Ο ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΣ ΒΩΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ...
Ο βωμός αποτελεί συστατικό στοιχείο της Ελληνικής λατρείας και της θρησκευτικής εν γένει δραστηριότητας. Είναι η τράπεζα των θυσιών ή των προσφορών προς τις θείες δυνάμεις, και συνάμα αποτελεί το "τελετουργικό μέσον" διαμέσω του οποίου επιχειρείται η προσέλκυση των θείων δυνάμεων και η επικοινωνία με αυτές.
Αξίζει να τονισθεί το γεγονός ότι ο βωμός μετά την καθιέρωση του, παύει να ανήκει αποκλειστικά στον κόσμο των ανθρώπων, αποτελώντας πλέον μια γέφυρα που συνδέει τον κόσμο των θνητών με τον κόσμο των Θεών. Συμβολίζει πλέον μια γέφυρα εκτεινόμενη από την γη στον Όλυμπο, δηλαδή από τα ανθρώπινα πεδία στα θεϊκά δώματα.
Οι βωμοί δύναται να κατηγοριοποιηθούν ανάλογα με τον τύπο λατρείας βάσει του οποίου και ενεργοποιούνται, σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: οικιακούς, ιερών καθώς και σε αυτούς της Πολιτείας. Είθισται οι βωμοί να είναι αφιερωμένοι σε συγκεκριμένη θεότητα, ενίοτε και σε συγκεκριμένη κατηγορία θεοτήτων, ενώ δεν είναι σπάνιες και οι περιπτώσεις βωμών αφιερωμένων στους Ολυμπίους Θεούς στο σύνολό τους.
Συνήθως, στο άνω μέρος του βωμού, στο κέντρο, υφίσταται εσχάρα όπου τοποθετείται το σκεύος, επί του οποίου ανάβει η πυρά. Οι μετέχοντες στην τελετή ίστανται κυκλικώς πέριξ του βωμού, από τον βωμό, ώστε να υφίσταται συνεχής ροή ενεργείας. Εξυπακούεται ότι ο βωμός θα πρέπει να διατηρείται σε καλή κατάσταση και να μένει αμόλυντος αφού και το παραμικρό μίασμα δύναται να επιφέρει διακοπή του δεσμού με το θείο καθιστώντας αυτόν ανενεργό, ένα απλό κατασκεύασμα δίχως περαιτέρω ουσιαστική θρησκευτική λειτουργία. Εάν μιανθεί, ο βωμός δύναται να επανέλθει στην προτέρα κατάσταση ιερότητος, μόνο μετά την επιτυχή τέλεση καθαρμού, για την οποία όμως απαιτείται η δράση ειδικών εξαγνιστών.
Η μετεξέλιξη της Ελληνικής Θρησκείας και της Μυστηριακής παραδόσεως, επέφερε ως συνέπεια την απόθεση επί του βωμού προς τιμήν των Θεών, όχι σφαγίων, αλλά καρπών της γης και των δένδρων, εξευγενίζοντας την τελετουργική διαδικασία προσεγγίσεως του θείου, στο μέτρο των δυνάμεών των μυσταγωγών προγόνων μας...
Η μετεξέλιξη της Ελληνικής Θρησκείας και της Μυστηριακής παραδόσεως, επέφερε ως συνέπεια την απόθεση επί του βωμού προς τιμήν των Θεών, όχι σφαγίων, αλλά καρπών της γης και των δένδρων, εξευγενίζοντας την τελετουργική διαδικασία προσεγγίσεως του θείου, στο μέτρο των δυνάμεών των μυσταγωγών προγόνων μας...
ΠΕΤΡΟΣ ΣΥΝΟΔΙΝΟΣ