Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΥΗΤΙΚΗΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ...
Μυστήριο: Ένας όρος η επίκληση και μόνο του οποίου εξάπτει την περιέργεια, απότοκον της άγνοιας, προσλαμβάνοντας διάφορες ερμηνείες και αποδόσεις, σύμφωνα με τη γνώση, τις εμπειρίες και τη νοητική αντίληψη ενός εκάστου...
Κατ΄ αρχήν να επισημάνουμε ότι ο όρος "Μυστήριο" είναι αμιγώς ελληνικής προελεύσεως και δεν υφίσταται σε καμία άλλη γλώσσα, παρά όλοι οι υπόλοιποι έχουν αποδώσει την λέξη αυτή με όλα τα παράγωγά της (μυστήριο, μυστηριακό κ.α.) με λατινική γραφή (mystik, mystery, ecc).
Ομιλώντας λοιπόν περί Μυστηρίων και μυητικών τελετουργιών, άπειρα ερωτήματα ανακύπτουν, ερωτήματα τα οποία εξάπτουν την φαντασία και προσελκύουν το ενδιαφέρον ουκ ολίγων αμύητων. Ποιός ο σκοπός των αρχαίων μυητικών τελετουργιών και γιατί είναι απαραίτητες ως προς την διάρθρωση ενός τελετουργικού δρωμένου βαθειά εσωτερικού; Που αποσκοπεί η Μύηση και ποιά κέντρα της ανθρώπινης υποστάσεως ενεργοποιεί και αφυπνίζει; Γιατί οι αρχαίοι μύστες δεν απηύθηναν προς τους πάντες το μυητικό έργο αλλά το επικέντρωναν στους ολίγους και προπαρασκευασμένους ψυχικά και πνευματικά;
Η μύηση αποτελεί ένα τελετουργικό δραματουργικό δρώμενο το οποίο έχει ως σκοπό να αφυπνίσει και να διαγείρει τις εσωτερικές λειτουργίες του μυουμένου. Να αφυπνίσει την υποσυνείδητη διάνοιά του ώστε να δεχθεί υπεραισθητές προσλήψεις.
Και δια της καταφυγής στην γλώσσα των συμβόλων και της αλληγορίας να δεχθεί μέσα από την επίδειξη γεγονότων και την αποκάλυψη αληθειών (κατά τα πρότυπα των λεγομένων και των δεικνυμένων των Αρχαίων Μυστηρίων), ανώτερες αρχές και ιδανικά με τα οποία να συνδεθεί δια βίου, εργαζόμενος για την συνειδητή πραγμάτωσή τους. Η μύηση κατατείνει στο να συντελέσει ώστε ο υποψήφιος να γνωρίσει σταδιακά και κλιμακωτά την Πραγματικότητα παραμερίζοντας την εφήμερη και απατηλή πολλάκις αντιληπτότητα, διαμορφώνοντας μία εμπεριστατωμένη γνώση και γνώμη περί του Θείου, της Υπάρξεως και του Σύμπαντος, ώστε απεγκλωβιζόμενος από τις δογματικές πλάνες, να οδηγηθεί μέσα από την γνωστική αναζήτηση, την ηθική τελειοποίηση και την ψυχοπνευματική ανάταση προς τις κορυφές του Μυητικού Ολύμπου...
Κλείνοντας τα φυσικά μάτια και τα αυτιά και διανοίγοντας τα ψυχικά κέντρα, τους αθάνατους ψυχικούς οφθαλμούς, αφυπνίζοντας κλιμακωτά τον χριστικό σπινθήρα που εμφωλεύει εντός του, ο μυούμενος θα μπορέσει, εάν τα κίνητρά του είναι ειλικρινή και η διάθεσή του να δρασκελίσει το κατώφλι του Ναού δεν είναι εφήμερη και περιστασιακή, να αναπτύξει τον Εσώτερο Εαυτό του επιτυγχάνοντας κυριαρχία στην ζωή, προσεγγίζοντας την αριστοτελική ενδελέχεια και σμιλεύοντας, μεταφορικά και αλληγορικά εντός του, τον περικαλλή ναό της Αρετής, έμφορτο όλων όσων εφοδίων απαιτούνται για την ανύψωση προς ανώτερα πεδία θεάσεως της πραγματικότητας και της ζωής...
