ΑΡΧΕΓΟΝΗ MYΣΤΗΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
Στα
αρχέγονα ελληνικά μυστήρια, που όπως
επιμαρτυρεί ο Πλάτων στον διάλογό του
“Τίμαιος” το ίδιο το ιερατείο της
Αιγύπτου τα χρονολογεί τουλάχιστον στο
9.500 π.Χ. (είναι δηλαδή κατά 1000 χρόνια
παλαιότερα των αιγυπτιακών). Η Αρχέγονη γνώση είναι μεταδοθεί (Εκλοχευθεί) στους Αιγυπτίους, όπως επιμαρτυρείται στα "Αργοναυτικά", από τον ίδιο τον Ορφέα, αλλά κατά την διάρκεια των κατακλυσμών, αυτή χάθηκε στην πατρώα γη και επανήλθε αργότερα, μέσω Αιγύπτου (όπως επανήλθαν πολλά αρχαιοελληνικά συγγράμματα μέσω των Αράβων δια της Ισπανίας πολλούς αιώνες αργότερα).
Οι Ιερές
Λέξεις των αρχαιοελληνικών μυστηρίων ήσαν “Βάκχος”, “Ίακχος” και
“Έλλην”, αντιστοιχώντας στους τρεις
πρώτους βαθμούς του συμβολικού Τεκτονισμού
(Μαθητής, Εταίρος, Διδάσκαλος), και οι
οποίες σήμαιναν “Γιός του Πατρός”,
“Γιός του Ήλιου”, και “Βόρειο Φως”
(εκ του Σέλας).
Υπάρχει
όμως και αντιστοιχία αρχαιοελληνικών
συμβολισμών προς τεκτονικούς βαθμούς.
Συγκεκριμένα, η πεντάχορδη λύρα του
Απόλλωνος αλληγορεί το επίπεδο συνειδήσεως
εκείνο κατά στο οποίο η ψυχή έχει
διαποτίσει την προσωπικότητα του
μυουμένου. Αντιστοιχεί στον βαθμό του
Εταίρου. Ενώ η επτάχορδη λύρα του
Μουσηγέτη Απόλλωνος, αλληγορεί την
Ανάσταση (του Διονύσου) και αντιστοιχεί
στον βαθμό του Διδασκάλου.
Η
εισιτήρια λέξη που αντιστοιχούσε στην
μυητική τελετουργία που ανταποκρίνεται
σήμερα στον βαθμό του Εταίρου ήταν
“Στάχυς”, ενώ η αντίστοιχη λέξη που
αντιστοιχούσε στις μυητικές τελετουργίες
της αρχαιότητος που προσιδιάζουν στον
βαθμό του Διδασκάλου ήταν “Ήφαιστος”.
Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία και
μυσταγωγική παράδοση, δεν προσφέρει
στους αναζητητές απλώς γνώση, υποδεικνύει
την μεθοδολογία, την “τεχνική” για την
διάνυση της ατραπού εκείνης που οδηγεί
στην αυτογνωσία.
Όταν το αντίστοιχο
τεκτονικό τυπικό αναφέρει ότι “Οι
Έλληνες ανήγαγαν την Τέχνην εις την
ύψιστην αυτής έκφραση”, ακριβώς σε αυτή
την μεθοδολογία υπαινίσσεται και όχι
φυσικά την εξωτερική τέχνη που αποτελεί
έκφανση, ούτως ή άλλως, ψυχικών ροπών
και εσωτερικών ικανοτήτων...
Αυτό ακριβώς είναι το Ιερό της Σκέψεως, στο οποίο η παρουσία κατατείνει στην εξεύρεση του Φωτός... Και ο διαλογισμός και η ενδοσκόπηση που επιχειρείται εντός αυτού, αποτελούν εκφάνσεις της διεργασίας εκείνης που οδηγούν στην Αυτογνωσία και στην ψυχική αφύπνιση, αφού κατά τον Πλάτωνα ο διαλογισμός συγγενεύει προς "τα πράγματα της ψυχής"...
Η δε εξεύρεση του φωτός εκείνου του αιώνιου που συνέχεια το σύμπαν και αφυπνίζει την διάνοια και την ψυχή, μόνο με αυτές τις τεχνικές και μάλιστα με την πλήρη απόσπαση από τα φθαρτά και εφήμερα αλλά και δια της Εκστάσεως, δύναται να προσεγγισθεί...
Και ασφαλώς σχετίζεται προς την εξεύρεση του Απωλεσθέντος Λόγου, στην εξεύρεση του οποίου κατατείνει ολόκληρη αυτή η ψυχουργική διεργασία, η πραγματωνόμενη δια της μυστηριακής ατραπού, πάντοτε όμως έχοντας ως πυξίδα και δάδα αναμμένη τις πυρφόρες διδασκαλίες των μυσταγωγών προγόνων μας...
Αυτό ακριβώς είναι το Ιερό της Σκέψεως, στο οποίο η παρουσία κατατείνει στην εξεύρεση του Φωτός... Και ο διαλογισμός και η ενδοσκόπηση που επιχειρείται εντός αυτού, αποτελούν εκφάνσεις της διεργασίας εκείνης που οδηγούν στην Αυτογνωσία και στην ψυχική αφύπνιση, αφού κατά τον Πλάτωνα ο διαλογισμός συγγενεύει προς "τα πράγματα της ψυχής"...
Η δε εξεύρεση του φωτός εκείνου του αιώνιου που συνέχεια το σύμπαν και αφυπνίζει την διάνοια και την ψυχή, μόνο με αυτές τις τεχνικές και μάλιστα με την πλήρη απόσπαση από τα φθαρτά και εφήμερα αλλά και δια της Εκστάσεως, δύναται να προσεγγισθεί...
Και ασφαλώς σχετίζεται προς την εξεύρεση του Απωλεσθέντος Λόγου, στην εξεύρεση του οποίου κατατείνει ολόκληρη αυτή η ψυχουργική διεργασία, η πραγματωνόμενη δια της μυστηριακής ατραπού, πάντοτε όμως έχοντας ως πυξίδα και δάδα αναμμένη τις πυρφόρες διδασκαλίες των μυσταγωγών προγόνων μας...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72