Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ

Το πέρας του Α΄ παγκοσμίου πολέμου με τις πρωτόγνωρες διαστάσεις που προσέλαβε για την ανθρωπότητα ως πολεμική σύρραξη, αναδύθηκε ένα έντονο πολιτικό ενδιαφέρον, εκδηλωθέν σε επίπεδο κρατών, για τη συγκρότηση ευρύτερων υπερεθνικών οργανισμών. Σκοπός αυτής της κινήσεως ήταν η διαμόρφωση του κατάλληλου κλίματος αλλά και θεσμικού πλαισίου, το οποίο θα επέφερε ως αποτέλεσμα την σύγκλιση των εθνών, με άξονα τη συνεννόηση και την συνεργασία. Απώτερος σκοπός αυτής της προσπάθειας, ήταν ο εξοβελισμός και η αποτροπή μελλοντικών πολεμικών συρράξεων, επιλύοντας διαφορές και διενέξεις στο πλαίσιο μίας διακρατικής συνεργασίας και διαλόγου. Σε αυτή τη διεργασία, ο Ελλαδικός Τεκτονισμός άσκησε καίρια την γεωπολιτική επιρροή του. Σήμερα, σε μία εποχή κατά την οποία επισυμβαίνουν βαλκανικές αναταράξεις και διαφαίνεται αναδιάταξη των κρατικών οντοτήτων στον χώρο της βαλκανικής χερσονήσου, διεργασία που άρχισε μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την κατάτμηση χωρών, ο Ελληνικός Τεκτονισμός, εάν ήταν ενωμένος και με σταθερή προσήλωση στην εκπλήρωση των εθνικών ιδεωδών, θα μπορούσε και πάλι να ασκήσει επιρροή στις γεωπολιτικές εξελίξεις επ΄ ωφελεία της Πατρίδας μας...
Στην Χερσόνησο του Αίμου, αυτή η προσπάθεια εκφράσθηκε και αναπτύχθηκε μέσα από την πρωτοβουλία που ανελήφθη περί τα τέλη της δεκαετίας του 1930 για την δημιουργία μιας Βαλκανικής ομοσπονδίας όλων των Εθνών της Χερσονήσου συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας. Οι πρώτες επίσημες συζητήσεις έγιναν στις αρχές Οκτωβρίου 1929 στην Αθήνα και στους Δελφούς όπου συνήλθε παράλληλα και το 27ο παγκόσμιο Συνέδριο της Ειρήνης.
Στις διαβουλεύσεις αυτές, αξιοσημείωτο είναι να τονισθεί ότι κάθε βαλκανικό κράτος προσήλθε με διαφορετική προσέγγιση, γεγονός το οποίο συνιστούσε αντανάκλαση των εθνικών επιδιώξεών του. Η Γιουγκοσλαβία επιθυμούσε μια Βαλκανική συνεννόηση στον οικονομικό τομέα με υπερεθνικό χαρακτήρα, προσβλέποντας μακροπρόθεσμα στην εμπορική έξοδο στο Αιγαίο μέσω της Θεσσαλονίκης που απετέλεσε βασική της επιδίωξη διαχρονικά. Η Ρουμανία από την πλευρά της, απέδιδε μεγαλύτερη σημασία σε μια πολιτιστική προσέγγιση των λαών της Βαλκανικής. Η Βουλγαρία, προέτασε ως βασική της θέση τον ισχυρισμό ότι η νέα ομοσπονδία όφειλε να έχει ως βασική της προτεραιότητα τον σεβασμό των Βουλγαρικών μειονοτήτων στην Δοβρουτσά και στην Δυτική Θράκη. Η Ελληνική πλευρά στις διπλωματικές αυτές διεργασίες, είχε ως πρωτεργάτη τον Τέκτονα Αλέξανδρο Παπαναστασίου, ο οποίος προσέβλεπε στην συγκρότηση μίας ομοσπονδίας ανεξάρτητων εθνοτήτων, στόχος η ευόδωση του οποίου θα παγίωνε την ειρήνη μεταξύ των εθνών και θα συστηματοποιούσε την συνεργασία τους σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό, πολιτιστικό κτλ).
