LIFE STYLE: Η ΥΒΡΙΔΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ...

Η τεχνητή πτώση του κομμουνιστικού κόσμου στις αρχές του 1990, σηματοδότησε την ξέφρενη πορεία προς την παγκοσμιοποίηση, την ομογενοποίηση δηλαδή των πάντων σε έναν υβριδικό συγκερασμό. Στο πλαίσιο αυτό, έπρεπε να αλλάξουν και οι κοινωνικές δομές, τα ήθη και η κυρίαρχη νοοτροπία των ανθρώπων, ώστε να γίνει αρεστή και “βολική” για να αποδεχθεί το ισοπεδωτικό “χωνευτήρι” της Παγκοσμιοποίησης. Ένα χωνευτήρι το οποίο διέρχεται μέσα από την σύνθλιψη των χαρακτηριστικών εκείνων γνωρισμάτων που συνθέτουν την ιδιοσυστασία του Έθνους και καθορίζουν την ειδοποιό διαφορά του από κάθε άλλο εθνικό σύνολο. Ιδιοσυστασία η οποία συμπυκνώνεται σε μία ιδιαίτερη πολιτισμική και βιοψυχική ταυτότητα, διακρινόμενη από το στοιχείο της μοναδικότητας για κάθε λαό και πολιτισμό. Απο τις αρχές της δεκαετίας του 1990, τα πάντα άρχισαν να αλλάζουν στην Ελλάδα. Το χρήμα από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση έρρεε άφθονο και τα “σύγχρονα ήθη” κονιορτοποιούσαν και εκτόπιζαν κάθε τι παραδοσιακό. Στόχος, η εξάλειψη της εθνικής ψυχής, της Παράδοσης, στόχος η Ελληνικότητα σε κάθε έκφανσή της και η καθιερωμένη στάση ζωής του ΄Ελληνα. Το παγκόσμιο εξουσιαστικό κατεστημένο που διαφεντεύει την οικουμένη και η διαπλοκή που διαλύει και σαπίζει τη χώρα απ΄ άκρου εις άκρον με όργανό της τις παρασιτικές κομματικές δυνάμεις που τη συνθέτουν, προκειμένου να καταφέρει να αποπροσανατολίσει και να καταστήσει νωθρό τον νέο κόσμο, προώθησε με επιτηδευμένη “αθωότητα” σε πλανητική κλίμακα το life-style. 

Μέσα σε αυτό τον κυκεώνα μεταβολών της “μόδας” αναδύθηκαν “πρότυπα” πρωτόγνωρα για την ελλαδική κοινωνία, όπως η περίπτωση του τραγουδιστή Ρουβά. Το νέο πρότυπο ήταν αυτό που δεν ενοχλούσε, ήταν “απολιτικό”, ενσαρκωνόταν από έναν μαλθακό τύπο με καλογυμνασμένο σώμα, φρεσκοξυρισμένο, με χαρακτηριστικά γνωρίσματα θηλυπρέπειας, ένα “μοντέλο” το οποίο ήταν αποδεκτό και αρεστό στις παρέες... 

Αυτό τον ρόλο κλήθηκε να διαδραματίσει και το “πρότυπο” Ρουβά και τα κατάφερε. Ένας ανώδυνος ρόλος για την ελληνική κοινωνία ήταν ό,τι έπρεπε για τα σχέδιά τους. Το φαινόμενο πήρε τεράστιες διαστάσεις σε χρόνο ρεκόρ. Τα κοριτσάκια πλέον έγιναν dives ακολουθώντας τις προσταγές της νέας μόδας και αναζητούσαν άγριο, ευκαιριακό sex, ενώ τα αγοράκια εθίστηκαν όπως επιζητούσε η νέα τάση της μόδας στις προδιαγραφές μίας θηλυπρεπούς κοινωνίας. Δείτε το παράδειγμα πολλών τηλεπαρουσιαστών σήμερα σε διάφορους τηλεοπτικούς διαύλους, ή το παράδειγμα της μέχρι πρότινος προβεβλημένης Τζούλιας Αλεξανδράτου η οποία προβαλλόταν από τις κοσμικές και σκανδαλοθηρικές στήλες και αναλογιστείτε πόσες νεαρές φαντασιώνονταν να ακολουθήσουν την... καριέρα της για χρήμα και δημοσιότητα.. Και ο κατάλογος είναι ιδιαίτερα μακρύς... 

