Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗ ΑΡΧΑΙΑ ΒΟΡΕΙΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Σήμερα, το ένοχο πολιτικο κατεστημένο, παραπληροφορεί και αποπροσανατολίζει τους πολίτες, ώστε να διαπράξει ανενόχλητο μία ακόμη Εθνική Προδοσία. Ενώ παραχωρεί το Ιερό όνομα της Μακεδονίας στους Σλάβους, που επιβουλεύονται με ώθηση ξένων κέντρων εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, από την άλλη πλευρά αποκρύπτει επιμελώς ότι τα εδάφη που σήμερα κατέχουν τα Σκόπια, μέχρι πριν από έναν αιώνα ήσαν Ελληνικά και έσφιζαν από Ελληνικότητα εδώ και χιλιαδες χρόνια αδιάπτωτης παρουσίας του Ελληνισμού...
Πραγματοποιώντας νοητά ένα ιστορικό οδοιπορικό και ακολουθώντας τη ροή του ποταμού Αξιού κατ΄ αντίθετη φορά, προς τη Βόρεια Μακεδονία δηλαδή, μετά τη Γευγελή, συναντούμε μία σειρά από αρχαίες ελληνικές μακεδονικές πόλεις. Πόλεις και μνημεία πολιτισμού, τα οποία τόσο το Υπουργείο Πολιτισμού όσο και το Υπουργείο Εξωτερικών, επιμελώς αποφεύγουν να αναφέρουν. Είναι προφανές ότι σκοπός της αποκρύψεως αυτής, αποτελεί η αποσιώπηση της ιστορικής πραγματικότητας, η οποία σύμφωνα με τα αψευδή τεκμήρια που μας παρέχει, συνάγεται ότι μεγάλο τμήμα της γης αυτής που κατέχει σήμερα το τεχνητό κρατίδιο των Σκοπίων, αποτελούσε στην αρχαιότητα ελληνική εστία…Η δρ Αρχαιολογίας Γεωργία Καραμήτρου-Μεντεσίδη, αναφέρει: «Η σημερινή Δυτική Μακεδονία, χώρα που ορίζεται από ορεινούς όγκους και διατρέχεται από την ποταμό Αλιάκμονα, ανήκει στην Άνω ορεινή Μακεδονία των αρχαίων, η οποία εκτεινόταν και πέρα από τα ελληνικά σύνορα, περιλαμβάνοντας τον ποταμό Εριγώνα, τις λίμνες Αχρίδα και Πρέσπες και τις περιοχές έως τα όρη DautikaBabunaDren στα βόρεια».
Η εξέταση των στοιχείων που ανέδειξε η αρχαιολογική έρευνα και οι ιστορικές πηγές, διαμορφώνουν την εκτίμηση ότι ένα μεγάλο τμήμα της βορείου Μακεδονίας που σήμερα κατέχουν τα Σκόπια, είναι γη Ελληνική-Μακεδονική. Οι Σκοπιανοί και οι άλλοι σλαβικοί πληθυσμοί που σήμερα όμως κατοικούν τις περιοχές αυτές, σε καμία περίπτωση δεν είναι Μακεδόνες, αφού εγκαταστάθηκαν στον γεωγραφικό αυτό χώρο περί τον 6ο αιώνα μ.Χ. ερχόμενοι από τα βορειοανατολικά.

Στολίδι του βορειομακεδονικού Ελληνισμού, αποτελούσε η Αχρίδα, πόλη μεσαιωνική, η οποία είχε ανεγερθεί στα ερείπια της αρχαίας ελληνικής πόλεως Λυχνιδός, η οποία μεταγενέστερα αναφέρεται και σε γραπτές μαρτυρίες της ΄Αννας της Κομνηνής. Η πόλη, γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση ως πολιτιστικό αλλά και εμπορικό κέντρο επί Φιλίππου του Β΄, ενώ διαδραμάτισε σημαίνοντα στρατηγικό ρόλο κατά τα βυζαντινά χρόνια. Ενδεικτικά αναφέρουμε, ότι ο Τσέχος ιστορικός Γίρετσεκ, την αποκαλούσε “προμαχώνα του Ελληνισμού στην Μακεδονία”. Ενώ ο Γερμανός ιστορικός Βέντελ, την χαρακτηρίζει ως “Ακρόπολη του Ελληνισμού”. Ακολουθεί το Μοναστήρι, η πρωτεύουσα της αρχαίας Πελαγονίας, το οποίο ταυτίζεται με την αρχαία ελληνική πόλη Ηράκλεια.