Η εμμονή της Βουλγαρίας να τεθεί ως βασικός όρος για την συμμετοχή της σε μελλοντική διάσκεψη ο σεβασμός των μειονοτήτων, εμμονή η οποία καταφανώς υπέκρυπτε ενδόμυχες βλέψεις στην Μακεδονία, ο Παπαναστασίου δέχθηκε στην πρώτη συνδιάσκεψη να συζητηθεί το θέμα υπό επιφυλάξεις όμως. Ο Βενιζέλος, επίσης Τέκτων, μυηθείς στην συμβ. στοά "Αθήνα" εν Ανατολή Αθηνών, επίσης υπήρξε επιφυλακτικός έναντι της ιδέας, υπογραμμίζοντας πάντως ότι ανεξάρτητες προσωπικότητες θα μπορούσαν να ανοίξουν τον δρόμο για μια Βαλκανική συνεννόηση.
Επακολούθησαν διαδοχικά ως απότοκο αυτών των διεργασιών, η συνδιάσκεψη των Αθηνών (Οκτώβριος 1930), της Κωνσταντινουπόλεως (Οκτώβριος 1931) και του Βουκουρεστίου (Οκτώβριος 1932). Ωστόσο, οι συνδιασκέψεις αυτές δεν τελεσφόρησαν, επειδή υπήρχαν διαμετρικά αντίθετες επιδιώξει και θέσεις μεταξύ των συμμετεχόντων κρατών. Η Βουλγαρία καταφανώς συμμετείχε επιδιώκοντας να επιτύχει μία αναθεώρηση του καθεστώτος των συνόρων καθώς και να εξσαφαλίσει μία έξοδο στο Αιγαίο, ενώ οι υπόλοιποι εκπρόσωποι απλώς προσπαθούσαν να προωθήσουν τις επιδιώξεις των κυβερνήσεων τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και στα ζητήματα που υπήρξε ομοφωνία (ταχυδρομική ένωση, νομική ισότητα των δύο φύλων, δικαίωμα της έγγαμης γυναίκας να διαλέξει την εθνικότητα της, ίδρυση Βαλκανικού αγροτικού επιμελητηρίου) ουδεμία συμφωνία υπεγράφη και δεν εφαρμόστηκε απολύτως τίποτε από τα κατ΄ αρχήν συμφωνηθέντα, γιατί οι συμμετέχοντες επικαλέστηκαν το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να δεσμεύσουν της κυβερνήσεις τους καθώς ο χαρακτήρας των συνδιασκέψεων ήταν ανεπίσημος.


Ο βασικός εμπνευστής της προοπτικής της διαβαλκανικής συνεργασίας, από Ελληνικής πλευράς, ο Αλ. Παπαναστασίου, με την αρωγή του Ελληνικού Τεκτονισμού, επιχείρησε την υπέρβαση των αντιξοοτήτων, αλλά τα συμφέροντα και η χωριστικότητα επικράτησαν των δικών του προθέσεων. Σύμφωνα με ιστορικές έρευνες, ο Ελληνικός Τεκτονισμός στην συγκυρία του 1930, ευθυγραμμιζόταν με την τάση του εμπορικού και βιομηχανικού κόσμου της χώρας που προσπαθούσε να βρει διέξοδο δραστηριότητας στα Βαλκάνια, αλλά και μια έμμεση επιστροφή στα Μικρασιατικά παράλια και στην Κωνσταντινούπολη, όπου τα ελληνικά κεφαλαιουχικά συμφέροντα είχαν καταρρακωθεί εξαιτίας της Μικρασιατικής καταστροφής και του εκτεταμένου διωγμού των Ελλήνων.