Ένας νέος τρόπος ζωής άρχισε σταδιακά στην Ελλάδα να παίρνει “σάρκα και οστά”. Δημοσιότητα, εκτυφλωτικά φώτα επικεντρωνόμενα σε μία ψεύτικη εικόνα προσποιητής ευημερίας, που κάλυπτε την κενότητα και την διαφθορά ενός αποσυντιθέμενου κόσμου.. Τα σκάνδαλα των πολιτικών καλύπτονταν συνήθως από το life style σύστημα που εξυπηρετούσε αποπροσανατολιστικά την διαπλοκή. Επιχειρηματίας πλάσαραν νέα μόδα: Τις φιλανθρωπίες! Μαζί με εκχυδαϊσμένους εκπροσώπους του modeling μοίραζαν ψεύτικα φαινόμενα ανακούφισης που γίνονταν αποδεκτά από τους ανυποψίαστους αστούς. Μάι κοινωνία σε εκφυλιστικό παροξυσμό! Ακόμη και το μεγάλο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου το 2000 πέρασε σχετικά απαρατήρητο από την ελληνική κοινωνία ψηφίζοντας ξανά τα ίδια πρόσωπα που έφεραν εσκεμμένα την καταστροφή. Τα κοσμοπολίτικα party σε ολόκληρη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Μύκονο, με μία εκχυδαϊσμένη κορύφωση, εν μέσω παραζάλης, ναρκωτικών, πορνείας και θηλυπρέπειας, παρέα με ανθρώπους που ξέσκιζαν το σώμα της Ελλάδας, ήταν επίδειξη πλουτισμού για όλους σχεδόν τους Έλληνες. Τεχνοκράτες δίχως πνεύμα και ηδονιστές χωρίς ψυχή “πλάσαραν” το νέο “πρότυπο” στηριγμένο στις απαξίες του υλισμού, του πανηδονισμού, της ξέφρενης κραιπάλης, ένα “πρότυπο” διανοητικής νωθρότητας που έδινε έμφαση στην εξωτερική εμφάνιση και στην δημιουργία εντυπώσεων. Η αποθέωση του φαίνεσθαι και η εκμηδένιση του είναι... Τα “πρότυπα” αυτά, επηρέαζαν την υποσυνείδητη διάνοια και προκαλούσαν εθισμό, ενώ η η έντεχνη ανάδειξή τους από τα μμε του κατεστημένου, ωθούσε σκόπιμα ολοένα και περισσότερους νέους στον ενστερνισμό τους, ως απαραίτητη προϋπόθεση αποδοχής από τον περίγυρο... 

Οι κοσμοεξουσιαστές αποδομούσαν μεθοδικά την ελληνική κοινωνία και εκείνη παρέπαιε μέσα σε μία παραζάλη νεοπλουτισμού και ψευδαισθήσεων, προετοιμάζοντας την ηθική, αξιακή και κατ΄ επέκταση πολιτική και οικονομική, αλλά πρωτίστως εθνική χρεοκοπία... 

Κοινοί θνητοί υπέβαλλαν στον εαυτό τους την ψευδαίσθηση, επηρεασμένοι και από τις σαπουνόπερες και το life-style, ότι μπορούν να ζήσουν κατά τα πρότυπα επώνυμων ηθοποιών, καλλιτεχνικών σταρ και γενικά μεγαλόσχημων παραγόντων, πλάθοντας την απατηλή εντύπωση ότι ενσαρκώνουν οι ίδιοι ηθοποιούς, παράγοντες της δημόσιας ζωής και του θεάματος! Βίωναν δηλαδή μία εικονική πραγματικότητα, αποκομμένοι από το περιβάλλον και τις αντικειμενικές συνθήκες, σαν ένα είδος παραζάλης. Τώρα απλά, η κλιμάκωση και κορύφωση της “κρίσης” έρχεται να ταράξει την νιρβάνα πολλών από αυτούς, αλλά το life style, έχοντας μία διαβρωτική αποστολή, να “ροκανίσει” εντέχνως τα κοινωνικά θεμέλια, απότοκο εξουσιαστικών μηχανισμών που διαμορφώνουν σε ψυχολογικά και προπαγανδιστικά εργαστήρια με επιτελεία ειδημόνων την κυρίαρχη “ιδεολογία” του μέλλοντος, έχει ασκήσει ήδη την εκμαυλιστική επίδρασή του. Και επιπλέον εξακολουθεί να “λεηλατεί” και να “σκλαβώνει” τις ψυχές και να υποτάσσει τα μυαλά των νέων γενεών, εθίζοντάς τους στο “ανάλαφρο”, στο “επιφανειακό”, στο “ανώδυνο” για το σύστημα και τους εξουσιαστικούς του μηχανισμούς... 