Ουδείς σήμερα αναφέρεται στην αρχαία Γορδονία, στα ερείπια της οποίας έχουν ανευρεθεί αξιόλογα μνημεία πολιτισμού, αλλά και απειράριθμα ελληνικά νομίσματα με χαραγμένες στις όψεις τους τις μορφές των Ελλήνων Μακεδόνων Βασιλέων.

Ο Στράβων (Βιβλίο Ζ, Ε), αναφέρει σχετικά τα ακόλουθα: “Ψηλότερα από την Αμφίπολη, ζούσαν οι Βισάλτες, έως την πόλη Ηράκλεια και κατείχαν την εύφορη πεδιάδα που διαρρέει ο Στρυμόνας, ο οποίος πηγάζει από την χώρα των Αγριάνων και τη Ροδόπη…”. Ο Στέφανος Βυζάντιος, αποκαλεί την Ηράκλεια “Αμύντου του Φιλίππου κτίσμα”. Η πόλη αναφέρεται και από τον Ιεροκλή (Συνέκδημος, Παρθικόπολις, Ηράκλεια Στρυμόνος), πόλη ελληνική από της ιδρύσεώς της.
Και παρακάτω, στο ίδιο Κεφάλαιο, ο γεωγράφος Στράβων συνεχίζει: "Στην ενδοχώρα της βρίσκεται η πεδιάδα της Ειδομένης με τις πόλεις της, την Καλλίπολη, την Ορθόπολη, την Φιλιππούπολη και την Γαρησκό…". Άκρα του τάφου σιωπή φυσικά και για την αρχαία Ειδομένη, κέντρο φημισμένο της αγγειοπλαστικής τέχνης κατά την αρχαιότητα, πόλη ευρισκόμενη άνωθεν της Γορδονίας, διαθέτοντας Ακρόπολη η οποία δέσποζε στην ευρύτερη περιοχή…
Την Ειδομένη αναφέρει και ο Θουκυδίδης (Β 100) ως αρχαία ελληνική πόλη της Μακεδονίας, στις όχθες του Αξιού. Η αρχαία αυτή πόλη, ταυτίζεται με τη σημερινή Γευγελή, απέχοντας μόλις 2 χιλιόμετρα από τα σημερινά ελληνικά σύνορα, αποτελώντας ένα από τα πιο ισχυρά και ακμαία κέντρα του Ελληνισμού, με έμφαση τόσο στο εμπόριο, όσο και στην παιδεία. Η Γαρησκός, ταυτίζεται με το σημερινό Μελένικο στην βόρειο Μακεδονία. Ενώ η αρχαία Βέργη, υπήρξε γενέτειρα του κωμωδιογράφου Αντιφάνη. Η ιστορία βοά, τα ευρήματα κραυγάζουν, ωστόσο η σκοπιμότητα που θέλει τον Μ. Αλέξανδρο… σκοπιανό, οργιάζει.
Στην περιοχή της βόρειας Μακεδονίας, γύρω από τον ποταμό Αξιό, βρισκόταν επίσης η Αμφαξίτις, που απετέλεσε σε κάποια χρονική περίοδο και ιδιαίτερο βασίλειο (αποτελούμενη από τις πόλεις Αμυδών, Καραβία, Ειδομένη, Ταυριανά και άλλες), στην οποία όπως συνηγορεί και ο Θουκυδίδης (Α 58), κυριαρχούσαν οι Τημενίδες Αργείοι και οι Χαλκιδείς, οι οποίοι μεταγενέστερα συγκεντρώθηκαν νοτιότερα και κατοίκησαν στην ΄Ολυνθο. Ο ποταμός Αξιός αναφέρεται ήδη στην Ομήρου Ιλιάδα (Β 849, 850) ως “ευρύ ρέον” ποτάμι, διαθέτοντας "κάλλικον ύδωρ". Στις όχθες του ήταν κτισμένες πάμπολλες αρχαίες ελληνικές πόλεις (Ίχναι, Αταλάντη, Ευρωπός, Αμυδώνα κ.α.), αξιοποιώντας το ευεργετικό πλεονέκτημα της χρησιμοποιήσεως των υδάτων του.

