Ο ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΓΕΦΥΡΟΠΟΙΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ

Από πολλούς ερευνητές, αναζητητές και μελετητές, τίθεται συχνά το ερώτημα: Υφίσταται τεκτονική φιλοσοφία και κοσμοθεωρία; Και εάν ναι, ποιά είναι αυτή και που κατατείνει; Είναι ο Τεκτονισμός "αφ΄εαυτού προερχόμενος" ως αναφέρουν και τα τυπικά, διαθέτων δική του φιλοσοφία ή προτάσσει μήπως ένα φιλοσοφικό περίβλημα το οποίο έχει ερανισθεί από έτερα φιλοσοφικά συστήματα, προϋπάρξαντα αυτού; Υφίσταται τεκτονική πρακτική αναβλύζουσα εκ των εννοιών και των αρχών των τελετουργικών και μυητικών τυπικών;

Η απάντηση στο καίριο ερώτημα περί της κοσμοθεωρητικής υποστάσεως του Τεκτονισμού και της Βιοθεωρίας την οποία ως πρότυπο ζωής κομίζει, είναι καταφατική. Ο Τεκτονισμός διαθέτει Κοσμοαντίληψη, η οποία εκδηλώνεται ήδη εντός του σκοτεινού θαλάμου. Δια της μυήσεως ο νεόφυτος εισέρχεται από το χάος στην τάξη. Δια της μυήσεως "πεθαίνει" ο παλαιός του εαυτός, υποχωρεί η υλική του υπόσταση για να αναγεννηθεί σε μία άλλη κατάσταση ψυχικής ανωτερότητος και ακραιφνούς πνευματικότητος... Αυτοί οι σκοποί φυσικά επιτυγχάνονται όταν το όλο σύστημα λειτουργεί κατά τρόπο παραδοσιακό, σεβόμενο την πνευματική ιεραρχία και λειτουργώντας εμπράκτως ως θεματοφύλακας αδιαπραγμάτευτων αρχών και απαρέγκλιτων κανόνων... 

Σε αυτόν τον στόχο αποσκοπεί η τεκτονική μυητική οδός, ωθώντας σε μία αδιάπτωτη πορεία της ψυχής προς το Φως. Αυτή είναι η τεκτονική μυητική αγωγή, διότι η αγωγή καθορίζει και υποδεικνύει την μέθοδο, καθώς και τους σκοπούς που θα επιτευχθούν δια της προσπαθείας...
Κάνοντας όμως λόγο περί μυητικής βιοθεωρίας, αναντίρρητα αναφύεται η ανάγκη να αναφερθούμε στον ρόλο της τεκτονικής μυήσεως στο σύγχρονο περιβάλλον, δεδομένης της σαρωτικής κρίσεως αξιών που έχει επέλθει, αλλά και της απεμπολήσεως ιδανικών και αρχών, από τον βέβηλο κόσμο της υλικής κραιπάλης...
Ο Τεκτονισμός αναγνωρίζει μία απτή πραγματικότητα, ανάγοντάς την σε ύψιστο ιδεώδες: Την ιδέα της Ανθρωπότητας, καθ΄ ότι ο Τεκτονισμός αποσκοπεί στην ανύψωση της κοινωνίας, δια της βαθμιαίας ψυχοπνευματικής τελειώσεως των μελών του, τα οποία καθίστανται λαμπαδηφόροι του φωτός... 

Επειδή όμως το "όλον" συντίθεται από το "μέρος" και τα "μέρη" συγκροτούν και συνθέτουν την ολότητα, θα πρέπει το άτομο, ειδωμένο ως θεμέλιος λίθος της κοινωνίας, να μετουσιώσει τη θεωρία σε πράξη, εμβαπτιζόμενο στις αρχές και στα ιδανικά του Τεκτονισμού, λειτουργώντας με χρηστοήθεια στη ζωή του και με ευθύτητα ως το νήμα της στάθμης. Λαμβανομένου υπ΄ όψιν ότι οι ιδέες και οι πράξεις μας αντηχούν στην αιωνιότητα, ας φροντίσουμε να πράττουμε το ορθό κατά συνείδησιν και με γνώμονα το κοινό καλό...