Από την καθιέρωση του unisex ντυσίματος μέχρι την επιβολή μίας ιδιόρυθμής “αργκό” συνδυασμένης με “ελληνοαγγλικά” (greeklish), από την εισαγωγή ψυχεδελικών ακουσμάτων στα προγράμματα των ΜΜΕ μέχρι την προώθηση καινοφανών “προτύπων” συμπεριφοράς, από το τρύπημα της μύτης, των χειλιών, των αυτιών, για το κρέμασμα σκουλαρικιών μέχρι την “μόδα” με τις δερματοστειξίες σε ολόκληρο το σώμα, τα μοντέλα με την νευρική ανορεξία και την υστερική μανία χειρουργικών παρεμβάσεων για “εξωραϊσμό” (από ρινοπλαστική μέχρι... λεύκανση πρωκτού!), η λερναία ύδρα του life style κάνει την απειλητική της εμφάνιση, διαβρώνοντας από μυαλά μέχρι και κατακτά πλανημένες ή ανυποψίαστες συνειδήσεις, μετερχόμενη το παραπλανητικό πέπλο της μόδας. Απώτερος σκοπός που απεργάζεται, είναι η τερατογένεση μίας άφυλης, άριζης, αντιπαραδοσιακής και αντιπνευματικής κοινωνίας, αποτελούμενης από αποθηκευτικούς σάκκους τροφών και μόνον... 

Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε το life style με ένα εντυπωσιακό πυροτέχνημα, ένα προπέτασμα καπνού που πίσω από την εκτυφλωτική λάμψη του και το τεχνητό περιβάλλον που επιχειρεί να δημιουργήσει, κρύβεται η ζοφερή και απόκοσμη εικόνα ενός κόσμου πνευματικά αλλοτροιωμένου και ψυχικά κενού... Ένας κόσμος που αναζητά και καταφεύγει σε παραπλανητικά υποκατάστατα και σε εφήμερες λάμψεις, αδυνατώντας να ενστερνισθεί αληθινές αξίες, να εγκολπωθεί στιβαρά ιδεώδη. Μία κοινωνία έρμαια εκείνων που γνωρίζουν άριστα να κατευθύνουν και να χειραγωγούν τις μάζες, νεκρώνοντας κάθε κριτική και αξιολογική ικανότητα, καταδικάζοντας τα πλήθη στην παθητική αποδοχή ενός άλογου μιμιτισμού... Μία κοινωνία που λικνίζεται στον ρυθμό της ελευθεριακής αποχαλίνωσης, ντοπαρισμένη από την πλάνη της “χειραφέτησης”, οδηγείται από το εκμαυλιστικό life style στον κατήφορο της αποσάρθρωσης, δίχως αυτή η πορεία να έχει επιστροφή... 