Στην λήθη επίσης ευρίσκεται η αρχαία Αντιγόνεια, γενέτειρα του επιφανή Μακεδόνα βασιλέα Αντιγόνου Γονατά, η οποία κατείχε στρατηγική θέση, ελέγχοντας την πρόσβαση από την Παιονία προς την Μακεδονία, κατοπτεύοντας τις “Σιδηρές πύλες” του Αξιού. Τα τελευταία χρόνια διεξάγονται αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή Γκραντίστε του νοτιοσλαβικού κράτους των Σκοπίων (στη βόρεια αρχαία Μακεδονία, κοντά στο σημερινό δήμο Νεγκοτίνο), καθώς οι αρχαιολόγοι προσδιόρισαν ότι εκεί βρίσκεται η αρχαία πόλη Αντιγόνεια. Η περιοχή των ερευνών βρίσκεται στη δεξιά όχθη του ποταμού Αξιού, κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει την Ελλάδα με τα Σκόπια.
Με την αρχαία πόλη Στύβερα επίσης ταυτίζεται το σημερινό σλαβικό χωριό Τσεπίχοβο, ενώ ο ερευνητής Μαργαρίτης Δήμτσας, στο έργο του "Η Μακεδονία εν λίθοις φθεγγομένοις και μνημείοις σωζομένοις", 1896, αναφέρει ότι σύμφωνα με επιγραφές ανευρεθείσες, ολόκληρη η περιοχή της αρχαίας Δευριόπου ήταν ελληνική. Και όχι αυτή μόνον…

Ο Στράβων (Βιβλίο Ζ, Ε), αναφέρεται στην Παιονία, η οποία, όπως επισημαίνει "κείται ανατολικά εν σχέσει με τα έθνη που περιγράψαμε, δυτικά απ΄ τα όρη της Θράκης, ενώ απλώνεται στα βόρεια της χώρας των Μακεδόνων και η είσοδος σ΄ αυτήν είναι δυνατή από τον δρόμο που περνάει απ΄ την πόλη Γοργύνιο και τους Στοβούς…". Οι αρχαίοι Στοβοί, πρωτεύουσα της Παιονίας, απ΄την οποία κατάγεται ο συγγραφέας των Εκλογών, Ιωάννης ο Στοβαίος (4ος αιώνας μ.Χ.), υπήρξε πόλη ελληνική, λίκνο του βορειομακεδονικού Ελληνισμού. Η Γορτυνία πάλι, αρχαία πόλη ελληνική, ιδρύθηκε από τον Βόττωνα, ηρωϊκή μορφή προερχόμενη από την Κρήτη.
Η Κανδουνία είναι Ιλλυρικό όρος, που διέρχεται μέσω της πόλεως Λυχνιδού και του Πυλώνος, ενός τόπου που οριοθετεί στον δρόμο την Ιλλυρίδα και την Μακεδονία (Στράβων, Γεωγραφικά, βιβλίο Ζ, 74).