Στο σημείο αυτό δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας το γεγονός ότι το τεκτονικό μυητικό σύστημα δεν αποτελεί μία μέθοδο ορθολογιστική, αλλά συνιστά μία μέθοδο η οποία θα φέρει το εγώ μας σε άμεση επαφή με τον κεκρυμμένο μας εαυτό, ήτοι τον εσωτερικό μας κόσμο, προκειμένου, μέσω του διαλογισμού, της ενδοσκοπήσεως και της αυτογνωσίας, να αφυπνίσουμε το εσώτερο είναι μας.  

Στον Τεκτονισμό ο μυούμενος υπόκειται σε μία διεργασία μυητική, δια της οποίας του παρέχεται η δυνατότητα να αδράξει την ευκαιρία και να αναζητήσει απαντήσεις σε καίρια υπαρξιακά ζητήματα.  

Μέσα δια των οποίων συντελείται η βαρύνουσας σημασίας αυτή ψυχουργική διεργασία-κατεργασία του Εαυτού/αλάξευτου λίθου, "εργαλεία" για την επιτέλεση της μυητικής διαδικασίας, είναι ο Μύθος, η αλληγορία και τα σύμβολα. Ο μύθος με τα λεγόμενα και τα δρώμενα, η αλληγορία με τα σημαινόμενα και τα σύμβολα με τα δεικνύμενα και τα νοούμενα.

Εικόνες-παραστάσεις και σύμβολα μας οδηγούν σε μία καθολική αντίληψη του Κόσμου και των αρχών που τον διέπουν, καθ΄ ότι πέρα από την απλή γνωστική διεύρυνση, προσφέρουν και μία ενορατική ενατένιση των πραγμάτων, στο πλαίσιο της μεταστοιχειωτικής διαδικασίας την οποία ο μυούμενος υφίσταται... 

Σε μία εποχή όπου κυριαρχεί η υλική πλάνη και ο άνθρωπος κινείται σε ένα χαοτικό περιβάλλον δίχως προσανατολισμό, σε μία περίοδο όπου η επιστήμη και κυρίως η αλόγιστη χρήση της όχι μόνο δεν δύναται να επιλύσει τα προβλήματα του κόσμου αλλά τουναντίον τα εντείνει, η μεταφυσική αντίληψη και η εσωτερική φιλοσοφία, δείχνουν να δικαιώνονται, αργά, σιωπηλά, αλλά καθοριστικά...  

Καταπολεμώντας προλήψεις και δεισιδαιμονίες, διευρύνοντας τους γνωστικούς ορίζοντες και συντελώντας στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψεως και της νοητικής αντιλήψεως, μη θέτοντας το ελάχιστο εμπόδιο και όριο στην αναζήτηση της Αλήθειας, δια της ερεύνης και του πειραματισμού προς τεκμηρίωση αρχών και νόμων, συντελεί στην ουσιαστική αναμόρφωση και ανάπλαση του Ανθρώπου σε ένα νέο πλαίσιο σκέπτεσθαι και συμπεριφοράς...

Καταφεύγοντας στο αρχέγονο Φως της εσωτερικής Σοφίας και Γνώσεως, ο Τεκτονισμός καθίσταται "γεφυροποιός" μεταξύ Επιστήμης και Παραδόσεως, οδηγώντας τις σε ένα συνθετικό/εποικοδομητικό αποτέλεσμα. Είναι προφανές ότι ο Τεκτ. ακολουθεί το παράδειγμα των Αρχαίων Μυστηρίων, εντός των οποίων, Επιστήμη, Θρησκεία και Παράδοση όχι μόνο δεν ήσαν αντιθετικές μεταξύ τους, τουναντίον εναρμονίζονταν και αλληλοσυμπληρώνονταν. 
Εάν επιθυμούμε πραγματικά να αποκατασταθεί η ακεραιότητα του Ανθρώπου και να επανεύρει ο αναζητητής την αυθεντική του πληρότητα, οφείλουμε να αποκαταστήσουμε τη σχέση Επιστήμης και Θρησκείας, Γνώσεως και Έρευνας, Μυστικισμού και Ορθολογισμού, ωθώντας τις μέσα από μία εποικοδομητική διεργασία στην επιβεβαίωση της αρχής "Έν το Παν"!

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72

ionhellas@gmail.com