Οι σχετικές διεργασίες είχαν ξεκινήσει δια της "Μεγάλης Ανατολής" το 1929 πριν την συνδιάσκεψη της ειρήνης, με συμμετοχή Γιουγκοσλάβων και Ευρωπαίων πολιτικών προσώπων, όπως ο Γ. Παγιάλοβιτς, Μεγάλος Διδάσκαλος αλλά και ο αντιπρόεδρος της γερουσίας του Βελγίου Λαφονταίν, που κατείχε το αξίωμα του Μεγάλου Διδασκάλου της "Μεγάλης Ανατολής" του Βελγίου. Οι επαφές αυτές διεξήχθησαν στην Ελλάδα και οργανώθηκαν από τον επίσης Τέκτονα πολιτικό Αλέξανδρο Παπαναστασίου.
Ο Παπαναστασίου, ταν ανέλαβε για ένα μικρό διάστημα Πρωθυπουργός το 1932, προσπάθησε να καταστήσει την ερχόμενη Βαλκανική συνδιάσκεψη τεκτονική υπόθεση καθώς πίστευε ότι αυτό θα βοηθούσε στην ευόδωσή της. 
Στις 5 Μαΐου 1932 σε μια βαρυσήμαντη τεκτονική συνδιάσκεψη με την παρουσία μελών των αθηναϊκών τεκτονικών στοών "Υψηλάντης", "Ακρόπολις" και "Κοραής" με θέμα τις ενέργειες του Ελληνικού Τεκτονισμού για την προώθηση της ειρήνης και της συνεργασίας στα Βαλκάνια, ο Παπαναστασίου ήταν ο βασικός ομιλητής και αφού ανέπτυξε τις θέσεις του, χαρακτήρισε την επιζητούμενη Παμβαλκανική Ένωση ως την νέα μεγάλη Ιδέα του Ελληνισμού την οποία οφείλει να στηρίξει ο Ελληνικός Τεκτονισμό.
Τελικώς η προσπάθεια των συνδιασκέψεων αξιοποιήθηκε μερικώς από τέσσερα μόνο Βαλκανικά κράτη με την υπογραφή ενός Βαλκανικού Συμφώνου στις 8 Φεβρουαρίου 1934 στην Αθήνα. Παρά την προσπάθεια του Ελληνικού Τεκτονισμού να θεμελιώσει συνθήκες ειρήνης, το Βαλκανικό σύμφωνο αφορούσε κυρίως την προσπάθεια των κρατών που ευνοούσαν την διατήρηση του υφιστάμενου εδαφικού διακανονισμού (Ελλάδα, Τουρκία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία), απείχε η Βουλγαρία, αλλά και η Αλβανία που είχε ενταχθεί στην σφαίρα επιρροής της Ιταλίας. Δυστυχώς, οι αντικρουόμενες φιλοδοξίες και βλέψεις των βαλκανικών χωρών, απέτρεψαν μία ευρύτερη διευθέτηση προβλημάτων. Το πρώτο άρθρο του συμφώνου προέβλεπε την διασφάλιση των συνόρων μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών και το δεύτερο προέβλεπε μια σειρά από "χαλαρές" υποχρεώσεις των μερών για την αποφυγή πολεμικής εμπλοκής στα Βαλκάνια.
