ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΓΗΪΝΩΝ ΔΡΩΜΕΝΩΝ...
Ο Κόσμος μας διαμορφώνεται ανά πάσα στιγμή, με ελατήριο τα ερεθίσματα που δέχεται, συνειδητά ή υποσυνείδητα, από την παραμικρή μας σκέψη. Σύμφωνα με μία θεώρηση των πραγμάτων, οτιδήποτε, θετικό ή αρνητικό που προκύπτει στο διάβα του βίου μας, είναι αποτέλεσμα του δικού μας καλέσματος, κυρίως νοητικού-ενεργειακού. Δεν πρόκειται για μία αυθαίρετη θεώρηση, αλλά για μία τεκμηριωμένη διαπίστωση η οποία αποτελεί πτυχή και μόνο από τις άπειρες δυνατότητες που διαθέτει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, αποτελεί μέρος μίας αθέατης δυνάμεως από την οποία ο σημερινός άνθρωπος έχει συνειδητά αποκοπεί.
Η επίδραση του πνεύματος επενεργεί πρωτίστως στο ψυχικό σώμα και συνακόλουθα στο υλικό. Στο μυθολογικό πεδίο, την διεργασία αυτή αλληγορεί η περίπτωση της Μήτιδος-Αθηνάς, η οποία αναδύθηκε από το κεφάλι του Δία με την έννοια της σκέψεως προκειμένου να συντελέσει στην διαμόρφωση του κόσμου. Αυτά τα ενεργειακά κύματα αφορούν κυρίως ψυχικές ικανότητες και δυνάμεις οι οποίες σε πολλές περιπτώσει στον σύγχρονο άνθρωπο, τελούν σε λανθάνουσα ισχύ...
Όλα αυτά τα φαινόμενα ανάγονται στην δύναμη της σκ έψεως, η οποία βασίζεται στον ισχυρότερο και πιο θεμελιωμένο συμπαντικό νόμο, τον Νόμο της ΄Ελξεως. Σύμφωνα με τον οποίο, ό,τι κι αν έρχεται στη ζωή σου έρχεται γιατί το προσέλκυσες. Οι θετικές σκέψεις φέρνουν θετικά γεγονότα κι οι αρνητικές αντίστοιχα, αρνητικά.
Ανατρέχοντας στο απώτατο παρελθόν, το «ιερό πέπλο» της Αθηνάς που μεταφερόταν κατά την τελετή της εορτής των Παναθηναίων, υπέκρυπτε, κατά την άποψη πολλών ερευνητών, την γνώση του ενεργειακού μορφογενετικού πεδίου. Οι παρθένες πού το κρατούσαν, αλληγορούσαν και υποδήλωναν την αδιαμόρφωτη και παρθένα αγνότητα και καθαρότητα του πεδίου πού ήταν έτοιμο για διαμόρφωση και δημιουργία. Εργάνη και Οργόνη, αποτελούν την ίδια κωδικοποιημένη αλήθεια του Αιθέρα, που έχει την ιδιότητα να μεταμορφώνει την ζωή από ενέργεια σε μορφή και από μορφή σε ενέργεια.
Οι τέσσερις άκρες του ιερού-τελετουργικού πέπλου, συμβολίζουν τα τέσσερα στοιχεία που δημιουργούν τα τρίγωνα των δεσμών της μορφής των όντων, ενώ το πέμπτο, αυτό που τους παρέχει την κίνηση και την συνοχή, είναι ο Αιθέρας. Επ΄ αυτού, προεκτατικά, ο πανεπιστήμων Αριστοτέλης, ανέφερε ότι «κάθε σώμα συνίσταται από έναν διαφορετικό αριθμό τριγώνων». Ο δε μυσταγωγός Πλάτων στον «Τίμαιο» αναλύει τον τρόπο του σχηματισμού των σωμάτων από τα τρίγωνα.
Η Ζωή αποτελεί ένα δραματουργικό δρώμενο, υποκείμενο στους νόμους του σύμπαντος και ως εκ τούτου στην μεταμόρφωση και στην μεταβολή. Η μεταμόρφωση ως ανανεωτική-εξελικτική διεργασία, εμπεριέχει μέσα της το τέλος του παλαιού και την γέννηση ενός νέου. Στον κατέχοντα αυτήν την γνώση ο θάνατος δεν είναι το τέλος, διότι αυτή ταύτη η γνώση εμπεριέχει την πλατωνική επίγνωση της συνέχειας της Ιδέας και της ψυχικής υποστάσεως του όντος, οδηγώντας στην κατανόηση των αιωνίων αρχετύπων και της αριστοτελικής ενδελέχειας.
Ν. ΚΟΚΚΙΝΑΚΗΣ