Οι κάτοικοι της Γευγελής, συμμετείχαν στην εθνεγερσία του 1821 συγκροτώντας εθελοντικό σώμα, ενώ διατήρησαν άσβηστο τον πυρσό της ελληνικής παιδείας τουλάχιστον σε τουλάχιστον σε 25 χωριά της περιοχής, πέραν της πόλεώς τους, καλλιεργώντας τον καρπό της εθνικής ελευθερίας…
Ανερχόμενοι προς τα άνω και ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού Αξιού, συναντούμε την πόλη Βελισσά, γνωστή σήμερα ως Βέλες. Πρόκειται για τα Βυλάζωρα της αρχαίας Παιονίας, μεγάλο εμπορικό κέντρο των Ελλήνων, οι κάτοικοι των οποίων θα δια τηρήσουν την ελληνική τους συνείδηση και ταυτότητα μέχρι και τον 15ο μ.Χ. αιώνα! Μέχρι και το 1890, η ελληνική αυτή πόλη διέθετε 3.000 ΄Ελληνες κατοίκους, ενώ περιήλθε στην κυριαρχία των Σέρβων, μόλις το 1913. Στη σημερινή πόλη Στυπ, βρισκόταν η θέση της αρχαίας ελληνικής πόλεως Άστυπος, ευρήματα της οποίας, όπως ένα άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ευρεθέν σε αρχαιολογικές ανασκαφές, έχουν ιδιοποιηθεί οι σκοπιανοί παραχαράκτες της ιστορίας…
Με τη σημερινή Στρώμνιτσα, ταυτιζόταν η αρχαία ελληνική πόλη Άστρειον, που με τη σειρά της παραχώρησε κατά τα βυζαντινά χρόνια τη θέση της στην Τιβεριούπολη, μία περιοχή όπου η ανασκαφική σκαπάνη ανέδειξε πληθώρα ελληνικών αγαλμάτων, επιγραφών, νομισμάτων και άλλων τεκμηρίων και μνημείων που πιστοποιούν την ελληνικότητα της περιοχής, όπως άλλωστε και των γύρω χωριών Μακρύοβο, Ελεούσας και Σφυδοβίτσας.
Από την αρχαία Κρουσόπολη (σημερινό Κρούσοβο) έως την Φιλιππούπολη και τη Βάρνα, από τους αρχαίους Στοβούς έως το Ιάσιο και την Μολδοβλαχία, η γη κρύβει στα σπλάχνα της αδιάσειστα στοιχεία-μνημεία που βοούν για την ελληνικότητα των περιοχών αυτών. 

Οι αρχαιολογικές ανασκαφές έφεραν στο φως εκατοντάδες πλάκες με ελληνικές επιγραφές. Σ΄ αυτές ακριβώς αναφέρεται το πεντάτομο έργο «Inscriptiones Graecae inBoylgaria repereptae” που εκδόθηκε στην Βουλγαρία το 1960. Στην βόρεια Μακεδονία όλες οι εκφάνσεις της καθημερινής ζωής (γλώσσα, θρησκεία, ήθη-έθιμα, εκδηλώσεις πολιτισμού) έφεραν την σφραγίδα της Ελληνικότητας. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι νοτιοδυτικά της πόλεως του Μοναστηρίου, σώζονται τα ερείπια των τειχών και του θεάτρου της Λυγκιστικής Ηράκλειας. Μεταξύ άλλων, εκεί ανακαλύφθηκαν τα αγάλματα 8 Θεών της κυρίως Ελλάδος που λάτρευαν οι κάτοικοι της περιοχής αυτής.
Στην Τρεμπένιτσα, κοντά στην λίμνη της Αχρίδας, ο βουλγαρικός στρατός το 1918, ανακάλυψε τυχαία 7 ασύλητους τάφους ηγεμόνων της ύστερης αρχαϊκής περιόδου. Στους τάφους βρέθηκε οπλισμός, διάφορα χρυσά-αργυρά κοσμήματα, καθώς και ολόχρυσες προσωπίδες του 4ου αιώνα π.Χ., έργα καταφανώς μυκηναϊκής τεχνοτροπίας…

Καθόλου τυχαία, το ίδρυμα Γεωπολιτικών Μελετώ Stratford (οι σχέσεις του οποίου με τηCIA είναι κάτι περισσότερο από δεδομένες), σε γεωπολιτική ανάλυσή του είχε αποφανθεί ότι η Ελλάδα για να επιβιώσει χρειάζεται “στρατηγικό βάθος” που όσον αφορά τα βόρεια σύνορά της να φθάνει μέχρι τις Σιδηρές Πύλες του Αξιού, συμπεριλαμβάνοντας την ανατολική Ρωμυλία... Αντίθετα, είναι προφανές ότι η εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στους καπήλους και σφετεριστές του Σκοπιανούς, αποτελεί το προοίμιο για μία γενικότερη αμφισβήτηση παγιωμένων καταστάσεων και ανοίγει το δρόμο για περαιτέρω διεκδικήσεις και υπονομεύσεις που θα επιφέρουν, με την αμερικανική βεβαίως υποδαύλιση, τον εδαφικό διαμελισμό της Ελλάδος και την απόσπαση της Μακεδονίας για την ένταξή της σε ένα ευρύτερο κρατίδιο που θα δημιουργηθεί στην περιοχή, λειτουργώντας και ως διεθνοποιημένη ζώνη κατά το δοκούν...