Παράλληλα, το 1932 η συμβ. στοά "Προμηθεύς"¨υπ’ αρ. 37 Αν. Αθηνών απευθήνθηκε προς την Γαληνοτάτη Μεγάλη Ανατολή ζητώντας να εργασθεί για διεθνή θέματα. Όπως διαβάζουμε στο τεκτονικό περιοδικό "Πυθαγόρας" (Έκδοση της ΜΣΤΕ), η Γαλην. Μεγ. Ανατολή, απαντώντας στην Στοά "Προμηθεύς", κοινοποίησε τη θέση της "προς απάσας τας Στοάς" (έγγραφο της 30ης Μαρτίου 1932) επισημαίνοντας τα ακόλουθα: «Το Συμβούλιο της Γαληνοτάτης Μεγάλης Ανατολής της Ελλάδος μετά προσοχής διεξήλθε το περιεχόμενον του υπ’ αρ. 56 της 24.02.1932 υμετέρου πίνακος, διά του οποίου υπεβλήθησαν τα πορίσματα της συζητήσεως της γενομένης εν τη Στοά υμών, επί της παγκοσμίου κρίσεως, ως και η ευχή όπως η Γαλ. Μεγ. Αν. της Ελλάδος αναλάβη την πρωτοβουλίαν της συνεργασίας και συνεννοήσεως μετά των τεκτονικών δυνάμεων της υφηλίου προς κοινήν δράσιν υπέρ της ειρήνης, του αφοπλισμού και της απαλλαγής της ανθρωπότητος εκ της δεινής οικονομικής κρίσεως. Το Συμβούλιον πληροφορεί υμάς ότι τόσον ο παγκόσμιος τεκτονισμός όσον και ιδιαιτέρως ο ελληνικός από ετών επελήφθησαν δι’ όλων των εις την διάθεσίν των μέσων της Μήνυμα ειρήνης για τα διεθνή θέματα (1932) Θέσεις του Ελληνικού Ελευθεροτεκτονισμού μελέτης του ζητήματος και προέβησαν εις ενεργείας διά την διάδοσιν των ιδεωδών της ειρήνης και του αφοπλισμού, η εφαρμογή των οποίων θα είχεν ασφαλώς, ως αποτέλεσμα τον κατά μέγα μέρος περιορισμόν της οικονομικής κρίσεως, ήτις πιέζει την ανθρωπότητα.
Εν πρώτοις η Γαλην. Μεγ. Αν. συμμετέσχε του Διεθνούς Τεκτονικού Συνεδρίου του Βελιγραδίου διά του προσθέτου Μεγ. Διδ. αυτής, όστις διά μακρών ανέπτυξε το θέμα της παγιώσεως της ειρήνης και της συμφιλιώσεως των λαών. Επίσης αντιπροσωπεύθη διά του ιδίου εις τα επακολουθήσαντα το 1927 εν Παρισίοις και το 1930 εν Βρυξέλλαις Διεθνή Τεκτονικά Συνέδρια, κατά τα οποία εμελετήθη ο προσφορώτερος τρόπος προς επίτευξιν του επιδιωκομένου υπό των Συνεδρίων τούτων σκοπού. Ομοίως μεταξύ των πολιτικών και άλλων διεθνών προσωπικοτήτων, αίτινες έλαβον μέρος εις το πέρυσι συγκροτηθέν εν Βρυξέλλαις 28ον Συνέδριον της Ειρήνης περεκάθησαν αντιπρόσωποι της Γαλην. Μεγ. Ανατολής της Ελλάδος υπό την ηγεσίαν του ενδ. αδ. Γεωργίου Γεωργαλά, οι οποίοι εν τη ιδιότητί των ως τεκτόνων υπερεψήφισαν όλων των τεινουσών εις την ειρήνευσιν των λαών αξιώσεων του Συνεδρίου, του Προέδρου αυτού Βέλγου Γερουσιαστού και ενδ. αδ. Λαφονταίν, συγχαρέντος διά θερμών λόγων τους Έλληνας τέκτονας διά το μέγα ενδιαφέρον όπερ έδειξεν και δεικνύει υπέρ της παγιώσεως της ειρήνης εν τω κόσμω ο Ελληνικός Τεκτονισμός. Μετά προθυμίας δε υπέγραψεν εσχάτως η Γαλην. Μεγ. Αν. της Ελλάδος εξ ονόματος 6.000 Ελλήνων τεκτόνων πίνακα του Διεθνούς Τεκτονικού Συνδέσμου. Ο πίναξ ούτος, εις τον οποίον οι τέκτονες εκφράζουσι τον αποτροπιασμόν των διά τον πόλεμον και ζητούσι την διά παντός τρόπου κατάπαυσιν αυτού, θέλει διαβιβασθή προς την Διάσκεψιν του αφοπλισμού της Κοινωνίας των Εθνών εν Γενεύη".