Και αυτό, διότι μόνο μία κοινωνία η οποία είναι μεθυσμένη/αφιονισμένη από την αντανακλαστική επίδραση της χλιδής, μία κοινωνία η οποία είναι εθισμένη στην νωθρότητα, στην ωραιοπάθεια, στον ναρκισσισμό, μία κοινωνία η οποία είναι εθισμένη στην ανοχή ο,τιδήποτε αμετροεπούς, αρκεί να υπόκειται στο δόγμα του life style, μία κοινωνία παθητικοποιημένη η οποία διακατέχεται από έναν θανάσιμο “συβαριτισμό”, είναι πρόσφορη στο να δεχθεί το “μήνυμα” της Νέας Τάξης πραγμάτων και να υποταγεί παθητικά στην παγκοσμιοποίηση και στα κελεύσματα της νέας εποχής. (Η Σύβαρις ήταν αποικία των Ελλήνων στην Σικελία και οι κάτοικοί της ήταν ενσάρκωση της νωθρότητας, της άμετρης χλιδής, της παθητικότητας. Στο τέλος εσφάγησαν άπαντες από εισβολείς, ανίκανοι να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και την πόλη τους). 

Ζούμε πλέον στην εποχή του υψηλού “design” και της τέχνης. Στην εποχή που το “ωραίο” έχει ταυτιστεί με το ακριβό και είναι προνόμιο για λίγους. Αναλύοντας το θέμα και “διεισδύοντας” κάτω από την επιφάνεια, ξεσκεπάζεται μία ακόμη νοσηρή πτυχή της σημερινής, αρρωστημένης, κοινωνίας. Η πραγματικότητα είναι πώς εάν προσαρμόζαμε τις ανάγκες μας ορθολογικά, αποβάλλοντας κάθε περιττό στοιχείο, ερχόμαστε σε πλήρη ψυχοπνευματική και σωματική εναρμόνιση με έναν πραγματικά υγιή τρόπο ζωής (και αυτός επέρχεται μόνο με την υϊοθέτηση της αρχαιοελληνικής αρχής “Κατά Φύσιν Ζειν, Πράττειν και Σκέπτεσθαι”), εφ΄ όσον μία στάση ζωής τέτοιου τύπου τεθεί σε εφαρμογή, θα κατέρρεαν αυτόματα τα θεμέλια του συστήματος αυτού που μεθοδεύει την λεηλασία των ψυχών και την απονέκρωση των πνευμάτων... 

Πλέον, ακόμη και ένας τυφλός θα μπορούσε να αντιληφθεί πώς το παρακλάδι της μόδας (που ανήκει στον κορμό του life style), δεν πληρεί κανένα απολύτως στοιχειώδες κριτήριο λειτουργικότητας, δεν έχει ιδεολογικό υπόβαθρο και επομένως δεν εξυπηρετεί τον χρήστη ουσιαστικά σε καμία περίπτωση, καθώς η αισθητική της είναι απρόσωπη, όπως ακριβώς και οι κοινωνίες που επιδιώκουν α δημιουργήσουν και τελικά διαπλάθουν. Το μόνο που βασιλεύει στο βασίλειο της διαφθοράς και της εικονικής πραγματικότητας, είναι ο νοητικός έλεγχος και το οικονομικό κέρδος. Κέρδος, που απλόχερα προσφέρουν οι νεόπλουτοι γιάπηδες και οι φαντασμένες κυράτσες εφ΄ όσον είναι “must”, είναι “in”, στις τάσεις που επιβάλλουν οι “ειδήμονες” της μόδας αλλά και μία μεγάλη μερίδα μικροαστών που καταθέτουν ένα μεγάλο ποσοστό του μηδαμινού υστερήματός τους ώστε να ζήσουν κι αυτοί λίγη από την... “μαγεία της μεγάλης ζωής”... 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα νεοταξικού προτύπου που προωθεί το life style είναι η περίπτωση της λεγόμενης “Κοντσίτας” στη Γιουροβίζιον. Τέτοιο είδος ανθρώπου θέλουν να προτάξουν ως πρότυπο για τα παιδιά. “Η γυναίκα με τα μούσια” εμφανίστηκε στον 59ο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, διαγωνισμός ο οποίος προβάλλοντας “γυναίκες με μούσια” και “άνδρες με φούστες” να προωθήσει παγκοσμίως τη νέα τάση που λέγεται “προσδιορισμός του κοινωνικού φύλου”. 