Παρά τους διωγμούς, τον αφελληνισμό, τον εκσλαβισμό των ονομάτων τους, την εγκατάλειψη από το επίσημο ελληνικό κράτος, ο Ελληνισμός των Σκοπίων υπάρχει, αναπνέει, αφουγκράζεται την ιστορική μνήμη και αντέχει, σηκώνοντας τον δικό του γολγοθά, όπως και όλων των αλύτρωτων ελληνικών εδαφών. Αντέχει και υπομένει, μέχρι η ιστορία να ξανακάνει τους κύκλους της και να ανατείλει η ελπίδα και η δικαίωση αποκαθιστώντας την ιστορική πραγματικότητα και την αλήθεια…
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ionhellas@gmail.com


Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες προσελάμβαναν τον συμβολισμό των Ψυχών, θεωρώντας ότι απεικονίζουν τις ψυχές των μεταστάντων που ακολουθούν, εξερχόμενες των σωμάτων, την πορεία προς τα ανώτερα πεδία... Ανάλογο συμβολισμό προσελάμβαναν και τα τζιτζίκια...  Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο (στάδιο μεταμορφώσεώς της από την κάμπια) «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού». Στην ελληνική αλλά και στη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, υπήρξε μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας.  Απελευθερωμένο από τα δεσμά του θενάτου, το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, ξεφεύγοντας από τα ασφυκτικά δεσμά της χρυσαλίδας .  Σε επίπεδο μυθολογικού συμβολισμού, με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί κατόρθωσε να μαγέψει και αυτόν τον ίδιο τον Έρωτα
ΟΥΔΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΣΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗΘΕΝΤΟΣ... Είναι Σεπτέμβριος του 2007. Το περιοδικό "Απολλώνειο Φως" που εξέδιδε τότε ο υπογράφων, μαζί με δεκάδες συνέλληνες και συναγωνιστές, έχουν συνδράμει τον Κωνσταντίνο Πλεύρη, στον δικαστικό αγώνα που αντιμετώπιζε από τους Εβραίους και φιλεβραϊκούς κύκλους, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του "Εβραίοι όλη η Αλήθεια". Μάλιστα, ήμασταν οι μόνοι που τον στηρίξαμε εμπράκτως, με την κυκλοφορία και μαζική διανομή προκηρύξεων συμπαραστάσεως, με αναρτήσεις στο περιοδικό, με έκδοση αφισών, αυτοκολλήτων και φέιγ-βολάν και άλλες ενημερωτικές δράσεις, κατορθώνοντας να κινητοποιήσουμε στο Εφετείο Αθηνών, στις 7 Σεπτεμβρίου 2007, αρκετές εκατοντάδες κόσμου με την δράση μας εκείνη.  Με τον Κ. Πλεύρη και τον γιό του, διατηρούσαμε πολιτικές διαφορές και μάλιστα σοβαρές, όμως τον στηρίξαμε και το ίδιο θα πράτταμε για οιονδήποτε Έλληνα διωκόταν ποινικά από φιλεβραϊκούς κύκλους, για ευνόητους λόγους. Να επισημανθεί ότι η στήριξη αφορού
ΜΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΤΕΡΤΙΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2002: ΠΑΡΑΜΕΝΩ ΣΤΟ ΚΕΛΙ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ.... Ήταν μία βροχερή ημέρα του Νοεμβρίου 2002 που ξεκίνησα να πάω στις φυλακές Κορυδαλλού. Η επίσκεψη αφορούσε τον έγκλειστο Στρατηγό Νικόλαο Ντερτιλή, ισοβίτη πολιτικό κρατούμενο της 21ης Απριλίου 1967, τον οποίο επισκεπτόμουν σχετικά συχνά για μία μεγάλη περίοδο. Μάλιστα, ο Στρατηγός με είχε τιμήσει και με την παραχώρηση