Για την ιστορία, για όσους δεν γνωρίζουν, ανάλογο ρόλο είχε ασκήσει ο Ελληνικός Τεκτονισμός και εντός της παραπαίουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ενώ η οθωμανική αυτοκρατορία κατέρρεε και ο πανσλαβικός κίνδυνος ήταν υπαρκτός και ορατός πλέον, Έλληνες Τέκτονες (έχοντας τη συγκατάθεση αγγλικών και γαλλικών παραγόντων) μεθόδευσαν στην Κωνσταντινούπολη διεργασίες για την αλλαγή του Σουλτάνου και, μέσω αυτού, τη ριζική φιλελευθεροποίηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στόχος του σχεδίου αυτού, ήταν η Υψηλή Πύλη να αναγνωρίσει πλήρη δικαιώματα σε όλους τους Χριστιανούς υπηκόους της. Ταυτόχρονα το σχέδιο προέβλεπε τη χορήγηση πρόσθετων προνομίων στους Έλληνες και συμμετοχή τους στους μηχανισμούς εξουσίας έτσι ώστε ο μεγάλος τότε Ελληνισμός της Ανατολής, της Θράκης και της Μακεδονίας να αναζωογονήσει την θνήσκουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, "αλώνοντάς" τον διοικητικό μηχανισμό της εκ των έσω, επιτυγχάνοντας ουσιαστικά και αργότερα και θεσμικά καθεστώς συγκυριαρχίας.
Πρωτεργάτες αυτής της διεργασίας, ήσαν οι Επαμεινώνδας Δεληγιάννης, επανειλημμένα διατελέσας Πρωθυπουργός, και ο Στέφανος Σκουλούδης που ήσαν αμφότεροι Τέκτονες. 
Η υλοποίηση του σχεδίου αυτού είχε ανατεθεί στον εκ Κωνσταντινουπόλεως τραπεζίτη Κλεάνθη Σκαλιέρη, Μέγα Διδάσκαλο της τεκτονικής δυνάμεως «Η Πρόοδος». Ο Σκαλιέρης είχε μυήσει τον ισχυρό Μιδχάτ πασά και προ πάντων τον πρίγκηπα Μουράτ, 36 ετών αδελφό και εν δυνάμει διάδοχο του Σουλτάνου Αβδούλ Αζίζ. Το δίκτυο είχε απλωθεί στα Ανάκτορα, δημιουργώντας ανάλογα ερείσματα για την ευόδωση του σχεδίου. Στις 17 Μαΐου 1876 η φρουρά στασίασε, ανέτρεψε τον Αβδούλ Αζίζ και οι επαναστάτες ανακήρυξαν Σουλτάνο τον Τέκτονα Μουράτ Ε΄. Καραδοκούσε, όμως, ο μικρότερος αδελφός του. Μέσα σε τρεις μήνες ανάγκασε τον Μουράτ Ε΄ να παραιτηθεί και Σουλτάνος ανακηρύχθηκε ο ίδιος ο Αβδούλ Χαμίτ, καταπνίγοντας την μεταρρύθμιση στο αίμα. Η "αντίστροφη μέτρηση" για τον Σκαλιέρη είχε αρχίσει... Αυτός ο οποίος συνέδραμε οικονομικά την Κρητική επανάσταση και παρέσχε βοήθεια επίσης στα απελευθερωτικά κινήματα της Θεσσαλίας και της Ηπείρου, κατηγορούμενος για συνεργασία με τον ανατραπέντα Σουλτάνο, φυλακίσθηκε και τέθηκε σε περιορισμό. Μετά βίας κατόρθωσε να αποδράσει και να έρθει στην Ελλάδα, πάμπτωχος, όπου πέθανε το 1891. Εν τω μεταξύ το 1877 ο ρωσοτουρκικός πόλεμος ξέσπασε και ευρισκόμενα τα ρωσικά στρατεύματα στα πρόθυρα της Κωνσταντινουπόλεως, τον Φεβρουάριο 1878 η νικήτρια Ρωσία επέβαλε την περίφημη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, που δημιούργησε την εφήμερη Μεγάλη Βουλγαρία όπου ενσωματώνονταν όλη η Μακεδονία με εξαίρεση τη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική. Οι γεωπολιτικές εκτιμήσεις των Ελλήνων Τεκτόνων, που φοβούνταν την γιγάντωση του πανσλαβισμού σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων, με την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, απεδείχθησαν ορθές, πλην όμως η επενέργεια του αστάθμητου παράγοντος και οι συγκυρίες δεν τους βόηθησαν να προωθήσουν τις θέσεις τους και να τις καταστήσουν πράξη...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ionhellas@gmail.com