Νωρίτερα, μέσα από διάφορες εκμαυλιστικές σαπουνόπερες, προσπάθησαν να διαμορφώσουν μία ψευδαίσθηση νεοπλουτισμού και να καταστήσουν “ιδανικό” την άμετρη χλιδή, εμφυτεύοντας στην μάζα την ιδέα ότι η απόκτηση του χρήματος είναι αυτοσκοπός, στον βωμό του οποίου ο,τιδήποτε θεμιτό ή αθέμιτο είναι επιτρεπτό, αρκεί να αποδεικνύεται αποδοτικό και να εκπληρώνει το αποτέλεσμα... Οι “κερκόπορτες” της κοινωνίας, αφ ης στιγμής αυτό κατέστη αποδεκτό, είχαν ανοίξει και οι επερχόμενες συνέπειες ήσαν σαρωτικές σε επίπεδο παθογένειας και αποσαρθρώσεως του κοινωνικού ιστού... 

Απέναντι σε αυτή την πρωτοφανή ηθική και πνευματική εξαχρείωση των καιρών που διερχόμαστε, η μοναδική δύναμη αντιστάσεως είναι η προσήλωση στις παραδοσιακές αξίες και θεσμούς, που αποτελούν την ρίζα της Ελληνικότητος και σταθερό σημείο αναφοράς αλά και ανάχωμα στην νεοταξική βαρβαρότητα, στην παρά φύσιν προσβολή των εθνικών αξιών και στην εκφυλιστική αποσύνθεση που μεθοδεύουν τα διαβολεία της φιλελεύθερης αναρχίας ανά τον πλανήτη... Για να επικρατήσουν, επιδιώκουν να τερατογενέσουν μία κοινωνία δίχως ιδανικά, δίχως σκοπό, πολυπολιτισμική και πολυφυλετική βαβέλ, που να αναλώνεται στην ενασχόληση με το χυδαίο, το επιφανειακό, το ψεύτικο, το ευτελές, το εφήμερο. Μία κοινωνία-μωσαϊκό συντιθέμενο από ετερόκλητα στοιχεία που να άγεται και να φέρεται σαν κοπάδι στο πλαίσιο της νέας “μόδας”, των νέων τάσεων που τα νεοταξικά μαγειρεία θα της υποβάλλουν... 

Αποτελεί μία “πέμπτη φάλαγγα” που υποσκάπτει τα θεμέλια των κοινωνιών, ώστε να επέλθει τελικά η εγκαθίδρυση μίας άφυλης, άριζης, νεοταξικής βαβέλ... 

Το σύγχρονο αυτό “πρότυπο” επιδιώκει να “βγάλει” τον άνθρωπο από το σπίτι, από τις παγιωμένες δομές και να υπονομεύσει αμετάκλητα την Παράδοση, υπονομεύοντας και καταστρέφοντας καθιερωμένες αξίες και θεσμούς, όπως η οικογένεια, στον βωμό της “ανέμελης” φαινομενικά ζωής, που θα στηρίζεται στο θέματα, στην επίδειξη και στην ρηχή προβολή... Προς εκπλήρωση του σκοπού του, το life style αναδεικνύει ένα πρότυπο ζωής αμιγώς ατομικιστικό, ωφελιμιστικό και εγωκεντρικό, στοχεύοντας στον εγκλωβισμό των νέων σε ένα πλαίσιο βαθειά αντικοινωνικό... 

Υπάρχει “αντίδοτο” σε αυτή τη μάστιγα; Αναμφίβολα πάντοτε υπάρχει εναλλακτική διέξοδος σε κάθε τέλμα. Αντιστεκόμενοι στα κίβδηλα κατασκευάσματα που μόνο νοσηρότητα αποπνέουν, διανοίγεται ο δρόμος για την αναζήτηση των αληθινών προτύπων, που ανταποκρίνονται στην φυσική-ψυχική-πνευματική υγεία και απορρέουν από την εθνική παράδοση και την ιστορική μας κληρονομιά. Τα πρότυπα εκείνα που ανέθρεψαν γενεές Ελλήνων επί αιώνες, που εναρμονίζονται με τον Ελληνικό Τρόπο Σκέψεως και Ζωής, για μία κοινωνία που θα συνέχεται από τα εθνικά και κοινωνικά ιδανικά, από τις αυθεντικές ζείδωρες αξίες που τρέφουν, συντηρούν και αναζωογονούν το δένδρο της φυλής. 

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72