συνεντεύξεώς του στο περιοδικό "Απολλώνειο Φως" που τότε εξέδιδα και η οποία δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου 2003... Εκείνη την ημέρα λοιπόν, λόγω βροχής και παγωνιάς, ο Στρατηγός δεν είχε επισκέψεις και έτσι μείναμε οι δυό μας στο κελί, συζητώντας με τις ώρες, διάφορα θέματα. Δεν χόρταινες να ακούς τις συναρπαστικές αφηγήσεις του από την Κύπρο το 1963-64, από τις διάφορες πολεμικές του περιπέτειες σε προγενέστερους χρόνους, καθώς ο Στρατηγός Ντερτιλής δεν ήταν κανένας χαρτογιακάς, αλλά τα γαλόνια του τα είχε
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΗΣ Λ. ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΑΛΑΜΙΝΑ & Η... ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ.... Τον Αύγουστο του 2018 επεσκέφθη αιφνιδίως το νησί της Σαλαμίνας, η τότε Υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου. Αντικείμενο της επισκέψεώς της, ήταν να δει, ιδίοις όμμασι, την κατάσταση που επικρατούσε στην χερσόνησο της Κυνόσουρας, σε σχέση με τη δραστηριότητα των ναυπηγικών εγκαταστάσεων που δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο χώρο της Κυνόσουρας αλλά και της Πούντας. Περιηγήθηκε από τις αρχές του νησιού, την τότε δημοτική αρχή στις αρχαιότητες του νησιού, ιδίως δε στον τύμβο στην Κυνόσουρα και στον όρμο των Αμπελακίων, ενώ ο αρχαιολόγος Γ. Λώλος την ξενάγησε και την ενημέρωσε σχετικά με τις υποθαλάσσιες έρευνες που διεξήγαγε στον αρχαίο λιμένα, όπου ως γνωστόν είχε συγκεντρωθεί και ο ελληνικός στόλος προ της θρυλικής ναυμαχίας.... Η Λ. Κονιόρδου, τότε, είχε επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανάπλαση του χώρου του τύμβου και την αξιοποίηση των εγκατελειμένων αποθηκών πυρομαχικών και πολυβολεί
Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ Στον Τεκτονισμό αλλά και στον Εσωτερισμό ευρύτερα, υφίστανται ορισμένα σύμβολα προερχόμενα από τον χώρο του φυσικού και ζωϊκού βασιλείου τα οποία διαθέτουν αρχετυπική σημασία. Ένα από αυτά, χιλιοειδωμένο ως σύμβολο που κοσμεί το πέτο μυημένων είτε πολλάκις αναφερόμενο σε τυπικό τελετουργικά, είναι η Ακακία. Τι είναι και τι συμβολίζει πραγματικά η Ακακία στον χώρο της μεταφυσικής παραδόσεως και των εσωτερικών αναζητήσεων; Ο όρος «Ακακία» είναι σύνθετος και περιλαμβάνει το στερητικό «α» και τη λέξη «κακία» ως έκφανση του αρνητικού. Από ετυμολογικής απόψεως, η Α-κακία υποδηλώνει την κατάσταση εκείνη στην οποία κυριαρχεί η έλλειψη, η απουσία του κακού. Η Ακακία δεσπόζει, ως προανεφέρθη, ως σύμβολο στον Εσωτερισμό, υποδηλώνοντας την καθαρότητα και την αγνότητα της ψυχής, και σε επίπεδο καταστάσεως, συμβολίζει την ανάσταση και την αθανασία. Το δέντρο της Ακακίας, είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με τις απόκρυφες παραδόσεις, από
ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, Η ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ... Την δεκαετία του 1980, οι κυβερνήσεις του Α. Παπανδρέου έθισαν τον ελληνικό λαό σε μία ιδιότυπη νοοτροπία νεοπλουτισμού και την ελληνική νεολαία σε μία κατάσταση νωθρότητας και λέμε ιδιότυπη γιατί η τεχνητή οικονομική ευμάρεια που προκλήθηκε, οφειλόταν στον ακατάσχετο δανεισμό της χώρας όσο και στις αθρόες προσλήψεις με κομματικά κριτήρια μέσω κομματικών κλαδικών οργανώσεων που καθιερώθηκαν εκτοξεύοντας την ευνοιοκρατία και την πολιτική συνδιαλλαγή στα ύψη... Στο πλαίσιο αυτό, απαξιώθηκε η χειρονακτική εργασία και δημιουργήθηκε τεχνητό κενό στους τομείς της οικοδομής, της γεωργίας, των τεχνικών επαγγελμάτων, σε εργατικούς κλάδους, κενό το οποίο προκλήθηκε εσκεμμένα ένεκα του νεοπλουτισμού και της νωθρότητας και το οποίο ήρθαν οι  λαθρομετανάστες από το 1990 και εντεύθεν να καλύψουν... "Καλά που ήρθαν οι ξένοι και βρήκαμε για τα χωράφια μας εργάτες και για την οικοδομή τεχνίτες" μονολογούσαν πολλοί,
ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΝΔ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ & Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΕΒΡΑΪΚΟΥ ΚΟΓΚΡΕΣΟΥ... Μέχρι και τον Οκτώβριο του 2010, η ΝΔ επί Προεδρίας Αντώνη Σαμαρά, είχε ταχθεί αναφανδόν εναντίον της ψηφίσεως του πρώτου Μνημονίου, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά ότι "η συνταγή αυτή δεν βγαίνει" και μιλώντας για σειρά θέσεων (Ζάππειο 1, 2, 3), που ανέτρεπαν το μνημονιακό καθεστώς. Ένα καθεστώς που εκχωρούσε την Εθνική Κυριαρχία στους ξένους πιστωτές και προέβλεπε συνθήκες εξοντώσεως του μέσου Έλληνα με μεγιστοποίηση των φόρων, περικοπή μισθών, συντάξεων, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, περικοπές δαπανών απαραίτητων για τη λειτουργία της παιδείας, της υγείας, της άμυνας κ.ο.κ. Δήλωνε τότε ο πρόεδρος της ΝΔ τα ακόλουθα: Τον Οκτώβριο του 2010 ο Αντώνης Σαμαράς , πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, είχε καταδικάσει την πολιτική του μνημονίου. « Δεν πάει άλλο, κάτ ι πρέπει να αλλάξει, η πολιτική του μνημονίου πρέπει να αλλάξει» τόνιζε ο Α. Σαμαράς προσθέτοντας ότι «το μνη
ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΕΝΟΣ ΔΙΣ ΔΡΑΧ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΤΥΜΒΟ ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΔΙΑΜΑΝΤΗ; ΑΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ 63 ΤΑΦΩΝ, ΤΕΙΧΩΝ, ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ... Η τραγική ιστορία του τύμβου των Σαλαμινομάχων, μέσα από επίσημα έγγραφα... Το 1975, το ναυπηγείο "Αρκαδία ΑΕ" (Αφοί Διαμαντή), ισοπεδώνουν το ανατολικό τμήμα του τύμβου και καταστρέφουν 63 τάφους, ισοπεδώνοντας παράλληλα αρχαία τείχη, ιερά, βωμούς και ό,τι βρήκαν στο διάβα τους. Μηνύονται, αλλά ουδέποτε η εκδίκαση της υποθέσεως διεξήχθη (με την παρελκυστική τακτική των απανωτών αναβολών, μέχρι οριστικής παραγραφής!!!!).  Το γιατί η υπόθεση παραγράφηκε, αν και επρόκειται για μία καταστροφή ασύλληπτου μεγέθους και βαναυσότητος, οφείλεται στο γεγονός ότι οι διαπράξαντες αυτή, τυγχάνουν συγγενείς του Αχιλλέα Καραμανλή (και του μέχρι προσφάτως Υπουργού Μεταφορών, Κ. Καραμανλή), οπότε και τους επιφυλάχθηκε προκλητική ατιμωρησία για πράξεις οι οποίες είναι ποινικά κολάσιμες! Ο κυρίως τύμβος, το πλάτωμά του, και