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες προσελάμβαναν τον συμβολισμό των Ψυχών, θεωρώντας ότι απεικονίζουν τις ψυχές των μεταστάντων που ακολουθούν, εξερχόμενες των σωμάτων, την πορεία προς τα ανώτερα πεδία... Ανάλογο συμβολισμό προσελάμβαναν και τα τζιτζίκια...  Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο (στάδιο μεταμορφώσεώς της από την κάμπια) «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού». Στην ελληνική αλλά και στη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, υπήρξε μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας.  Απελευθερωμένο από τα δεσμά του θενάτου, το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, ξεφεύγοντας από τα ασφυκτικά δεσμά της χρυσαλίδας .  Σε επίπεδο μυθολογικού συμβολισμού, με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί κατόρθωσε να μαγέψει και αυτόν τον ίδιο τον Έρωτα
ΟΥΔΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΣΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗΘΕΝΤΟΣ... Είναι Σεπτέμβριος του 2007. Το περιοδικό "Απολλώνειο Φως" που εξέδιδε τότε ο υπογράφων, μαζί με δεκάδες συνέλληνες και συναγωνιστές, έχουν συνδράμει τον Κωνσταντίνο Πλεύρη, στον δικαστικό αγώνα που αντιμετώπιζε από τους Εβραίους και φιλεβραϊκούς κύκλους, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του "Εβραίοι όλη η Αλήθεια". Μάλιστα, ήμασταν οι μόνοι που τον στηρίξαμε εμπράκτως, με την κυκλοφορία και μαζική διανομή προκηρύξεων συμπαραστάσεως, με αναρτήσεις στο περιοδικό, με έκδοση αφισών, αυτοκολλήτων και φέιγ-βολάν και άλλες ενημερωτικές δράσεις, κατορθώνοντας να κινητοποιήσουμε στο Εφετείο Αθηνών, στις 7 Σεπτεμβρίου 2007, αρκετές εκατοντάδες κόσμου με την δράση μας εκείνη.  Με τον Κ. Πλεύρη και τον γιό του, διατηρούσαμε πολιτικές διαφορές και μάλιστα σοβαρές, όμως τον στηρίξαμε και το ίδιο θα πράτταμε για οιονδήποτε Έλληνα διωκόταν ποινικά από φιλεβραϊκούς κύκλους, για ευνόητους λόγους. Να επισημανθεί ότι η στήριξη αφορού
ΜΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΤΕΡΤΙΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2002: ΠΑΡΑΜΕΝΩ ΣΤΟ ΚΕΛΙ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ.... Ήταν μία βροχερή ημέρα του Νοεμβρίου 2002 που ξεκίνησα να πάω στις φυλακές Κορυδαλλού. Η επίσκεψη αφορούσε τον έγκλειστο Στρατηγό Νικόλαο Ντερτιλή, ισοβίτη πολιτικό κρατούμενο της 21ης Απριλίου 1967, τον οποίο επισκεπτόμουν σχετικά συχνά για μία μεγάλη περίοδο. Μάλιστα, ο Στρατηγός με είχε τιμήσει και με την παραχώρηση συνεντεύξεώς του στο περιοδικό "Απολλώνειο Φως" που τότε εξέδιδα και η οποία δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου 2003... Εκείνη την ημέρα λοιπόν, λόγω βροχής και παγωνιάς, ο Στρατηγός δεν είχε επισκέψεις και έτσι μείναμε οι δυό μας στο κελί, συζητώντας με τις ώρες, διάφορα θέματα. Δεν χόρταινες να ακούς τις συναρπαστικές αφηγήσεις του από την Κύπρο το 1963-64, από τις διάφορες πολεμικές του περιπέτειες σε προγενέστερους χρόνους, καθώς ο Στρατηγός Ντερτιλής δεν ήταν κανένας χαρτογιακάς, αλλά τα γαλόνια του τα είχε
