρχής, που συμβολίζεται/απεικονίζεται με την κάθετη γραμμή, με την θήλεια/παθητική που συμβολίζεται με την οριζόντια, προς χάριν της δημιουργίας.
Είναι σύμβολο των θαλασσοπόρων αλλά και σύμβολο δηλωτικό διονυσιακού εκστασιασμού, χρησιμοποιούμενο σε μυστηριακές τελετουργίες.
Χρησιμοποιήθηκε και ως σύμβολο μαρτυρικής θυσίας και εκτελέσεων, εξ ου και η σταύρωση θεϊκών μορφών, ως ο Διόνυσος, ο Ορφεύς και ο Κεχρισμένος στο διάβα των αιώνων...
Μέσα από το σταυρικό μαρτύριο, διαπλέκεται ο μυητικός μύθος του Θανάτου και της Επαναγεννήσεως θεόσταλτων μορφών. Έτσι, ο σταυρός, αποκτά μία μεταφυσική ενατένιση και προοπτική, ειδωμένος σαν ένα σύμβολο δοκιμασίας, μαρτυρίου αλλά και εξαγνισμού, στο διάβα των αιώνων... Ένα σύμβολο συνυφασμένο με τη ζωή και τον θάνατο, με την κοσμογονική δημιουργία και τον μίτο της Αριάδνης που ξετυλίγεται μέσα από το μυητικό δράμα της γέννησης, της ακμής, του θανάτου και της επαναγεννήσεως, όπως συνέβη με όλες τις θεόσταλτες σταυρωθείσες μορφές...
Αξίζει να εμβαθύνουμε στο διαχρονικό αυτό σύμβολο που είναι συνυφασμένο με μία ιδιαίτερη δυναμική, ανακαλύπτοντας νέους γνωστικούς ορίζοντες που ολότελα μας είχαν αποκρυβεί ή διαφύγει...
Θ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Σχόλια