ΜΥΗΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ...
Η Μύηση ως εμπειρική και γνωστική διαδικασία, αποτελεί ένα τελετουργικό δρώμενο το οποίο απευθύνεται όχι τόσο στην νόηση όσο κυρίως στην υποσυνείδητη διάνοια και στον εσώτερο ψυχικό μας εαυτό, αποσκοπώντας στην αφύπνιση λανθανουσών ιδιοτήτων που ελλοχεύουν εντός μας αφ΄ενός, αφ΄ ετέρου στην ηθική και πνευματική εξύψωση του Είναι μας, μέσα από την εμπέδωση φυσικών αρχών και αρχέγονων νόμων που διέπουν τόσο το μακροκοσμικό, όσο και το μικροκοσμικό πεδίο της Δημιουργίας...
Μυέω/μυώ στην αρχαιοελληνική σημαίνει κλείνω τα μάτια και στην γλώσσα της αλληγορίας μεταφράζεται ως σφαλίζω τους οφθαλμούς και γίνομαι δέκτης υπεραισθητών προσλήψεων, μη υποκειμένων στις πέντε αντικειμενικές αισθήσεις που είναι πεπερασμένες αλλά και επιδρούν περιοριστικά και ενίοτε εσφαλμένα ως προς την σύλληψη της πραγματικότητας...
Κάτω από αυτό το πρίσμα η Μύηση αναδεικνύεται ως μία αλάνθαστη μέθοδος Θεογνωσίας, αφού μέσα από την επίτευξη της γνώσεως της Αληθείας, της επιγνώσεως των αποκρύφων νόμων που διέπουν το Σύμπαν και τη Φύση και την κατανόηση των νόμων που διέπουν τον πνευματικό κόσμο στα μη ορατά πεδία, επέρχεται η επικοινωνία και η μέθεξη μετά της θείας αρχής... Είναι μία οντολογική αναγέννηση, αφού ο θνητός/βέβηλος εαυτός πεθαίνει και αναγεννάται η ύπαρξη κάτω από ένα νέο πρίσμα και μία άλλη, ουσιαστική, προοπτική συνειδητότητας.
Διαμέσω της ατραπού της μυήσεως, ο μυούμενος γνωρίζει τα της αληθινής φύσεώς του καθώς και τις αρχές που ρυθμίζουν την λειτουργία της, αφ΄ ετέρου αποκτά πρόσβαση στα μέσα και στις διαδικασίες εκείνες δια των οποίων επιτυγχάνει την μεταστοιχείωση του είναι του, από υλικής όσο και από ηθικοπνευματικής απόψεως.
Μέσα από την απόκτηση της μυητικής εμπειρίας, ο νεόφυτος κατορθώνει να επιτύχει σταδιακά την διεύρυνσή της συνειδητότητάς του ώστε συν τω χρόνω να επιτύχει την προσέγγισή του στην πηγή του αιωνίου φωτός, όντας συνυφασμένου μετά της θειότητος, αρχή προς την οποία το παν τείνει, σύμφωνα με τις μυητικές διδαχές του βαθμού του Τέκτονος Μαθητού...
Σκοπός της μυητικής πρακτικής, είναι να κυριαρχήσει ο μυούμενος στα 4 στοιχεία ή καταστάσεις της ύλης και της υπάρξεως, στον αέρα, στην γη, στο νερό και στη φωτιά, ώστε να γίνει κάτοχος του "βασιλικού μυστικού", να καταστεί κάτοχος της βασιλικής τέχνης, ανυψωνόμενος σε μία κατάσταση κυριαρχίας και ενδελέχειας...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Σχόλια