Ως εκ τούτου, η Μύηση δεν απευθύνεται τόσο στην Νόηση, όσο κυρίως στην Ψυχή, απευθύνεται δε σε ολίγους και προπαρασκευασμένους, ώριμους πνευματικά και ψυχικά και όχι στον οιονδήποτε τυχόντα, διότι άνευ συνειδητοποιήσεως των κοσμικών αρχών και νόμων και των λειτουργιών τους, τα Μυστήρια και η λειτουργία τους όχι μόνο δεν θα γίνονταν αντιληπτά ως προς το βαθύτερο νόημά τους από τις ανώριμες ψυχές, αλλά επιπλέον θα τα διαστρέβλωναν, παρανοώντας τα και θα τα διαπόμπευαν...
Η μυητική τελετουργία, γι΄αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεν μπορεί και δεν πρέπει να απευθύνεται στον οιονδήποτε αλλά μόνο στους διακατεχόμενους από αληθινή δίψα, από εσωτερική έφεση και από ικανή προπαρασκευή για να βιώσουν την μυητική αυτή ατραπό που θα επιλέξουν και η οποία, συν τω χρόνω, θα τους οδηγήσει στην πορεία εκείνη που ιχνηλατείται από το θείο φως... Από όσους είναι διατεθειμένοι να κατέλθουν στο βάθος της συνειδήσεώς τους και να ενδοσκοπήσουν κατά την πυθαγόρειο επιταγή...
Αυτός ήταν ανέκαθεν ο σκοπός των μυητικών δρωμένων, γι΄ αυτό και οι κραδασμοί που παρήγαγαν οι τελετουργίες αυτές, ένωναν τους μύστες με τον Πνευματικό Κόσμο ως αναφέρει επιγραμματικά και ο μυσταγωγός Πέτρος Γκράβιγγερ. Δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας το γεγονός ότι ένα μυστηριακό τυπικό εμπεριέχει και συμπυκνώνει μέσα από τα δρώμενα που ενεργοποιεί, βαθύτερες εσωτερικές καταστάσεις οι οποίες εάν δεν επέλθει καταφυγή σε σύμβολα και πράξεις, είναι δυσχερές ακόμη και στον πλέον εύγλωττο ομιλητή και ρήτορα να περιγράψει, αναφερόμενοι σε πνευματικές καταστάσεις και σε υψηλότατες έννοιες του πνεύματος και της ψυχής πούναι δύσκολο να εκφραστούν... Στο πλαίσιο αυτό, γίνεται αντιληπτό ότι ένα τυπικό εμπεριέχει φράσεις, σύμβολα, αλληγορίες, τύπους και δρώμενα τα οποία αποσκοπούν στην απεικόνιση, συμβολικώ τω τρόπω κοσμικών αρχών και νόμων που εκτείνονται από τον μακρόκοσμο έως τον μικρόκοσμο...
Ο Π. Γκράβιγγερ επ΄ αυτού αναφέρει: «το Τεκτονικό Τυπικό έχει μεγάλη και ύψιστη σημασία, επειδή δι’ αυτού δύναται ο άνθρωπος να μεθέξη εις το Θείον Έργον της διαπλάσεως του Κόσμου. Άλλωστε το Τυπικό αυτό στηρίζεται επί του Μεγάλου Τυπικού εκ των άνω και χάρις εις τον οικοδομικόν του συμβολισμό, το παν περιστρέφεται και συγκεντρούται περί το έργον του Δημιουργού...».
Ο δε μυσταγωγός Σπυρίδων Νάγος επισημαίνει ότι «η εκτέλεση του Τεκτονικού Τυπικού σκοπό έχει αφ’ ενός να προσκαλέσει την πνευματική δύναμη προς αρωγή των αδελφών, αφ’ ετέρου να αφυπνίσει τη συνείδηση των παρισταμένων, εκχέοντας τα μυσταγωγικά ρεύματα των ανώτερων κόσμων...».
Οι μυητικές τελετές δια τους λόγους αυτούς, συνιστούν το μέσον για την καταβύθιση στα άδυτα του Εγώ και την εξεύρεση της Αρμονίας, της Ψυχικής Αγνότητας, της Πνευματικής Ανωτερότητας και την αναβίβαση της Συνειδήσεως σε θεία επίπεδα... Δια των δονήσεων που παράγουν οι μυσταγωγικές τελετουργίες, συνιστούν επίκληση αιωνίων αρχετύπων, καλώντας τον μυούμενο να ενωθεί με αυτά σε μία ατέρμονη πορεία αναζητήσεως του Φωτός...
Είθε κάθε χρηστοήθης και ευσεβής αναζητητής να καταστεί ικανός αυτή την πορεία προς το Φως και την Αρετή, μία πορεία που δίνει ουσιαστικό νόημα και επίγνωση στην τετριμένη και εφήμερη παρουσία του στην γη, να καταφέρει να την πραγματώσει!
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72