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΗΣ Λ. ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΑΛΑΜΙΝΑ & Η... ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ.... Τον Αύγουστο του 2018 επεσκέφθη αιφνιδίως το νησί της Σαλαμίνας, η τότε Υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου. Αντικείμενο της επισκέψεώς της, ήταν να δει, ιδίοις όμμασι, την κατάσταση που επικρατούσε στην χερσόνησο της Κυνόσουρας, σε σχέση με τη δραστηριότητα των ναυπηγικών εγκαταστάσεων που δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο χώρο της Κυνόσουρας αλλά και της Πούντας. Περιηγήθηκε από τις αρχές του νησιού, την τότε δημοτική αρχή στις αρχαιότητες του νησιού, ιδίως δε στον τύμβο στην Κυνόσουρα και στον όρμο των Αμπελακίων, ενώ ο αρχαιολόγος Γ. Λώλος την ξενάγησε και την ενημέρωσε σχετικά με τις υποθαλάσσιες έρευνες που διεξήγαγε στον αρχαίο λιμένα, όπου ως γνωστόν είχε συγκεντρωθεί και ο ελληνικός στόλος προ της θρυλικής ναυμαχίας.... Η Λ. Κονιόρδου, τότε, είχε επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανάπλαση του χώρου του τύμβου και την αξιοποίηση των εγκατελειμένων αποθηκών πυρομαχικών και πολυβολεί
Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ Στον Τεκτονισμό αλλά και στον Εσωτερισμό ευρύτερα, υφίστανται ορισμένα σύμβολα προερχόμενα από τον χώρο του φυσικού και ζωϊκού βασιλείου τα οποία διαθέτουν αρχετυπική σημασία. Ένα από αυτά, χιλιοειδωμένο ως σύμβολο που κοσμεί το πέτο μυημένων είτε πολλάκις αναφερόμενο σε τυπικό τελετουργικά, είναι η Ακακία. Τι είναι και τι συμβολίζει πραγματικά η Ακακία στον χώρο της μεταφυσικής παραδόσεως και των εσωτερικών αναζητήσεων; Ο όρος «Ακακία» είναι σύνθετος και περιλαμβάνει το στερητικό «α» και τη λέξη «κακία» ως έκφανση του αρνητικού. Από ετυμολογικής απόψεως, η Α-κακία υποδηλώνει την κατάσταση εκείνη στην οποία κυριαρχεί η έλλειψη, η απουσία του κακού. Η Ακακία δεσπόζει, ως προανεφέρθη, ως σύμβολο στον Εσωτερισμό, υποδηλώνοντας την καθαρότητα και την αγνότητα της ψυχής, και σε επίπεδο καταστάσεως, συμβολίζει την ανάσταση και την αθανασία. Το δέντρο της Ακακίας, είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με τις απόκρυφες παραδόσεις, από
ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, Η ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ... Την δεκαετία του 1980, οι κυβερνήσεις του Α. Παπανδρέου έθισαν τον ελληνικό λαό σε μία ιδιότυπη νοοτροπία νεοπλουτισμού και την ελληνική νεολαία σε μία κατάσταση νωθρότητας και λέμε ιδιότυπη γιατί η τεχνητή οικονομική ευμάρεια που προκλήθηκε, οφειλόταν στον ακατάσχετο δανεισμό της χώρας όσο και στις αθρόες προσλήψεις με κομματικά κριτήρια μέσω κομματικών κλαδικών οργανώσεων που καθιερώθηκαν εκτοξεύοντας την ευνοιοκρατία και την πολιτική συνδιαλλαγή στα ύψη... Στο πλαίσιο αυτό, απαξιώθηκε η χειρονακτική εργασία και δημιουργήθηκε τεχνητό κενό στους τομείς της οικοδομής, της γεωργίας, των τεχνικών επαγγελμάτων, σε εργατικούς κλάδους, κενό το οποίο προκλήθηκε εσκεμμένα ένεκα του νεοπλουτισμού και της νωθρότητας και το οποίο ήρθαν οι  λαθρομετανάστες από το 1990 και εντεύθεν να καλύψουν... "Καλά που ήρθαν οι ξένοι και βρήκαμε για τα χωράφια μας εργάτες και για την οικοδομή τεχνίτες" μονολογούσαν πολλοί,
ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΝΔ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ & Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΕΒΡΑΪΚΟΥ ΚΟΓΚΡΕΣΟΥ... Μέχρι και τον Οκτώβριο του 2010, η ΝΔ επί Προεδρίας Αντώνη Σαμαρά, είχε ταχθεί αναφανδόν εναντίον της ψηφίσεως του πρώτου Μνημονίου, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά ότι "η συνταγή αυτή δεν βγαίνει" και μιλώντας για σειρά θέσεων (Ζάππειο 1, 2, 3), που ανέτρεπαν το μνημονιακό καθεστώς. Ένα καθεστώς που εκχωρούσε την Εθνική Κυριαρχία στους ξένους πιστωτές και προέβλεπε συνθήκες εξοντώσεως του μέσου Έλληνα με μεγιστοποίηση των φόρων, περικοπή μισθών, συντάξεων, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, περικοπές δαπανών απαραίτητων για τη λειτουργία της παιδείας, της υγείας, της άμυνας κ.ο.κ. Δήλωνε τότε ο πρόεδρος της ΝΔ τα ακόλουθα: Τον Οκτώβριο του 2010 ο Αντώνης Σαμαράς , πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, είχε καταδικάσει την πολιτική του μνημονίου. « Δεν πάει άλλο, κάτ ι πρέπει να αλλάξει, η πολιτική του μνημονίου πρέπει να αλλάξει» τόνιζε ο Α. Σαμαράς προσθέτοντας ότι «το μνη
ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΕΝΟΣ ΔΙΣ ΔΡΑΧ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΤΥΜΒΟ ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΔΙΑΜΑΝΤΗ; ΑΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ 63 ΤΑΦΩΝ, ΤΕΙΧΩΝ, ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ... Η τραγική ιστορία του τύμβου των Σαλαμινομάχων, μέσα από επίσημα έγγραφα... Το 1975, το ναυπηγείο "Αρκαδία ΑΕ" (Αφοί Διαμαντή), ισοπεδώνουν το ανατολικό τμήμα του τύμβου και καταστρέφουν 63 τάφους, ισοπεδώνοντας παράλληλα αρχαία τείχη, ιερά, βωμούς και ό,τι βρήκαν στο διάβα τους. Μηνύονται, αλλά ουδέποτε η εκδίκαση της υποθέσεως διεξήχθη (με την παρελκυστική τακτική των απανωτών αναβολών, μέχρι οριστικής παραγραφής!!!!).  Το γιατί η υπόθεση παραγράφηκε, αν και επρόκειται για μία καταστροφή ασύλληπτου μεγέθους και βαναυσότητος, οφείλεται στο γεγονός ότι οι διαπράξαντες αυτή, τυγχάνουν συγγενείς του Αχιλλέα Καραμανλή (και του μέχρι προσφάτως Υπουργού Μεταφορών, Κ. Καραμανλή), οπότε και τους επιφυλάχθηκε προκλητική ατιμωρησία για πράξεις οι οποίες είναι ποινικά κολάσιμες! Ο κυρίως τύμβος, το πλάτωμά του, και